Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
MootjeK schreef:Heb net het hele topic doorgelezen, wat een herkenning. Ik heb vorig jaar de diagnose ADD gekregen, maar daarmee was mijn 'niet goed in mijn vel zitten' niet opgelost. Ondanks een goede coach blijf ik tegen dingen aan lopen, zoals ontzettend gevoelig zijn voor stemmingen van anderen, heel slecht tegen drukte kunnen (in de zin van twee kinderen die tegelijkertijd een ander verhaal tegen je aan lopen te tetteren terwijl ik me probeer te concentreren op iets, daar kan ik echt volledig van flippen), dingen moeilijk kunnen loslaten en nog veel meer van dat soort dingen. Mijn stemmingen gaan ontzettend op en neer, niks-aan-de-hand en vol vertrouwen in de toekomst kan door één verkeerd woord of zelfs een blik van iemand compleet omslaan naar depressie en een ontzettend rotgevoel en het idee van 'dit komt nooit meer goed'. Ik hoop enorm dat ik nog eens leer om me meer af te sluiten, want dit vind ik echt doodvermoeiend. Op dit moment is echt alles me teveel, alles wat afwijkt van het normale maakt me geirriteerd en moe, moe, moe. Ik loop voor mijn gevoel al jaren op mijn tandvlees. Waarop mijn man dan zijn standaard zin uit de kast trekt "dan moet je eerder naar bed".![]()
Fijn om hier te lezen dat ik niet de enige idioot ben.
gummie schreef:Ik ben er van overtuigd dat HSP bestaan, ik ben er alleen ook van overtuigd dat je nooit met 100% zekerheid deze diagnose kan stellen en al helemaal niet op basis van een zelf afgenomen test uit een boek of van internet!
Duke schreef:Het bericht van Gummie zet je wel aan het denken.
Ik kom trouwens wel graag onder de mensen. Hoewel ik tot mijn 19de daar wel heel veel moeite mee heb gehad en bewust 'de grote stad' vermijdde. Nu ontmoet ik graag mensen. Ik maak graag ook nieuwe vrienden. En wie zich openstelt voor anderen, kan klappen krijgen. Dus ik ben ook wel veel gekwetst in vriendschappen. Mijn man zegt dan altijd (die zelf al 148 jaar ofzo dezelfde vrienden heeft) dat ik ook te makkelijk ben met mensen inlaten. Maar ja... ik denk altijd maar: stel dat je die ene waardevolle vriendschap niet kan vinden omdat je je niet openstelt. Zonde. Als ik 9 vervelende mensen moet leren kennen om die ene 10de geweldige vriendschap te krijgen, dan is dat het waard.
Ik ben zo gefascineerd door het fenomeen 'mensen'. Ik zuig alles in me op wat ik tegenkom. Ja, niet altijd slim als HSP-er, maar ik vind het gewoon zo geweldig. Als die karakters, observeren, luisteren, praten, filosoferen en vooral voelen, dus als een HSP-er proberen mensen te 'lezen'. En soms kom je iemand tegen die je zo enorm fascineerd, dan moet je die persoon gewoon beter leren kennen. Ja, ik ben verliefd op mensen. Ben ook altijd helemaal opgewonden als ik een nieuw en leuk persoon heb leren kennen.
Maar het liefst dus één op één contacten. Een groep ligt mij, zoals al gezegd, niet. Daar kan ik gewoon weinig mee.
gummie schreef:HSP of geen HSP.... wat me moeite kost is het omgaan met het gevoel van onmacht. En dan heb ik het over het kunnen aanvoelen hoe het met een ander gaat, maar er niks aan kunnen doen... Zou fijn zijn om daar een schildje voor te kunnen krijgen, zodat ik niet steeds andermans gevoelens overneem. Ben sinds gisteren weer doodmoe en ziek doordat ik op pad ben geweest met een vriendin met wie het even wat minder gaat door omstandigheden. Ik merk aan mijn lichaam dat ik het overneem, zelfs als ik denk dat ik er afstand van kan houden. Heb weer 2 dagen of zelfs meer nodig om bij te komen. Het houdt mijn burn out in stand.
Heeft iemand hier enig idee hoe je je beter kunt beschermen voor deze invloeden van buitenaf? Kan je dat leren? Heb me voorheen volledig afgesloten/ geisoleerd. Dat is geen oplossing. Ik krijg energie van de omgang met mensen en dieren, maar tegelijkertijd kan het me ziek maken. Iemand hier suggesties voor?
Duke schreef:gummie schreef:HSP of geen HSP.... wat me moeite kost is het omgaan met het gevoel van onmacht. En dan heb ik het over het kunnen aanvoelen hoe het met een ander gaat, maar er niks aan kunnen doen... Zou fijn zijn om daar een schildje voor te kunnen krijgen, zodat ik niet steeds andermans gevoelens overneem. Ben sinds gisteren weer doodmoe en ziek doordat ik op pad ben geweest met een vriendin met wie het even wat minder gaat door omstandigheden. Ik merk aan mijn lichaam dat ik het overneem, zelfs als ik denk dat ik er afstand van kan houden. Heb weer 2 dagen of zelfs meer nodig om bij te komen. Het houdt mijn burn out in stand.
Heeft iemand hier enig idee hoe je je beter kunt beschermen voor deze invloeden van buitenaf? Kan je dat leren? Heb me voorheen volledig afgesloten/ geisoleerd. Dat is geen oplossing. Ik krijg energie van de omgang met mensen en dieren, maar tegelijkertijd kan het me ziek maken. Iemand hier suggesties voor?
De enige, maar dan ook gelijk drastische maatregel die ik kan bedenken: die mensen mijden. Dus niet met zo'n vriendin op pad gaan. Klinkt heel egoïstisch, maar als er iets is dat ik geleerd heb, is dus soms heel egoïstisch zijn. Kan me voorstellen dat je je vriendin niet wil afvallen, maar probeer het contact dan te doseren. Leg ook uit waarom. Hopelijk brengt dat begrip.
Ik kan me er blijkbaar wel redelijk goed voor afsluiten, maar ik zou niet weten hoe ik dat iemand kan leren. Ik doe het gewoon. Andersom heb ik meer: mensen die vrolijk, verliefd, blij en gelukkig zijn, dat pik ik wel erg op. Zo was ik donderdag op een bruiloft. Ik was helemaal euforisch van de liefde die het bruidspaar (bevriend stel van mij) uitstraalden. Werd er gewoon zelf verliefd van.
Duke schreef:@Gummie: Okay....dat is wel heel extreem van dingen oppikken zeg.
Ik heb echt niet een passende oplossing. Misschien kan je jezelf aanleren je eigen emoties dominant te laten worden aan die van een ander. Als je bijvoorbeeld door een winkel loopt en je merkt dat je teveel negatieve emoties oppikt, om je dan te verheugen op iets leuks wat je te wachten staat: een filmavond, lekker eten, leuke afspraak, etc. Of gewoon denken: "Straks ga ik lekker op de bank zitten met een goed boek en iets lekker te eten en te drinken." En richt je op dat leuke vooruitzicht. Dus creëer je eigen positieve emotie. Ik noem nu echt maar wat hoor, maar dit doe ik als ik zelf in een nare situatie zit. En mij helpt dat.