Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-09-14 21:02

Geplaatst: 22-09-14 21:02

Wauw, ik kreeg net opeens een hele schok door mijn lichaam. Rare soort van hartklopping alsof mijn hart even stopte? Zakte ook even weg, heel bizar. En daarna pijn op mijn borst. Terwijl het juist wel goed ging de laatste paar dagen.. Meer mensen die dit wel eens ervaren hebben? Ben wel geschrokken.

**Geplaatst**: 23-09-14 05:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-09-14 05:19

Groetjes uit San francisco! Ik ben er een weekje tussenuit.

**Geplaatst**: 23-09-14 07:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-09-14 07:43

@Gruis: dat klinkt alsof je een paniekaanval hebt gehad. Vaak hebben mensen die een paniekaanval hebben soortgelijke klachten. Je kan altijd eens proberen om op zo'n moment je energie kwijt te raken op een andere manier. En daarnaast kan je best proberen je niet te focussen op je lichamelijke klachten.

@Purny: veel plezier! Hopelijk doet het je goed!

**Geplaatst**: 23-09-14 07:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-09-14 07:57

heel veel plezier purny!

**Geplaatst**: 23-09-14 14:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-09-14 14:17

Veel plezier purny

**Geplaatst**: 23-09-14 15:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-09-14 15:36

Geniet ervan purny!
Het voelde verder niet als een paniekaanval, zat gewoon heel relaxt achter de pc. Maar misschien was ie wel soort van onderdrukt door de medicijnen en dat dit er nog doorheen kwam

?

**Geplaatst**: 23-09-14 18:51

Geplaatst: 23-09-14 18:51

Het is natuurlijk van achter een computer moeilijk te beoordelen of het al dan niet een paniekaanval was of niet en wat het eventueel anders had kunnen zijn. Je kan natuurlijk ook altijd eens raad vragen aan de HA of je therapeut. Deze zijn beter geplaatst om je te zeggen wat er precies aan de hand was en hoe je er best op reageert als het nog eens voorkomt.

**Geplaatst**: 24-09-14 17:18

Geplaatst: 24-09-14 17:18

purny schreef:
Groetjes uit San francisco! Ik ben er een weekje tussenuit.

Heel veel plezier en geniet ervan!!!!

**Geplaatst**: 24-09-14 20:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-14 20:54

Veel plezier purny!

**Geplaatst**: 25-09-14 02:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-14 02:27

Tijd gaat snel hier. Morgen vroeg naar los angeles en dan vrijdag nog 1 dagje. Zaterdag naar huis vliegen en dan zondag aankomen

**Geplaatst**: 26-09-14 08:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-09-14 08:58

Leuk Purny, veel plezier nog.
Ik was deze week erg moe. Dacht dat het kwam door de drukte op school maar nee. Zit weer niet lekker in mijn hoofd, bindingsangst kickt weer in. Merk dat ik me nog steeds niet voor 100 procent kan geven. Merk dat aan allerlei nare dingetjes, zo vertrouw ik mezelf niet, ik ben bang dat ik het expres verpest zodat ik een redden heb om mijn vriend af te stoten. Dat is heel naar ja, want dat is eigenlijk helemaal niet wat ik wil. Stom rothoofd van me.
Van de week op school hadden we een presentatie over hechtingsproblemen. Ik schrok me rot. Veel valt op zijn plaats. Teveel. Ik ga een afspraak maken met de therapeut want dit kan ik niet alleen.

Ben er wel goed ziek van dat het nu nog niet is opgelost. Ik knok al zo lang. Wanneer is t nou een keertje goed?!

**Geplaatst**: 26-09-14 10:21

Geplaatst: 26-09-14 10:21

Hoi Joolien,
Rot hoor, dat dat weer opspeelt!
De zinnigste therapeute die ik ooit voor mijn neus had stelde dan 'dat het ooit, in een ver verleden in mijn/jouw belang was geweest, om "het draadje door te knippen". En dus dat een oud deel van je hoofd dat nog steeds wil, ook al liggen de kaarten nu compleet anders op tafel. "Gewoon" omdat er kennelijk iets is - en dat kan oliebollen klein en onbelangrijk zijn - wat doet denken aan vroeger.
Einde citaat.

En ik heb bij haar een combinatie van gespecialiseerde kinesiologie en emdr gedaan, zodat het alarmsysteem in mijn hoofd nu niet meer "aanslaat" op volstrekt onbelangrijke zaken. (Zonder geknok..... ook dat nog eens!)
Dat lucht op!

Het blijft natuurlijk balen om te ontdekken 'dat je er nog niet bent' - maar hopelijk kan deze therapeut jou iets vergelijkbaars geven!

**Geplaatst**: 26-09-14 10:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-09-14 10:27

Bedankt Janneke. Ik stuur je even een pb

**Geplaatst**: 26-09-14 12:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-09-14 12:35

Balen joolien.

hier gaat het zwaar slecht. Waarschijnlijk een alvleeklierontsteking door de medicatie. Dus acuut van de medicatie af. Veel pijn en terugkomende symptomen.
ook ga ik in oktober nieuwe therapie beginnen in een groep. Iets wat ik graag wil maar doodeng vind. Straks vinden ze me stom en dik en lelijk en zo. Bah heb er even genoeg van. Slaap ook al een week niet door de pijn. En ook dat maakt mewat angstig.
Sorry voor de egopost

**Geplaatst**: 26-09-14 13:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-09-14 13:52

Das poedersuiker Callum. Probeer je rust te vinden.

**Geplaatst**: 26-09-14 17:16

Geplaatst: 26-09-14 17:16

Mag ik hier mee komen praten? gewoon om wat ervaringen te delen?
Ik heb denk ik iets meer dan een jaar geleden een keer gereageerd en soms lees ik even mee om vervolgens weer weg te klikken.
Te confronterend en ook omdat het mij soms juist nog meer uit het veld slaat. (iets als er is geen hoop meer voor mij)
Dan is het dus wel raar als ik nu opeens wel behoefte heb om mee te willen praten...... kan het niet goed uitleggen maar sommige reacties raken mij.
En dan krijg ik vooral als ik mij goed voel de gedachte in mijn hoofd om te willen bemoedigen en medeleven te willen betuigen.
En de belemmerende gedachte is dan dat ik dat altijd zou moeten doen en als ik mij dan niet goed voel dan lukt mij het niet eens om bij te lezen en dan voel ik mij schuldig...

Herkennen jullie dit? of ligt dat aan mij.

Toen ik hier reageerde had ik geen enkele therapie gehad behalve wat gesprekken met iemand van nazorg in de kerk.
Ik zat er toen wat tegen aan te hikken vanwege de kosten en ook de gedachte als ik er aan ga beginnen wordt het misschien erger met mijn psychisch gestel (in de zin van als de beerput opengaat)

Toch is het flink mis gegaan met mij en heb ik de knoop door gehakt en ben naar de dokter toe gegaan.
Ik ben gestart met individuele gesprekken met een SPV maar die gesprekken hielpen niet genoeg.
Nu zit ik inmiddels al weer 4 maanden in dagbehandeling van 2 dagen in de week.
Is een hele dag verblijven in een groep, eten in een groep en therapie in een groep.
Daar zit de hele dag een sociotherapeut bij en bij sommige onderdelen zitten daar dan een beeldend therapeut, dramatherapeut en een GZ Psycholoog bij.
Ik ben gediagnostiseerd met een Sociale fobie en persoonlijkheidsstoornis of te wel persoonlijkheidsproblematiek.
Momenteel volg ik het onderdeel Cognitieve gedragstherapie, eerder heb ik Sociale vaardigheden als onderdeel gehad en Relatie management.
Ik zit in groep van ongeveer 8 mensen welke steeds veranderd qua samenstelling omdat er een open instroom is. Voor mij nog wel eens lastig aangezien ik mensen juist wat op afstand houd.

Hoe doen jullie dat met medicijnen? kennen jullie Sertraline?
Werken jullie ook? lukt dat jullie?

**Geplaatst**: 26-09-14 19:06

Geplaatst: 26-09-14 19:06

Welkom OsMo, tuurlijk mag je meepraten en je moet hier helemaal niks. Pittig hoor, dagbehandeling. Welke persoonlijkheidsstoornis heb je als ik vragen mag? Ik ken Sertraline wel maar gebruik het zelf niet, heb een boel andere medicijnen. Ik doe 3 ochtenden vrijwilligerswerk, maar zit er aan te denken mijn uren uit te breiden om te proberen toe te werken naar een contract, omdat ze mij die graag willen aanbieden.

**Geplaatst**: 26-09-14 19:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-09-14 19:09

Hoi osmo.
heel herkenbaar hoor dat je dan vind dat je fat altijd moet doen. Maar weet je dat hoeft hier niet.
ik gebruik nu een maand sertraline in combinatie met olanzepine. De olanzepine is gestopt en de sertraline gehalveerd ivm lichamelijke reactie.

**Geplaatst**: 26-09-14 19:11

Geplaatst: 26-09-14 19:11

Welkom Osmo. Wat goed dat je de stap hebt genomen. Zelf heb ik tijdens mijn dagbehandeling van 2 dagen in de week niet gewerkt, dat werd bij ons ook afgeraden.

**Geplaatst**: 27-09-14 14:17

Geplaatst: 27-09-14 14:17

Jorine op mijn behandelingsovereenkomst staat As I Sociale fobie op As II Persoonlijkheidsstoornis nao (gemengde persoonlijkheidsstoornis) kenmerken van met name ontwijkende, tevens afhankelijke en dwangmatige persoonlijkheid.

Sertraline staat hier dus in de kast, ik weet dat het voor handen is maar ik heb er nog niets van gebruikt.
Ik heb besloten dat ik de dagbehandeling eerst zonder medicatie wil door lopen. Dat maakt het wel zwaar maar bij therapie hebben ze wel respect voor mijn keuze.
De bijwerkingen staan mij ook gigantisch tegen.

Joolien ik werk momenteel 5 a 6 uren in de week dat werk had ik al maar loop er nu wel tegen aan dat ik het enorm zwaar vind. Op de dagen dat ik dagbehandeling heb werk ik niet.
Hoe zag jou dagbehandeling er uit? en hoe lang duurde deze dagbehandeling?

Callum wat rot voor je :(:)

, ik herken wat je zegt

. Ik vond de eerste twee weken enorm zwaar in de groep. (ik heb een negatief zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen).
Ik dacht ook "Ze gaan mij vast een aansteller vinden, ze vinden mij vast dik, ze zullen wel een vast groepje hebben en daar hoor ik niet bij" etc.
Maar na die twee weken begon ik mij wat veiliger te voelen en liep ik niet continue met spanning.
Na een maand kon ik gewoon mee draaien en voelde het veilig genoeg om ook wat actiever mee te doen.
In de eerste week tijdens de lunch wachtte ik steeds braaf tot de boter voorbij kwam op tafel en durfde ik er niet om te vragen.
Maar kwam er achter dat het soms wel ff kon duren voor die boter mijn kant op kwam :')

.
Nu kan ik daar wel om lachen maar toen voelde ik mij echt niet happy er mee.
Dat gevoel is gewoon echt en dat is gewoon echt niet leuk maar soms helpt het (tenminste bij mij), om te zeggen tegen jezelf "ik ben hier voor mijzelf en niet voor hen".

Ik vind het trouwens heel erg knap van sommige posters hier die kinderen hebben dat ze toch hun hoofd boven water weten te houden.
Om eerlijk te zijn ben ik nu gewoon erg blij dat ik geen kinderen heb.

**Geplaatst**: 27-09-14 16:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-09-14 16:45

Thnx osmo. Moet zeggen dat mijn zoon mij soms ook zwaar valt. Heeft ook nog autisme en adhd dus werken lukt me echt niet. Heb het dapper geprobeerd maar dat is echt een brug te ver. Ik ga gewoon open minded naar de groepstherapie denk dat het heel confronterend gaat zijn. Maar wel goed voor me.
bijwerkingen zijn idd heftig in de bijsluiter van de sertraline. Ik heb nergens last van gehad. Ja nu maar dat is naar alle waarschijnlijkheid van de olanzepine.

osmo dapper dat je het eerst zonder wil doen. Ik heb dat los gelaten ik kon niet meer functioneren en dus had ik niks aan de therapie

**Geplaatst**: 27-09-14 17:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-09-14 17:47

Ik had hetzelfde als callum, kon gewoon haast niet verder zonder medicijnen. Overigens slik ik dan geen sertraline maar citalopram. Die heeft ook een lijst met bijwerkingen waar je u tegen zegt.
Waar ik last van heb gehad: misselijkheid, piep in oren, veel gapen, oren die dichtzitten, slecht slapen, uitgebreid dromen, toegenomen angst, brandende ledematen (was wel eng). Na twee weken was het ergste allemaal weg. Wat ik nu nog over heb is: slechte huid en het uitgebreide dromen. Niks dus om het uiteindelijk niet te hebben gedaan. Het is natuurlijk bij iedereen anders, maar op dit moment heb ik echt totaal geen erge bijwerkingen!

**Geplaatst**: 27-09-14 18:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-09-14 18:55

Joolien & Callum sterkte!
Balen dat het niet zo lekker gaat

Welkom Osmo!
Ik heb ook sertraline gebruikt. Nu ben ik medicijnloos.
Pittig hoor die dagbehandeling.

Op het moment mag ik zelf bepalen hoe vaak ik wil komen, maar gezien ik dus nog steeds redelijk stabiel ben schuif ik de afspraken lekker door. (eens in de 3 weken ongeveer)
Had ik een paar maanden terug niet durven doen... Toen was een week al te lang.
Het nadeel is dat ik weet dat het gewoon weer terugkomt. Mensen noemen mij negatief maar het is gewoon te toevallig dat het nu ineens stabiel is zonder reden. (Behalve dan de berg hormonen)

Verder hou ik natuurlijk die lifechart bij, maar dat voelt ook een beetje zinloos als je steeds stabiel invult.

Toch vonden mijn psycholoog en psychiater het alsnog nuttig, dus ik doe het braaf.

**Geplaatst**: 27-09-14 19:10

Geplaatst: 27-09-14 19:10

Joolien rot voor je dat het niet lekker gaat :(:)

. Ik ga volledig mee met de woorden van Janneke2.
Welkom OsMo. Petje af dat je de behandeling eerst zonder medicatie wil doen (ondanks het voor handen is).
Heb zelf geen dagbehandeling gehad maar wel opname waar je aan dagbehandeling deed (april 2011 10 weken en april 2012 20 weken). Het was vrij heftig maar heb er ontzettend veel van geleerd. En je hoofd boven water houden met kinderen...........tijdens mijn 2e opname werd ik pas met de neus op de feite gedrukt: wat heb je de afgelopen jaren met je zoon allemaal gedaan? Kon daar geen antwoord op geven, was 7 jaar alleen maar met mijzelf bezig.
Een mooi lichtpuntje Riverr dat je nu een afspraak hebt eens in de 3 weken

Hier merk ik dat ik mezelf nu een beetje voorbij ga lopen waardoor zo nu en dan mijn lichaam even een halt toe roept maar ik er niet altijd gehoor aan geef. Ga dan weer malen, dromen pfftttttt.......en dan in mijn achterhoofd dat ik straks afscheid ga nemen van mijn psychologe

**Geplaatst**: 27-09-14 19:24

Geplaatst: 27-09-14 19:24

Welkom OsMo. Knap dat je uiteindelijk toch naar de dokter bent gegaan om hulp te vragen. Ik ben zelf gediagnostiseerd met een angststoornis, alhoewel ik soms een beetje twijfel(wat ik anders heb zou ik ook niet weten). Ik volg CGT, heb geen medicatie, ik werk en ik ga naar school. Voornamelijk omdat het best helpt om door te gaan met het leven, in vakanties worden de symptomen namelijk erger.

Sterke Miranda met het afscheid nemen van je psycholoog. Ik kan mij niet voorstellen hoe dat zou zijn en ik hoop het voorlopig nog niet te hoeven doen.

Ik vroeg mij af of jullie misschien jullie mening/advies kunnen geven over deze situatie. Zoals mijn vorige berichten aangaven had ik slecht contact met m'n vrienden. Ondertussen is het wel weer wat beter gelukkig. Echter zit ik een beetje in een situatie met een goede vriendin van mij. Ze heeft borderline, is dus suicidaal (ooit heb ik daar de schuld van gekregen) en doet aan automutilatie en als vriendin vind ik het altijd erg moeilijk om met dr om te gaan en soms word ik echt in haar problemen meegezogen (waardoor het met mij ook weer slechter gaat). Ik heb dus geprobeerd afstand te nemen. Wel met haar praten maar wat minder over problemen. Gesprekken met haar aangaan is erg moeilijk en er ontstaan vaak miscommunicaties.
Vandaag was ik met haar aan het praten en ze vond dat ik altijd te afstandelijk deed over mijn problemen. Ik had besloten om dan een keer wat te delen wat mij dwars zat. Dit hebben we vaker gedaan en liep in principe altijd goed af. Alleen deze keer zei ze iets in de trant van dat ik moet beseffen dat zij in een moeilijke situatie zit en dat ik niet zo moet zeuren. Ik had dr verteld dat ik niet fijn vond en wat mijn gedachtes daar achter waren. Direct ging zij in de verdediging en dat het niet haar fout is dat ik die gedachten erachter heb. Haar idee daar achter was om voor zichzelf op te komen. En nu praten we dus weer niet en ik zit hier met een heel erg vervelend gevoel.

Ik begrijp dat jullie niet de hele situatie erachter weten, maar om in een kleine samenvatting te zeggen: ik ben altijd diegene m'n gedrag ten opzichten van haar moet aanpassen, ik moet mij altijd verontschuldigen en direct goed praten ( oooh nee zo bedoel ik het helemaal niet - situatie) als ik dat niet doe en er gebeurt wat ergs dan krijg ik daar de schuld van (niet alleen van haar maar ook haar ouders). Ze klapt zich altijd heel erg aan mij vast (als ik bijvoorbeeld twee dagen niet met haar spreek denkt ze dat ik haar aan de kant zet), vandaag zei ze zelfs dat ze het gevoel heeft dat zij op de tweede plaats kwam in mijn leven.
Het gaat misschien wel alleen maar om zeur dingen hoor en dat mogen jullie best zeggen. Maar ik zit er best wel heel erg mee.

Laatst bijgewerkt door Phen op 27-09-14 19:29, in het totaal 1 keer bewerkt