Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-09 08:08

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 11-06-09 08:08

Even een vraag aan een ieder van jullie... hoe gaat jullie vriend/vriendin ermee om? Mits je een relatie hebt

**Geplaatst**: 11-06-09 09:18

Geplaatst: 11-06-09 09:18

Heel herkenbaar wat er allemaal geschreven word.
Op de tests scoor ik op alle punten ja..alleen spannende films en trillers vind ik wel fijn

Doodmoe word ik soms van mezelf...

Altijd maar piekeren of je wat fout hebt gedaan is ook heel herkenbaar,dichtklappen als er een slechte sfeer ergens hangt..Maar gelukkig ook helemaal blij zijn als er iets goed gaat

**Geplaatst**: 11-06-09 10:10

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 11-06-09 10:10

Mijn vriend gaat er eigenlijk heel goed mee om. We hebben toch een hele tijd niet echt geweten wat er met me aan de hand was! En ja dan ging er wel eens iets mis.
Nu ik steeds beter begin te begrijpen wat ik kan/moet doen zodat ik me beter voel, werkt hij hier ook echt aan mee.
Ik slaap nu elke middag bijv en hij stuurt me dan ook echt naar huis om te gaan slapen (we werken samen) anders ga ik toch maar door en door.
En zo zijn er nog wel meer dingen. Hij begrijpt het allemaal heel goed maar volgens mijn psychiater ben ik ook erg goed in dingen uitleggen.

En het scheelt bij ons denk ik, dat ik een opname heb gehad van bijna 3 maanden, en we weten dat als er niet iets verandert ik die kant weer op ga over een tijdje. Dus we werken allebei hard aan verandering. En nu ik het allemaal begin te begrijpen met hulp van de GGZ, wordt het toch 'makkelijker' om mijn dagelijks leven erop aan te passen.

Maar mijn vriend, die gaat er echt heel erg goed mee om.

**Geplaatst**: 11-06-09 11:20

Geplaatst: 11-06-09 11:20

Mijn vriend gaat er ook wel goed mee om al zal hij denk ik niet echt begrijpen hoe het is om hsp te zijn.
Het is voor hem niet altijd makkelijk als ik ergens heftig op reageer.

**Geplaatst**: 11-06-09 11:24

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 11-06-09 11:24

Dat klopt, echt begrijpen dat zal nooit gebeuren want zij voelen nu eenmaal niet hetzelfde. Ik heb idd ook vaak heftige reacties die dan niemand begrijpt, en dat is soms best frustrerend. Ik probeer dan (als ik weer rustig ben haha) wel aan mijn vriend uit te leggen wáárom ik zo reageer en dat hij iets de volgende keer beter anders kan doen, en dan probeert hij dat ook.
Ik denk dat de communicatie heel belangrijk is, als die er niet is, dan gaat het gewoon fout.

**Geplaatst**: 11-06-09 16:48

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 11-06-09 16:48

Mijn vriend ging er ook heel goed mee om...

Ik vertelde hem over HSP en hij zei: 'ik heb altijd geweten dat je speciaal bent hoor' (in de positieve zin uiteraard)

Dat is wel een gerustelling dat iemand niet zomaar gaat oordelen, op zich probeer ik me niet zoveel aan te trekken van de mensen die ik niet zo goed ken maar van hem zou ik dat toch wel erg vinden moest hij daar enigszinds geen begrip voor opbrengen.
Mijn vriend en ik zijn ondertussen ook 7 jaar samen en hij kan me nog steeds verdragen

**Geplaatst**: 11-06-09 16:50

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 11-06-09 16:50

Ik heb ook de indruk dat dat 'heftig' reageren op bepaalde situatie's echt wel iets is dat veel mensen die HSP zullen herkennen..

Ik herken het toch ook en dan zie ik soms de mensen denken 'wat krijgt die nou weer' :s

**Geplaatst**: 11-06-09 19:43

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 11-06-09 19:43

ik vrees dat ik er ook bijhoor

**Geplaatst**: 11-06-09 22:19

Geplaatst: 11-06-09 22:19

Haha niks te vrezen hoor Monnie;)
Het kan namelijk ook heel handig zijn. Zo kwam ik erachter dat ik met hsp zijn mn relatie gered heb, wel met wat hulp maar toch.
Dus meiden altijd je gevoel vertrouwen hoor!

**Geplaatst**: 13-06-09 09:53

Geplaatst: 13-06-09 09:53

Hee allemaal gevoelige types hier! Fijn om te zien dat anderen zich ook zo voelen. In real live heb ik nog maar weinig mensen ontmoet die ook hooggevoelig zijn, maar als ik ze dan tegenkom is het contact gelijk ontzettend goed. Vaak beter dan met mensen die niet hooggevoelig zijn. Ervaren jullie dit ook zo?

**Geplaatst**: 13-06-09 10:31

Geplaatst: 13-06-09 10:31

Ik kan me, buiten mijn tantes en moeder, geen mensen herrinneren die ook zó gevoelig zijn. Bij mijn familie is het wel altijd lekker rustig en makkelijk. Aan een half woord hebben ze genoeg en als ik zeg ergens even geen moed voor te hebben is dat gewoon goed, zonder verder 'gezeur'. Héérlijk!

Btw mijn moeder had van de week naar Derek Ogilvie zitten kijken en daar kwam een jonge jongen bij die ook hooggevoelig was volgens hem. Zelf niet gezien maar mams vond het erg interessant en vertelde ook dat vergeetachtigheid bij de 'symptomen' hoorde.
Herkennen jullie dit? Dat je écht alles kunt vergeten en soms gewoon een soort blackout hebt: zoals laatst, ik was stalletjes aan het uitmesten toen ik me bedacht dat ik de laatste nog moest doen, ik kijk naar buiten en ik bleek al met de laatste bezig te zijn (en ja, die daarvoor had ik dus blijkbaar al gedaan). Echt, als m'n kop niet aan mijn lijf vastzat...
(anders is het toch gewoon mijn chaotischheid en chronische onhandigheid...of is dat ook al HSP?)

**Geplaatst**: 13-06-09 11:33

Geplaatst: 13-06-09 11:33

Dat vergeten, dat ken ik ook, dat ik soms zo in de dingen op ga, dat de rest van de wereld even niet meer bestaat, soms kan ik daar ook erg van genieten. En ja soms vergeet je dan een heleboel.
Ik ben nog geen personen tegen gekomen die ook hsp zijn, althans, niet dat ze het zelf wisten. Dat vind ik best jammer, dat babbelen met iemand die het volledig begrijpt, die het zelfde meemaakt. Maar ik kan erg goed met mijn vriendinnen er over babbelen en zij begrijpen het wel, ik heb erg veel steun aan hun als het nodig is.

Voor de rest heb ik een erg groot rechtvaardiheids gevoel, ik kan moeilijk kijken naar films waar mensen slaafs worden behandeld of zo
Maar zelf wil ik wel iedereen helpen die ik kan, soms ook als ze misbruik van me maken, daar ga ik toch een beetje beter op letten

**Geplaatst**: 13-06-09 12:01

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 13-06-09 12:01

Ik heb een hele goede band met m'n moeder maar ik zou niet kunnen zeggen of ze ook hsp is alhoewel ik heel veel van haar heb dus soms denk ik van wel.

Ik ben zelf ook wel een vergeetachtig maar niet voor dingen die heel belangrijk zijn maar soms zit ik ergens (zoals ik nu bv aan het typen ben) en dan begin ik over iets anders na te denken en dan ben ik helemaal kwijt wat ik in eerste instantie zou doen of zeggen. Dan loop ik naar buiten toe en ondertussen gaat er vanalles door m'n hoofd en dan sta ik buiten opeens te denken 'he, wat kwam ik nu ook alweer doen'

vervelend soms

Ik denk dat mensen die het niet kennen ook niet echt niet begrijpen wat het betekend en waarom sommige dingen zo moeilijk zijn en zwaarder zijn.
Zo nam ik in maart bv de pijnlijke beslissing m'n paard te laten inslapen wegens arthrose, ik kon hem niet meer laten afzien. Die dagen waren een ware hel voor mij en nog steeds is het een pijnlijk onderwerp.

2 dagen later kreeg ik van een collega op het werk te horen: 'ja, ik begrijp eerlijk gezegd niet dat iemand zo triestig kan zijn om een paard, tis toch maar een paard'
Ik zou zoiets dus NOOIT zeggen, gewoon omdat ik me levendig kan voorstellen dat zoiets echt heel pijnlijk kan zijn. Dat is misschien ook een van de grote verschillen...

Ik krijg nog steeds een krop in de keel als ik eraan denk :s

**Geplaatst**: 13-06-09 12:24

Geplaatst: 13-06-09 12:24

Tot nu toe ben ik twee personen tegengekomen die ook hooggevoelig zijn. 1 daarvan zie ik nu eigenlijk bijna nooit meer, maar als we elkaar dan weer treffen is het gelijk weer vertrouwd en klikt het gelijk.
Dat vergeetachtigheid ken ik ook. Net als wat pluizebolpum zegt, kan ik aan iets beginnen en vervolgens constateren dat ik dat al gedaan heb

. Of ergens fietsen en dan ineens bedenken; o ben ik hier al? En dan heb ik niets onderweg opgeslagen (eigenlijk heel gevaarlijk dus

)

**Geplaatst**: 13-06-09 18:37

Geplaatst: 13-06-09 18:37

Brando090309 schreef:
'ja, ik begrijp eerlijk gezegd niet dat iemand zo triestig kan zijn om een paard, tis toch maar een paard'
Ik zou zoiets dus NOOIT zeggen, gewoon omdat ik me levendig kan voorstellen dat zoiets echt heel pijnlijk kan zijn. Dat is misschien ook een van de grote verschillen...

Daar hoef je geen HSPer voor te zijn, alleen maar een dierenliefhebber

. Vind het ook een erg botte opmerking 'het is maar een paard'. Tja...bij mij was het 'maar een kat' en al meer dan 2 jaar terug en nog kan ik het er moeilijk mee hebben. Al kan ik me wel indenken dat bij een HSPer misschien de gevoelens nóg heftiger en dus moeilijker te verwerken zijn misschien...
Sterkte Brando, met het verlies van je paardje... :(:)

marquez1 schreef:
Of ergens fietsen en dan ineens bedenken; o ben ik hier al? En dan heb ik niets onderweg opgeslagen (eigenlijk heel gevaarlijk dus )

Idd...Had ik vaak na les. Reed ik naar huis, met wat ik tijdens les had gedaan nog in mijn hoofd, en was ik 'ineens' alweer bij de brug vlak bij huis. Was dik 20 minuten fietsen, o.a. met een best wel linke oversteekplaats en het enige wat ik me kon herinneren was dat ik daar het erf af fietste...

**Geplaatst**: 14-06-09 13:04

Geplaatst: 14-06-09 13:04

Ik heb het testje gedaan van pagina 12 (? geloof ik)
En er kwam dit uit:
Je bent heel waarschijnlijk hoogsensitief (HSP-er). Je bent gevoeliger voor nuance verschillen dan de meeste andere mensen. Het kan nut hebben om een boek te lezen over hoogsensitiviteit of kennis te maken met andere HSP-ers. Het kan zijn dat je heel veel herkent en daardoor iets bewuster wordt van deze eigenschap van je.

Ik had er wel al eerder van mijn moeder over gehoord, en stukjes erover gelezen omdat we eigenlijk al dachten dat ik zeer gevoelig was.
Ik had het er gister nog met Iris over (Babel @ bokt, zij heeft ook in dit topic gereageerd) maar toen heb ik verder niet tegen haar gezegd dat ik ook hoog sensitief ben. Ik weet eigenlijk niet waarom ik het niet zei toen het te spraken kwam, maar Iris bij deze

Waar ik het zelf erg aan merk is dat ik niet tegen situaties kan waarin: Er heel veel mensen zijn, ik onder erge druk sta, mensen willen dat ik meerdere dingen snel doe, mensen ruzie maken (als klein kind ging ik dan al keihard gillen en huilen, ik raakte gewoon helemaal in paniek). En nog veel meer voorbeelden. Maar het is wel fijn te lezen dat er nog meer mensen zijn die hoog sensitief zijn.

**Geplaatst**: 14-06-09 13:14

Geplaatst: 14-06-09 13:14

Ik las hier trouwens nog een voorbeeld over een korreltje zand in je kleding. Als er bij mij 1 korreltje zand of iets in mn schoen of kleding zit kan ik daar helemaal gek van worden! Ik blijf het heel erg voelen, ik moet het gewoon eruit halen. Dan zit ik mezelf ook echt op te vreten tot het moment dat ik bijvoorbeeld mijn broek naar beneden kan doen om het korreltje zand dat op mijn knie zit te drukken weg te vegen. Echt verschrikkelijk

@ Brando wat erg van je paard. :(:)

Ik snap precies wat je bedoelt. Ik zou er ook echt niet tegen kunnen als iemand zo bot zou praten, terwijl het zo gevoelig ligt Mijn ratjes die ik een jaar heb gehad, entoen overleden zijn, die mis ik nu ook nog steeds. Al is het alweer twee jaar geleden dat ze overleden zijn, het is nog steeds pijnlijk als ik eraan terugdenk.

**Geplaatst**: 14-06-09 13:16

Geplaatst: 14-06-09 13:16

Naomi_unique schreef:
Ik las hier trouwens nog een voorbeeld over een korreltje zand in je kleding. Als er bij mij 1 korreltje zand of iets in mn schoen of kleding zit kan ik daar helemaal gek van worden! Ik blijf het heel erg voelen, ik moet het gewoon eruit halen. Dan zit ik mezelf ook echt op te vreten tot het moment dat ik bijvoorbeeld mijn broek naar beneden kan doen om het korreltje zand dat op mijn knie zit te drukken weg te vegen. Echt verschrikkelijk

Kan ik ook echt niet tegen nee. Ik doe ook elke avond voor ik ga slapen m'n dekens van m'n bed afhalen om alle zandjes/korreltjes/kruimeltjes uit m'n bed te vegen, ander slaap ik echt niet.

**Geplaatst**: 14-06-09 19:33

Geplaatst: 14-06-09 19:33

Een paar dagen geleden heb ik dit topic gevonden en heb het eens doorgelezen. Ook op internet heel wat dingen opgezocht
Eerst dacht ik dat ik me maar aanstelde of dat het aanpraterij was, maar ik herken me er zó ongeloofelijk in.
Van ouders en leerkrachten hoor ik dan ook vaak dat ik altijd te snel voel aangesproken, dat ik arrogant kan overkomen etc.
Ik ga eigelijk (bijna) nooit uit. Vond het van mezelf altijd zo vreemd omdat mijn vriendinnen zich wel écht amuseren, maar ik word echt gek op zo'n fuif. Luide muziek, mensen die rond je hangen, die warmte!
Als klein kind (nu beslis ik zelf wat ik koop) moest mama me ook geen wollen truien of koltruien aantrekken. IEKES! Die bleven dan maar in de kast hoe schattig dat paarse ding er dan ook uitzag. En die labeltjes moesten er ook echt uit! Nu heb ik daar wel minder last van gelukkig. Maar ik heb wel nog steeds dat mijn kleren écht supergoed moeten zitten anders kan ik echt vervelend worden en kan ik me echt de ganse dag daaraan ergeren, hoe leuk die broek/blousje dan ook is. Kan sommige stoffen niet goed verdragen en dan krijg ik zo rode plekken in huidplooien.
Ik ben ook een échte denker, denkdenkdenk. Ik weet dat mensen zich daaraan kunnen storen, maar wat doe je eraan hé? Ik word ook snel onzeker als iemand iets over me zegt (ookal is het als grapje bedoelt) Dan denk ik vaak dat diegene dat toch écht wel een beetje meent ergens.
Ook ik herhaal gespreken tot vervelens toe in mijn hoofd. Elke zin heel nauwkeurig om erachter te komen of ik het wel juist heb geformuleerd.
Triestige zachte muziek (met zo'n aansprekende tekst) of een zielige film, nou dan ga ik aan het huilen en dan roept dat lied/film allemaal gedachten in me op.
Ik kijk nooit never naar een enge film (horror etc.) want dan kan ik daar echt nog dagen van wakker blijven!
Ik heb ook 'oplaadperiodes' nodig. Dan ga ik eens even naar buiten of ga ik rustig op m'n kamer met een muziekje zitten.
Voel me ook altijd erg rot als ik een ruzie heb, wil die meteen oplossen maar soms kan ik zo'n scène maken en het erger maken dan het is. Ik trek het me dan veel te hard aan. Vaak neem ik de schuld ook op mij omdat het anders misschien niet meer opgelost raakt. Na de ruzie kan ik er nog verdrietig over zijn of mij zelfs een beetje 'schamen'.
Als er ineens veel druk op me gelegd wordt, ik moet ineens veel doen op korte tijd of er is een plotse wijziging in mijn schema (heb ook wel zo'n structuur nodig af en toe, van dit tot dat uur doe ik dit, dan weer dit etc.) kan ik echt in paniek schieten en ook weer beginnen wenen.
Zelf heb ik altijd wel gezegd dat ik snel emotioneel kan worden en ook problemen van andere kan ik me zo hard aantrekken. Het gaat soms zo ver dat ik zelfs boos wordt op diegene met dat probleem omdat ik het zo graag op wil lossen omdat ik het écht rot vind, maar dat haalt natuurlijk weer niks uit!
Ik weet vaak ook wat iemand me wil vertellen voordat diegene het daadwerkelijk gezegd heeft. Ik zeg dan ook erg vaak: 'Ik wist dat je dat ging zeggen!'
Ik zie ook heel veel details, weet bijvoorbeeld precies te zeggen wat iemand aan had die dag, details in een ruimte, of hoe iemand zijn stemming is.
Ook ik heb me vaak voorgenomen om me niet zo snel aangesproken te voelen of gekwetst te voelen, maar als het moment dan weer daar was, kon ik me toch niet meer tegenhouden. Ik kan ergens enorm kwaad van worden en kan dan ook erg impulsief zijn wat slechte gevolgen kan hebben, maar als ik me dan een uurtje afzonder ben ik terug rustig maar dan zit ik wel met een stom gevoel waar ik dan ook weer uitgebreid over beginnen te denken.
Zo, dat is wat ik ervaar. Om het nu van de daken te schreeuwen dat ik hoog sensitief ben, ik weet niet...
Ik dacht gewoon dat ik een moeilijk karakter heb/had maar ineens krijgt het beestje een naam hé.
Wat denken jullie?

**Geplaatst**: 14-06-09 20:17

Geplaatst: 14-06-09 20:17

Ik denk dat je hoog sensitief bent. Je hoeft het niet aan mensen te vertellen als je dat niet wilt, maar misschien is het voor jezelf al fijn om te weten dat er meer mensen zijn die met dezelfde problemen kampen!
Ik herhaal bijvoorbeeld ook in mijn hoofd alles wat ik gezegd heb en wat mensen gezegd hebben. Als iemand iets kwetsends heeft gezegd kan dat een week lang nog blijven doorspelen in mijn hoofd. En man daar wordt je toch verdrietig en onzeker van

En dan hoor je of zie je mensen die kritiek zo van zich af kunnen laten glijden! :oo

Dan neem ik mij voor om het minder hard op te vatten, maar idd zoals jij al zei Ronja, als het moment daar is lukt het mij niet.

**Geplaatst**: 14-06-09 23:12

Re: Zijn er hier mensen die hooggevoelig zijn?

Geplaatst: 14-06-09 23:12

Ronja, ik herken mezelf zo in je verhaal. Vooral dat boos worden omdat je het zo graag wil oplossen en dat denken.

Je hoeft het ook niet zo van de daken te schreeuwen. Ik vertel het ook niet aan iedereen. Maar op me werk heb ik 50 man vrijwilligers rondlopen in een week en nog bezoekers. Merendeel van me vrijwilligers weet gewoon dat ik af en toe rust nodig heb. Dat heb ik ze vertelt, zonder details. En ze vinden het meer dan okee. Dat 1ne ding is belangrijk.

Door mijn oog voor detail en persoonlijke dingen, weet ik altijd wel wat er speelt. Gebruik het soms ook bij mensen om mezelf en uiteindelijk hen ook vooruit te helpen.
Dat onthouden ze ook. Voor die mensen ben ik M de super aardige en mee denkende mens, met een harde kant. Want op sommige dingen reageer ik gevoelig en soms zit ik zo in mezelf dat ik ze voorbij loop. Ik heb ze vertelt dat ik dat niet doe omdat ik boos op ze ben ofzo... Maar gewoon omdat ik pieker... Snappen ze ook wel (hoewel ze me er ook om plagen en het onzinnig vinden), want dat is gewoon een menselijk trekje van me.

**Geplaatst**: 15-06-09 09:11

Geplaatst: 15-06-09 09:11

Ik zat gisteravond te puzzelen in de woonkamer, terwijl mijn vriend iets van CSI keek, of een ander programma wat erg heftig was. Ik heb alleen de geluiden gehoord, klonk als een vrouw die behoorlijk verkracht werd. Ik kan het dan helemaal voor me zien. Vervolgens was het half 12 en wilde mijn vriend naar bed gaan. Ik voelde me gewoon niet meer veilig in mn eigen huiskamer na al die geluiden die ik had gehoord. Ben ook maar naar bed gegaan.
Hebben jullie ook dat je door een spannende film, bijvoorbeeld eentje waarin je flink aan het schrikken gemaakt wordt, of die gaat over mensen die in hun eigen huis overvallen worden, of iets bloederigs, niet meer goed alleen durft te zijn in het donker en vaak onrustig slaapt? Ik heb dan ook vaak dromen.
Heb ook nog eens -7 qua ogen en als ik dan dus zonder lenzen in het donker in bed lig kan ik me nog allerlei dingen in mn hoofd halen en zie ik ook nog eens alleen maar ruwe vormen en schaduwen. Soms moet ik gewoon mn vriend wakker maken omdat ik verstijft van angst in mn bed lig en niet naar de wc durf.

Wat ik eigenlijk bedoel, dat dus door spannende programma's/films je eigen fantasie op hol slaat net zolang tot het je gewoon levensecht lijkt en je bang wordt.

**Geplaatst**: 15-06-09 10:44

Geplaatst: 15-06-09 10:44

Pluizebolpum schreef:
Brando090309 schreef:
'ja, ik begrijp eerlijk gezegd niet dat iemand zo triestig kan zijn om een paard, tis toch maar een paard'
Ik zou zoiets dus NOOIT zeggen, gewoon omdat ik me levendig kan voorstellen dat zoiets echt heel pijnlijk kan zijn. Dat is misschien ook een van de grote verschillen...

Daar hoef je geen HSPer voor te zijn, alleen maar een dierenliefhebber

. Vind het ook een erg botte opmerking 'het is maar een paard'. Tja...bij mij was het 'maar een kat' en al meer dan 2 jaar terug en nog kan ik het er moeilijk mee hebben. Al kan ik me wel indenken dat bij een HSPer misschien de gevoelens nóg heftiger en dus moeilijker te verwerken zijn misschien...
Sterkte Brando, met het verlies van je paardje... :(:)

Nee idd, die bedenking heb ik me ook wel gemaakt maar ik denk dat de manier waarop je op zo'n zaken reageert wel bepalend is...
Ik stel me nu even een situatie voor; zijn vriendin heeft leukemie (is ook echt zo :s), ik zou alles wat ik zeg ivm kanker en leukemie 2 maal overwegen alvorens ik ze zou uitspreken omdat ik geen onderwerp zou willen aanhalen waarvan ik weet dat het gevoelig zou kunnen liggen, tenzij hij duidelijk aangeeft dat hij erover wil praten maar hij is niet echt een open boek dus neem ik die zaken wel voorzichtig aan. Voor iedereen hier is dat eigenlijk vanzelfsprekend denk ik maar voor veel mensen is dat helemaal neit zo vanzelfsprekend...

**Geplaatst**: 15-06-09 20:37

Geplaatst: 15-06-09 20:37

@ babel: Ik kijk ook nooit naar 'enge' (die ik dan beschouw als eng) op tv. Inderdaad, alleen als ik het geluid al hoor, kan ik me daar veel bij beginnen voorstellen en vooral als dat 's avonds is, doe ik alle lichten aan in huis eer ik naar boven durf te gaan.
Vroeger toen ik jonger was, kon ik nooit goed slapen omdat ik bijna wel elke nacht hele nachten wakker bleef omdat ik me weer iets engs inbeelde.
Ik moet toegeven dat ik nu nog soms onder m'n bed kijk. (En ik ben toch wel 'al' 15 jaar

)

**Geplaatst**: 16-06-09 07:07

Geplaatst: 16-06-09 07:07

Ik kijk dan juist weer graag naar horrors en spannende programma's, lees ook graag thrillers.
Geen idee waarom ik dat dan weer wel leuk vind.