Phen schreef:Echter zit ik een beetje in een situatie met een goede vriendin van mij. Ze heeft borderline, is dus suicidaal (ooit heb ik daar de schuld van gekregen) en doet aan automutilatie en als vriendin vind ik het altijd erg moeilijk om met dr om te gaan en soms word ik echt in haar problemen meegezogen (waardoor het met mij ook weer slechter gaat). Ik heb dus geprobeerd afstand te nemen. Wel met haar praten maar wat minder over problemen. Gesprekken met haar aangaan is erg moeilijk en er ontstaan vaak miscommunicaties.
Vandaag was ik met haar aan het praten en ze vond dat ik altijd te afstandelijk deed over mijn problemen. Ik had besloten om dan een keer wat te delen wat mij dwars zat. Dit hebben we vaker gedaan en liep in principe altijd goed af. Alleen deze keer zei ze iets in de trant van dat ik moet beseffen dat zij in een moeilijke situatie zit en dat ik niet zo moet zeuren. Ik had dr verteld dat ik niet fijn vond en wat mijn gedachtes daar achter waren. Direct ging zij in de verdediging en dat het niet haar fout is dat ik die gedachten erachter heb. Haar idee daar achter was om voor zichzelf op te komen. En nu praten we dus weer niet en ik zit hier met een heel erg vervelend gevoel.
Ik begrijp dat jullie niet de hele situatie erachter weten, maar om in een kleine samenvatting te zeggen: ik ben altijd diegene m'n gedrag ten opzichten van haar moet aanpassen, ik moet mij altijd verontschuldigen en direct goed praten ( oooh nee zo bedoel ik het helemaal niet - situatie) als ik dat niet doe en er gebeurt wat ergs dan krijg ik daar de schuld van (niet alleen van haar maar ook haar ouders). Ze klapt zich altijd heel erg aan mij vast (als ik bijvoorbeeld twee dagen niet met haar spreek denkt ze dat ik haar aan de kant zet), vandaag zei ze zelfs dat ze het gevoel heeft dat zij op de tweede plaats kwam in mijn leven.
Het gaat misschien wel alleen maar om zeur dingen hoor en dat mogen jullie best zeggen. Maar ik zit er best wel heel erg mee.
Hoi Phen,
Lastig hoor!
Mijn tip zou zijn om eens te kijken naar de "reddingsdriehoek". (Officieel heet het de carpmann drama driehoek van transactionele analyse.) Wat mij betreft mag het woord 'slachtoffer' in de schema's worden herzien, trouwens.
In termen van de reddingsdriehoek vind ik dat jouw vriendin zich bijna gedraagt als die prototypische dikke schoonmoeder die de hele dag op de bank hangt - en er van geniet dat iedereen voor haar vliegt. Zou iemand het durven om kritiek te hebben, dan haalt ze een hartkwaal uit de kast. (En o, wee! Dadelijk heeft zij een hartaanval en dan heb jij het gedaan!! Jij, met je "eeuwige" kritiek! )
Zo iemand is geen slachtoffer, maar een zielepoot.
(Of ach - misschien is ze als jouw vriendin wel degelijk slachtoffer op "niveau 1" - borderline hebben is geen keuze! Het is een nare aandoening die inhoudt dat iemand soms emotioneel stuurloos is.)
Maar hoe je als mensen op gegeven moment omgaat met de ellende die er helaas is, daarin heb je doorgaans wel keuze - en ben je dus verantwoordelijk.
Eerst vond ze dat jij iets over jezelf moest vertellen - dan doe je dat en dan "valt het verkeerd".
Zou ze op dat moment zeggen: "sorry, je bent een lieve meid maar ik trek dit verhaal niet" - dat kan zo gebeuren en zo zou zij kunnen reageren.
Maar 'dat jij dan dingen over haar moet begrijpen' - nee. Ze vroeg toch als vriendin naar jouw emoties? Dan moet je ook het verhaal willen horen. (Kan het niet - het zij zo, dat kan overmacht zijn. Maar blijft staan dat een vriendin *het moet willen horen*.)
Gesteld dat jij hier dus boos over bent: dat is gezonde woede, volstrekt terecht!
And please, laat geleuter met een therapeutisch sausje ("ik kan er niehiehiets aan doen, hoor, dat jij dat denkt! ") voor wat het is: geklets. (Zo niet: gemanipuleer. Ook dat is een goede reden om het naast je neer te leggen.)
En jij mag niet verantwoordelijk worden gesteld voor daden van een ander mens! (Uiteraard zijn er wel grensgevallen: als jij iemand tot het uiterste zou tergen vind ik niet dat je vrijuit zou gaan. )
Maar zij zadelt jou wel met een heleboel op: "foei, nu krijg ik het gevoel slechts de tweede persoon in jouw leven te zijn! " - brrr, om het benauwd van te krijgen!!