Bokt.nl

Gisteravond lag ik in bed. Ik had in mijn gedachten dat ik mijn tankdopje was vergeten terug te zetten op mijn benzinetank. Ik had het sterk in gedachten en moest me echt beheersen om niet mij eigen om 23.00 aan te kleden en naar buiten te lopen en het te gaan controleren. Dit heb ik echter nog nooit meegemaakt...

Afgelopen maandag naar de verzekeringsarts geweest bij het UWV. Ik heb kans op een Wajong status en begeleiding. De arts vertelde mij wel dat hij vermoedde dat ik toch een vorm van autisme heb omdat ik trekjes heb. Waarschijnlijk heb ik door de geboorte met mijn navelstreng om mijn nek voor 2 keer toch een kleine hersenbeschadiging opgelopen. Hij vond wel dat ik doorzettingsvermogen had.

**Geplaatst**: 27-08-14 09:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-08-14 09:21

Ik laat het ook over me heen komen omdat ik weet dat het daarna weer beter met me gaat. Ik heb ook geen angsten binnen de paniekaanval. Overigens heb ik al meer dan een jaar geen aanval meer gehad, dat nam bij mij af naarmate ik verder in de therapie kwam.

Purny wordt je nog getest op autisme?

Ik droom raar sinds de medicatie. Anders dan normaal. Ook niet vervelend ofzo, maar veel realistischer ofzo, heel apart.

**Geplaatst**: 27-08-14 09:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-08-14 09:30

Joolien, dat heb ik ook inderdaad! Echt mega levendige dromen. Vind ik wel grappig.
Wat fijn om te horen dat je al zo lang geen paniekaanval hebt gehad. Het kan dus wel

Hoe bedoel je precies dat je geen angsten hebt binnen de paniekaanval?

**Geplaatst**: 27-08-14 09:51

Geplaatst: 27-08-14 09:51

Gruis schreef:
Joolien, dat heb ik ook inderdaad! Echt mega levendige dromen. Vind ik wel grappig.
Wat fijn om te horen dat je al zo lang geen paniekaanval hebt gehad. Het kan dus wel Hoe bedoel je precies dat je geen angsten hebt binnen de paniekaanval?

Sommige mensen die een paniekaanval krijgen zijn bang dat ze doodgaan bijv. Die vinden het gevoel van de aanval heel eng.
En het is fijn om te zien dat het ook over kan gaan, sowieso zijn mijn emoties echt zoveel rustiger. Als je terugkijken hoe ik voor mijn therapie was en hoe ik nu ben, dat is al een wereld van verschil. Ik heb nu contact met mijn emoties, durf ze toe te laten en herken ze ook meestal op tijd. Ik heb geen uitbarstingen meer, wat ik eerder wel had toen ik emoties nog opkropte. Heel soms moet ik ff huilen maar dat vind ik helemaal niet erg.
Het enige wat ik nog doe is dat ik dingen soms uitstel of niet meer durf op te pakken als ik er te lang overheen laat gaan, maar dat is altijd een dingetje geweest bij mij, bang voor afwijzing dus dan kan ik maar beter helemaal geen contact meer zoeken want dan weet ik zeker dat ik afgewezen wordt. Zoiets

**Geplaatst**: 27-08-14 09:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-08-14 09:55

O ja dat herken ik ook wel inderdaad- van dat uitstellen. Maar dat heb ik een beetje met alles. Mijn haptonome zei toen dat dat kwam omdat ik zo onzeker ben en bang ben fouten te maken dat ik het allemaal perfect wil doen. Maar perfect wordt het waarschijnlijk toch niet dus dan begin ik er maar helemaal niet aan

. Lijkt wel een beetje op wat jij zegt dus.
En typisch overigens dat jij er ook geen angsten bij hebt. Dat heb ik namelijk ook niet. Geen angst om dood te gaan of dat ik iets met m'n hart heb of weet ik het. Ik word gewoon langzaam steeds meer overstuur tot ik in paniek ben

.. Heb jij nu ook nog therapie? Of al niet meer?

**Geplaatst**: 27-08-14 10:17

Geplaatst: 27-08-14 10:17

Gruis schreef:
O ja dat herken ik ook wel inderdaad- van dat uitstellen. Maar dat heb ik een beetje met alles. Mijn haptonome zei toen dat dat kwam omdat ik zo onzeker ben en bang ben fouten te maken dat ik het allemaal perfect wil doen. Maar perfect wordt het waarschijnlijk toch niet dus dan begin ik er maar helemaal niet aan . Lijkt wel een beetje op wat jij zegt dus.
En typisch overigens dat jij er ook geen angsten bij hebt. Dat heb ik namelijk ook niet. Geen angst om dood te gaan of dat ik iets met m'n hart heb of weet ik het. Ik word gewoon langzaam steeds meer overstuur tot ik in paniek ben .. Heb jij nu ook nog therapie? Of al niet meer?

Haha ja herkenbaar. Dat had ik voor school ook, laat ik er maar niet aan beginnen, dan weet ik zeker dat het fout gaat :')

Ik heb geen therapie meer, heb wel nog zo nu en dan een praatsessie met een verpleegkundige, maar dat is alleen als ik er behoefte aan heb.

**Geplaatst**: 27-08-14 10:49

Geplaatst: 27-08-14 10:49

kamilont28 schreef:
Wat doen jullie op momenten dat jullie in paniek raken?
Wat doen jullie op momenten dat jullie gestressed raken en geen medidatie oid kunnen doen?

....liefst natuurlijk voorkomen. (Niets opkroppen, goed voor jezelf zorgen etc.)
In mijn eerste therapie heb ik geleerd: een keer diep naar je buik inademen, voel de grond onder je voeten en kijk naar de feiten.
.....ik heb daar veel aan gehad!
En je kunt in principe door de gekste dingen getriggerd worden. (Dat is een feit. Er was een tijd dat er zo'n sadistische ondertoon in zat, alsof je altijd maar je overal bewust van zou zijn/ moeten zijn, en vooral horen te zijn - en een angstaanval was dan een soort aanstellerij -"want je wist het heus wel!" - gevolgd door vijandig gedoe van dat je daar dus voor uit moest komen. Brrrrr. Had je al problemen, werden dr extra bij gemaakt...!)

En een paar handgrepen uit touch fot health, zoals je hand heel zachtjes op je voorhoofd leggen.

**Geplaatst**: 27-08-14 11:09

Geplaatst: 27-08-14 11:09

Als ik een paniekaanval krijg, ga ik keihard mezelf geruststellen. Het zal vast heel gek klinken als ik dat hardop zou zeggen, want ik praat dan echt helemaal tegen mezelf in mijn hoofd _O-

Ik ben net terug van mijn psychologe. Omdat ik bezig ben met het Schadefonds Geweldsmisdrijven ga ik mijn levensverhaal op papier zetten. Best pittig, maar ik merk dat ik er zelf ook wel behoefte aan heb. Volgende week gaan we bespreken hoe we het gaan doen.

**Geplaatst**: 27-08-14 15:07

Geplaatst: 27-08-14 15:07

28kamilont28 schreef:
Wat doen jullie op momenten dat jullie in paniek raken?
Wat doen jullie op momenten dat jullie gestressed raken en geen medidatie oid kunnen doen?

inderdaad flippen en daarna vermijden

heb nu geleerd dat ik dat dus NIET moet doen maar gewoon blijven zitten en dan zakt het wel af.

medicatie heb ik niet wel als ik heeeel nerveus en/of bang ben neem ik een rustgevend iets

**Geplaatst**: 27-08-14 16:33

Geplaatst: 27-08-14 16:33

Joolien schreef:
Ik laat het ook over me heen komen omdat ik weet dat het daarna weer beter met me gaat. Ik heb ook geen angsten binnen de paniekaanval. Overigens heb ik al meer dan een jaar geen aanval meer gehad, dat nam bij mij af naarmate ik verder in de therapie kwam.

Purny wordt je nog getest op autisme?

Ik droom raar sinds de medicatie. Anders dan normaal. Ook niet vervelend ofzo, maar veel realistischer ofzo, heel apart.

Ik ben getest op autisme(volgens de laatste testen, daar hoort PDD-NOS en Asperger niet meer in thuis) en ik ben niet autistisch. Wel heb ik jaren geleden gehoord dat ik een angststoornis NAO heb.

**Geplaatst**: 27-08-14 16:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-08-14 16:34

Ik bedoelde eigenlijk meditatie maar mijn concentratie is de laatst paar dagen ver te zoeken

**Geplaatst**: 27-08-14 16:42

Geplaatst: 27-08-14 16:42

28kamilont28 schreef:
Ik bedoelde eigenlijk meditatie maar mijn concentratie is de laatst paar dagen ver te zoeken

Als je richting een paniekaanval gaat is vaak oefeningen of mediteren niet genoeg meer, daarmee stel je het alleen maar uit. Tenminste dat is mijn idee hoor. Daarom laat ik het ook gebeuren.

**Geplaatst**: 27-08-14 19:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-08-14 19:39

Ja dat idee heb ik nou ook. Maar erin blijven hangen is ook weer niet goed... Kortom ik ben er nog niet over uit

**Geplaatst**: 28-08-14 09:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-08-14 09:35

Angst is je overlevingsinstinct, dus ik geloof (vanuit ervaring en opleiding) niet in "afleiden zonder meer".
Je amygdala vindt dat je in gevaar bent, punt.
Hopelijk vindt je amygdala dat, omdat iets in het hier-en-nu lijkt op iets dat gevaarlijk was, ooit. Als je dat vaststelt, "gaat de alarmbel af", doorgaans.
...en soms moet je nadat je hebt vastgesteld dat je nu niet in gevaar bent, je amygdala een extra duwtje geven: een rondje hollen, zodat die amygdala denkt dat je daadwerkelijk vlucht, een paar trappen in de lucht (zodat. ....denkt.... je daadwerkelijk aanvalt) -
En nadat je zogenaamd gevochten hebt of gevlucht bent: doe dan een ontspanningsoefening oid.

**Geplaatst**: 28-08-14 18:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-08-14 18:11

Zijn er hier ook mensen die (verergering van) acné hebben gekregen van SSRI's of andere AD? Ik heb echt puistjes die ik sinds m'n vijftiende al niet meer gehad heb. Baal er heel stevig van >;)

Overigens ben ik er nog steeds niet over uit of het nou werkt of niet. Ik zit nu vier weken op 10mg, 5 weken totaal op citalopram. Heb me eigenlijk nog geen moment echt goed gevoelt en de laatste paar dagen weer vaker in paniek en down. Zit er nou 'al' vier maanden mee en eigenlijk heb ik er gewoon schoon genoe van.

**Geplaatst**: 28-08-14 20:16

Geplaatst: 28-08-14 20:16

Op je vraag ivm acné kan ik niet antwoorden. Ik heb er wel redelijk wat last van, maar dat had ik voorheen ook (vooral bij stress). Misschien moe tje eens kijken of er iets van in de bijsluiter staat. Of vraag het anders eens aan de arts die je de medicatie heeft voorgeschreven.
Ik zou zeggen: bespreek met de arts die je de medicatie voorgeschreven heeft wat het effect ervan is. Het heeft bij mij ook een tijd geduurd eer ik zelf echt de effecten ging merken van mijn medicatie. Maar nu kan ik zeggen dat het me wel degelijk geholpen heeft (icm andere dingen natuurlijk). Natuurlijk zijn er ook mensen bij wie het niet helpt maar voor jezelf is het soms moeilijk om uit te maken of het wel of niet werkt (vond ik toch in het begin).
Het kan zijn dat je met AD nog paniekgevoelens of een down gevoel hebt. Ik neem AD vnl omdat ik vrijwel constant angstig was en geregeld in paniek raakte. Hoewel de AD mij hebben geholpen om niet meer voortdurend in angst te leven en mezelf over het algemeen rustiger te voelen, heb ik nu (een jaar later, nog steeds met medicatie) nog momenten dat ik me angstig voel of in paniek raak of dat ik me gewoon echt slecht en down voel. Maar ik merk dat ik er over het algemeen ook weer sneller uit raak dan voorheen en dat is best wel prettig.

**Geplaatst**: 28-08-14 20:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-08-14 20:28

Mijn vraag luid eigenlijk: Als je word geboren met een soort van hersenbeschadiging en ze gaan je later testen op autisme moeten ze dat dan niet doen op de types PDD NOS of Asperger? Nu hadden ze mij getest volgens de laatste DSM IV schaal maar naar mijn idee klopt dit niet.

**Geplaatst**: 28-08-14 20:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-08-14 20:50

Dankje voor het delen van je ervaring ikkke! Slik je nu nog steeds AD of al niet meer? En welke en hoe lang heb je gebruikt? Ik wil er eigenlijk het liefste zo snel mogelijk vanaf!

Vind het maar niks.. Maar jij bent er dus nog steeds niet helemaal af? Dat vind ik wel moeilijk te accepteren. Ik motiveer mezelf altijd door te denken dat ik écht wel weer 'normaal' wordt.
Kan je eigenlijk 22 jaar normaal zijn en dan 'opeens' niet meer?

Purny, met jouw vragen kan ik je helaas niet helpen, sorry...

**Geplaatst**: 28-08-14 21:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-08-14 21:17

Hoi na langen tijd meld ik mijn weer ik ben 4 weken uit huis geplaatst ,en nu ben ik weer thuis EN kijken goed het nu gaat

Hebben jullie er vind borderline

**Geplaatst**: 28-08-14 21:34

Geplaatst: 28-08-14 21:34

Ja, ik neem nog steeds AD (sipralexa en prothiaden). Heb het denk ik ook nog wel nodig nu al gaat het wel al een heel stuk beter met me. De sipralexa gebruik ik nu een jaar, prothiaden iets minder dan een jaar. Van enkel de sipralexa merkte ik eigenlijk ook niet echt verschil.
22 jaar en dan niet meer normaal? Tja, wat is normaal hé? Je vertoont andere denkpatronen en/of gedragingen dan de gemiddelde Nederlander (of Belg), maar dat wil daarom niet zeggen dat je niet normaal bent. Niemand is echt normaal want iedereen heeft wel sterke en zwakke kanten en wijkt op bepaalde punten wel eens af van wat de norm is. Iedereen is verschillend. En geloof me, er zijn heel veel mensen die op een bepaald moment in hun leven een of andere "psychiatrische stoornis" hebben. Soms komt dat plots opzetten, soms is het een proces dat zich geleidelijk aan ontwikkelt.
Kan je ervan af raken? Dat hangt een beetje af van verschillende dingen, o.a. van de diagnose. Sommige stoornissen zijn te behandelen, maar niet te "genezen". Anderen kunnen wel "genezen". Bepaalde risico- en zgn protectieve factoren spelen hierbij een rol. Dus bijvoorbeeld: genetische aanleg (risico), negatieve levenservaringen (risico), mate van positiviteit, steun van vrienden en familie enz.
Ik begrijp je wel hoor. Zit ook wel soms met het gevoel van ik wil ervan af en weer "gewoon" zijn. Ik geloof er ook echt in dat dat mogelijk in, maar zoals gezegd hangt het van veel factoren af. Ik heb zelf heel lang gedacht dat ik er wel weer volledig van zou herstellen en er volledig vanaf zou raken, maar inmiddels heb ik voor mezelf die hoop een beetje opgegeven. Ja, het gaat beter met me. Maar ik merk dat bepaalde dingen wel aanwezig blijven en dat ik wel moet opletten dat ik niet terugval in oude patronen. Ontmoedigend? Ja, dat vind ik wel eigenlijk. Maar het is nu vrees ik zo en ik moet er dan ook mee verder. En de momenten dat het dan wel goed gaat, beleef ik nu denk ik ook iets bewuster en pak ik ook met veel plezier met beide handen aan.

Purny, dat is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik ken te weinig van het autismespectrum om te kunnen zeggen op welke specifieke stoornissen je al dan niet meer kans hebt bij bepaalde risicofactoren. Maar vaak is het zo dat als men diagnostisch onderzoek doet, men de dingen onderzoekt waarover men vragen en hypothesen heeft. De test van de DSM-IV schaal voor autisme ken ik niet echt, maar ik weet wel dat ook de DSM-IV onderscheid maakt tussen verschillende types van autisme, waaronder ook PDD-NOS en Asperger. In DSM-V is er echter geen sprake meer van asperger als vorm van autisme.

**Geplaatst**: 28-08-14 21:36

Geplaatst: 28-08-14 21:36

Ik weet niet of ik nog wel al die G-schema's in wil vullen.
Vandaag was het weer niet goed omdat mijn gedachtes allemaal meningen waren.
Ik moet me tegenwoordig zo erg focussen om iets negatiefs uit mijn dag te halen (wat ik zwaar irritant vind, atm gebeurd er nauwelijks iets negatiefs waar ik echt last van heb) en ik ben sowieso toch niet bereid mijn 'eventuele negatieve gedachtes' uit te dagen en al het andere hersenspoelgebeuren.

Sowieso, ik weet waar mijn probleem zit dus voor mijn gedachtes zijn die G-schema's helemaal niet nodig.

Pff frustratie ten top >.>