Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-09-14 16:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-09-14 16:03

Nou ik ben ff tijdje afwezig geweest. Had een hoop om mee te dealen.

ph3n heb je alleen cht of ook nog psychomotorische therapie?

Riverrrr fijn dat de intake goed ging.

joolien balen dat je teveel bijwerkingen hebt

ik zit inmiddels 3 weken op de medicatie en ben er erg tevrede over. Alles blijft nu hanteerbaar zeg maar. Het is er wel maar ik raak niet meer compleet overstuur. Hierdoor word het ook duidelijker waar ik tegenaan loop. Dus de therapie helpt me nu beter en ga binnenkort weer beginnen met psychomotorische therapie. Dit moet me helpen voelen en omgaan met gevoel. Ook ben ik gaan mountainbiken dat helpt enorm. En ben weer gaan paardrijden. Het hyishouden lukt beter. Dus al met al ben ik voorzichtig positief

**Geplaatst**: 02-09-14 17:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-09-14 17:54

Fijn Callum, goed om te horen!

**Geplaatst**: 02-09-14 18:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-09-14 18:23

Thnx

**Geplaatst**: 02-09-14 19:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-09-14 19:49

Riverr ik ken dat gevoel maar al te goed.
Soms voel ik me zo goed, kan de hele wereld aan en dan ineens.......boem!! Er hoeft dan maar teveel te gebeuren en vindt het dan moeilijk om daar mee om te gaan.
Callum wat fijn om te horen. Je bent echt op de goede weg!!!

**Geplaatst**: 02-09-14 22:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-09-14 22:26

Janneke, ik volg nog maar een paar maanden CGT en wil het nu eigenlijk nog niet opgeven. Bij mij is het zo dat mijn gevoel heel erg heerst zonder dat ik weet wat ik daarbij denk. Ondertussen is het al wat meer duidelijk maar het blijft nog een zoektocht (alhoewel het voor een groot gedeelte neigt naar een negatief zelfbeeld, waar ik eerder ook niet bewust van was).

Riverrr, ik ben dan niet depressief(denk ik) maar herken wel een gedeelte van je verhaal. Als ik last krijg van mijn angst blijf ik ook het liefst in m'n bed liggen maar weet ook dat het daar niet beter van word. Ik ga dan ook van alles doen om het angstgevoel minder te laten worden (bijv klusjes in/om huis, paarden verzorgen, paardrijden, fietsen, hardlopen ect). Helaas werd het daardoor ook niet beter en begon ik ook tijdens deze activiteiten hele erge lichamelijke reacties hebben van de angst.

Waar ik ook altijd heel erg meezit is dat ik nergens zin in heb. Ik heb bijvoorbeeld als doel om meer met vrienden te gaan doen. Prima doel dus om er op uit te trekken, onder de mensen te komen en vooral lol maken. Maar het lukt gewoon niet. Ik laat niks van mij horen, zeg dingen af en als ik wel ga lukt het soms gewoon absoluut niet om daar de lol in te zien. Apart van die keren dat het natuurlijk wel harstikke leuk is.

Callum, op dit moment volg ik CGT en internettherapie. Ik ga even opzoeken wat psychomotorische therapie inhoud. Heb jij dit gevolgd? En beviel dat toen ook?

**Geplaatst**: 02-09-14 23:06

Geplaatst: 02-09-14 23:06

Phen schreef:
Janneke, ik volg nog maar een paar maanden CGT en wil het nu eigenlijk nog niet opgeven.

....altijd belangrijk: trek je eigen plan!
Natuurlijk zit er verschil tussen vier jaar (veel te lang en dus schadelijk) en een paar maanden.

Citaat:
Bij mij is het zo dat mijn gevoel heel erg heerst zonder dat ik weet wat ik daarbij denk. Ondertussen is het al wat meer duidelijk maar het blijft nog een zoektocht (alhoewel het voor een groot gedeelte neigt naar een negatief zelfbeeld, waar ik eerder ook niet bewust van was).

Weet hebben van de negatieve gedachten over jezelf is geen feestje, maar kan zin hebben.
Maar wat ik ingewikkeld vind is: je gedachten volgen op gevoel, niet omgekeerd. (Natuurlijk kan het goed zijn om een gevoel "aan te kleden": zo voelt het, dit is de aanleiding, zo lang kan het duren, wat gebeurt er in mijn lichaam, welke associaties heb ik erbij, wat vind ik hier nu van, wat vind ik van mezelf op dit soort momenten, etc.)

Citaat:
Als ik last krijg van mijn angst blijf ik ook het liefst in m'n bed liggen maar weet ook dat het daar niet beter van word. Ik ga dan ook van alles doen om het angstgevoel minder te laten worden (bijv klusjes in/om huis, paarden verzorgen, paardrijden, fietsen, hardlopen ect). Helaas werd het daardoor ook niet beter en begon ik ook tijdens deze activiteiten hele erge lichamelijke reacties hebben van de angst.

Rot hoor!
....maar jezelf afleiden van angst is helaas vaak zinloos.
Stevig hollen kan bijvoorbeeld wel zin hebben: je autonome zenuwstelsel voelt dan dat je "vlucht" en dus kan de alarmbel uit = kan de angst weg.

**Geplaatst**: 03-09-14 07:15

Geplaatst: 03-09-14 07:15

Het veranderen van je gedachten is niet eenvoudig en doe je dus ook niet op 1, 2, 3.... Je moet het leren om je gedachten te veranderen. En dat leren kost wat tijd en gaat met vallen en opstaan. Soms zal het je wel lukken, op andere momenten niet. Natuurlijk zijn er ook mensen die hier niets aan hebben, maar bij een heleboel mensen kan dit wel helpen. Zoals Janneke zegt, volgen gedachten op gevoelens. Gevoelens zijn heel moeilijk te beïnvloeden en daar heb je dan ook niet zo veel grip op. Gedachten daarentegen zijn makkelijker te beïnvloeden. Omdat je gedachten samenhangen met je gevoelens, kan je dus proberen om je gevoel te veranderen door anders te gaan denken.
Je angst kan zo groot worden dat je inderdaad bv je bed wil inkruipen. Zoals je zegt, helpt dat echter vaak niet omdat je hiermee weer de dingen vermijd waarvoor je angstig bent. En om van je angst af te raken zou je eigenlijk net de dingen moeten gaan opzoeken waar je zo bang voor bent. Jezelf afleiden van de angst kan imo wel helpen. Maar er is imo nog een verschil tussen "vanalles gaan doen" en jezelf echt gaan afleiden van de angst. Het kan bijvoorbeeld wel effectief zijn om je gedachten te focussen op iets wat niet zo bedreigend is als je in een beangstigende situatie zit. Bijvoorbeeld: als je bang bent om alleen over straat te lopen, kan het helpen om tijdens het over straat lopen naar muziek te luisteren en je op de muziek te concentreren. Op die manier vermijd je de beangstigende situatie niet, maar kan je wel proberen je angst op dat moment onder controle te houden (al moet je dan wel zorgen dat de muziek na verloop van tijd geen veiligheidssignaal wordt). Als je daarentegen uit de beangstigende situatie weggaat en iets compleet anders gaat doen, ben je eigenlijk weer aan het vermijden waardoor je angst weer groter zal worden. Je schrijft dat je dan bv klusjes gaat doen of naar de paarden gaat, maar dat je nu daar ook al angstklachten krijgt. Doe je die dingen ook als je niet angstig bent of ga je dat enkel doen als je al angstig bent en je afleiding zoekt? Kan je je op zo'n moment concentreren op hetgeen je bezig bent?

Janneke2 schreef:
Rot hoor!
....maar jezelf afleiden van angst is helaas vaak zinloos.
Stevig hollen kan bijvoorbeeld wel zin hebben: je autonome zenuwstelsel voelt dan dat je "vlucht" en dus kan de alarmbel uit = kan de angst weg.

Dit hangt imo af vanuit welke invalshoek je kijkt. Het feit dat je angst verminderd als je gaat hardlopen, kan je nog op andere manieren verklaren. En bovendien moet je hierbij ook opletten dat je niet echt gaat vluchten voor hetgeen je beangstigend vindt. Want als je telkens weer gaat vluchten, zal je angst enkel toenemen in de meeste gevallen (de angst gaat dan weg omdat je bent weggelopen van hetgeen voor jou beangstigend is, waardoor je die situatie als beangstigend blijft zien).

Nergens zin in hebben, kan bij verschillende dingen voorkomen. Ik heb er ook last van gehad en nu soms nog. Maar naarmate je je beter zal voelen zal dat denk ik ook wel weer terugkomen. Bij mij is dit wel een belangrijk leerpunt geweest waar ik mee aan de slag ben moeten gaan omdat ik van zowat niets meer kon genieten. Nu ben ik blij dat dat me wel weer lukt en kan ik enorm genieten van heel kleine dingen. Dat zal jou ook wel gaan lukken, Phen.

**Geplaatst**: 03-09-14 07:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-09-14 07:23

Phen ik ga er weer mee beginnen. Het is gestopt omdat ik zoveel emoties kreeg daardoor dat het niet haalbaat was. Ik had toen ook geen medicatie. Nu wel dus gaan we het weer oppakken

**Geplaatst**: 03-09-14 10:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-09-14 10:44

Sorry dat ik zo binnenval, maar wat bij mij het allerbeste helpt bij angst/paniek? Het "gewoon" accepteren. Ik loop tegenwoordig met de instelling "laat maar komen". Daardoor reageer ik niet meer echt op de paniekgevoelens waardoor die al snel weer wegebben. Wel behoorlijk op moeten oefenen om echt overtuigd te zijn dat er niks aan de hand is

Maar dit werkt super. Kan tegenwoordig zelfs kilometers lopen zonder compleet over de zeik te gaan.

**Geplaatst**: 03-09-14 13:03

Geplaatst: 03-09-14 13:03

Citaat:
zoals Janneke zegt, volgen gedachten op gevoelens. Gevoelens zijn heel moeilijk te beïnvloeden en daar heb je dan ook niet zo veel grip op. Gedachten daarentegen zijn makkelijker te beïnvloeden. Omdat je gedachten samenhangen met je gevoelens, kan je dus proberen om je gevoel te veranderen door anders te gaan denken.

Ik ben van het "proberen, altijd!" - maar als je het gevolg maar moeizaam blijkt te kunnen beïnvloeden, dan heeft het zin de oorzaak zelf aan te pakken.
(En wees bedacht op mijn voorkeuren en wellicht mijn vooroordeel: ik ben een fan van emdr.)

Janneke2 schreef:
Rot hoor!
....maar jezelf afleiden van angst is helaas vaak zinloos.
Stevig hollen kan bijvoorbeeld wel zin hebben: je autonome zenuwstelsel voelt dan dat je "vlucht" en dus kan de alarmbel uit = kan de angst weg.

Citaat:
Dit hangt imo af vanuit welke invalshoek je kijkt. Het feit dat je angst verminderd als je gaat hardlopen, kan je nog op andere manieren verklaren.

Het enige nut van dit recept is: maken dat "de alarmbel afgaat".
Je verwerkt er niets mee, maar het is direct aanwezig, zeer effectief en niet schadelijk zoals bijv pillen of alcohol dat wel zijn.
Daarmee is de noodzaak om " te vluchten voor hetgeen je beangstigend vindt" kleiner.
Als emdr fan vind ik een bepaalde mate van confrontatie wel nodig, maar ik vind het doseren bij uitstek de kunst. Aan in feite overweldigd worden op eigen initiatief heb je weinig.

Bovendien: vluchten en vluchten is twee.
Hard hollen, op de grond stampen of hoe het maar uitkomt is een lichamelijke activiteit. Het is van een heel andere orde dan "dat wat je bang maakt" niet onder ogen willen zien (ik zou zeggen: het tegendeel).

**Geplaatst**: 03-09-14 18:17

Geplaatst: 03-09-14 18:17

Mijn vader word waarschijnlijk weer opgenomen in het ziekenhuis... Bacterie die hij voor zijn hele ziektebeeld had is teruggekomen

**Geplaatst**: 03-09-14 18:20

Geplaatst: 03-09-14 18:20

Janneke2 schreef:
Citaat:
zoals Janneke zegt, volgen gedachten op gevoelens. Gevoelens zijn heel moeilijk te beïnvloeden en daar heb je dan ook niet zo veel grip op. Gedachten daarentegen zijn makkelijker te beïnvloeden. Omdat je gedachten samenhangen met je gevoelens, kan je dus proberen om je gevoel te veranderen door anders te gaan denken.

Ik ben van het "proberen, altijd!" - maar als je het gevolg maar moeizaam blijkt te kunnen beïnvloeden, dan heeft het zin de oorzaak zelf aan te pakken.
(En wees bedacht op mijn voorkeuren en wellicht mijn vooroordeel: ik ben een fan van emdr.)

Bij mij was het uiteindelijk een combinatie. Ik denk dat de invalshoek ook afhangt wat je van nature het gemakkelijkst doet: rationeel denken of voelen. Ik kan van nature heel goed nadenken en rationaliseren, dus heb in eerste instantie veel gehad aan RET en G-schema's. Na een paar jaar liep ik vast en bleek dat er een kloof zat tussen die rationele gedachtes, die ik intussen echt wel kon bedenken, en mijn gevoel, dat nog steeds even paniekerig was. Uiteindelijk heb ik me het afgelopen jaar gericht op het dichten van die kloof, voornamelijk door mijn gevoelens wel serieus te nemen (ik deed een paniekaanval meestal af met "doe niet zo stom, je weet echt wel dat er niks is om bang voor te zijn" maar dat werkte averechts.

Het werken aan mijn gevoelens was voor mij heel onnatuurlijk en zwaar, maar een jaar later ben ik blij dat ik het toch heb gedaan, ik ben nu gewapend tegen paniek. En ik ben blij dat ik ben begonnen met de voor mij gemakkelijkere gedachtes, want anders was ik door het gevoel volledig overspoeld elke keer (wat bij bijvoorbeeld EMDR misging toen ik dat probeerde)

Moraal van het verhaal: ik denk dat het per persoon verschilt in welke volgorde je gedachten en gevoel moet aanpakken, ik denk wel dat het mij niet geholpen had als ik niet allebei had gedaan.

**Geplaatst**: 03-09-14 20:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-09-14 20:00

He purny wat onwijs balen. Mijn moeder moet terugkomen voor een scan ze vermoeden longkanker erbij. _-:(

ik ga zo kijken naar een plekje voor mijn paard. Als dat bevalt verkoop ik mijn eigen stal en de shetten moeten dan ook naar een nieuw huisje. Pffdd deze beslissing valt me zo zwaar. Maar moet echt keuzes maken

**Geplaatst**: 03-09-14 21:27

Geplaatst: 03-09-14 21:27

Sterkte callum en purny!

**Geplaatst**: 03-09-14 21:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-09-14 21:29

Ja thnx... en als klap op de vuurpijl ben ik even zonder toestemming gemonteerd in een auditie van HGT waarbij Mark Rutte meedoet...

**Geplaatst**: 04-09-14 16:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-09-14 16:03

Sterkte Purny en Callum.

Ik ben vanochtend weer bij mijn psychologe geweest. We hadden een beetje een discussie, want ik kaartte aan dat ik niet het idee heb dat ik iets opgeschoten ben in dit afgelopen jaar (ruim). Ik kan mijn problemen wel aangeven bij haar, maar we komen nooit tot een oplossing, ze reikt me nauwelijks handvatten aan, en vaak wordt er zelfs overheen gepraat of gezegd: dat leer je in de vers-training wel. Volgens haar is ze er (dit zei ze letterlijk) niet om mijn problemen op te lossen (snap ik uiteraard) of om mij oplossingen te bieden. Ik moet mijn eigen therapie vormgeven en het voor mezelf moet doen (dat laatste snap ik natuurlijk ook). Toen zei ik dat ik dan net zo goed mijn eigen opdrachten kon verzinnen en dat ik me afvroeg wat ik hier dan doe.. Zij zei dat ze de laatste was om mij tegen te houden om te stoppen, maar ik ben bang dat ik het zonder ook niet red als ik bijvoorbeeld weer in crisis raak..

Weet niet wat ik hier nu mee moet.. Of ik een ander moet vragen ofzo, of het bespreekbaar moet maken met iemand anders? Mijn hoofdbehandelaar vindt dat ik het moet bespreken met mijn psychologe zelf, mijn psychiater lig ik nog steeds mee in de clinch. Ik denk dat ik mijn ambulant begeleidster maar een keer vraag om mee te gaan want ik snap er niks meer van.. Is het nou heel raar dat ik hiervan in de war raak en dit een beetje vreemd vind?

**Geplaatst**: 04-09-14 17:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-09-14 17:49

Jeetje jorine wat een rare manier van behandelen. Zou ik niet prettig vinden.
Sterkte

nou stal is verkocht. Paard gaat per 1 oktober naar pensionstal.

vandaag ook therapie gehad en mijn diagnose isherzien. De angst lijkt voornamelijk te komen uit borderline klachten. Dus de therapie word aangepast. Pffff krijg ik ook andere behandelaars vind het allemaal wel enorm eheftig nu

**Geplaatst**: 04-09-14 18:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-09-14 18:53

Lastig Callum.. maar misschien kun je nu wel gericht behandeld worden.

**Geplaatst**: 04-09-14 20:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-09-14 20:08

Ik hoop het idd

**Geplaatst**: 04-09-14 22:14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-09-14 22:14

Wat vervelend jorine

Ik mag een donderdag gaan beginnen met mijn therapie ,als ik weet hoe ik er met komen

**Geplaatst**: 05-09-14 07:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-09-14 07:23

Spannens lovelady

**Geplaatst**: 05-09-14 10:07

Geplaatst: 05-09-14 10:07

Nou Jorine... Gaat weer lekker daar bij jou :(:)

.
Ik snap wel wat ze zegt, maar het komt er wel heel bot uit. Vind het zeker niet netjes!

Callum: Moeilijk hoor.

Hier problemen met chronisch zieke pony.
Lastig verhaal en zit een beetje in dubio. Bang dat ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft.
Maar kan er niet te veel over zeggen hier i.v.m. herkenningspunten.

**Geplaatst**: 05-09-14 12:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-09-14 12:35

Balen river van je pony.

**Geplaatst**: 05-09-14 12:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-09-14 12:54

Balen! Hopelijk komt het goed met hem... ik ben gister weer na 4 maanden begonnen met lessen en mocht weer op mijn vriendinnetje

Nu onwijze spierpijn. We gingen nog naar buiten en ik zat er eerst tegenop te kijken maar toch superstoer mijn angst overwonnen. Het ging supergoed!

**Geplaatst**: 05-09-14 14:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-09-14 14:39

Nou gister zijn de papieren getekend voor de stal. Heb vreemd genoeg echt zin om naar de pensionstal te gaan. Verder wisselend down gespannen en vooral moe.

krijg wel meer dingen gedaan das ook wel weer heel erg fijn.

zo maar eens paardjes knuffelen. Als jullie nog iemand weten die een leuke kleine shet zoekt.