Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-19 19:12

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-19 19:12

Sizzle schreef:
Als je in zo‘n woongroep komt dan is dat niet omdat je zo fantastisch zelfstandig bent
Het slaat natuurlijk nergens op om zo‘n vergelijk te maken. Dat zou haast zoiets zijn als iemand op de universiteit zou zeggen dat hij het MBO als beperking zou zien omdat hij zich dood zou vervelen.
Ehhhh nee als dat gewoon je niveau is dan pas je daar dus in.

Het is per definitie niet zo dat intelligentie gelijk staat aan een gelukkig leven.

Leven zonder enige vorm van zelfstandigheid is weer een hele sprong verder.

Ik zeg toch ook niet dat het voor iedereen zo is? Ikzelf zou er doodongelukkig van worden.

Maar 't is niet omdat iets voor mij niet werkt dat het voor een ander niet goed is, daarom zei ik al eerder dat dat iets persoonlijks is, dat kun je in het algemeen niet stellen.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:15

Geplaatst: 18-07-19 19:15

Germie hoezo mag je geen eigen mening hebben? Ik vraag om verduidelijking niet meer, niet minder

Beschermd wonen kan idd een stap zijn naar zelfstandig leven.
Dagbesteding... ik voel mij op slag zielig. Kort door de bocht: ik heb 2 keuzes of wegkwijnen tussen vier muurtjes of dagbesteding op de zorgboerderij. Lichamelijk blijft het af en toe zwaar. Werkdruk is d’r niet. Werkzaamheden: koffietafel helpen verzorgen, eind vd dag helpen opruimen/schoonmaken, wandelen, Kelan en Blazy verzorgen en paardrijden. Op een paardenforum denk ik niet moeilijk te veronderstellen wat ik kies

Dankbaar werk? Zeker weten en ik maak deel uit vd maatschappij

Edit; ik kom vanuit de functie verzorgende IG dus vul het zelf maar eens in zou ik zeggen

Laatst bijgewerkt door Blazy op 18-07-19 19:20, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-07-19 19:16

Geplaatst: 18-07-19 19:16

Avalanche81 schreef:
Sizzle schreef:
Als je in zo‘n woongroep komt dan is dat niet omdat je zo fantastisch zelfstandig bent
Het slaat natuurlijk nergens op om zo‘n vergelijk te maken. Dat zou haast zoiets zijn als iemand op de universiteit zou zeggen dat hij het MBO als beperking zou zien omdat hij zich dood zou vervelen.
Ehhhh nee als dat gewoon je niveau is dan pas je daar dus in.

Het is per definitie niet zo dat intelligentie gelijk staat aan een gelukkig leven.

Leven zonder enige vorm van zelfstandigheid is weer een hele sprong verder.

Ik zeg toch ook niet dat het voor iedereen zo is? Ikzelf zou er doodongelukkig van worden.

Maar 't is niet omdat iets voor mij niet werkt dat het voor een ander niet goed is, daarom zei ik al eerder dat dat iets persoonlijks is, dat kun je in het algemeen niet stellen.

Het werkt zeker voor sommige mensen. Maar dat zijn inderdaad niet de mensen die het meest zelfstandig zijn. Het is denk ik wel zo dat je over het algemeen geen mensen met een normaal of bovengemiddeld iq in een woongroep ziet. Er zitten ook veel downies in woongroepen.

Overigens kan iemand die net onder gemiddeld valt qua iq uiteindelijk best ver komen. Het is soms ook wat iemand zelf wil. Ik ken iemand die dus niet goed kan lezen en rekenen. Die heeft uiteindelijk met een mondeling theorie examen het rijbewijs gehaald. En is daarna gaan duiken. En toen kwam de wens om te gaan technisch duiken. De algemene opinie is dat dat dus niet kan, want je moet kunnen nadenken. Ik heb toen gezegd: Wacht even, als een ander bepaald heeft dat die persoon SLIM en SNEL genoeg is om in een auto VEILIG aan het verkeer deel te nemen, waarom mag die persoon dan niet net dat extra stapje maken in het duiken? Met truukjes is het dus inderdaad gelukt om deze persoon verder op te leiden tot een zelfstandig technisch duiker. Een paar voorbeelden. De 1/3 regel. Ja, voor ons gemakkelijk, 1/3 van 210 bar is 70. Dus bij 140 omdraaien, met 70 bar er uit. Zo gemakkelijk ging dat dus niet bij deze persoon. We hebben echt letterlijk lijstjes opgesteld en die zijn uit het hoofd geleerd. De beperking blijft dan dat je niet opeens onder water op een nieuw beslispunt een herberekening moet doen, dan gaat het wel fout. Maar als je nooit een herberekening doet op een beslispunt, dan duik je conservatiever dan dat je dat wel gaat doen. Dus is het nooit onveilig. Je houdt heel strak de 140 bar omkeren aan. Een ander voorbeeld: lucht delen, vinslagen, dat zijn gewoon dingen die geleerd kunnen worden. Daar hoef je niet voor te lezen of te rekenen. En dat ging dus prima. Een duikcomputer zet je in als hulpmiddel waar een ander het met een bottomtimer en een leitje afkan.

Laatst bijgewerkt door germie op 18-07-19 19:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-07-19 19:18

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 18-07-19 19:18

Germie zeker zie je “downies in een woongroep”. Sterker gezegd 2 “collega’s” van mij wonen in een woongroep voor downies, andere collega weet ik niet

**Geplaatst**: 18-07-19 19:18

Geplaatst: 18-07-19 19:18

Hoezo veel downies in woongroepen? Waar baseer jij dit op?

Edit; vraag voor Germie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-19 19:20

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-19 19:20

Precies

dat was dus mijn hele punt. En 't is niet omdat ik er niet happy ben, dat een ander dat niet is.

Al moet ik zeggen, als ik mijn studie kon blijven voortzetten, en je zou me op een dagbesteding parkeren waar mijn paard ook staat, en ik moet alle dagen wat met 'r doen, hoor je mij ook niet klagen, dat wil ik gerust toegeven

**Geplaatst**: 18-07-19 19:22

Geplaatst: 18-07-19 19:22

Avalanche81 schreef:
Al moet ik zeggen, als ik mijn studie kon blijven voortzetten, en je zou me op een dagbesteding parkeren waar mijn paard ook staat, en ik moet alle dagen wat met 'r doen, hoor je mij ook niet klagen, dat wil ik gerust toegeven

Haha nou wat raar

Ik dacht al dat niemand mij niet snapte dat ik de meest leuke dagbestedingsplek heb en dat het lichamelijk soms te zwaar is.... dat neem ik er graag bij als ik daarna maar even tot rust mag komen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-19 19:23

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-19 19:23

ElviraKelan schreef:
Avalanche81 schreef:
Al moet ik zeggen, als ik mijn studie kon blijven voortzetten, en je zou me op een dagbesteding parkeren waar mijn paard ook staat, en ik moet alle dagen wat met 'r doen, hoor je mij ook niet klagen, dat wil ik gerust toegeven

Haha nou wat raar
Ik dacht al dat niemand mij niet snapte dat ik de meest leuke dagbestedingsplek heb en dat het lichamelijk soms te zwaar is.... dat neem ik er graag bij als ik daarna maar even tot rust mag komen

Dat geloof ik meteen....... Het klinkt zalig

**Geplaatst**: 18-07-19 19:25

Geplaatst: 18-07-19 19:25

Morris schreef:
Hoezo veel downies in woongroepen? Waar baseer jij dit op?

Edit; vraag voor Germie

Ik ken er een paar. En 1 daarvan gaat inderdaad elke dag met de trein naar zijn 'werk'. En het niveau in woongroepen wisselt van eigenlijk niet zelfstandig kunnen zijn, waar dus gekookt, gewassen en bedden opgemaakt worden, en je geholpen wordt met douchen en je samen eet. Tot een groep waar wel een leider is voor koken en dergelijke, maar waar dat wel gezamelijk gedaan wordt.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:28

Geplaatst: 18-07-19 19:28

germie schreef:
Morris schreef:
Hoezo veel downies in woongroepen? Waar baseer jij dit op?

Edit; vraag voor Germie

Ik ken er een paar. En 1 daarvan gaat inderdaad elke dag met de trein naar zijn 'werk'. En het niveau in woongroepen wisselt van eigenlijk niet zelfstandig kunnen zijn, waar dus gekookt, gewassen en bedden opgemaakt worden, en je geholpen wordt met douchen en je samen eet. Tot een groep waar wel een leider is voor koken en dergelijke, maar waar dat wel gezamelijk gedaan wordt.

Je schrijft ‘veel downies’ en vervolgens ‘ik ken er een paar’. ‘Veel’ en ‘paar’......nog steeds raakt het nog kant nog wal.

Ik blijf nog even volgen.... daarna ga ontstippen,...de kennis hier over ‘gehandicapte kinderen’ is bedroevend laag. Sorry, als ik hier iemand mee raak....en ik scheer echt niet jullie allemaal over één kam.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:29

Geplaatst: 18-07-19 19:29

ElviraKelan schreef:
Avalanche81 schreef:
Al moet ik zeggen, als ik mijn studie kon blijven voortzetten, en je zou me op een dagbesteding parkeren waar mijn paard ook staat, en ik moet alle dagen wat met 'r doen, hoor je mij ook niet klagen, dat wil ik gerust toegeven

Haha nou wat raar
Ik dacht al dat niemand mij niet snapte dat ik de meest leuke dagbestedingsplek heb en dat het lichamelijk soms te zwaar is.... dat neem ik er graag bij als ik daarna maar even tot rust mag komen

Nu denk ik dat een minimum aan keuzevrijheid of minstens dat gevoel hebben wel erg belangrijk kan zijn. Gelukkig is onze zorg steeds meer in die richting aan het gaan dat men zoveel mogelijk de keuze geeft wat begeleiding en wonen betreft. Langs de andere kant zijn er ook mensen die stress krijgen van te veel keuze, maar in het algemeen is het 'zelf in de hand hebben van je levensinvulling' toch wel een onderdeel van geluk. Het is namelijk erg moeilijk te bepalen wat je wilt, als je altijd maar 1 ding geweten hebt.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:30

Geplaatst: 18-07-19 19:30

Hoeveel downies ken je die geheel zelfstandig leven? Dus een eigen huis hebben, zelfstandig naar het werk gaan en een normale baan hebben? Dus geen enkele hulp nodig hebben. Ik geen ENKELE.
En de downies die ik ken wonen dus NIET zelfstandig.
En de discussie hier is wil je dit je kind aandoen als je het eenvoudig kunt voorkomen? Ik weet het antwoord wel.

Het is dus echt niet dat er hier weinig of geen kennis is. Is er wel degelijk. Niet iedereen hoeft er mee te werken he om er ervaring mee te hebben.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:31

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 18-07-19 19:31

Het gaat niet alleen over downers. Punt.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:32

Geplaatst: 18-07-19 19:32

Morris schreef:
Het gaat niet alleen over downers. Punt.

En dat zeg ik ook niet, ik noem het gewoon als voorbeeld.
Maar hoeveel downies ken jij dan die geheel zelfstandig wonen? Ik geef ook antwoord op de vragen, en ik veroordeel daarmee niemand. Dus ik wil ook graag de andere kant horen. Misschien verandert er dan een beeld.

Oh ja, vroeger was het een mongooltje. Nu is het een downie. Ook best interessant hoe de benaming veranderd is. Mijn oma noemde mensen die niet konden lopen of geen handen hadden stumpers, maar ook doven of blinden. Nu zijn het vaak gewoon gehandicapten.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:40

Geplaatst: 18-07-19 19:40

SinneJ ik denk dat die keuzevrijheid enorm belangrijk is.

En dan praat ik vanuit mijn eigen ervaring nu even omdat dat voor mij gemakkelijker is

Op het moment dat ik stabiel genoeg was weer heb ik net als dat je begint met werken een keus gemaakt in wat ik wilde
Voor mij was dat een zorgboerderij omdat het boerenleven mij heel erg trekt.
Dan bedoel ik dus niet de landbouw maar de dieren.

Daarna een aantal zorgboerderijen opgeschreven samen met mijn individueel begeleidster en bij 2 een afspraak gemaakt.

Ik ben er uiteindelijk maar bij 1 wezen kijken. De sfeer was er dermate goed dat ik een week later al een ochtend ben wezen proefdraaien.
Dat is nu iets meer dan een jaar geleden en het voelt nog steeds goed.

Ondanks dat qua IQ en functioneren op de diverse levensgebieden ik 1 van de “betere” ben. Echter zie ik dat ook niet meer, het is meer een gegeven en dat komt doordat iedereen zijn eigen belangrijke bijdrage heeft of dat nu bij ons aan de “boerderijkant” is of aan de “horecakant”. Dat laatste zou ik dus niet kunnen/willen omdat de druk daar al weer groter is. Respect voor de collega’s die daar met plezier hun bijdrage leveren.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:41

Geplaatst: 18-07-19 19:41

Ok zoals je wilt Germie, focus op de downers.
Deze mensen worden geïndiceerd door het CIZ, daaruit volgt een indicatie WLZ. Ja, wet langdurige zorg, mensen die een vorm van beschermde omgeving nodig hebben. Dat sluit niet uit, dat ook zij zoveel als mogelijk ‘gewoon’ moeten kunnen leven. Bijvoorbeeld in de wijk.
Dus je vraag hoeveel downers wonen zelfstandig, vind ik niet eerlijk. En dat weet jij zelf ook.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:42

Geplaatst: 18-07-19 19:42

germie schreef:
Morris schreef:
Het gaat niet alleen over downers. Punt.

Oh ja, vroeger was het een mongooltje. Nu is het een downie. Ook best interessant hoe de benaming veranderd is. Mijn oma noemde mensen die niet konden lopen of geen handen hadden stumpers, maar ook doven of blinden. Nu zijn het vaak gewoon gehandicapten.

Ja en, wat wil je hier nu mee zeggen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-19 19:46

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-19 19:46

Hoezo is die niet eerlijk? Is toch gewoon een vraag?

Ik ken een meisje, die iets aan de benen heeft. Wat precies weet ik niet, maar ze zit in een rolstoel. Ze is een heel intelligente vrouw, die dankzij een hulphond en huishoudelijke hulp zelfstandig woont, en ook echt alles zelf doet, en sommige dingen met hulp van haar hond.

Ik weet zeker dat ze dankzij de vrijheid zelf haar leven te regelen en zelfstandig te zijn, veel gelukkiger is dan dat ze niet die vrijheid zou hebben

**Geplaatst**: 18-07-19 19:46

Geplaatst: 18-07-19 19:46

germie schreef:
Hoeveel downies ken je die geheel zelfstandig leven? Dus een eigen huis hebben, zelfstandig naar het werk gaan en een normale baan hebben? Dus geen enkele hulp nodig hebben. Ik geen ENKELE.
En de downies die ik ken wonen dus NIET zelfstandig.
En de discussie hier is wil je dit je kind aandoen als je het eenvoudig kunt voorkomen? Ik weet het antwoord wel.

Ja dat zou ik mijn kind willen aandoen.
Dit klinkt heel hard daarvan ben ik mij bewust.

Maar als ik er aan denk dat jij of iemand anders die jouw mening deelt zwanger was geweest van 1 van mijn 3 collega’s met down keert mijn maag zich om.
Ze zijn met of ondanks hun beperkingen gelukkig. Kennen het genieten van kleine dingen

kennen hun positieve kanten

Deze 3 collega’s, ieder voor zich een mooi uniek waardevol persoon met hun eigen sterke punten waren er dan niet geweest. Terwijl ze zelf gelukkig zijn in hun leven waardoor dit leven net zo waardevol is als dat ze dat chromosoomfoutje niet hadden gehad.

**Geplaatst**: 18-07-19 19:49

Geplaatst: 18-07-19 19:49

Ja,natuurlijk.Maar als ouders en als gezin heb je wel de zorg over nu en vooral de toekomst.Daar moet je ook aan denken.Jij ziet je collega's op het werk maar je weet niet wat er in de thuissituatie speelt.

Laatst bijgewerkt door Britta31 op 18-07-19 19:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-07-19 19:52

Geplaatst: 18-07-19 19:52

Ik denk dat er hier veel geredeneerd en gekeken wordt vanuit de situatie die gekend is, wat normaal is. Met andere woorden/: ja als je gewend bent veel met de auto te doen dan is een auto inderdaad een heel gemis.
Als je van bij je geboorte een beperking hebt waardoor je dat bv niet kan, kan je ook leren om op een andere manier zelfstandig te zijn, te gaan en staan waar je wil enz. In dat geval moet dat niet Iets zijn om ongelukkig over te zijn.
Ik heb nooit auto kunnen rijden en zal het nooit kunnen / mogen, ook zelfstandig fietsen is geen optie. Maar ik doe veel verplaatsingen, zowel voor mijn werk als privé. Er is het OV, ik kan meerijden met collega’s, familie, vrienden, een deel van de verplaatsingen kan je te voet doen,... ja tuurlijk vraagt dat meer planning enz, maar ik geraak ook waar ik wil zijn, zowel in binnen- als buitenland reis ik intussen zelfstandig indien nodig.
En hulp vragen... ach, leuk is dat niet altijd, maar veel mensen helpen graag en ook mensen zonder beperking hebben wel eens hulp nodig. Afhankelijk van je beperking kan je ook altijd zorgen voor wederkerigheid he, tenzij je echt bv een ernstig meervoudige beperking hebt, kan je met een beperking ook wel eens iets voor een ander doen.

Als ouders moet je inderdaad ook denken aan de toekomst. Dat kan op verschillende manieren natuurlijk, ook mede afhankelijk van de precieze aard van de beperking en je eigen waarden en normen. Sommigen zetten extra geld op zij om er zeker van te zijn dat de zorg voor hun kind altijd betaald kan worden, anderen zetten heel erg in op maximale zelfstandigheid, je plan leren trekken, probleemoplossend denken en handelen,...

**Geplaatst**: 18-07-19 19:53

Geplaatst: 18-07-19 19:53

Maar nog steeds de vraag: zijn ze echt geheel zelfstandig? En dan ook echt zo zelfstandig als een normaal persoon? Kunnen ze net zo produktief zijn?

**Geplaatst**: 18-07-19 19:55

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 18-07-19 19:55

Moet dat dan om gelukkig te zijn?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-19 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-19 19:57

pateeke schreef:
Ik denk dat er hier veel geredeneerd en gekeken wordt vanuit de situatie die gekend is, wat normaal is. Met andere woorden/: ja als je gewend bent veel met de auto te doen dan is een auto inderdaad een heel gemis.
Als je van bij je geboorte een beperking hebt waardoor je dat bv niet kan, kan je ook leren om op een andere manier zelfstandig te zijn, te gaan en staan waar je wil enz. In dat geval moet dat niet Iets zijn om ongelukkig over te zijn.
Ik heb nooit auto kunnen rijden en zal het nooit kunnen / mogen, ook zelfstandig fietsen is geen optie. Maar ik doe veel verplaatsingen, zowel voor mijn werk als privé. Er is het OV, ik kan meerijden met collega’s, familie, vrienden, een deel van de verplaatsingen kan je te voet doen,... ja tuurlijk vraagt dat meer planning enz, maar ik geraak ook waar ik wil zijn, zowel in binnen- als buitenland reis ik intussen zelfstandig indien nodig.
En hulp vragen... ach, leuk is dat niet altijd, maar veel mensen helpen graag en ook mensen zonder beperking hebben wel eens hulp nodig. Afhankelijk van je beperking kan je ook altijd zorgen voor wederkerigheid he, tenzij je echt bv een ernstig meervoudige beperking hebt, kan je met een beperking ook wel eens iets voor een ander doen.

Als ouders moet je inderdaad ook denken aan de toekomst. Dat kan op verschillende manieren natuurlijk, ook mede afhankelijk van de precieze aard van de beperking en je eigen waarden en normen. Sommigen zetten extra geld op zij om er zeker van te zijn dat de zorg voor hun kind altijd betaald kan worden, anderen zetten heel erg in op maximale zelfstandigheid, je plan leren trekken, probleemoplossend denken en handelen,...

Goed om een en ander ook te relativeren idd

kun je het weer in perspectief zetten

**Geplaatst**: 18-07-19 19:58

Geplaatst: 18-07-19 19:58

Britta31 schreef:
Ja,natuurlijk.Maar als ouders en als gezin heb je wel de zorg over nu en vooral de toekomst.Daar moet je ook aan denken.Jij ziet je collega's op het werk maar je weet niet wat er in de thuissituatie speelt.

De vraag van Germie was niet wil je dat jezelf/je gezin aandoen maar wil je dat je kind aandoen.
In deze zit of kan (daarin zitten) daar toch een heel groot verschil in