Ik dus vanochtend ook niet. Was zo lekker bezig in huis, ben wezen hardlopen, paarden buiten zetten, boodschappen doen. Wel toen was het 2 uur. Maar ook toen dacht ik er niet aan. Eten voorbereid, paarden binnen halen, zoontje naar voetbal en toen voelde ik me raar in mijn hoofd.
Mag ik me hier misschien ook melden? In februari 2013 ben ik begonnen met een behandeling voor de (matige tot zware) depressie die er al sinds augustus 2012 zat. Mijn behandeling bestond uit gesprekken en e-health, een module via internet die me taken gaf. Ik kan zeggen dat in augustus 2014 ik klaar was met mijn behandeling en weer gezond was!
Sinds een paar weken voel ik me niet goed meer. Vandaag heb ik een gesprek gehad met een hulpverlener. Volgende week ga ik samen met de huisarts kijken naar de optie van medicatie. Ik ken alle trucs en methoden en pas ze nog steeds veel toe maar het helpt niet meer. Dan blijven er weinig opties over... Gelukkig ben ik er nu vroeg bij!
Zijn er meer mensen hier die niet voor de eerste keer bezig zijn?
ikkkke
Berichten: 603
Geregistreerd: 30-07-06
Geplaatst: 10-09-14 20:41
savasan schreef:
Zijn er meer mensen hier die niet voor de eerste keer bezig zijn?
Ja. Vervelend, maar een terugval is op zich niet zo ongewoon. Maar je bent er nu blijkbaar goed op tijd bij dus da's al iets hé.
Janneke2
Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 10-09-14 20:56
savasan schreef:
Zijn er meer mensen hier die niet voor de eerste keer bezig zijn?
Ja, ik heb het nare ding ook een paar keer terug gehad. Van belang is ook verder te kijken dan het woordje 'depressie'. Het kan een reactie zijn van te lang te veel stress, een reactie op uitputting, en het kan zijn dat depressie in feite gemaskeerd trauma is. Bij al deze overwegingen hoort telkens weer een andere aanpak.
Momenteel zit ik uitgeput te wezen en herhaal ik de mantra "de vorige keren ging het ook over". (Maar het trauma is verwerkt en de uitputting zelf wordt nu onderzocht - dat scheelt bakken. )
Welkom Savasan! Ik ben voor de eerste keer bezig, maar al wel sinds 2009
Vandaag de eerste keer van de verstraining gehad. Best heftig, veel emoties en herkenning in de groep en ik heb me al meteen kapot geërgerd aan een van mijn groepsgenoten . Ik denk wel dat ik er wat aan ga hebben.
Pffff ik vond groepstherapie toen helemaal niks. Idd vooral irritatie.
Ik krijg vanaf volgende week therapie voor de borderline. Ben heel benieuwd wat dat inhoudt. heftige week achter de rug. Is nog niet over. Zondag is de stal officieel n iet meer van mij. Gaan mijn geliefde minis naar een geweldig nieuw huisje en gaat mijn grote vriend naar de pensionstal. Heb het er best wel zwaar mee. Veel verdrietige en paniekerige momenten. Bah bah ben zo blij als het zondag middag is. Dan is het afgerond.
Ach callum toch. Wat vreselijk Snap dat dit allemaal een heel moeilijke periode is voor je. Maar hopelijk en waarschijnlijk kan de gerichtere therapie je een heel stuk beter helpen.
Ik weet niet meer wat ik heb. Soms denk ik alleen maar dat ik nog 'iets heb' omdat ik steeds denk 'Oja ik heb iets'. Mijn therapie is overigens nog steeds niet begonnen. Heb drie maanden gewacht op intake en die is alweer drie weken geleden.. UMCG
Nee. Donderdag heb ik weer een gesprek en dán weten ze wanneer het echt begint (dus dan begint het ook nog niet eens). Ik heb nu geluk dat het soort van redelijk met me gaat- het is nog wel uit te houden zegmaar, want als ik me nog steeds zo slecht voelde als aan het begin had ik dit never nooit volgehouden.
Fijn dat het werkt Gruis, het is ook niet niks wat je allemaal mee maakt. Ik wil je ook meegeven niet te streng te zijn voor jezelf, geef wat toe aan de omstandigheden wanneer dat kan. Je staat op zo'n grote stressboog, dat moet je af en toe even laten afvloeien anders wordt je lichamelijk ziek.
Gruis heb je ook stressremmers? Moet zeggen dat die mij erg helpen. Ik heb een combi van zoloft en olanzepine. Mijn stressboog is inmiddels gehalveerd
Gruis
Berichten: 1406
Geregistreerd: 30-01-13
Geplaatst: 14-09-14 00:19
Erg lieve reacties, word altijd een beetje emotioneel van jullie medeleven ! Ik probeer ook wel genoeg rustig aan te doen en dat is best lastig. Het liefste zou ik nu direct weer mijn leven oppakken zoals het was. Als het goed is krijg ik wel een of andere ultra - super - expert daar in het UMCG. Als ik zo lang heb gewacht en het helpt nog niks word ik ook echt boos . Maar goed, als ik mijn begeleider mag geloven krijg ik dus een uitermate geschikt persoon. Hopelijk klikt het daar ook een beetje mee. Ik slik geen angstremmers, daar ben ik bang voor ( ... ). Eigenlijk wil ik ook z.s.m. weer van de AD af, maar daar heb je het alweer: ik wil misschien wel veel te snel weer alles oppakken en het weer hebben zoals het was..
Ik ben ook geen medicatie fan maar he als het helpt dan helpt het. Mijn psych heeft gezegd minimaal een half jaar en dan kijken.
ik denk dat je idd te snel wil. Het nadeel daarvan is dat het juist langer gaat duren. Want dan blijf je jezelf overvragen. Acceptatie dat je minder kan is hier ook een ding maar wel een noodzakelijk ding. Geel veel sterkte en ik hoop dat de therapie je kan helpen bij de acceptatie dat je voorlopig weinig kan
Fijn dat de ad werkt Gruis! En jammer dat je zo lang moet wachten tot je echte behandeling begint... Ik moest zelf 5 maanden wachten.
Bij mij gaat het niet heel goed. Ik heb gelukkig de laatste tijd weinig last gehad van lichamelijke reacties op de angst. Helaas nu wel veel emotionele reacties, voel mij vaak somber, heb nergens zin in en spreek er liever niemand over. Heb dan ook een paar dagen mijn vrienden genegeerd met als gevolg dat nu niemand meer met mij praat. Heb mijn excuses netjes aangeboden maar dat heeft helaas niks opgelost. Ik vind dit zo stom van mijzelf.
Dat is balen phen. Weten je vrienden wat er verder met je aan de hand is of niet?
ik heb na lang wikken en wegen de meeste vrienden ongeveer uitgelegd hoe of wat. Een aantal zie ik nooit meer en een heel aantal accepteren me zoals ik ben. Met mijn buien.
Wel heel erg vervelend dat je je zo slecht voelt. Probeer toch met iemand te praten en je niet teveel af te zonderen. Desnoods zo hier. Anders voel je je misschien erg alleen. En dat ben je niet. Er zijn iig hier genoeg mensen die met je meeleven en naar je willen luisteren
Woensdag weer naar het UWV... dan een tweede gesprek met een andere arbeidsdeskundige. Hopelijk kan ik dan vanaf woensdag solliciteren met een Wajong status, kom ik een stuk makkelijker aan het werk hoop ik. Nu vinden ze me telkens niet enthousiast genoeg. Op het moment heb ik ook veel stress en spanningen. Zaterdag ga ik op vakantie, zweet peentjes omdat het zo ver weg is en ik moet overstappen op een grote luchthaven... Stond vandaag bij mijn moeder te huilen omdat het veel verder weg is dan New York...
Ja, de vrienden die dichtbij staan weten wel waar ik mee zit en dat ik daar therapie voor volg. Het probleem met mij is dat ik anderen er niet mee lastig wil vallen en er dus bijna nooit met vrienden over praat. Dat was nu dus weer het probleem en kennelijk de druppel voor mijn vrienden. Geen idee hoe ik dit nog ga oplossen.
ikkkke
Berichten: 603
Geregistreerd: 30-07-06
Geplaatst: 15-09-14 07:28
Geef het wat tijd Phen. Laat het bij je vrienden even bezinken. En probeer het achteraf nog eens te bespreken met je vrienden. Leg uit waarom je gereageerd hebt zoals je hebt gereageerd, bied je excuses nog eens aan, vraag eventueel wat je vrienden nodig hebben om het weer goed te laten komen..
Phen wat rot. Misschien is het beter om met je vrienden een afspraak te maken dat als je je even rot voelt je dat ook even aangeeft. (moet van twee kanten komen he) zo heb ik het ook geregeld met de mensen om mij heen. Anders kunnen ze nooit ruiken dat ik even geen zin heb om te praten. Komt vast goed meid!
Wat betreft wachten, heb zelf een half jaar gewacht , toen belde ik hoe lang nog...maar dat zou een jaar worden. Ben toen een vrijgevestigde psych gaan zoeken en daar kon ik in twee weken tijd terecht. Nu met de specialist ggz geen wachttijd mocht direct door.