Melanie_D schreef:Wat een leuk behang Charlotte, en wat een grote kamer!
Gnome, gelukkig nog één keertje op en neer. Klinkt als zware dagen zeg, als je naar Amsterdam moet.
Ballard, zelf ben ik een voorstander van praktisch boven mooi. Het oog wil ook wat, maar het is allemaal al zo'n gehannes straks, dat ik altijd blij ben met onze praktische keuze. Als je veel off-road wilt rijden met de kinderwagen is een Dubatti altijd een aanrader. Stevige wagen met goede banden. Heeft alleen niet zo'n grote mand onderin.
Gisteren hoorde ik een stukje over de nieuwe overheidscampagne, waarin ze vrouwen tussen de 30 en 60 willen aansporen meer te gaan werken. Ook al met flink wat commentaar erop, dat de nadruk niet moet liggen op het meer werken van vrouwen, maar het overnemen van de zorgtaken door mannen. Vond het wel een grappige discussie, want ik merk zelf in mijn omgeving ook dat de klassieke rolverdeling er toch echt nog in zit bij velen. Mijn man en ik werken beiden 4 dagen en proberen het samen zo goed mogelijk te verdelen. Toch wordt mij bijvoorbeeld door bijna iedereen gevraagd hoeveel ik dan straks ga werken. Mijn man krijgt die vraag nooit. Merken jullie dit soort dingen ook?
Vooropgesteld: ik heb uiteraard helemaal niets tegen de klassieke rolverdeling. Maar het gemak waarmee ervan uitgegaan wordt dat de vrouw automatisch meer zorg draagt voor de kinderen vind ik soms wel een lastige worsteling hoor!
Ja dit merk ik ook. Mijn man zit inmiddels wel in een jonger en moderner team dan een paar jaar terug en vinden collega's het niet raar dat hij ook parttime werkt. Momenteel werken we beiden 36 uur waarvan 4 uur vanuit huis. Mathijs gaat 3 dagen naar de opvang. Met de 2e gaan we beiden naar 32 uur. Beide kinders gaan dan 3 dagen naar de opvang.
Mensen (zowel mannen als vrouwen) vinden dat ik veel werk. Terwijl ik net zo veel werk als mijn man, en hij krijgt er bijna een schouderklopje voor
eigenlijk is dat best triest. Zodra ik uitleg dat mijn man en ik het betaalde en onbetaalde werk zo veel mogelijk gelijk verdelen snappen mensen het wel en staan ze er vaak ineens heel anders in.
Wat betreft het verschil is salaris, ja mijn man verdient meer dan ik. Terwijl we een gelijkwaardige opleiding hebben genoten (beide een technische HBO). Hij heeft echter meer werkervaring dan ik en loopt mede daardoor voor. Als wij een verdeling zouden maken dat ik 3 dagen in de week zou werken (zeg 24 uur) en mijn man 40 uur zou dat betekenen dat ik veel minder kansen en ontwikkeling door zou maken dan mijn man, waardoor het verschil in beloning/salaris nog groter wordt. Daarnaast kiezen we beiden voor een gezin en vind ik dat we daar beiden daar aan moeten bijdragen (dmv o.a. onbetaalde zorgtaken). Hoe andere mensen het inrichten is aan hun, als beide partijen tevreden zijn met de situatie moet het geen verschil maken in hoe het ingericht is.
Wat ik in de praktijk wel merk is ondanks dat mijn man als eerste op de lijst staat bij het kinderdagverblijf om gebeld te worden, ze mij altijd als eerst bellen als er wat is. Vaak bellen we onderling even wie van ons Mathijs dan op gaat halen (qua afstand werken we beiden op zo'n 40 minuten rijden van huis en kinderdagverblijf af).
Ook kan ik mij soms ook wel eens boos maken om bepaalde opmerkingen die mijn zoon krijgt. Hij vindt het erg leuk om te helpen, ook met huishoudelijke taken. Hier proberen we hem ook in te betrekken. Maar hij krijgt vaak van buitenaf te horen dat hij mama dan zo goed kan helpen met stofzuigen, terwijl mijn man dat altijd doet. Dat soort opmerkingen storen mij, omdat het zo stereotype bevestigend werkt. Terwijl het woordje mama, zo makkelijker veranderd kan worden door ouders oid. Dat maakt zo'n verschil, zeker als die kinderen dat keer op keer te horen krijgen.
Het is een heel pleidooi geworden zie ik
Ik heb op mijn halve dagen nu gewoon volledig vrij genomen, nog even genieten van mijn één op één tijd met Mathijs