Bokt.nl

XladyX schreef:

Ik had een paar dingen in mijn bevalplan vorige keer: liefst thuis, en evt in bad. Uiteindelijk ben ik net zoals inwonderland heel erg snel (thuis) bevallen (3 uur tussen eerste wee en geboorte) en heb ik gelukkig weinig last gehad van de weeën zelf. Toen de verloskundige kwam was ik net op de pijngrens van niet meer door de wee kunnen kletsen en bleek ik al op 9 cm te zitten. 15 minuten later bevallen op de bevalkruk. Van tijd om een bad te vullen was geen sprake en door de intensiteit van het moment heb ik het ook echt niet gemist. Van de zwangerschapscursus die ik gedaan had had ik niet veel toe kunnen passen en heb de bevalling zelf als een soort storm ervaren. Blij met de snelheid opzich, maar tijd om het bewust te ervaren etc helemaal niet. Als het klopt wat ze zeggen dat een volgende bevalling helft van de tijd duurt ben ik de sjaak en blijf ik dicht bij huis vanaf 37 weken. Maar wat dat betreft ga ik mee met bovenstaande: het zijn meer wensen dan een plan, en pin je er niet te veel op vast.

Krabburger schreef:

Sweetgirl11, ik zou in je bevalplan vooral de dingen zetten die je wil, maar niet gebruikelijk zijn.

Veel dingen gebeuren namelijk sowieso wel mits alles goed gaat. Bijv, alles eerst met jullie overleggen, eigen houding aannemen, vader knipt navelstreng door etc zijn redelijk standaard voor ziekenhuis en thuis.

Maar, ik geef een voorbeeld, je wil een lotus bevalling, geen vitamine-K injectie etc, dat zijn dingen die je beter specifiek in je bevalplan kan noemen.

Verder de dingen vooraf duidelijk bespreken met je partner, zorg dat hij in het heetst van de strijd weet wat jij wil en waar je voorkeur/grens ligt.

Overigens is mijn bevalplan de vorige keer, op 1 puntje na, gelopen zoals ik wilde en beschreven had. Het kan dus wel

Inwonderland schreef:

Eigen houding aannemen heb ik echt andere ervaring mee (in het ziekenhuis). En onze verloskundige wil het graag weten als je wat anders wilt, omdat ze bijv. de kruk niet altijd standaard in de auto heeft.

J0anieke schreef:

@Krabburger
Ja dat is te makkelijk gedacht (de houding), in het ziekenhuis, thuis, maakt in mijn geval niet eens uit. Ik mocht het gelukkig wel proberen, maar uiteindelijk kon mijn lijf de houding die ik wilde gewoon niet aan en ben ik alsnog op mijn rug bevallen. Qua baarkruk, die heeft het ziekenhuis, maar dat wilt niet zeggen dat hij beschikbaar is op t moment dat jij bevalt. Als een andere vrouw die al in gebruik heeft, dan heb je simpel gezegd gewoon pech.
Ik denk dat je geluk hebt dat alles bijna volgens je plan is gegaan. Bij mij is dat allemaal niet het geval, al heb ik er gelukkig meer dan vrede mee. En dat betekent niet gelijk dat mijn man of ik niet op onze strepen zijn gaan staan, maar omdat ik er zelf tijdens de bevalling ook vrede mee had (/ik smeekte er om). Enige wat ik echt ab-so-luut wilde voorkomen was schedel electrode en dat is me voor m'n gevoel gelukt door mezelf in te laten knippen. Wat ik dus niet wilde maar uiteindelijk toch om smeekte.

Krabburger schreef:

Inwonderland schreef:

Eigen houding aannemen heb ik echt andere ervaring mee (in het ziekenhuis). En onze verloskundige wil het graag weten als je wat anders wilt, omdat ze bijv. de kruk niet altijd standaard in de auto heeft.

Maar je kan heel leuk in je bevalplan zetten dat je absoluut gehurkt wil bevallen, maar als je tijdens de bevalling toch ondersteboven opz'nkop wil dan heb je daar dus niks aan. Waarom zou je dan een bevalhouding in je plan zetten?
Zorg daarom wel, zoals ik schreef, dat je partner weet waar je grenzen en voorkeuren liggen. Dus als jij tijdens de bevalling gehurkt wil, maar de verloskundige wil je op je rug. Dan is het aan je partner om het voor je op te nemen en te zorgen dat het gaat zoals jij ,op dat moment, wil.

Maar misschien denk ik ook wel te simpel hoor

Wat betreft de baarkruk zou heel goed kunnen dat de verloskundige deze niet standaard bij zich heeft, maar dat lijkt me in het ziekenhuis niet het geval? Onze verloskundige heeft het wel standaard mee dus daar zit wel verschil in.

Wel vervelend dat je geen eigen houding aan mocht nemen. Ben je uiteindelijk wel op je strepen gaan staan toen? Ik begrijp van vrouwen om mij heen dat je in het ziekenhuis toch wel vaker je eigen grenzen moet bewaken dan thuis bij een verloskundige. Maar ik heb geen ervaring in het ziekenhuis, en dat zal ook weer heel persoonlijk zijn natuurlijk.

Krabburger schreef:

J0anieke schreef:

@Krabburger
Ja dat is te makkelijk gedacht (de houding), in het ziekenhuis, thuis, maakt in mijn geval niet eens uit. Ik mocht het gelukkig wel proberen, maar uiteindelijk kon mijn lijf de houding die ik wilde gewoon niet aan en ben ik alsnog op mijn rug bevallen. Qua baarkruk, die heeft het ziekenhuis, maar dat wilt niet zeggen dat hij beschikbaar is op t moment dat jij bevalt. Als een andere vrouw die al in gebruik heeft, dan heb je simpel gezegd gewoon pech.
Ik denk dat je geluk hebt dat alles bijna volgens je plan is gegaan. Bij mij is dat allemaal niet het geval, al heb ik er gelukkig meer dan vrede mee. En dat betekent niet gelijk dat mijn man of ik niet op onze strepen zijn gaan staan, maar omdat ik er zelf tijdens de bevalling ook vrede mee had (/ik smeekte er om). Enige wat ik echt ab-so-luut wilde voorkomen was schedel electrode en dat is me voor m'n gevoel gelukt door mezelf in te laten knippen. Wat ik dus niet wilde maar uiteindelijk toch om smeekte.

Maar dat is toch ook precies wat ik zeg je kan wel een bevalhouding aangeven in je plan maar als je toch anders wil(moet) heb je er niks aan. In het bericht daarboven gaf ik ook aan, mits het goed gaat. Als het niet goed gaat heb je niks meer te willen. Dus als ik zeg dat je partner jouw grenzen moet bewaken bedoel ik natuurlijk, zolang alles goed gaat.

Ik denk dat ik 'op je strepen staan' (grenzen en voorkeuren) niet duidelijk verwoord heb. Dan bedoel namelijk niet dat je man A moet blijven volhouden omdat je ooit A hebt gezegd. Maar meer, je wilde A maar nu is B prettiger, het ziekenhuis wil C. Hoe kan partner ervoor zorgen dat het zoveel mogelijk richting B blijft gaan, binnen de paden die bewandeld kunnen worden

Dus als jij aangeeft, ik smeekte er bijna om, dan heeft je man/jij toch precies gedaan wat nodig is

Sannens schreef:

Ik lag heerlijk op m’n zij maar moest op het laatste moment toch op m’n rug draaien. Dat wilde ik niet, maar de klinisch verloskundige wilde dat. De waarom heeft ze of niet gezegd, of weet ik gewoon niet meer.

Schedel electrode moest ik hebben vanwege de ruggenprik. Ik had geen keuze daarin. Toen heb ik maar ja gezegd en daar heb ik heel veel spijt van gehad. Ik voelde het kindje in mijn buik daarop reageren, dat is echt iets geweest waar ik me de eerste weken schuldig over voelde. Heftigste was dat de electrode het niet deed en dat ze daar toen zo overheen zijn gestapt en het monitoren via de buik verder deden. Dus het was kennelijk ook niet belangrijk genoeg om een nieuwe te plaatsen, waarom moest dat ding dan überhaupt? Dan hadden ze beter eerst kunnen proberen of het via de buik genoeg was?

Dus dat komt dit maal zeker in mijn plan. Bij tekenen van foetale nood zo’n ding? Prima. Protocollair zo’n ding? Nee.

J0anieke schreef:

Sannens schreef:

Ik lag heerlijk op m’n zij maar moest op het laatste moment toch op m’n rug draaien. Dat wilde ik niet, maar de klinisch verloskundige wilde dat. De waarom heeft ze of niet gezegd, of weet ik gewoon niet meer.

Schedel electrode moest ik hebben vanwege de ruggenprik. Ik had geen keuze daarin. Toen heb ik maar ja gezegd en daar heb ik heel veel spijt van gehad. Ik voelde het kindje in mijn buik daarop reageren, dat is echt iets geweest waar ik me de eerste weken schuldig over voelde. Heftigste was dat de electrode het niet deed en dat ze daar toen zo overheen zijn gestapt en het monitoren via de buik verder deden. Dus het was kennelijk ook niet belangrijk genoeg om een nieuwe te plaatsen, waarom moest dat ding dan überhaupt? Dan hadden ze beter eerst kunnen proberen of het via de buik genoeg was?

Dus dat komt dit maal zeker in mijn plan. Bij tekenen van foetale nood zo’n ding? Prima. Protocollair zo’n ding? Nee.

Oh oef wat naar. Ik denk er ook precies zo over. Toen ze m bij m'n zoontje wilde zetten had ik expliciet gevraagd wat de reden was en wat er zou gebeuren als de ctg niet goed zou zijn (met de electrode gemeten). Ze gaf toen geen duidelijk antwoord, maar achteraf denk ik dat dat ook gebruikelijk is om de vrouw niet angstig te maken voor wat er evt zou kunnen gebeuren. Ik vind dat allemaal nog wel heel lastig. Las ook verhalen later waarbij de vrouw dus had geweigerd en t kindje uiteindelijk het niet gehaald heeft. Komt dat dan door de gemiste metingen? Andere reden? Zal ook altijd een vraag blijven..

Marlou91 schreef:

Oef ik vind dat ook heftig van de schedel elektrode. Dus dat wordt wel iets om goed over na te denken tzt en wellicht in mijn bevalplan te zetten.

@sweetgirl het is je eerste kindje toch? Dan zou ik me nog niet al te veel zorgen maken als je nog niks voelt. Volgens mij voelde ik bij de eerste ook pas met 19/20 weken wat, terwijl ik ook een hele actieve baby had en de placenta achter lag.