pmarena schreef:Polly: Nouja in zoverre.... ik had met die longontsteking eigenlijk liever nog die dag aangekeken want elke dag denk je van misschien wordt het vandaag wel beter met die hangerigheid. Maarja omdat het vrijdag was dacht ik van toch maar even aan de bel trekken zodat dat in het weekend niet hoeft.
Het had op zich niet zo raar geweest om te denken van het is niet ernstig genoeg om de huisarts mee lastig te vallen want hij is niet op sterven na dood ofzoMaar dan zou ik het eind van de middag toch wel heel vervelend gevonden hebben als hij nog steeds zo lusteloos was geweest.
Niet omdat het verergert. Maar omdat het te lang duurt. En als ik dàn de HAP gebeld zou hebben dan is de tendens in het topic wel een beetje van ja een lusteloos kind is toch niet ernstig...? Terwijl de huisarts het wel ernstig genoeg vond om de HAP in te seinen dat we er aan kwamen.
En met die jaap op de pols werd dus volgens mij (in het weekend) de telefoon van de HAP opgenomen door onze huisarts (praktijk) De assistente dus die ervoor zorgde dat de huisarts er naar kwam kijken om de boel schoon te maken / te hechten. In het ziekenhuis dus waar de HAP zit, niet bij de huisarts in hun eigen pand.
Als je die ervaring hebt dan bel je misschien ook wat sneller om te vragen wat ze willen dat je er mee doet, wachten of toch even langskomen.
Tsja, met een longontsteking zou ik ook niet wachten en goed dat je de eigen huisarts hebt gebeld.
Ik hoor in jouw bericht alleen maar zaken waarmee het goed is dat je gebeld hebt en dat je er ook over nadenkt. Denk dus niet dat je je aangesproken hoeft te voelen.
Wonden worden ook gewoon gesloten in de spoeddienst, maar volgens mij is er ook nergens benoemd dat dat niet het geval is.
Heel eerlijk: je haalt zaken aan die je heel goed hebt ingeschat en opgelost, wat maakt dat je je aangesproken voelt door de berichten hier in het topic?
Maar dan zou ik het eind van de middag toch wel heel vervelend gevonden hebben als hij nog steeds zo lusteloos was geweest.
Of andere blessures met uitval naar benen door val van paard, met dus echt door been heen zakken en niet normaal kunnen lopen, ook niet na pijnstilling en rust. Deur open moeten breken van badkamer en uit bad getild moeten worden,omdat het erger werd en ik niet meer op kon staan. Of knie die finaal onder me uit geslagen werd en meteen niet meer op kon staan en met omhoog en koelen niet beter werd. Gewoon nog week oid mee doorgehobbeld. Maar dan ook niet verder gekeken door de huisarts toen ik daar kwam. Dat vond ik achteraf wel kwalijk, want heb van aantal dingen wel blijvende schade. Gedeeltelijk eigen schuld, want aangekeken,
Of zij roept dat ik echt langs moet gaan, terwijl ik denk dat ik weekend wel af kan wachten.