Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-05-10 17:07

Geplaatst: 17-05-10 17:07

PW wat vervelend dat je zo bent ingestort.. en wat rot dat je nu ook weet hoe hyperventilatie voelt..

niet leuk.. jeetje je was zo positief.. vond het ook bijna al iets te positief.. Maar die visite was misschien toch qua spanning even de druppel..
Snap je vriend heel goed dat het voor hem ook een teleurstelling was dat het kadotje dat hij voor jou had georganiseerd in de soep viel.. Maar wat herken ik het gevoel goed dat je alleen even wilt delen met iemand dat je er tegenopziet en je niet zo top voelt.. Vervolgens hou je je mond maar, je gaat toch mee (niet voor jezelf maar voor hem) voelt je schuldig dat je niet gezellig bent en niet begrepen, het word van kwaad tot erger.. En je kunt eigenlijk alleen nog maar huilen..
Ik denk dat je vriend het niet zozeer belangrijker vond te blijven dan naar huis te gaan, maar misschien nog enigzins twijfelde of het nog zou opklaren.. hij wilde er misschien ook het beste van maken.. moeilijke situatie..
Hopelijk kunnen jullie hier weer even goed over praten en beide jullie gevoelens en miscommunicaties aan elkaar kwijt en ophelderen..

Hoe gaat het nu met je..? Moest je naar de deeltijd vandaag..? of ben je thuis gebleven? Sterkte meis..

Ik heb de dokter gebeld vandaag, kreeg een tel. nr van een instantie en een naam van een persoon waar ik naar moest vragen.. Wachtlijst was minimaal tot midden juli en de persoon die ik moest hebben, werkte daar al niet meer..

Vond het een beetje vaag en merk dat ik het even niet meer zo zie zitten.. Weet even niet wat ik nu moet.. Het kost me erg veel moeite achter dit soort dingen aan te gaan en uit te zoeken en heb het idee dat ik geen meter verder kom bah..
Ik zit al de hele dag op mijn kamer.. er komt niks uit mijn handen en kan me nergens toe zetten vandaag.. weet even helemaal niet wat ik wil in het leven.. en het maakt me een beetje moedeloos..

**Geplaatst**: 17-05-10 17:34

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 17-05-10 17:34

Ik denk niet dat hij nog dacht dat het op zou klaren. In de auto hadden we het namelijk al besproken. Toen merkte ik al bij hem dat hij er van baalde. We hebben er nog wel weer goed over gepraat gisteren, maar ik toch...

Ik moest vandaag wel naar de deeltijd. Had eigenlijk mijn wekker niet gezet, was van plan om de ochtend over te slaan. Maar mijn vriend maakte me wakker en dus ben ik wel gegaan.
Het was een zware dag en ik mis het dat er niet echt ruimte is om je verhaal kwijt te kunnen van waar je tegenaan gelopen bent. Daardoor doe ik me daar denk ik beter voor dan ik me voel en nu ik weer thuis ben voel ik me extra rot.

Probeer morgenochtend op jullie te reageren. Het lukt me nu echt niet om bij te lezen.

Zwelgje: :(:)

Wat zeiden ze aan de telefoon dan? Kun je niet je huisarts weer bellen en vragen hoe het zit? En geef maar aan wat het met je doet.

**Geplaatst**: 18-05-10 08:55

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 18-05-10 08:55

Ik lees later even bij, heb het erg druk. School is weer begonnen en ik heb flink wat bij te studeren wat ik in de vakantie niet echt heb gedaan. Gaat niet slecht met me, maar moet hier wel even aandacht aan besteden. Lees snel bij..

Liefs

**Geplaatst**: 18-05-10 09:41

Geplaatst: 18-05-10 09:41

Maaike: Wat grappig dat je schrijft over de volgende keer bij de werkpunten bewust voelen of ik aan het jagen ben. Hier heb ik zelf ook over nagedacht en heb er mijn werkpunt van gemaakt voor deze week. Namelijk: Als ik merk dat ik gejaagd en onrustig ben, let ik op mijn ademhaling (in de groep) of zoek afleiding (buiten de groep). Leuk om te zien dat jij precies dezelfde tip geeft

En over het huis, terwijl ik zo druk was heb ik nog even aan jou gedacht. Ik heb jou wel het advies gegeven om het 'gewoon' niet te doen. En nu deed ik het zelf weer net zo hard

Het huiswerk... Tja, wat zal ik daar van zeggen. Ik doe meer dan nodig is en het moet inderdaad perfect zijn. We hebben een schema gekregen wat we moeten invullen over plezierige activiteiten. Maar dat kun je niet netjes invullen, dus heb ik zelf in excel een nieuw schema gemaakt

Jaja, daar zit ook zeker nog een werkpunt...

En over de visite: Het zijn de mensen van de boerderij. Ik kijk denk ik onbewust erg tegen ze op. Ik ga dit de volgende keer als ik op stal ben eens bespreken. Weet namelijk zeker dat ze hier heel begripvol over zullen zijn en het lucht misschien wel op dat ze weten dat het me zoveel spanning geeft omdat ik het idee heb dat ik me moet bewijzen. En ik weet inderdaad dat die onzekerheid niet reeel is. Alleen komen gevoel en verstand nog niet overeen

Ow en wat herkenbaar van de tuin! Ik was laatst ook in de tuin bezig. Wilde een bepaalde hoek doen met onkruid plukken, maar heb me er ook niet aan kunnen houden

Het lekkere gevoel vind ik ook niet zo gek, want als je naar de tuin kijkt, ziet het er weer netjes uit en dat geeft je gewoon een voldaan gevoel. Je hebt eer van je werk. Dat maakt het ook zo lastig om op tijd te stoppen denk ik.

Hoe is het op je werk gegaan gisteren?

Chartlotvanre: Ik begrijp heel goed dat je je schaamt, maar dat hoeft niet. Het is eigenlijk juist heel sterk dat je hulp hebt gezocht. Dat getuigd van heel veel kracht meid! Ik denk juist dat je ouders het graag zouden willen weten, dat ze je kunnen steunen. En je moeder zal je als geen ander begrijpen, omdat ze het al eens van zo dichtbij heeft meegemaakt denk ik. Het kost je zoveel energie joh als je het niet verteld...

Heb je je psychiater nog gesproken?

Zwelgje:Ik weet wel waar het gevoel vandaan komt met de visite. Ik kijk onbewust een beetje tegen ze op denk ik. Ik ken deze mensen al heel lang en ze betekenen veel voor mij. Ik wil me dan inderdaad graag bewijzen, omdat ik heel bang ben om afgewezen te worden. Denk idd dat de visite de druppel geweest is en het concert was al helemaal to much na alles. De week heeft meer impact gehad dan ik doorhad en al die spanning is er zondag uitgekomen.

Ik vind het trouwens niet gek dat je op ziet tegen het bellen hoor. Heb ik ook heel lang gehad, nu wordt het wel beter trouwens. Er is dus hoop

Het bellen wordt voor jou alleen nu niet makkelijk met dit gezeik. Wat vervelend dat iemand er al niet blijkt te werken. Dan zakt de moed je wel even in de schoenen denk ik?

Wat lastig op je werk zeg. Ik merk dat je heel hard probeert om jezelf niet voorbij te lopen op het werk, maar dat valt niet mee als je eigenlijk met te weinig personeel staat. Kun je dit bespreekbaar maken op je werk? Goed dat je de volgende dag bent thuis gebleven. Hebben ze hier op je werk een beetje begrip voor? En wat super dat je opzoek bent gegaan naar afleiding en je vriendin gebeld hebt. Fijn dat je weer plezier begint te krijgen in sociale contacten. Dat is een goed teken, betekent dat je weer ruimte krijgt in je hoofd en de dingen om je heen weer meer begint te zien!

Hoe voel je je nu?
Dat je na bent gaan denken over wat je wil in het leven en dat je het niet weet, hoort allemaal bij het proces. Heel erg vervelend is dat en heel deprimerend. Hopelijk voel je je inmiddels wat beter.

Biieniie: Leuk dat je toch even post hier! Gelukkig gaat het niet slecht met je. Pas wel goed op jezelf, dat je niet teveel gaat doen. Succes met je studie!

Met mij gaat het wel weer. Voel me weer wat beter dan zondag en gisteren. Ben vandaag vrij en heb wat langer geslapen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met mijn behandelaar. Gaat nog over hoe het de vorige keer gegaan is. Ik heb wat punten op papier gezet die ik zeker wil noemen. Dat is o.a. dat ik echt boos ben, me niet serieus genomen voel (met concrete voorbeelden waarom niet), dat ik zijn reactie echt onprofessioneel vind, dat het vertrouwen weg is en tot slot de vraag wat hij me kan bieden. Ik voel me sterk en goed voorbereid. Ik ben van plan om het desnoods voor te lezen, want als ik er zit zal ik me wel niet meer zo sterk voelen als nu

Gelukkig gaat mijn vriend mee en die staat voor meer dan 200% achter me.

**Geplaatst**: 18-05-10 12:55

Geplaatst: 18-05-10 12:55

Ik waag weer een poging om mee te doen. Al is het me te veel om op iedereen te reageren.

charlotvanreWelkom, iets wat ik inmiddels geleerd heb is om je niet af te sluiten van je ouders. Het kan voor hun ook erg confronterend zijn om te horen hoe je je jeugd door hebt gebracht, maar ze moeten het wel weten. Het helpt je alleen maar meer om je zelf (die ben je jaren geleden verloren) terug te vinden. Dit is een heel belangrijke stap, en ook een angstige stap. Je geeft aan je ouders dan wel een signaal af dat ze niet erg goed opgelet hebben over hoe jij was als kind en daarna als tiener. Ik spreek uit ervaring, mijn ouders zijn zich rot geschrokken dat het allemaal uit eindelijk zo gelopen is.

Het is veel belangrijker om aan het hier en nu te werken. (krijg ik keer op keer te horen van mijn psycholoog) Aan je verleden kan je niks meer veranderen, hooguit leren het een plek te geven wat voldoening geeft en wat jij kunt accepteren. Dat is erg belangrijk voor je om verder te komen, het accepteren. En dat je nog vrijgezel bent en kinderloos.............wat dan nog? Je bent er nog niet aan toe. Ik ben 35 en ben relatie loos en kinderloos. Ik moet er eigenlijk op dit moment niet aan denken om 24/7 mensen heel dicht om me heen te hebben. Jou tijd komt nog wel, leg je daar bij neer geeft een stuk minder spanning. Leer egoïstisch zijn, jij eerst dan anderen. Dat ben ik nu ook aan het leren, eerst ik dan anderen. Past niet in deze maatschappij, maar je moet goed om jezelf denken een ander doet dat niet. (wijze les van mijn oma)

pw Klinkt erg prikkelend die dag behandelingen, ik zou daar ook van flippen zoveel druk. Neem je zelf wel in acht hé, volgens mij vergeet je je eigen adviezen aan ons nogal eens. Concerten kunnen ook grote emoties oproepen, ben je daar mee bekent? Laat de emoties eens gaan bij een concert, en voel de gevoelens die je dan hebt/krijgt. Sluit je er niet voor af. Het zullen niet altijd de meest prettige gevoelens zijn, maar ze zijn een deel van jou. Ik krijg namelijk steeds vaker het idee dat je je voor je werkelijke gevoelens afsluit. En dat dat juist een trigger is tussen jou en je vriend.

Elk mens heeft zijn goede/mooie en slechte/donker kanten, het is belangrijk om zeker je donkere kanten te leren en te accepteren. Hier was ik de afgelopen tijd mee bezig (opdracht van psych), het heeft me erg aan het denken gezet. Ik heb nu wel een beter beeld van me zelf, dat er een lelijke/duister kant van mij is, en dat je pas in evenwicht komt als je beide kanten accepteert en respecteert. Yin en yang als je het zo wilt zien.

[b]zwelgje[b] Een ding, gas terug! Anders ben je weer terug bij af. Je lichaam geeft het al aan, hoofdpijn moe.

Nu ik, hier gaat het niet zo als het zou moeten. Mijn brace is nog niet klaar, ze hebben het druk. Er is flink gewerkt aan mijn trap, was ik mee begonnen voor het ongeluk en dat kon ik zelf niet meer, dus heb ik mijn vader gevraagd om te helpen. Nog een keer in de verf en dan is ie klaar. Geeft wel weer drukte in huis en herrie, als buur hardcore zijn tieves herrie niet keihard heeft aan staan, dus weer migraine. Hiephoi

Ben onderhand in staat om mijn mooie kloofbijl bij buur hardcore door zijn ramen naar binnen te slaan, misschien dat ie dan eens luistert. Ik moet van mijn psych dingen doen die ik leuk vind, nou dit lijkt me heeeeeel erg leuk.

Ik ben vorige week bij de keuringsarts geweest en krijg te horen dat werkgever dus niet verzekert is voor de wia. Wat betekend dat als ik voor de wia in aanmerking kom werkgever dit zelf moet betalen tot een maximum van 10 jaar

Ben ik nog niet van em af

En kan ik het paardrijden van de zomer wel schudden -:(-

Het zit allemaal niet mee, wen er in tussen aan. Ik heb besloten om te solliciteren voor telefonische verkoper binnen dienst, parttime, en vrij dicht bij mij in de buurt. Ik wil niet constant moeten afwachten wanneer ik weer iets op mijn rekening krijg bij geschreven. Was afgelopen maand maar 2,5 week te laat.

Mijn jongste pony is kreupel na een stoeipartij met zijn broer, hij sloeg met zijn koot tegen een omheining paal aan, de sukkel

Hij kan gelukkig nog lopen, hij is nu wel een stuk rustiger

Ook buiten zit ie zijn broer niet zo achterna.

O ja, de oudste hengst heeft al het eerste veulen van dit jaar, eerst dachten ze dat het een merrie was, er hing niks onder, maar bleek toch een hengstje te zijn. Hij heeft 4 hoge witte benen is koffie vos met een brede bles en een stelten niet te zuinig. De naam is ygorin. (als ik het goed schrijf)

**Geplaatst**: 18-05-10 14:05

Geplaatst: 18-05-10 14:05

Aikon: Bedankt voor je wijze woorden! Je slaat de spijker op z'n kop. De ruzies tussen mij en mijn vriend worden meestal veroorzaakt idd doordat ik mijn werkelijke gevoelens niet uit. Dat heb je heel goed door. Ik ga wel vaker naar concerten (Blof) en daar kan ik wel helemaal opgaan in wat de muziek met me doet. Nu zat ik mezelf zo in de weg dat ik de muziek niet eens gehoord heb. Dat concerten grote emoties kunnen oproepen is me dus bekend. Als ik naar Blof ga zag ik ook altijd: Lekker meezingen en janken

Nu zat ik al te gevangen in mijn emoties, dat ik van de muziek niet veel meegekregen heb. Maar ik begrijp wat je bedoeld.

Je hebt helemaal gelijk over het accepteren van je donkere kanten. Daar heb ik nog wel eens (oke, waarschijnlijk wel wat vaker

) moeite mee.

Wat vervelend dat je je brace nog niet hebt.

Ik denk niet dat je psych dat bedoelt met leuke dingen doen haha. Al begrijp ik heel goed dat het je frustreert. Ik zou ook zulke neigingen krijgen! Wat een klotebericht bij de keuringsarts zeg! Dat zou echt zwaar klote zijn als je nog zo lang met je oude werkgever door moet. Hoe voel je je zelf bij je sollicitatie? Dat wordt me niet helemaal duidelijk uit je bericht. Wat vind je er zelf van om zoiets te gaan doen?

Wat rot van je jongste pony. Zo heeft een paard bij ons zijn kogel een keer gebroken, door tegen een paal van de omheining aan te slaan. Zijn van die banketstaaf geintjes. Hopelijk knapt je pony snel op.

Ik heb een gesprek gehad met mijn arts en ga weer een stapje afbouwen met de AD. We doen gewoon weer lekker kleine stapjes. Alleen ipv van 8 weken, zit er nu 6 weken tussen. Was mijn eigen voorstel. Ik voel me er goed bij. $*\o/*$

Daarna had ik het gesprek met mijn behandelaar. Mijn vriend was ook mee.
Het liep heel raar en na 5 min. had hij me alweer pislink. Ik ben weer naar buiten gegaan. Mijn vriend heeft me daar weer opgehaald, want ja, we moeten er toch verder mee. Ik vond dat mijn behandelaar een hele arrogante houding over zich had en dat heb ik hem ook gezegd. Hij bood wel zijn excuses aan, maar zijn lichaamstaal kwam daar totaal niet mee overeen. Ook dat heb ik gezegd en ik vond het zo stoer van mezelf. Ik zei: "Ik krijg anders niet het gevoel dat het je spijt, je houding komt er totaal niet mee overeen." Hij zat in een hele gesloten houding, met zijn armen strak over elkaar. Toen ik er wat van zei, ging hij meteen anders zitten

Daarna werd het gesprek wel wat beter.

We hebben verder afgesproken een gesprek te plannen met de hoofdbehandelaar erbij, om te bespreken hoe we het vertrouwen terug kunnen krijgen. Hij begreep dat ik me niet serieus genomen voelde en dat ik me nu de volgende keer wel bedenk voor ik iets aankaart. Hij belt me vanmiddag en dan hoor ik wanneer de afspraak met de hoofdbehandelaar is. Ik vind het doodeng, want ik ben bang dat het 2 tegen 1 wordt. Dat ga ik straks door de telefoon ook zeggen.

Nu ga ik even mijn hoofd leeg maken en lekker een eind wandelen met Dinky...

**Geplaatst**: 18-05-10 15:40

Geplaatst: 18-05-10 15:40

pw Ik denk ook niet dat mijn psych dit bedoelt met doen wat je leuk vind.

Maar het idee blijft wel heel prettig

Wie weet wat het word.
Die sollicitatie is bij een uitgever die ook paard gerichte krantjes uitgeeft, dus dan ben ik nog wel actief in "paarden land" en ik heb dan even een andere omgeving plus andere mensen om me heen. Elke dag tussen die draver gasten word je ook niet vrolijk van.
En op tijd je loon krijgen is beter dan steeds maar weer afwachten wanneer je het krijgt, een reserve opbouwen met een inkomen net zo hoog als een uitkering lukt niet.

Goed dat er afgebouwd word. Dat die behandelaar zelf niet door heeft dat lichaamstaal de grootste taal is die een mens heeft en dat het dus een grote impact heeft op anderen. Vreemd, misschien moet ie zelf naar therapie.

Als je bang bent voor het gesprek neem dan iemand mee. Sta je niet alleen tegenover 2 therapeuten. Zou ik ook erg benauwend vinden, 2 "experts" tegenover me.

**Geplaatst**: 18-05-10 16:38

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 18-05-10 16:38

Zo ik heb even snel bijgelezen. Wat een verhalen.

PW, wat naar dat je niet van het concert hebt kunnen genieten omdat je je zo opgesloten voelde in je eigen gevoelens. Ik herken het wel en vooral niet weten welke emotie je eruit moet laten want dan komt alles tegelijk, boosheid en verdriet. Wat Zwelgje al eerder zij, je was ERG positief tot overdreven aan toe.. en dat duurt helaas nooit te lang. Probeer ondanks de 'nare' afsluiter ook te proberen af en toe terug te gaan naar dat positieve gevoel en vooral waar dat vandaan kwam. Als je naar die bron terug kan gaan, komt het goeie gevoel misschien ook vaker terug.
Ik herken het overigens ook dat je graag je best doet voor visite om leuk en gezellig te zijn, vaak ben ik dan ZO overdreven fanatiek bezig met de voorbereidingen dat ik te moe ben om van de visite te genieten en al helemaal om leuk te doen. Als ik het dan toch op kan brengen ben ik zo kapot als ze de deur uit zijn dat zodra ik op weer op de bank zit ik hop in slaap val. Energie-vretend.
Ik blijf die behandelaar van jou maar een vreemde gozer vinden, als psych zijnde zou je toch moeten weten dat lichaamshouding zoveel zegt en dat je er rekening mee moet houden dat er mensen zijn die deze taal ook spreken. Toch hoop ik dat die 2e behandelaar je serieus neemt en er op welke manier dan ook vertrouwen gewonnen kan worden, aan de andere kant vraag ik mij serieus af of je van deze man nou beter of slechter wordt. Waarom overweeg je niet om naar een andere behandelaar te gaan zoeken?

Aikon, jij bent lang weg geweest. Wat vervelend van je brace dat je er zo lang op moet wachten en vreselijk zo'n buurman. (al ben ik geloof ik zelf ook zo iemand die vrij asociaal is met muziek hier op de haven. Maar ik heb binnen de straal van 4 meter geen directe buren en als ze er aardig wat van zeggen dan doe ik het ook wel zachter. De meesten vinden het gelukkig wel gezellig, maar ik draai ook geen hardcore dus dat scheelt.

Je bent niet van je werkgever af, maar aan de andere kant is hij echt niet blij om de wia uit eigen zak te betalen dus aan de andere kant krijgt hij ook op z'n donder. Het is inderdaad wel lekkerder om te weten wanneer je weer wat uit te geven hebt en al helemaal als je weet dat je er misschien ook wat van over kan houden. Wat leuk van je sollicitatie, en helemaal dat er ook wat met de paardensport gedaan wordt! Lijkt me enig! Ik hoop dat het wat wordt voor je!

Zwelgje en Maaike, reageer later op jullie. Moet nu bijles geven.

**Geplaatst**: 18-05-10 20:43

Geplaatst: 18-05-10 20:43

Zwelgje
Wat goed dat je de dokter gebeld hebt. Dat is vaak al een hele stap om te doen. En dan heb je ook nog gelijk het nummer gebeld wat je hebt gekregen! Daar heb ik destijds een paar dagen mee gewacht! Wat ontzettend vervelend dat de wachtlijst zo lang is en dat diegene er niet meer werkt. Probeer de huisarts nog een keer te bellen en te zeggen dat diegene niet meer werkt en je niet zo lang kunt wachten, misschien heeft hij/zij nog wel een ander alternatief.

Ik erger me op het werk ook aan verschillende dingen en zou graag dingen willen oppakken en aanpakken. Ik deed dat een paar weken terug wel, ik probeerde dat te doen. Maar het is niet reeel om dat te doen met de hoeveelheid uur die we werken. Je kunt niets veranderen of groots aanpakken. Moet jij je gewone werk doen wat je altijd deed? Ik ben op m'n werkplek, maar mag alleen kleine taken doen, die ik zo neer kan leggen en zonder grote verantwoordelijkheid. Deze week kan ik me daar goed aan houden, zonder me te laten afleiden door alle dingen die ik zou willen doen. Ik heb het idee dat jij op je werk al teveel moet, ook vanwege de lichamelijke reacties die je krijgt. Is er niets veranderd in de werkzaamheden die je uit moet voeren? Bij mij is er dus geen moeten, ik heb iets liggen wat ik zo kan oppakken en neerleggen als ik wil. Er wordt dus niets verwacht, wat wel fijn is. Afgelopen weken verwachtte ik op m'n werk wel teveel van mezelf, maar heb nu even door (weet niet hoe lang ik het volhoud

) dat het niet reeel is om te denken dat ik nu bergen werk verzet.
Volgens mij is jouw werksituatie nu niet goed voor jou. Te weinig personeel, waardoor jij verantwoordelijk voelt en je daardoor gaat ergeren.
Ik doe ook een stapje terug, maar heb plezier in de dingen die ik wel doe en dat mis ik bij jou. Goed dat je dus niet bent gaan werken, ik denk gewoon dat het te snel en te veel is gegaan voor jou.
Goed dat je een vriendin hebt gebeld voor afleiding.
Dat je je goed voelt, heb je denk ik zelf veroorzaakt

! Je hebt je grenzen aangegeven bij je werk, vriendin gebeld voor afleiding, nee gezegd tegen je nichtje, lekker gerommeld in het weiland.. Kortom, je bepaalt zelf even wat je doet en wat goed voor je is!!
Actief bezig zijn is nou eenmaal goed voor ons, hoewel het makkelijker is om in je bed te blijven liggen.. uiteindelijk voel je je beter als je wat onderneemt.

Ik hoop dat je de dokter belt en nu een naam/nummer krijgt waar je iets mee kunt. Hou het goede gevoel vast!!

PW
Wat vervelend dat je even ingestort bent. Het zou goed kunnen dat het inderdaad de spanning van de afgelopen week was. Het was ook zóveel nieuws en spannends!! Ik zou eigenlijk vreemder hebben opgekeken als het zo goed was blijven gaan. Niet dat ik je dat niet gun, maar het is zo heftig geweest voor je, afgelopen week. Deze reactie is, hoe klote ook, niet gek!
Goed dat je toch nog naar de groep bent gegaan. Er zullen (helaas) vast meer dagen voelen dat je je niet goed voelt en toch wel moet, aangezien deze therapie zo intensief is.
Ik vind het wel heel jammer voor je dat je niet de ruimte heb om je verhaal kwijt te kunnen, zeker na hoe je je voelde. Kan je dat niet aangeven? Lijkt me heel fijn voor de groep, als je dat 's morgens even (kort) doet, weet iedereen hoe een ieder zich voelt en hoeft niemand zich anders voor te doen..

Fijn dat je je vandaag al weer beter voelt! Knap van je, na gisteren!! Eén dagje zo slecht na alle inspanning van vorige week.
Het lijkt me een hele opluchting dat je de AD mag gaan afbouwen. Een signaal dat het toch echt de goede kant op gaat!
En wat een &%$$^&**&%$@# behandelaar heb je getroffen zeg! Logisch dat je weer wegliep, maar ook goed dat je er toch weer naar toe bent gegaan en dat je verteld hebt hoe je je voelde. Heb je nog wel het idee dat je het vertrouwen in die man terug kan krijgen? Ik zou geloof ik niet op zo'n gesprek met een hoofdbehandelaar erbij, want ik zou nooit meer een woord zeggen bij diegene. Hoe kijk jij er tegenaan?

Aikon
Je bent er weer even

Miste je af en toe wel hoor!
Wat vervelend dat je brace nog steeds niet klaar is! Wordt wel eens tijd onderhand, je wacht al zo lang! En dan zit die arts ook nog eens niet mee, schiet allemaal niet op he?! Wat leuk dat je gesolliciteerd hebt. Hoe kijk je zelf naar die sollicitatie? Lijkt het je ook leuk om weer te werken? Of is het een kwestie van moeten? Ben benieuwd of het wat wordt! Opzich wel leuk als je weer wat mensen om je heen hebt en weer wat nieuwe mensen leert kennen.

Hier gaat het wel goed. Gisteren 2 uurtjes gewerkt en vandaag ook. Beide keren heb ik me goed aan de tijd gehouden, haha. Vandaag 2x heerlijk met de hond gewandeld, het was zulk lekker weer. Even naar m'n nichtjes geweest en vanmiddag lekker even in de tuin, in het zonnetje, niets zitten doen.. Het lukte zowaar! Heb bijna een uur heerlijk in het zonnetje gezeten, zonder weg te lopen!
Morgen ga ik niet werken, waarschijnlijk donderdag 2 uurtjes.. en van het weekend ga ik heerlijk 3 dagen weg, met m'n moeder. Wilde ze graag doen samen, naar een hotel bij de veluwe.. ik zeg geen nee

**Geplaatst**: 18-05-10 22:08

Geplaatst: 18-05-10 22:08

Even gauw een berichtje van mij.
Ik wil nog wel verder in gesprek met mijn behandelaar. Ik heb er in het verleden ook al wel veel aan gehad en het is anders toch ook weer afwachten wie en wat je dan krijgt. Ik wil het nog wel proberen. Denk inderdaad dat ik mijn vriend meeneem naar dat gesprek. Dan is het tenminste niet 2 tegen 1.

Dinky voelt erg mijn spanning. Hij is ook gespannen en daar baal ik van. Ik wil niet dat de hond zich rot voelt door mij, maar ja, ik kan er ook weinig aan veranderen. Remco en ik zijn net wel lekker met hem naar het bos geweest en ik heb voor het eerst sinds tijden weer gerend. Even lekker een sprintje getrokken met Dinky. Klinkt misschien dom, maar ik wandelde alleen maar met hem. Nu heb ik echt met hem gespeeld en er viel van ons allebei iets af. Bij mij eerst denk ik en daardoor bij Dink.

Mijn vriend vond een tennisbal en gaf hem aan mij. Hij zei: Ik wil zien hoe ver jij kan gooien. Ik wilde in eerste instantie niet gooien, omdat ik vind dat ik niet goed kan gooien, niet ver enz. Mijn vriend zei dat ik het alleen daarom al dus wel gewoon moest doen en ik wist dat hij eigenlijk gelijk heeft. Klinkt ook heel dom misschien, maar het was voor mij zo'n overwinning!
Na een paar keer gooien ging het eigenlijk best leuk, kon merken dat ik me vrijer begon te voelen.

Dus ondanks de tegenslagen met mijn behandelaar enz. merk ik dat ik ook snel weer positief kan zijn. Daaraan zie ik echt mijn vooruitgang. Ik kan er beter mee omgaan en ben er niet meer zo lang door van slag

Aikon: Fijn dat je je nieuwe baan wel ziet zitten! Dat is positief.
Ik ga inderdaad mijn vriend maar meenemen naar het gesprek. Ben namelijk bang dat die hoofdbehandelaar mijn behandelaar de hand boven het hoofd gaat houden.

Biieniie:Gelukkig lukt het me op dit moment eigenlijk heel goed om weer om te schakelen naar de positieve dingen die gebeuren op een dag. Het goede gevoel komt inderdaad vaker en sneller terug. En dat is fijn om te merken.

De reden dat ik (nog) niet naar een andere behandelaar wil, is (hoe gek het ook klinkt) hij de beste is die ik tot nu toe gehad heb. Ik hoop dat het weer kan worden zoals een paar maanden terug. Ik heb in het verleden echt al wel veel aan hem gehad. en met een nieuwe is het ook altijd maar weer afwachten. Vandaar dat ik het nog een kans wil geven.

Maaike: Klinkt alsof je goed bezig bent op je werk. Fijn dat er geen moeten is en je nieuwe inzichten (reeel kijken naar wat haalbaar is) kan oefenen op zulke taken. Ik vind het ook super om te lezen dat je er wel plezier in hebt!

Vind het zelf inderdaad ook niet gek, het ging te goed inderdaad! Ben weer even met mijn neus op de feiten gedrukt.
Ik wil even vragen of we binnenkort met de groep gaan evalueren en zo niet, kaart ik het met de begeleider aan. Ze staat open voor onze ervaringen, juist omdat het de eerste keer is dat ze de deeltijd zo invullen.

Ik heb sta zelf nog wel open voor een gesprek. Komt ook omdat we het gesprek vandaag redelijk hebben afgesloten. Aan het begin van het gesprek keek ik daar wel wat anders tegenaan.

Jheeeh, wat goed dat het niks doen je lukte. Dat is zo'n grote stap! Je mag trots zijn op jezelf. Dit is het begin naar meer rust in je lijf, echt waar! Lekker ook dat je van het weekend er even met je moeder tussenuit gaat. De Veluwe is heerlijk. Lekker wandelen. Geniet ervan, je hebt het meer dan verdiend!

**Geplaatst**: 19-05-10 13:13

Geplaatst: 19-05-10 13:13

Ik heb er wel een slijm brief van gemaakt

, de sollicitatie brief dus. Maar ja, ik zie wel. Ik zou blij zijn weer wat werk te kunnen doen vooral parttime. Ik ben zelf van mening dat ik daar meer baat bij heb dan met thuis blijven zitten en steeds weer geconfronteerd worden met alle klussen die er nog liggen die ik niet meer kan. Ik heb geprobeerd om een wandje (schrootjes) te schilderen, daar deed ik 3 uur over!

Het was een wandje van 2,5 bij 2,5. Dat staat nu dus ook op de lijst "vergeet het maar, kan ik niet meer"

Die pokke lijst word steeds langer. En het wandje moet nog een keer, aaaaggggghhh

En zo zijn er meer dingen, en dat vreet! En als ik werk zie ik het niet en kan ik mijn gedachten even ergens anders oprichten. Dat lijkt mij veel meer ontspanning geven dan maar accepteren dat ik het niet meer kan en toch de hele dag moet zien. Was trouwens ook een opdracht van de psych, weg doen/veranderen wat je irriteert. (helaas kan ik mijn buren niet weg doen

)

**Geplaatst**: 19-05-10 19:43

Geplaatst: 19-05-10 19:43

even nog niet kunnen bijlezen.. voel me nu beetje rot. Heb net men ex tegengekomen, ik was met de auto, ex te voet.. ik was er helemaal ondersteboven van.
ik ben gisterenavond naar de psychiater geweest. Ik heb dus nog steeds een depressie, angstoornis ook en een persoonlijkheidsstoornis.. De medicatie die ik gekregen had van mijn huisdokter voor te slapen was helemaal niet goed. veel te zwaar! ze had me meteen het zwaarste gegeven en nu ben ik aan dat gewoon, ze heeft me nu iets anders voorgeschreven. De maand juni heeft ze me ook thuisgezet. ze zei gewoon open iedereen gaat dood, maar ik zie je liever nu nog niet dood gaan...
Ik heb een heel goed gesprek had. ik had ook het gevoel dat ze me echt begreep, echt tips aanreek! voel me echt op mijn gemak bij haar.
Verder gaan we volgende keer nemen of men antidepressivum wel goed is, want ik voel namelijk ver geen verschil...
ik ben moe.. ik heb de laatste tijd geen zin meer in eten, het smaakt me niet meer... gisteravond dan ook vergeten eten... midden in de nacht wakker gekomen van de honger. heb dan vanmiddag toch maar iets gegeten..
Nu ja ik lees later wel bij!
veel liefs

**Geplaatst**: 19-05-10 21:46

Geplaatst: 19-05-10 21:46

Hier weer een berichtje van deze kant.

Charlotvenre: Wat fijn dat je zo'n goed gesprek gehad hebt en dat er nu naar je medicijnen gekeken wordt. Ik hoop wel voor je dat je nog niet teveel gewend was aan de vorige medicijnen zodat je daar makkelijker mee kunt stoppen/afbouwen.

PW: Ik vind het knap van je dat je iedere keer weer die positieve punten en negatieve punten van een dag kunt opnoemen. Zelf vind ik dat erg moeilijk. Als ik me gespannen voel (zoals vandaag) dan voel ik dat meteen alsof het weer slechter met me gaat.

Aikon: Heel herkenbaar van die klussen in huis. Maar je vlucht dan eigenlijk wel voor wat je thuis nog moet doen. Als je dan aan het werk gaat ben je er wel vanaf maar dan ga je straks met een rotgevoel naar huis, want als je thuis komt zie je weer wat er allemaal moet gebeuren. Dat lijk me ook niet echt een super oplossing....

Vanmorgen werd ik nogal gespannen en zenuwachtig wakker. Dus ik dacht..... nee he, gaan we weer. Niet echt DE gedachte om de dag mee te beginnen.
Ik heb vandaag mijn trouwjurk nog een keer gepast in de winkel, dat was wel leuk. Maar toen ik hem aan had vond ik mezelf toch weer te dik in die jurk. Vreemd want vorige keer was ik er helemaal verliefd op. Verder was ik erg negatief, had overal op en aanmerkingen op. Voelde me dus kortom niet echt prettig, maar daar kwam ineens de oorzaak...................... Het maandelijkse probleem

Het is nu eigenlijk al best vaak voorgekomen dat als mijn maandelijkse probleem om de hoek kwam kijken dat ik dan veel meer gespannen was en eigenlijk ook niks goed genoeg was. Hebben jullie dat ook? Is ergens wel fijn want dan weet ik hoe het komt maar aan de andere kant ook vervelend omdat je dan zo blijft schommelen in je humeur.

Afijn..... op m'n werk gaat het wel redelijk goed. Heb een gesprek gehad met mijn leidinggevende en ik mag nu zelfstandig gaan werken en leerlingen begeleiden, gesprekken voeren enz. Nu ik zelfstandig ga werken kom ik er ook achter wat ik allemaal nog niet weet

En daar kan ik dan weer moeilijk mee omgaan omdat ik dan van mezelf verwacht dat ik het wel allemaal moet weten en als ik het niet weet dat ik het dan z.s.m. leer. Lat ligt dus weer lekker hoog.
Spanning wordt dan weer wat groter en da geef ik mezelf weer op m'n kop dat ik dat beetje spanning niet aan kan

Zeer vermoeiend..........

**Geplaatst**: 20-05-10 08:15

Geplaatst: 20-05-10 08:15

Aikon: Ben benieuwd wat je op je brief gaat horen. Ik hoop oprecht voor je dat het wat wordt! Je verdient het!

Charlotvanre: Trek je niet teveel van die benamingen aan. Het klinkt heftig, maar hoe meer je erover na gaat denken, hoe meer je er naar gaat leven (in de slachtofferrol gaan zitten enz.) Het zijn benamingen voor de problematiek waar je tegen aanloopt. Niet meer en niet minder. Ik heb ook een depressie gehad, (sociale)angststoornis en een persoonlijkheidsstoornis. En al die naampjes kunnen me niks meer schelen. Ik wil gewoon leren anders om te gaan met de dingen die me nu hinderen.

Heb je het in je gesprek alleen maar over je medicijnen gehad?
Wat voor soort tips geeft ze je dan? Ik krijg zo weinig hoogte van je af en toe...
Het is namelijk wel belangrijk dat je de problematiek echt structureel aan gaat pakken. Daar zijn verschillende therapieën met hun bijbehorende methoden voor. Ik vraag me af of jouw psychiater zo'n methode volgt en zo ja welke dan.

Zilah_M: Zo zie je maar weer hoe bepalend het begin van je dag is. Als je al wat in een negatieve stemming bent, zie alles wat donkerder. Zo werkt het helaas. Op den duur zul je leren dit te doorbreken, maar dat heeft tijd en oefening nodig. Ik heb zelf nooit zo'n last van mijn menstruatie, maar ik weet dat er vrouwen bij mij in de groep waren die dit wel hebben. Die echt flink depressiever waren in die periode. Het schijnt heel veel voor te komen. Overleg het eens met je huisarts, er schijnen best wel dingen tegen te doen te zijn. Ik kan je er alleen niet meer over vertellen.

Het is logisch dat je meer spanning ervaart nu je meer zelfstandig gaat doen. Nu komt het erop aan. De kunst is om je nu niet teveel te laten meeslepen door de kritische stem in je. Jij verwacht het niet van jezelf, het is de kritische stem in je. Met je verstand weet je namelijk wel dat het geen schande is als je nog niet alles weet. En daar zit een groot verschil. Tegen de kritische stem kun je in gaan. Dan kun je denken: Daar is hij weer, maar ik weet dat het niet erg is om wat te vragen. Klinkt dom, maar door dit in gedachten steeds zo te doen, wordt die kritische stem minder. Echt waar, is bij mij ook gebeurd, terwijl ik er van overtuigd was dat ik altijd zo zou blijven denken

Het is het proberen waard, want nu kom je in een vicieuze cirkel. Je voelt spanning, vind van jezelf dat je alles meteen alleen moet weten en de spanning wordt groter. Je legt de lat te hoog

Ik heb gisteren een loodzware dag gehad bij de deeltijd. Vooral de ochtend was zwaar. Ik had daardoor zoveel boosheid en frustratie in me. Het was allemaal even te veel. Ik loop op mijn tenen. Ik lag om half 8 in bed gister met twee slaappillen, wilde eindelijk weer even lekker slapen. Heb zometeen een gesprek met mijn begeleider over mijn signaleringsplan over mijn boosheid. Ik heb het niet voorbereid, kon me er niet toe zetten. Heb ook eigenlijk helemaal geen zin en energie voor het gesprek. Zit er een beetje doorheen en wil gewoon even rust...

**Geplaatst**: 20-05-10 12:47

Geplaatst: 20-05-10 12:47

Pw: Ik leg inderdaad de lat te hoog. Hoe je alles vertelt is allemaal heel logisch en begrijpelijk maar om dat dan ook zo te gaan voelen is toch wel heel anders hoor! Dat vraagt echt een tijdje oefening.
Balen dat je dat gesprek niet ziet zitten maar als je er toch naartoe gaat valt het achteraf misschien wel mee. Wat vond je zwaar aan gisterochtend?

**Geplaatst**: 20-05-10 22:49

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 20-05-10 22:49

Hallo meiden,

sorry maaike en zwelgje dat ik niet meer op jullie gereageerd heb. Tijd liet het even niet toe.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Ik val al de hele week over 1 ding. Ik geniet niet meer. Probeer dan maar eens verplicht te genieten. Dat werkt dus niet he.

Ik had voor mezelf 1 ding voor genomen als ik weer terug naar de boot ging. De komende 8 weken voor mezelf te houden, aan mijn studie te werken en de dingen te doen die voor MIJ belangrijk zijn. Dus, hebben wij dit weekend van vrijdag tot maandag kantine dienst op de haven, terwijl wij morgen avond naar de Toppers gaan, ik zaterdag beloofd heb mijn stiefvader te helpen verhuizen, zondag moet ik de hele dag werken en maandag moet ik studeren.. kortom.. kantine dienst wordt moeilijk. Mijn vriend staat dus continue alleen terwijl hij ook door z'n werk opgeroepen kan worden en dan geen vervanging heeft. Handig? Nee, absoluut niet.

Daarnaast loop ik weer van alles te doen voor anderen en niet voor mezelf en hou ik me dus niet aan mijn met mezelf gemaakte afspraak. Frustratie!

Ik moet nog 6 weken school, dan ben ik klaar en heb ik ruim 2 maanden helemaal vrij. Ik kan niet wachten.

De pluspuntjes van afgelopen week. Ik heb gewinkeld want ik had drastisch nieuwe broeken nodig. Ben al een behoorlijke tijd (lees : bijna een jaar) op mijn voeding aan het letten maar het werpt echt zijn vruchten af. Voor het eerst sinds 5 jaar pas ik weer in mijn oude maat kleding en op mijn streefgewicht.
Vind het nu wel genoeg geweest en sta mezelf ook steeds meer toe dingen te eten die ik mezelf eerst verboden had. Is wel fijn die teugels wat te laten vieren.

Nieuwe foto's van ons hondje dus over 3 weken komt. Super enthousiast. Ik kan echt niet wachten.

Vandaag de papieren van mijn paardje naar Amerika gestuurd om haar op mijn naam te schrijven. Hier had ik nog niet eerder tijd voor gehad dus ben blij dat ik dus nu ook gedaan heb.

Maar ik geniet nog steeds niet.

**Geplaatst**: 21-05-10 08:18

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 21-05-10 08:18

Zilah_M: Woensdagochtend was zwaar omdat ik al heel moe was, alles was een beetje teveel. We begonnen de dag met zwemmen. Het zwembad is dan gereserveerd voor therapeutisch zwemmen. Vooral ouderen eigenlijk. Een groep oude vrouwen hadden de hele tijd commentaar op ons, begrepen niet wat wij er deden en eisten eigenlijk het bad voor zichzelf op. Het bad was verdeeld in 3 banen. De babbelbaan, waar je mag doen wat je wil, dus ook gewoon lekker kletsen, de doorzwembaan en de turbobaan. En die oude vrouwen zaten in de turbobaan en je raadt het al, om te kletsen. Ik ben naar de badjuf gegaan (Ik dacht laat ik eens assertief zijn) en er werd mij gezegd dat het nou eenmaal therapeutisch zwemmen was. Ik vroeg of die vrouwen zich dan niet aan de regels hoefden te houden, maar ik werd gewoon uitgelachen. Onze eigen begeleidster zei: Zo zijn die vrouwen nu eenmaal. Het maakte mij echt vreselijk boos. Ik kon al weinig hebben, dus dit hakte er extra in. In combinatie met boosheid dat ik weer eens niet mijn eigen ruimte durfde in te nemen. Daarna was de groep ook nog eens heel heftig, waardoor alle boosheid en frustratie bleef hangen.

Biieniie: probeer niet teveel te moeten van jezelf. Zolang je van jezelf eist dat je geniet, ben je daar teveel op gefocust en lukt het je niet. Je legt er teveel druk op. Probeer het moeten los te laten en de dingen over je heen te laten komen zoals ze komen. Sommige dingen kun je nou eenmaal ook niet onderuit. Pas als je het een beetje los kunt laten, zul je merken dat je langzaam weer van kleine dingetjes gaat genieten. Dat lukt echter pas als je ontspannen bent en je bewust bent van het huidige moment. Zolang je je druk maakt om de toekomst (het weekend enz.) ben je zo druk in je hoofd, dat genieten erbij in schiet.

Wel goed dat je ook de positieve dingen kan benoemen. Hou je daar aan vast meid!

Ik lag de afgelopen twee avonden om 8 uur op bed. Ik ben echt gesloopt. Heb gisteren goed naar mijn lijf geluisterd (welliswaar op het laatste moment, maar dat geeft niet). Mijn vriend en ik zouden gaan sporten en ik zat al in de auto om hem op te halen van het station. Maar ik ben zo vreselijk moe van alle nieuwe indrukken enz. dat ik het eigenlijk niet trok. Het was die kritische stem die weer zei dat het zwak zou zijn als ik niet zou gaan. En op het laatste moment heb ik besloten om gewoon weer naar huis te gaan. Vanmiddag valt muziektherapie uit en wil ik eigenlijk gaan sporten om de tijd op te vullen. Ik ga ook wel, maar denk dat ik maar niet voluit ga. Mijn lichaam geeft aan de energie even voor andere dingen nodig te hebben....

Ik ben trouwens blij als vandaag erop zit en we lekker een dagje extra weekend hebben. Moet echt even bijtanken zeg...

Hoe is het met de anderen hier?

**Geplaatst**: 21-05-10 13:00

Geplaatst: 21-05-10 13:00

Dat geen trek hebben in eten of dat het eten niet smaakt, herkenbaar. Ik werk al en aantal dagen eten naar binnen (met scherpe saus) en het smaakt nergens naar. Ik proef de scherpe smaak niet eens. Terwijl ik gek ben op scherp, hoe scherper hoe beter

Alleen na het bezoek aan de keuringsarts zak alles weer als een baksteen.

Verplicht genieten, mja. Hoe moet dat? Ik heb hier nog steeds problemen mee. Ik vermaak (geniet dus niet erg) me met een beetje tuinieren (erg veel wil niet) en met mijn beestjes, maar was dit er niet............wat heeft het leven dan voor zin? Bij mijn pony's kan ik ook al niet meer genieten, hoor nog steeds dat werkgever er komt. Loopt me alleen steeds wel mis, maar ga er niet met plezier heen eigenlijk. Krijg ook steeds vaker last van migraine, jegh. Ik moet van werkgever af.

Vroeg naar bed, ja ook hier. Om een uurtje of 8 vallen de luikjes hier ook al zowat dicht. Ik kan het meestal wel rekken tot 9 uur/half 10, maar dan is het wel gebeurt. 'S middags wil ik eigenlijk niet slapen, want dan slaap ik 's nachts beroert/niet/nauwelijks.

pw Dom van de leiding dat ze die oude tutten niet harder aanpakken. Er word toch niet voor niets zo'n indeling gemaakt? Weg sturen uit die baan, als ze dat niet willen, er uit en weg blijven dan maar. Dit is wel iets dat de leiding moet doen, schijnbaar zijn ze niet tegen hun taak opgewassen. Ik merk zelf ook dat ik momenteel helemaal niet tegen dit soort dingen kan. Dat mensen regels en afspraken negeren/niet na komen.

Wel goed dat je naar de leiding was gestapt. Kaart deze situatie wel aan bij je begeleiders dat dit niet bevorderlijk is voor jou, het is toch de bedoeling dat je vooruit gaat met deze dag besteding. Toch?

zilha_m Het zijn met name de grote klussen wat niet meer wil, ik zie die tuurlijk wel als ik werk, maar kan me er dan beter bij neerleggen dat ik het niet kan EN door tijd te kort. Het werk 2 kanten op. Ik kan geen spijker of schroef meer in de muur krijgen, daar heb ik echt hulp voor nodig. Geen banden plakken (heb nu een lekke band

) Dat moet iemand anders plakken. En zo loop ik tegen meer dingen aan, en dat wat ik wel kan kan weer niet (pony rijden) omdat werkgever dan vervelend gaat doen.
Wel erg vervelend zeg. Ga je een opleiding doen, denk je veel te leren, om er vervolgens achter te komen dat je nog weinig weet. Erg frusti :(:)

De praktijk is toch vaak anders dan de theorie. Gun het tijd, al doende leert men zeggen ze. Wees wel eerlijk tegenover je zelf en de leerlingen als je iets niet weet. Dat voorkomt vele scheve gezichten. De lat hoog leggen om z.s.m. te leren heeft geen zin. Makkelijk gezegd, weet ik, zo is de praktijk.

Heb gister 7 pollen met akkelei "gered" van de vuilstort, ze staan nu mooi te zijn in mijn tuin

O ja, ben net aan het stoeien geweest om lampion lampjes (solar lampionnetjes van exion) in elkaar te zetten, was geen strak plan.

Dat is niet handig om met 1 hand in elkaar te krijgen,'t is gelukt vraag niet hoe. En ze hangen, kan vanavond pas zien of ze het ook doen. Ik zou nog het een en ander doen vandaag, maar de migraine is te sterk dus doe ik niets.

**Geplaatst**: 21-05-10 13:09

Geplaatst: 21-05-10 13:09

goh ik krijg niet echt een doel om naar toe te werken, tot nu toe had ik gewoon gesprekken met mijn spychotherapeute. Bij mijn spycholoog moet ze me eerst nog verder "onderzoeken" om een conlusie te trekken. Ze is nog aant twijfelen over iets omdat ik zo'n stemmingswisselingen heb.
Ik ga wrsch dan naar een andere pschychotherapeute want ik vind ze maar wat banketstaaf. ik raak geen stap verder, er wordt aan niets gewerkt. gewoon wat geluisterd en gerustgesteld. oke dat kan een vriendin ook en die vraag er geen 40 euro voor...
Verder voel ik me vandaag wat beter. Eindelijk wat kunnen slapen.
vorige nacht in angstaanvallen wakker geworden. was helemaal niet fijn. Komt door het afkikken van het vorige medicijn zegt mijn psychiater.
ga nu even nr de winkel
tot later

**Geplaatst**: 21-05-10 13:23

Geplaatst: 21-05-10 13:23

charlotvanre iemand vinden die je goed kan helpen is moeilijk, dat weten meerdere van ons. Elk mens is anders, de ene heeft baat bij deze therapie de ander weer bij wat anders. Een therapeut moet dat kunnen zien en er een passende therapie voor maken. Niet alle therapeuten kunnen dat. Er zijn ook workshops en cursussen die gericht zijn op je eigen bewust wording en ontwikkeling (geestelijk en lichamelijk). Heelal is dit te vinden in de "alternatieve" hoek. Ik neem aan dat die ook in belgië te vinden zijn. Dat is ook de moeite waard om dat ER BIJ te proberen. Vergeet niet, het gaat om NU en de toekomst. Het verleden kan je niet veranderen, dat is geleefd en voorbij. Het NU is het belangrijkst wil je werken aan een goede toekomst. Een dikke :(:)

knuf voor jou. (Stel je zelf open voor het meiske in je, en luister naar haar.)

**Geplaatst**: 21-05-10 13:27

Geplaatst: 21-05-10 13:27

Biieniie: Als ik het goed begrijp uit je verhaal dan heb je wel plezier in de dingen die je doet.....? Het winkelen wat je gedaan hebt en je hondje. Als je maar plezier hebt in dingen dan komt dat genieten ook vanzelf wel weer denk ik.

Pw: Ik snap dat dat een hele zware ochtend geweest is. Ik zou me ook helemaal kapot ergeren aan die oude wuufjes die eigenlijk niks doen en dan ook nog denken dat het hele bad van hun is, bah!
Goed van je dat je naar je lijf geluisterd hebt! Dat het eigenlijk iets te laat was geeft niet want je doet het toch maar weer. Als je dat blijft doen dan komt er vanzelf een tijd dat je wel op tijd naar je lijf luistert.

Ik heb mezelf vanmorgen een enorme pluim gegeven

Ik had vandaag voor het eerst sollicitatiegesprekken waarbij ik niet de sollicitant was maar in de commissie zat, altijd leuk om dat van de andere kant te bekijken

Volgende week dinsdag hebben we weer gesprekken en dan doet er iemand mee die ik ken (niet in hele positieve zin) Het is een collega van mij geweest op een afdeling waar ik 2 jaar geleden gewerkt heb, op die afdeling liep het niet lekker en ik kon het niet goed vinden met mijn leidinggevende en die collega. Daarom ben ik toen overgeplaatst naar een andere afdeling.
Net voordat ik daar weg ging heb ik een conflict met haar gehad. Zij vond dat ik op een niet leuke manier naar haar keek en erg bot deed. Nu was het zo dat ik strontverkouden en grieperig was en me gewoon niet lekker voelde. Zij had dat verkeerd begrepen en was jankend naar huis gegaan (vrouw van nu 51).
Toen zij dus de uitnodiging kreeg voor het sollicitatie gesprek en mijn naam zag staan heeft ze meteen aan de alarmbel getrokken omdat ze dan geen eerlijke kans zou maken volgens haar.
Ik moet uiteraard gewoon objectief zijn en het ligt niet alleen aan mij of ze aangenomen wordt of niet. We zitten namelijk met 4 personen in zo´n gesprek.
Vanmorgen zag ik mijn leidinggevende en die had dat dus te horen gekregen. Ze zei er verder niet zoveel over. Dat maakte me zo onzeker. Ik ben natuurlijk net in mijn nieuwe functie begonnen en wat moesten ze nu wel niet over mij denken.
Mijn leidinggevende vroeg na de gesprekken aan mij hoe ik het vond en wat me opgevallen was etc. Dus alles vertelt en daar achteraan meteen vertelt wat me dwars zat. Ook dat zij bijna geen reactie gaf toen ze zei dat ze dat al wist en dat mij dat onzeker maakte.
Ze vertelde dat ze bij de sollicitatie gekeken had naar het werk wat ik gedaan had toen het wel goed ging en dat ik daar gewoon heel goed functioneerde, verder paste ik in het plaatje dus daarom ben ik het geworden.
Dus ik vond het goed van mezelf dat ik gewoon alles vertelt heb wat me dwars zat en dat nu alles uitgesproken is. Ze gaf zo weinig reactie omdat ze het niet zo interessant vond om te weten

Of ik nu bij het gesprek zal zitten weet ik nog niet, dat bekijken we volgende week.
Feit is trouwens wel dat als ze aangenomen wordt, ze dan voor de duur van de opleiding (3jaar) aan mij vast zit want ik ben dan haar praktijkopleider

Volgens mij heeft ze daar nog niet over nagedacht......

**Geplaatst**: 21-05-10 16:20

Geplaatst: 21-05-10 16:20

Ik ben vanmiddag na de lunch naar huis gegaan, mijn bed in.
Ik trek het even niet meer. Ik kon niks hebben vanmorgen, alles was me teveel. Ik kon mijn ene been niet voor de ander krijgen. Alles in mijn lijf roept dat het teveel is, dat ik even een stap terug moet doen.

Ik zat met een heel dubbel gevoel bij het GGZ, omdat er bij het begin gezegd is dat je niks mag missen, alleen als je doodziek bent enz. Ik heb uiteindelijk mijn dubbele gevoel uitgesproken. Heb aangegeven dat ik het heel moeilijk vind dat ik aan de ene kant nu juist leer luisteren naar mijn lijf en mijn grenzen leer te stellen en dat ik aan de andere kant bijna verplicht ben om aanwezig te zijn. De begeleider (niet onze vaste) had hier veel begrip voor en vroeg wat ik zou willen. Ik durfde zelfs uit te spreken dat ik gewoon voelde dat ik naar huis moest gaan.

Ze zei later tegen me dat het echt niet de bedoeling kon zijn om mensen aanwezig te laten zijn, terwijl ze er alleen maar slechter van worden. Dat deed me wel goed. Ik denk dat onze vaste begeleider wat minder begrip had gehad. die gooit het snel op vermijding.

Thuis ben ik mijn bedje in gegaan. Merk echt dat ik oververmoeid ben. Alle prikkels komen harder binnen en ik ben meer gespannen. Er was buiten iemand bezig met een herrie-apparaat. Ik kon het echt niet aanhoren, maar ja, kon er ook niks aan doen. Uiteindelijk ben ik blij dat ik naar huis gegaan ben. Het voelt goed. Dit weekend ga ik maar heel kalm aan doen. Even weer opladen...

Zilah: Wat fijn dat je het uitgesproken hebt! Zo blijf je er ook niet mee zitten. Het is vaak het beste, al is het wel heel spannend om het aan te kaarten. Die pluim heb je meer dan verdiend!

Charlotvanre: Ik sluit me helemaal aan bij aikon. Hopelijk vind je iemand die jou wel echt verder kan helpen. En inderdaad, er zijn ook veel trainingen en cursussen. Niet alleen in de alternatieve hoek. Vaak bieden ze vanuit een GGZ instelling ook zulke dingen wel aan. Je kan dan denken aan assertiviteit, om te leren je grenzen te stellen. Verder zou een mindfulness-achtig iets ook niet verkeerd zijn, inderdaad zoals aikon zegt om in het NU te leven. Ipv alleen maar piekeren over het verleden (en toekomst).
Zoals ik al eerder zei kan het best goed zijn om terug te kijken om oude patronen helder te krijgen. Maar dat moet als doel hebben om er in het Hier en Nu mee om te leren gaan. Alleen het verleden herkauwen en blijven analyseren heeft totaal geen nut, ga je je vaak alleen maar beroerder van voelen.

Aikon: Jammer dat je ook zo moeilijk kan genieten en dat je oude werkgever je zo blijft achtervolgen. Wat is akkelei?
Het zwemmen is bedoelt ter ontspanning idd. Nou echt ontspannen is het niet. Ik kijk het woensdag nog een keer aan. Misschien dat ik de moed verzamel en zelf die taarten aanspreek. Als het weer zo'n domper wordt ga ik er niet meer heen. Dan ga ik liever zelf naar de sportschool op dat tijdstip, daar word ik beter van dan van dat zwemmen

**Geplaatst**: 22-05-10 13:00

Geplaatst: 22-05-10 13:00

Het is rustig hier.
Maaike hoe is het met jou? Jou heb ik al even niet gezien hier, klopt dat? Zwelgje voor jou hetzelfde

Hoe is het met de rest?

Ik merk dat ik echt heel kalm aan moet doen. Heb de boerderij ook afgezegd. Het zou teveel zijn. Ben net even naar de sportschool geweest en heb een half uurtje op een laag pitje gelopen. Ik wilde daarna nog fietsen, maar voelde dat ik het niet moest doen. Ik ben trots op mezelf dat ik tegenwoordig ook daarnaar luister en weet dat dat verstandiger is dan toch nog doorgaan. Ik ga zo op de bank met een relaxed boek en probeer ook niet teveel aan alle therapieën te denken. Ik heb even teveel van mijn lijf gevraagd dus nu is het tijd om te rusten

**Geplaatst**: 22-05-10 18:23

Geplaatst: 22-05-10 18:23

Even kort berichtje hier.. mijn vader is vandaag jarig, hij is 50 geworden, dus ben beetje druk geweest..

Ik reageer morgen denk ik even op jullie..
Merk dat ik me toch weer snel beetje te druk maak, en krijg dan gelijk koppijn.. dus heb weer flinke strip paracetamol op zak vandaag..

maar de spanning is er nu gelukkig weer een beetje af.. gaan nu uit eten en ben weer relaxed nu.. het 'regelwerk' van het feest van vanmiddag zit er op..

**Geplaatst**: 22-05-10 19:14

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 22-05-10 19:14

[LZP] Vriend luistert niet