Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Janneke2 schreef:Hoi Roses,
Goede stappen heb je gezet, hoor!
Als incest vrouw herken ik een hoop in je verhaal. Dingen willen/ moeten wegstoppen - "en de kater komt later".
En het is op zich niet verkeerd om wat afstandelijk te zijn! Het is goed, dat je peut dat opmerkt - maar het betekent NIET "dat jij opener moet zijn"!
Het is wat het is: vertrouwen krijgen in jezelf, dit proces en je therapeut gaat in fases en stappen. Naarmate het vertrouwen op alle vlakken groeit, gaat er dus ook afstandelijkheid weg. Maar dat is een gevolg, nietCitaat:heb veel last van nachtmerries, slapen is een hel geworden.
Dit wel een werkpunt: vraag veel informatie over ontspanning, slaapkruiden (valeriaanwortel, vrouwenmantel, L-Glutamine - en er zijn nog wel meer middelen) etc.
Of om het technisch te zeggen: de eerste fase van een verwerkingsproces gaat er over, dat jij het in het hier en nu GOED gaat krijgen!
Dus ook: goed slapen!
Pas de tweede fase heet confrontatie, dus gesprekken die nachtmerries oproepen schieten hun doel voorbij. (En svp: laat die tweede fase kort duren dmv een techniek als emdr!)
Citaat:Daarnaast vind mijn therapeute ook dat ik emotioneel niet ontwikkeld ben.
roses19 schreef:@janneke,
Heel erg bedankt voor je reactie. Heel lief. Jij schrijft dat het niet betekend dat ik opener moet zijn, waarom niet? Ik dacht, ik ben hier om mijn probleem aan te pakken, ik moet mijn best doen en dus opener zijn.
Dat ze vindt dat ik niet ontwikkeld ben op dat vlak, dat heeft ze vast wel tactischer gezegd. Maar ik heb het misschien een beetje simpel opgeschreven. Ik wist niet goed wat ik precies moest schrijven dus heb ik maar een korte samenvatting gemaakt.Ze kan het wel weten want als ik vertel over hoe dingen bij mijn thuis gaan wordt er wel gepraat over minder leuke dingen maar niet over de beleving die daar bij hoort. Dat merkte ik laatst zelf ook op in een gesprek. Ik zeg er uiteraard thuis niets over maar ik 'zie' dat nu voor het eerst. De opvoeding is niet zo 'perfect' als het altijd wel leek voor mij. Dat is moeilijk om in te zien. Ken je het programma 'ieder huisje...' van RTL 8? Daar herken ik dingen in, dat is moeilijk om te zien maar ik kijk toch wel graag naar het programma. Ondanks dat het een trigger is.
Ruby1995 schreef:Hoi allemaal,
Heb erg last van emetofobie (overgeefangst) ik moet nog naar de dokter om hiervoor geholpen te worden, ik heb er niet elke dag last van maar ik doe een opleiding in de zorg en dan is dit niet handig als je hier last van hebt. Ik vind het echt heel erg vervelend en wil er graag snel vanaf.. Overigens heb ik hierdoor ook een deel smetvrees gekregen...
Heeft iemand hier ook ervaring mee?
Gruis schreef:Bij mij in het UMCG zeiden ze dat EMDR niet zou werken omdat ik geen trauma's heb. Ze zei dat dat alleen voor mensen is die de eerste paniekaanval als traumatische ervaring hebben beleefd..
OsMo schreef:Dat is klote voor je Jolien.
Ik stel mij de dood altijd voor als tussen station, iets als een gordijn waar ik door heen moet gaan.
Dat maakt dat ik niet angstig voor de dood ben, vroeger was ik dat wel.
Dan durfde ik niet meer te slapen omdat ik dan bang was om niet meer wakker zou worden.
En niet meer wakker worden zag ik als vast zitten in de duisternis.
Gelukkig heb ik daar nu geen last meer van.
Hoe vaak loop je tegen deze angst aan? En als jij zeg maar op tv zoiets heftigs ziet als bij DWDD kun je op zo'n moment er ook over praten?