Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-01-21 12:13

Geplaatst: 14-01-21 12:13

Vuile mannekes {:)-:(

tis te hopen dat hij op de gesloten afdeling beland.zit hij netjes op zijn plaats.
Kleine kinders die mannen :roll:

Rust nu een beetje... de dag is nog lang e...tijd genoeg nog om later eens te bellen.. en desnoods maar 5minuten. Alst jou gaat. :(:)

**Geplaatst**: 14-01-21 13:45

Geplaatst: 14-01-21 13:45

Fijn dat de man is verhuist naar de gesloten afdeling. Goed actie dus op hem ondernomen . Fijn dat je weer ontspannender daar kan rondlopen. Rust maar lekker uit. Ik ga mee met Musiqolog dat je goed bezig bent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-21 14:21

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-21 14:21

Zal wel even duren voor ik dat ook effectief zo ervaar. Vandaag kom ik mijn kamer niet uit. Ik voel me zo belabberd. Lig al de hele dag praktisch te slapen en heb nergens zin in.

**Geplaatst**: 14-01-21 14:30

Geplaatst: 14-01-21 14:30

**Geplaatst**: 15-01-21 17:31

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 15-01-21 17:31

Hey Kaat

Hopelijk hb je vandaag een betere dag gehad. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-21 14:51

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-21 14:51

Gisteren was redelijk oké. Veel last van mijn schouder. Lijkt erger en erger te worden ondanks de kinesitherapie.. Ik ben er zelf vrij zeker van dat het postherpetische neuralgie is maar dat lijken ze hier moeilijk aan te nemen, al lijkt de kinesist ook stilaan meer overtuigd te zijn aan het feit dat het nervale pijn is. Desalniettemin zijn mijn spieren daar sowieso ook allemaal flink in de knoop dus is het allemaal niet voor niets, maar de pijn is uiteraard niet fijn. Daarnaast begin ik weer ontiegelijk veel jeuk te hebben. Ik heb vannacht geen oog dichtgedaan door de jeuk maar ze kunnen niets doen (buiten slaapmedicatie geven) aangezien ik geen antihistamine meer mag nemen tot mijn bezoek bij de allergoloog woensdag. Ik vrees dat ik ook plaktest zal moeten laten doen. Als dat zo is, zal ik het nog een extra week zonder medicatie moeten volhouden helaas.

Ik spreek mijn vriend dagelijks en met hem gaat het gelukkig allemaal goed wat voor mij wel een geruststelling is. Wat mezelf betreft is er heel veel twijfel en onzekerheid. Eigenlijk wil ik hier weg, terug naar huis. Ik ervaar sinds het vertrek van mijn vriend veel stress en voel me vooral 'onbeschermd'. Dit is echter technisch gezien een deel van mijn problematiek - de verlatingsangst, het afhankelijk zijn van een ander om mijn emoties somewhat te stabiliseren. Dus langs de ene kant zou ik juist moeten doorbijten. Emotioneel gezien ben ik nog altijd niet stabiel. Op vlak van suicidaliteit ben ik wel enorm verbeterd. Ik tast mijn lichamelijke grenzen niet meer af maar ik voel wel, zeker nu ik hier weer alleen in mijn kamer zit verzonken in mijn eigen gedachten, hoe ik die grenzen wel heel plots weer kan beginnen opzoeken.

Daarom weet ik eigenlijk nog niet of ik klaar ben. Ik ben eigenlijk besluitloos. Gisteren was ik er nog zo vol vertrouwen over bezig met mijn begeleider - ik had alles uitgedokterd, alles was doordacht zoals ik het altijd doe. Maar ik ben bang dat ik herval. En wat dan? Terug naar hier? Terug COVID test, terug quarantaine, terug een nieuwe kamer - misschien een nieuwe kamergenoot? Terug van nul? Dus wat is wijsheid?

Het zou sowieso niet meteen gebeuren. Eerst moet alles thuis klaargemaakt worden. Ik moet terug terecht kunnen bij mijn psycholoog, thuis de kinesietherapie verder kunnen zetten en ik wil vooral dat mijn diagnoses helemaal in orde zijn.

Vandaag ben ik net zoals gisteren eigenlijk weer een beetje all over the place. Rond de mensen die ik hier graag heb ben ik een beetje een stuiterballetje maar van zodra ik hier alleen zit overvallen mijn emoties me weer. Die bol stress in mijn buik, de pijn in mijn schouder, mijn besluiteloosheid, de eenzaamheid, het gemis, de donkere gedachten die stilaan mijn hoofd binnen komen dwarrelen.. Het helpt ook allemaal niet dat mijn menstruatie sinds gisteren begonnen is, dan ben ik emotioneel gezien sowieso helemaal overhoop. Nu dus double trouble

Ohja. Gisteren nog getekend. Op vlak van creativiteit bruis ik wel van de ideeën en durf ik meer loslaten. Ziehier de creatie van gisteren. Een idee vereeuwigd op papier.
Afbeelding

Ik geniet hier momenteel van de dwarrelende sneeuwvlokjes buiten vanuit mijn bed. Dat geeft toch wel wat gezelligheid. Als er een fijn laagje ligt ga ik eens buiten, genieten van dit zeldzaam tafereel tegenwoordig in Belgistan.

**Geplaatst**: 18-01-21 10:46

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 18-01-21 10:46

Bah wat vervelend die jeuk ook steeds Kaat! Zijn het van die galbulten of meer eczeem? Balen dat je geen medicatie mag nemen.. Hopelijk komt er wat uit bij de allergoloog. Jeuk is gekmakend.

Ik vind je tekening echt heel mooi weer! Wat een goede ideeën heb je.

Ben je nog de sneeuw in geweest of was er niet genoeg gevallen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-21 10:20

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-21 10:20

Hey xBontfire. De jeuk is inderdaad echt gekmakend.. Ik heb weeral geen oog dicht gedaan vannacht ondanks de halve Trazodon. Deed echt he-le-maal niets. Ik moet wel toegeven dat ik gisterenavond 2 uur gedut heb omdat ik mentaal en fysiek even 'op' was. Ik was de hele dag behoorlijk druk. Zingen, dansen, gek doen.. Maar het was geen oprechte blijdschap. Eerder een vorm van de stress weglachen en het weer niet durven te erkennen van mijn wérkelijke emoties.

De psychiater (niet diegene die ik normaliter spreek overigens, dat is de assistent psychiater) heeft me overigens meteen toestemming gegeven om op een verlengd weekend te gaan om te wennen aan het idee om thuis te zijn. Ik zou van woensdag tot zondag thuis mogen blijven. Maar dat wil ik niet tot dat mijn begeleider mee naar huis gekomen is om mijn kamer samen met mij te beveiligen. Nu is het echt nog veel te risky. Zeker omdat ik zeer recent nog zelfdestructief gedrag heb vertoond en ik gisteren ook nog met donkere gedachten en drang zat.. Ik heb dit gisteren nog besproken met de begeleider in kwestie en mijn pro- en con lijstje getoond in verband naar huis gaan. Op basis daar van vond hij het wellicht nog te vroeg. Ik heb me vandaag op de lijst gezet om mijn vaste psychiater er ook nog eens over te spreken, aangezien dit me ook aangeraden werd door die andere psychiater en de reguliere arts. Daar ben ik gisteren ook nog langs bij geweest in verband de steeds groter wordende last van mijn schouder. Maar die arts zei gewoon dat ik maar moet door doen met de kinesist, ontspannings/ademhalingsoefeningen doen en praten met de psychiater/psycholoog over mijn chronische stress.. Echter doe ik dit allemaal al. Misschien is het gewoon een kwestie van dat het eerst ook erger moet worden voor het beter wordt, ik weet het niet. Althans was hij er fel van overtuigd dat het geen postherpetische neuralgie is. Maar ik ben zelf niet zo overtuigd van hem als dokter

(En ben niet de enigste hier die daar zo over denkt).

Bedankt overigens nog voor het complimentje in verband met de tekening. Ik begin inderdaad steeds betere ideeën te hebben en vrijer te worden op vlak van mijn kunst hier. Ik heb ook zeker genoten van de sneeuw. Was hier helemaal in mijn element. Ik vond het alleen wel jammer dat ik niet naar huis ben kunnen gaan om een sneeuwwandeling of foto's te maken met/van de paarden. Bij deze dan maar een vervangmodel gezocht hier op het terrein.

Ohja, niet onbelangrijk. Die man waarmee ik issues had hier zit terug op onze afdeling. Ik loop weer helemaal tegen de muren op van de stress.. :'(

**Geplaatst**: 19-01-21 11:59

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 19-01-21 11:59

Hey Kaat,
Ik moet eerlijk toegeven dat ik geschrokken ben van hoe diep je zit. Wel vind ik het knap dat je zo open bent hier, het is goed om niet alles op te kroppen maar het te kunnen delen, al dan niet met bekenden.
Ik wens jou veel moed en sterkte, neem de tijd die je nodig hebt om te genezen!

Dikke knuffel, je weet me te vinden he?!
XXX

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-21 13:16

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-21 13:16

Bedankt Evi. Ik heb gelukkig ook al veel positieve vooruitgang geboekt sinds het begin van mijn opname. Het hier kunnen neerschrijven is inderdaad wel fijn, dat wou ik sowieso zodat ik er gedurende de rest van mijn traject op terug kon blikken. Om mijn vooruitgang wat meer 'tastbaar' te maken omdat mijn hoofd en geheugen wel nog een beetje een boeltje kunnen zijn.

Ik heb heel snel de assistent psychiater gesproken en we hebben eindelijk een antwoord op mijn vraag - het is wellicht te vroeg. En ik heb het simpelweg gerushd door de minder fijne gebeurtenissen van vorige week. Ik ben er namelijk zeker van dat indien die niet gebeurd zouden zijn ik nog niet aan ontslag gedacht zou hebben.. We hebben echter een fijne gulden middenweg gevonden die eigenlijk al mijn problemen met naar huis gaan oplost: we gaan systematisch het aantal dagen dat ik thuis verblijf opbouwen, maar technisch gezien blijf ik nog opgenomen. Het kan dus dat ik bv. eens 3, 4 dagen of zelfs een week thuis mag blijven. Maar mijn kamer en bed blijven hier wel bezet door mij zeg maar. Ik heb dus altijd mijn vangnet nog indien het niet zou lukken, maar kan dan wel rustig terug de banden thuis opbouwen (en uiteraard weer wat meer met de paarden aan de slag gaan bijvoorbeeld). Dus dat ik hier blijf tot mijn verdere opname in Gent, blijft wel het geval maar dan met de vrijheid om naar huis te gaan wanneer ik daar behoefte aan heb. Ik hoop zo dat de overstap naar mijn langdurige opname elders toch ook niet te groot wordt in tegenstelling tot een volledig ontslag bv.

**Geplaatst**: 19-01-21 14:01

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 19-01-21 14:01

Klinkt allemaal heel fijn en veilig en goed doordacht Kaat. Fijn dit meedenken vanuit de kliniek en dat dit mogelijk is.

**Geplaatst**: 19-01-21 14:09

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 19-01-21 14:09

Wat fijn dat er zo met je wordt meegedacht Kaat!

**Geplaatst**: 19-01-21 14:59

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 19-01-21 14:59

Wat fijn dat dit mogelijk is inderdaad!

Heel rot dat die man terug is op je afdeling.. hopelijk dat hij zich nu weet te gedragen, kun je daar wel over in gesprek met mensen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-21 18:39

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-21 18:39

Ik ben uiteraard ook blij dat dat een optie is. Want uiteindelijk palm ik ook een plaatsje in die bezet kan worden door een ander. Uiteraard mag ik niet zo denken, want dan cijfer ik mezelf weer weg.

De man laat me gerust, maar ik zit nu ook bijna constant op mijn kamer buiten bij het eten oid. Bij een groepsactiviteit keek hij mij wel enorm boos aan toen ik een plaatsje nam.. Maar als het bij blikken blijft kan het me niet zo veel schelen.

Laatst bijgewerkt door Kaatastrof op 19-01-21 18:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-01-21 18:54

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 19-01-21 18:54

Dat is fijn dat hij je met rust laat!

**Geplaatst**: 19-01-21 22:05

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 19-01-21 22:05

Hoi Kaat,
ik wilde je nog even een GROOT compliment maken voor wat je gisteren schreef:
"Eigenlijk wil ik hier weg, terug naar huis. Ik ervaar sinds het vertrek van mijn vriend veel stress en voel me vooral 'onbeschermd'. Dit is echter technisch gezien een deel van mijn problematiek - de verlatingsangst, het afhankelijk zijn van een ander om mijn emoties somewhat te stabiliseren."
+:)+

Dat soort inzichten zetten de zoden aan de dijk.
Jezelf leren beschermen, je eigen emoties stabiliseren - dat valt te leren. (Al zijn we als mensen sociale wezens en hebben we elkaar nodig, complete afhankelijkheid van 1 persoon, wat iemand erg kwetsbaar maakt, kan vermeden worden.)

En schitterend dat er met je meegedacht wordt, en je 'technisch opgenomen kan blijven' maar feitelijk naar huis zou kunnen.
Mbt bovenstaand citaat een interessant experiment (... zoals een vriend van mij laatst zei over de telefoon : dat dat zo ongeveer is hoe ik het leven zie $_/-\o_$ )
en mbt een bepaald persoon wellicht ook handig. Al vind ik per se niet dat hij jouw therapie mag beïnvloeden, maar als je bijna de hele dag op je kamer bent is naar huis ook wel weer een afwisseling.

**Geplaatst**: 20-01-21 11:20

Geplaatst: 20-01-21 11:20

Ik vind het ook heel knap dat je zoveel zelf inzicht hebt! Dat is echt al de helft van het werk! $_/-\o_$

**Geplaatst**: 20-01-21 11:34

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 20-01-21 11:34

Eens met mijn voorgangers! Je bwnt goed bezig!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-21 17:44

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-21 17:44

Ben met mijn domme kop gevallen bij het inlineskaten buiten en helaas begint mijn pols op te zwellen. Geen pijn maar ze willen hier dat ik toch naar spoed ga. Pfffff... En ik kom net van het ziekenhuis vandaag. Komt er nog even bij dat ik geen vervoer vind en ambulance ontiegelijk duur is. Mag ik even vloeken? appelflap

**Geplaatst**: 20-01-21 17:49

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 20-01-21 17:49

Dat is balen.
Kun je geen taxi regelen? Altijd nog goedkoper dan een ambulance.
Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-21 17:53

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-21 17:53

Nope mag niet. Medepatient met auto (mijn kamergenote) mag me ook niet brengen.

**Geplaatst**: 20-01-21 17:58

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 20-01-21 17:58

Gaat er geen bus?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-21 18:31

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-21 18:31

Papa komt me halen maar moet wel nog geduld hebben. Pff wat een gedoe weer.

Afbeelding

**Geplaatst**: 20-01-21 18:49

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 20-01-21 18:49

Wouw, dit is balen zeg. Dat is ook wel heel veel pech bij elkaar. Sterkte, en hopelijk valt het mee.

**Geplaatst**: 20-01-21 19:09

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 20-01-21 19:09

Nou zeker, de duivel schijt op een hoopje... Goed dat je nog ouders hebt die je kunnen en willen brengen.

En Bokt om de tijd te korten. Dat is echt heel eervol, dat je je steeds tot ons wendt als je het moeilijk hebt.