Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-06-24 18:45

Geplaatst: 22-06-24 18:45

DP: Wat zijn dat de werkarts wel een hele fijne was! Dat was hier gelukkig ook het geval!
De UWV keuringsarts was echt de enige die er heel anders in stond.
Natuurlijk wil ik niets liever als werken en snap ik (tot een bepaalde hoogte) ook wel dat hij streng moet zijn, maar er zijn wel grenzen..
Daarna echt hele fijne meedenkende mensen gehad! Maar de angst zat er toen helaas al in en ging er ook niet meer uit.

**Geplaatst**: 22-06-24 18:56

Geplaatst: 22-06-24 18:56

Femke_Tweety schreef:
Ik kreeg ook vrijwel direct te horen 'Niet terminaal en geen volledige dwarslaesie, dus definitief afkeur kun je wel vergeten'.

Met name de toon en woordkeus maken het héél veroordelend en aanvallend.

Bij mij werd het uiteindelijk dus 80-100 wia, met 10 benutbare uren, maar niet in bestaande functies.

Die 10 benutbare uren klopt ook wel, gemiddeld en verspreid over de week. (De ene week nauwelijks de andere week een keer wat meer) Daar maak ik dus ook gebruik van: studie.
(En uiteraard is bij uwv doorgegeven dat ik opleiding volg)

Maar die zinnen als 'ja, vergeet het maar hoor' en 'je bent niet terminaal dus...' die maken dat mensen met angst voor het uwv (en daar schaar ik mijzelf ook onder, vanwege de enorme willekeur en de totale invloed op je leven) nog banger worden.

Precies. Ik kreeg te horen dat ik veel te jong was en er te goed uitzag en ze niet snapten wat ik daar kwam doen. Wat heeft dat ermee te maken?

Maar ook verslagen van specialisten uit ziekenhuis waar bijvoorbeeld invaliderende hoofdpijn aanvallen benoemd werden; "Wat weten zij er nou van? Wij zijn de enige die mogen oordelen over of je kan werken."
Hoe dan als je verslagen niet normaal doorleest en klachten dus niet meeneemt jn beoordeling.

Ik kreeg echt het gevoel dat ze je probeerden plat te banketstaaf in het gesprek, het voelde echt meteen als die 10-0 achterstand en dat je nergens serieus innwerd genomen.

Mijn arboartsen waren veel fijner.

**Geplaatst**: 22-06-24 19:02

Geplaatst: 22-06-24 19:02

Zelfde ervaringen MWM.
Verslagen van artsen niet eens benoemen in een rapportage.

Maar ook woorden verdraaien. Ik gaf aan dat ik van de klinisch neuropsycholoog tussen de middag moest gaan slapen maar dat mij dat niet lukte en ik dan geleide meditatie opzette om toch mijn brein en lijf tot rust te brengen.
Rapportage; luistert tussen de middag muziekje.

Verder niks over het advies of van wie. Nee dat.

Echt! Dat is toch totaal wat anders!

**Geplaatst**: 22-06-24 19:05

Geplaatst: 22-06-24 19:05

Ja, precies zulke dingen dus! En bezwaren hadden gewoon geen nut, want de volgende artsen lazen wel verslagen van uwv zelf, maar weer niet van arts.

Bij mij helaas tijdens rechtzaak zelfs rechter die meer waarde hechtte aan de 2 uwv artsen (die me beide nooit in het echt hadden gezien door covid, alleen online of via de post) dan de onafhankelijke verzekeringsarts die dus ook bij uwv had gewerkt. Hij had mij wel gezien, maar de rechter zei gewoon; het is 2 tegen 1 en de artsen van het uwv hebben ervoor geleerd.

Achteraf had ik veel eerder juridische hulp moeten inschakelen. Maar advocaat zei ook dat het 50/50 is en niet te voorspellen of rechter luistert naar andere arts ipv alleen uwv. Maar misschien bij ziektewet dingen had ik verder gekomen als ik toen al hulp ingeschakeld had. Of niet.

Laatst bijgewerkt door MyWishMax op 22-06-24 19:08, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-06-24 19:06

Geplaatst: 22-06-24 19:06

Luistert tussen de middag een muziekje.. Echt wat doen die mensen daar soms vraag ik me af.

**Geplaatst**: 22-06-24 19:15

Geplaatst: 22-06-24 19:15

Nou een rechter die lekker keuvelt met de advocaat van het uwv als je binnenkomt is ook niet hoopgevend...

Hoe vaak heeft u migraine in een maand? Oh en dat kruist uzelf aan op de kalender?

Echt zeg?
Gaat dat bij iemand dan ooit anders?
Hele kopie dagboek wat ik bij de neuroloog bijhield ingeleverd. Op mijn aankruisen maakt een neuroloog wel een behandelplan. Maar zelfs een rechter niet...
Die wist ook nog te benoemen dat hij niet wist welke medicijnen ik gebruikte en ik dus gewoon auto kon rijden.
Stond in het dagboek plus lijst apotheek...

Ja toen plofte de advocaat toen we buiten kwamen want wisten het antwoord al.
Hier word geen recht gesproken!!

En mijn geld van vrije keuze advocaat van rechtsbijstand was toen op.
Maat zij wilde niet stoppen zo boos. Als ik grifierkosten betaalde deed ze de rest gratis.

Ja echt lieve mensen bestaan ook

**Geplaatst**: 22-06-24 19:17

Geplaatst: 22-06-24 19:17

DuoPenotti schreef:
Nou een rechter die lekker keuvelt met de advocaat van het uwv als je binnenkomt is ook niet hoopgevend...

Hoe vaak heeft u migraine in een maand? Oh en dat kruist uzelf aan op de kalender?

Echt zeg?
Gaat dat bij iemand dan ooit anders?
Hele kopie dagboek wat ik bij de neuroloog bijhield ingeleverd. Op mijn aankruisen maakt een neuroloog wel een behandelplan. Maar zelfs een rechter niet...
Die wist ook nog te benoemen dat hij niet wist welke medicijnen ik gebruikte en ik dus gewoon auto kon rijden.
Stond in het dagboek plus lijst apotheek...

Ja toen plofte de advocaat toen we buiten kwamen want wisten het antwoord al.
Hier word geen recht gesproken!!

En mijn geld van vrije keuze advocaat van rechtsbijstand was toen op.
Maat zij wilde niet stoppen zo boos. Als ik grifierkosten betaalde deed ze de rest gratis.

Ja echt lieve mensen bestaan ook

Hier een neuroloog die gratis voor me door ging toen het te gek werd. :+:

**Geplaatst**: 22-06-24 19:20

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 19:20

Ja toppie. Zo geweldig.

Die doen het ook echt uit wat de uwv artsen te kort hebben:
Empathie, inlevingsvermogen met de cliënt.

**Geplaatst**: 22-06-24 19:56

Geplaatst: 22-06-24 19:56

DP, begrijp ik nu goed dat je vrijwilligerswerk moet doen van het UWV?
Dat is nu niet bepaald vrijwillig.

Ik doe mijn vrijwilligerswerk omdat ik het graag doe en toch een beetje wil bijdragen aan de maatschappij.

Ik verschiet van jullie gevechten om serieus genomen te worden. Ik heb mijn medisch dossier moeten delen, geb een onderzoek gehad en ben voor het leven afgekeurd. Niet leuk maar wel geruststellend.

Wat betreft in invalidentoileten, je kan niet altijd aan de buitenkant zien wat er bij iemand speelt, dat is pas veroordelen.

**Geplaatst**: 22-06-24 20:15

Geplaatst: 22-06-24 20:15

Nu niet, toen wel want dat viel onder reintegratie.

Maar deed het ook graag.

**Geplaatst**: 22-06-24 20:47

Geplaatst: 22-06-24 20:47

Dat is fijn maar ik snap de verplichting niet echt.

**Geplaatst**: 22-06-24 20:51

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 20:51

Mijn moeder moest ook jaren geleden vrijwilligerswerk doen idd.
Maar dat ging om 10 uurtjes ofzo per week verdeeld over 2 dagen.

**Geplaatst**: 22-06-24 20:51

Geplaatst: 22-06-24 20:51

Ik heb dat nu ook hoor. Ik zit net tegen mijn tweede spoor traject aan en die willen ze alvast iets naar voren halen (al duurt dat inmiddels ook nog maar twee weken nu geloof ik, want ze doen overal zó lang over). Ik moet nu dus elders gaan werken en dat wordt nu ook verplicht opbouwen in vrijwilligerswerk. Welliswaar wel met eigen inspraak wat ik graag wil doen en dat is het liefste iets buiten met dieren (en eventueel natuurlijk paarden), dus ik ben uitgekomen bij een hele leuke zorgboerderij met een grote trainingstal met paarden er aan vast. Hoe leuk het ook klinkt, de kans dat ik daar niet uitval is op dit moment natuurlijk vrij klein omdat ik amper een paar uurtjes bij mijn huidige werkgever voor elkaar krijg. Maar ik moet het gaan proberen dus het vrijwilligerswerk wat ik daar ga doen is alles behalve 'vrijwillig'. Maar ze noemen het vanuit de arbodienst ook meer een werkervaringsstage geloof ik. Gewoon elders werkervaring gaan opdoen. Ik ben heel benieuwd.

**Geplaatst**: 22-06-24 21:00

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 21:00

Ik vind dat wel iets lastigs, verplicht vrijwilligerswerk of terug betaald werk. Niet alleen voor degene die arbeidsongeschikt is door ziekte oid, maar ook voor een werkgever. Het lijkt mij dat een werkgever er ook niets aan heeft als je terug ziek uitvalt. Eigenlijk idem met vrijwilligerswerk, want ook de organisatie waarvoor je vrijwilligerswerk doet, rekent uiteindelijk toch op je.

**Geplaatst**: 22-06-24 21:12

Geplaatst: 22-06-24 21:12

Wat een verhalen allemaal :(:)

Hier ook flink gedoe, zeker met de arbo.
Het niet luisteren en van een heel verhaal een korte opmerking maken die kant nog wal slaat is bekend.
Hier ook eens even uit de running geweest op werk en daardoor met arbo in aanraking gekomen.
Daar werd niet geluisterd dat het opwerken te snel ging omdat ik altijd maar alles aan probeerde te pakken en probeerde zoals ze zeiden. Daar werd gewoon gezegd na het aangeven ho stop ik kan ff niet meer: oh wat vervelend. Ja ik zie verder dat het goed gaat, je komt lekker op de fiets (was mn enige mogelijkheid) en ziet er netjes uit (ik kwam niet in een trainingspak ofzo ??) Dus we gaan verder ophogen.
In korte tijd een hoop nieuwe begeleiders die elke keer het dossier niet lazen en aleen maar weer hetzelfde vroegen en uiteindelijk er puur voor de werkgever waren is mijn gevoel.
Ik heb t zelf gewoon opgelost en met eigen keuzes verder gekomen, maar niet dankzij hun. Iig een hoop stress gehad door die arbo. Een andere collega is zelfs tegen dezelfde arts een rechtszaak begonnen. Ik weet niet hoe dat is afgelopen maar snapte het meteen.

En als je dit allemaal zo leest van jullie..

Eigenlijk vind ik vooroordelen van familie vrienden of collega's nog niet eens zo'n ramp. Die weten niet precies hoe of wat of worstelen wellicht zelf ergens mee. En joh.. al zouden ze t niet willen begrijpen. Hun ding. Maar als ik hier voorbij zien komen wat een (voor)oordelen de "professionals" hebben.... dat vind ik kwalijk.
Of iemand nu lang of kort ziek is oid.

**Geplaatst**: 22-06-24 21:14

Geplaatst: 22-06-24 21:14

@pateeke dat is inderdaad precies waar het vaak stuk loopt en wat hier ook al door meerderen genoemd is geloof ik. Soms heeft je uitval niet te maken met dat je helemaal geen werk meer kunt doen, maar dat je niet stabiel genoeg kunt komen.

Ik zou afgelopen week een dag op kantoor zijn. Ik was hondsberoerd, dus ik was er niet om de afgesproken tijd. Maar ik moest er wel zijn, dus met veel moeite en rustig aan doen ben ik anderhalf uur later toch gegaan. Op zich trots dat ik er was, maar ik ging al mijn grenzen weer over. Binnen een kwartier was ik namelijk alweer beroerd en na twee uur heb ik gezegd dat ik aan mijn tax zat en ben ik met moeite thuis geraakt en daar op de bank in slaap gevallen. De waarheid: ik zat niet aan mijn tax, ik zat er driedubbel overheen. Maar toen ik aankwam was de eerste reactie dat ik er niet was die ochtend en dat ze er speciaal een collega voor vrij hadden gehouden die uren. Er valt momenteel gewoon niet op mijn lichaam te rekenen.

En dat is trouwens niet alleen onhandig met het re-integreren op werk, maar ook met afspraken voor de bedrijfsarts, de coach van de arbodienst, de praktijkondersteuner, de afspraken op het autisme centrum of een afspraak bij de tandarts bijvoorbeeld. Het valt niet last minute af te zeggen, maar ik kan me wel opeens last minute hondsberoerd voelen. En dat geeft weer stress en dan is het cirkeltje rond.

**Geplaatst**: 22-06-24 21:24

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 21:24

Wat ik vaak merk is dat mensen vinden dat adhd alleen een gedragsprobleem is en verder niks.
Van mijn partner krijg ik ook weinig begrip en dat vind ik nog wel het moeilijkste.
Nu ben ik daardoor over een grens heen gegaan en ben ik kapot moe, m'n oren die piepen en ik voel me lamlendig, kan wel janken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-06-24 21:43

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 22-06-24 21:43

Ik kan het dus allemaal niet bijhouden, ik heb niet echt bepaald een goede dag vandaag. Maar ik ben blij dat mensen hier hun ei kwijt kunnen, blijkbaar is daar ruimte voor nodig. Dat het niet helemaal gaat volgens de start van dit topic vind ik zeker niet erg.

**Geplaatst**: 22-06-24 21:55

Geplaatst: 22-06-24 21:55

Mijn eerste aanvraag voor de wia werd afgekeurd.....
Ik kwam daar binnen met ernstig instabiel astma, toen nog bijna elke maand een ziekenhuisopname, oververmoeid, en ernstig depressief. Elke prikkel was er 1 teveel, ik kwam alleen het huis uit voor mn honden en paarden, verder lag ik alleen maar op bed. Ik was zelf gestopt bij mijn werkgever, omdat ik mij knetter schuldig voelde en mijn man zei, neem een paar maanden vakantie, probeer te herstellen en kom daarna in het bedrijf werken. We hadden toen nog de hoop dat ik na 2 opnames weer de oude zou worden.
Mijn werkgever is mij vergeten af te melden bij het uwv, dus een jaar later kreeg ik de mogelijkheid om een wia aan te vragen.
Nog gebeld met het uwv of dit écht zo was, en dat was dus daadwerkelijk zo

Deze keurings arts zou documentatie opvragen bij mijn huisarts, maar kreeg de benodigde documentatie niet binnen (en ik denk dat het te laat is opgevraagd) en heeft vervolgens gezegd dat ik prima 5 uur per dag, 5 dagen per week kon werken. (Ik kwam van 24 uur af... dus ik kon nog meer uren werken dan dat ik deed....)
En dan waren de voorstellen bijv werken als productie medewerker aan de lopende band (hoe bedoel je vernederd worden als je opleiding echt way hoger is dan dit werk...) of als klantenservice medewerker bij een verzekeringsmaatschappij. Maar het moest wel een prikkelarme werkomgeving zijn met zo min mogelijk stress.

Ik heb vervolgens mijn rechtsbijstand verzekering in de arm genomen die voor mij in beroep is gegaan. Die kon op allerlei punten dik verweer geven.
Daarna kreeg ik een hoorzitting. 15 minuten later stond ik met 100% afkeuring buiten.
Ik had een map vol met documenten van mn opnames, seh bezoeken, mn medicijnlijst van 4 pagina's en conclusies fysio etc mee. Die man heeft de eerste 4 pagina's gelezen, de rest heeft hij aan mij gevraagd en daarna zei hij helemaal, ik ga voor 100% afkeuring.
De jurist die mee was zei, ik heb nog nooit zo'n snelle hoorzitting gehad, al was dit vooraf al gesneden koek, zo duidelijk was mn verhaal.

Het kan dus ook anders, al ben ik echt boos op de eerste arts.

**Geplaatst**: 22-06-24 22:41

Geplaatst: 22-06-24 22:41

Interessant topic en het is wel echt typisch Nederlands he, je afvragen, waar doet ‘ie (de ander) het van.
Je ziet vaak sowieso alleen het goede deel van iemand, zowel irl als op internet.

Zelf vind ik het ergens ook wel ingewikkeld te bepalen, wanneer je kan weten dat je iets chronisch hebt.
Het is zo’n langzaam glijdende schaal. Wat ik zelf een dag met veel energie vind, is misschien voor gezonde mensen een heel gewone dag.
Gaandeweg weet je niet meer hoe je je vroeger gevoeld hebt toen het toch wel beter ging dan nu. Bijvoorbeeld hoor. En weet je dus niet goed hoever je van ‘normaal’ af staat.

Van de week was mijn broer bij mij laminaat leggen. Ik voelde me de hele dag verplicht erbij te staan kijken in feite. Want ik voelde me ook schuldig dat hij zo hard aan het werk was en ik niet. Al was ik wel allemaal dingen aan het verschuiven geweest en was ik nog aan het verven en dergelijke. Dat was donderdag. Nu is het zaterdag avond. Ik heb daarna nauwelijks weer iets gedaan en ben zo zonder energie als wat, met zulke zware benen en heel vermoeide ogen en kan van de rusteloze benen door zolang te hebben gestaan zowat niet slapen en het is nog steeds niet over.
Dit is voor mij wel even een reminder en reality check, dat ik daar bij het zoeken naar werk (nu ww) wel rekening mee moet houden.
Ik ben druk aan het oefenen programmeertalen onder de knie te krijgen, om daar dan hopelijk mn geld mee te kunnen verdienen.

Maar het is idd wel zo dat mensen oordelen, en het heel moeilijk uit te leggen is vind ik, hoe het is om met onzichtbare beperkingen (chronische pijn, spierspanning, fybromialgie en astma, het lijstje wordt steeds langer) te moeten leven.
Als zou je zelf liefst die kwaaltjes van je af schudden. En weer normaal kunnen functioneren.

**Geplaatst**: 22-06-24 22:56

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 22:56

Maar astma en paarden, dat gaat toch uberhaupt niet samen? Tenminste, goede vriendin van mij heeft zware astma en ik moest mij thuis douchen en omkleden als ik op bezoek wilde gaan.

**Geplaatst**: 23-06-24 01:02

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 23-06-24 01:02

Ivy_power, fijn dat je het als “anders” / gemakkelijker ervaren hebt dan hoe het bij sommige anderen gaat. Toch vind ik het erg dat het nodig is om in beroep te gaan. Dat zijn dingen die zoveel energie vreten en zorgen dat op z’n minst een deel mensen het erbij laten, niet in beroep gaan.
In België is dat althans zo en er wordt je ook schrik aangejaagd “ga maar niet in beroep, want je riskeert er nog slechter voor te staan dan voorheen” en zelfs door advocaten: dat win je nooit.
Ik heb al meerdere keren te horen gekregen dat de arts een te lichte inschatting gemaakt heeft, ik recht heb op meer. Maar als ik tegen die beslissing inga, loop ik een groot risico met nog minder te eindigen. En volgens mij is dat ook vaak waar men op rekent: we maken het mensen erg lastig om te krijgen waar men recht op heeft en zorgen dat ze ook weinig durven te ondernemen, in de hoop dat velen er gewoon niet aan beginnen ertegenin te gaan. En dat is ook wat heel velen doen: ze leggen zich erbij neer want verzet heeft weinig kans van slagen en kost heel veel energie (en dat geldt voor veel dingen, dus je geeft het na verloop van tijd al bij voorbaat op)

**Geplaatst**: 23-06-24 01:41

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 23-06-24 01:41

Wow, wat gaat dit topic snel, zeg. Ik heb het niet helemaal gelezen, ik heb ook veel berichten even snel gescand, want zoveel tekst wil mijn hoofd helaas niet. Daarom pak ik er even een paar dingen uit die mij bijgebleven zijn en waar ik graag even op wilde reageren.

Ik vind het echt fijn dat dit topic er is, en ik voel mij er eigenlijk ook best door gesteund om te weten dat er toch nog zo veel mensen zijn die ook in een soortgelijke situatie zitten als ik. Op het zelfde moment schrik ik er ook van dat er zoveel mensen zijn met chronische klachten en de problemen die erbij horen.

Een basisinkomen hoop ik ook al heel lang op. Want nu zouden ze bij de gemeente al in de stress schieten bij de gedachte dat ik wel eens iets bij kon verdienen. Ook als ik zou beloven het netjes te melden. Wat dan ook weer een nadeel gaat zijn, want stel ik mag voor iemand foto's maken. Dan gaan ze dit van mijn uitkering inhouden. Ok, op zich prima. Maar wat ze dan ook gaan inhouden zijn de vergoedingen die ik bij de prijs ingerekend had voor gemaakte kosten zoals benzine of andere bijkomende kosten. Dus als ik nu iets zou gaan doen, ga ik er op achteruit. Maar stel dat er een basisinkomen komt, dan zou ik kunnen kijken of ik bijvoorbeeld 3 - 4 keer per maand zoiets vol kan houden. Of misschien ook wel heel iets anders dan fotografie, dat was maar een voorbeeld, want dat is wel een hobby van mij. Ik zou dat echt zo graag willen zodat ik gewoon kan uitproberen wat nog wel lukt zonder dat er direct mensen van de gemeente in mijn nek hijgen over inkomen, of over "dan kun je dit of dat ook wel", of met tijdsdruk. Ik zou het echt zó graag proberen.. Daar ben ik soms ook best verdrietig over, dat je niet de kans krijgt om te proberen wat nog wel lukt.

En over gemeente gesproken, ik schrik me ook iedere keer weer dood als er een envelop van de gemeente in de brievenbus zit. Soms is hij voor iemand anders hier thuis, over hele andere zaken, meestal is hij voor mij met inderdaad de uitkeringsspecificatie. Maar dan heb ik de hartverzakking alweer te pakken. Echt vreselijk is dat hoor.. En als ik dan denk ik open hem niet direct, laat maar even, dan blijft het de hele dag nog in mijn hoofd zitten, en denk ik wat zouden ze nu weer willen.

Ik had onlangs nog weer een gesprek voor een arbeidsmedisch onderzoek. Telefonisch, want mevrouw was zelf ziek en werkte vanuit huis. Ok, prima.. Ze was op zich ook heel aardig, maar alles 50x navragen en het aan het einde nog verkeerd opgeschreven hebben en nog weer alles moeten benoemen. En moeten praten als Brugman om haar duidelijk te maken dat het nu toch echt niet lukt om te gaan werken, dat het al zo vaak mis gegaan is met zowel opleidingen als werk en dat het voor niemand leuk is als dat nu weer zo zal gaan en dat ik volop bezig ben met uitzoeken wat het nou precies is wat ik heb en of er iets aan te doen is. Dus eerst uitstel gekregen tot november. Dat was opluchting, maar nu is het ineens al eind juni, wat gaat dat snel..

Ja, en huisartsen.. Gelukkig heb ik nu een hele aardige man als huisarts die mee wil denken en mij ook gelooft. Maar wat een ellende heb ik met huisartsen beleefd. Jaren niet geloofd worden door meerdere huisartsen, dat ook recht in je gezicht gezegd krijgen, dat je alles maar verzint en gewoon niet wilt. Één huisarts heeft recht in mijn gezicht gezegd dat ik ook de rest van mijn leven in de bijstand kan blijven als ik niet wil werken. Nou daar zit je dan als toen nog best verlegen meisje van 18-19 jaar. Als ze dat nu gezegd had, had ze misschien een behoorlijke reactie terug kunnen verwachten (al ben je op zo'n moment echt met stomheid geslagen), maar toen was ik al best verlegen en onzeker, dus ik wist echt niet hoe ik daar op moest reageren. Maar die heeft echt pijn gedaan en doet soms nog best pijn. Ik vergeet dat in ieder geval nooit weer. Ik heb dit toevallig vorige week aan mijn huidige huisarts verteld, dat ze dit toen gezegd heeft, die was ook even met stomheid geslagen. Daar uiteraard toen weg gegaan en nog een aantal huisartsen gehad die niets wilden geloven of onderzoeken, maar nu dus eindelijk een meewerkende, aardige man gevonden.

Nog even een vraagje over rechtsbijstand. Ik heb daar ook wel eens over nagedacht, want met de gemeente weet je het maar nooit en bij mijn laatste werkgever was ik het bijna nodig geweest (ook vanwege ziekte, ik werd weer eens niet geloofd). Wat is nou een goede rechtsbijstandsverzekering? Ik heb dit ook wel eens bij de ANWB zien staan, is dat dan alleen voor rechtsbijstand richting zaken in het verkeer, of voor alles? Kan ik beter ergens anders kijken? Is er een algemene rechtsbijstandsverzekering die niet alleen voor werkgerelateerde zaken is maar ook voor andere zaken? Wat raden jullie aan?

**Geplaatst**: 23-06-24 06:11

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 23-06-24 06:11

Even terug naar de vooroordelen of het veroordelen.
Soms is het wrang. Toen ik een twintiger was, was ik als hulpje en vakantie oppas bezig met de paarden. Een eigen paard zat er niet in.
Op stal stond een meid met haar paard. Ziek, afgekeurd. En een zwarte klus baan. “Ja, zo kan ik mijn paard betalen.” (Dubbel inkomen).
Zij wel. Ik niet. Dat is wrang. Dit soort mensen zorgen voor de vooroordelen en het veroordelen.

**Geplaatst**: 23-06-24 08:06

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 23-06-24 08:06

Dat soort mensen ken ik ook Rien, die houden de vooroordelen ook in stand. Tegen de instanties zich ziek voor doen, maar vervolgens in het dagelijks leven bijna meer activiteiten dan ik kan uitvoeren. Die verpesten het voor de groep die wel zouden willen maar domweg niet kunnen.