Geplaatst: 20-11-24 16:13 Karin_deB schreef:HorsePassion schreef:Je hebt inderdaad weinig keus maar er zijn ook mensen die zo'n onzeker en zwaar traject niet in gaan.
Je weet dat het niet makkelijk zal zijn en ook geen garantie krijgt dat je beter wordt dus dat zal toch voor iedereen anders zijn.
Maar het is natuurlijk ook maar net in wat voor fase je leven is.
Ik vind het gewoon ontzettend dapper voor iedereen die niet opgeeft. En Britt is echt een leeuwin. Wat een kracht heeft zij en wat een positief mens ben je toch.
Het kan niet anders dat je deze strijd gaat winnen. Je bent al zo goed op weg.
Ik pik deze er even uit.
Geschreven woord is altijd moeilijk te interpreteren dus misschien bedoel je hem niet zo maar kiezen voor geen behandeling is niet opgeven. Het is juist een hele moedige en moeilijke beslissing.
Ik zie op mijn werk regelmatig mensen struggelen met deze keus omdat ze het gevoel hebben op te geven. Soms ervaren ze dit zelf zo, soms voelen ze dit door reacties van familie/mensen om hun heen.
Van te voren is nooit in te schatten hoe een behandeling bij iemand aanslaat, maar ook niet in welke mate iemand bijwerkingen ervaart.
Wat voor de een draaglijk is kan voor de ander ondraaglijk zijn.
Soms begin je aan een behandeling en blijk je enorm veel bijwerkingen te hebben en geen kwaliteit meer van leven. Je kan altijd stoppen uiteraard maar als je lichaam zo'n klap heeft gehad is herstellen daarvan ook weer moeizamer en kom je misschien nooit meer op je oude niveau. Ook dat doet wat met je kwaliteit van leven.
Al met al denk ik dat iedereen moet doen wat goed voelt voor hem/haar. En als je bij jezelf blijft kan je geen foute keuzes maken. Ongeacht wat een ander daar van vindt/zegt.
Niet behandelen is net zo hard "vechten" als wel behandelen. (Ik heb overigens een enorme allergie voor dat woord in de combinatie met kanker, er zit soms zo'n nare lading aan).
Je interpreteert het dus heel anders dan wat ik bedoel
Hier wordt ik echt moe van. Niet de eerste keer dat ik op mijn geschreven woorden terecht wordt gewezen.
Ik heb oprecht veel bewondering voor Britt en voor al die anderen die er voor blijven knokken.
Ik heb gezegd dat ik niet weet of ik dat ook zou kunnen. Ik zou het misschien wel 'opgeven'.
Niet dat het minder dapper is maar tjonge zeg. Ik spreek uit mijn hart en heb er echt geen zin in om alle woorden en zinnen te moeten wegen omdat iemand ze misschien wel verkeerd leest. En erger nog, dat iemand het gaat corrigeren. Wat een vertrutting zeg.
Ik wens je alle goeds toe Britt.
Maar vanaf hier lees ik alleen nog maar mee. Ik ben er klaar mee om mij te moeten verantwoorden.
ik mocht na de scan alweer naar huis… en daar werd ik weer misselijk, emmertje dabei en 
of toch al tot 7/8/25 
en veel buikpijn… ben het echt zo beu… het leek ook weer dat ik koorts had als ik in bed lag maar ben blijven liggen en heb mijn koorts niet meer genomen… gelukkig heb ik wel redelijk goed geslapen!
het paard weer ik mee reed is verkocht en nu staat een kleine, jonge spierbrok klaar 
ik heb er wel al eens op uitgestapt/op straat gewandeld, klein stukje gedraafd en op wedstrijd uitgestapt en hij geeft me echt een gerust gevoel dus ik ben er wel gerust op dat dit ook gaat lukken! Als mijn gezondheid terug mee wil 