Bokt.nl

Bubsj schreef:

Ja, en? Het kind heeft niemand die voor hem langskomt dus doet het personeel maar die aandacht? Het is geen dier. Het is fijn dat jullie en anderen dat doen, maar het gaat erom dat de familie nergens te vinden is. En dat dat vaak genoeg voorkomt. Dus lang niet iedereen is uiteindelijk sterk genoeg om het aan te komen.

Blue eyes, ik noem het kindje heel bewust een 'ding' en wat ik daarbij zeg, zo onpersoonlijk mogelijk. Het is al zwaar genoeg zonder die wetenschap. En rond 15 weken voelen embrio's nog niets.

MISTRAL94 schreef:

LDRD schreef:

Beseffen jullie eigenlijk dat zo'n kindje op de normale manier ter wereld komt? Het is een gewone bevalling hoor. Vaak leeft het kindje als het ter wereld komt en sterft kort daarna. Het is niet zo dat je even onder narcose gaat en als je wakker wordt het er niet meer is.

Veel mensen denken er idd te makkelijk over, het is "maar" een leven wat je weg haalt.

Bubsj schreef:

En rond 15 weken voelen embrio's nog niets.

Bubsj schreef:

Ja, en? Het kind heeft niemand die voor hem langskomt dus doet het personeel maar die aandacht? Het is geen dier. Het is fijn dat jullie en anderen dat doen, maar het gaat erom dat de familie nergens te vinden is. En dat dat vaak genoeg voorkomt. Dus lang niet iedereen is uiteindelijk sterk genoeg om het aan te komen.

Blue eyes, ik noem het kindje heel bewust een 'ding' en wat ik daarbij zeg, zo onpersoonlijk mogelijk. Het is al zwaar genoeg zonder die wetenschap. En rond 15 weken voelen embrio's nog niets.

MISTRAL94 schreef:

Bubsj schreef:

Ja, en? Het kind heeft niemand die voor hem langskomt dus doet het personeel maar die aandacht? Het is geen dier. Het is fijn dat jullie en anderen dat doen, maar het gaat erom dat de familie nergens te vinden is. En dat dat vaak genoeg voorkomt. Dus lang niet iedereen is uiteindelijk sterk genoeg om het aan te komen.

Blue eyes, ik noem het kindje heel bewust een 'ding' en wat ik daarbij zeg, zo onpersoonlijk mogelijk. Het is al zwaar genoeg zonder die wetenschap. En rond 15 weken voelen embrio's nog niets.

Alsof ze allemaal hetzelfde zijn, beetje kort door de bocht.

Bubsj schreef:

Ik zeg helemaal niet dat ze allemaal het zelfde zijn. Maar het bewijst wel dat er mensen zijn die het niet aankunnen. En dan maakt het mij helemaal niet uit dat er ook mensen zijn die het wel kunnen. Want je zal altijd het risico lopen dat je jezelf telleur steld.. En wie vangt het kind dan op?

Shadow0 schreef:

Bubsj schreef:

Ik zeg helemaal niet dat ze allemaal het zelfde zijn. Maar het bewijst wel dat er mensen zijn die het niet aankunnen. En dan maakt het mij helemaal niet uit dat er ook mensen zijn die het wel kunnen. Want je zal altijd het risico lopen dat je jezelf telleur steld.. En wie vangt het kind dan op?

En hoe zou je dat doen met een kind dat gehandicapt is zonder dat je dat vooraf weet? Talloze aandoeningen zijn niet zichtbaar, ontstaan bij de geboorte, door een ziekte of ongeluk... Schrijven we het kapotte 'ding' dan ook af?

MISTRAL94 schreef:

Bubsj: Ik ben wel benieuwd hoe je daarbij komt dat ze met 15 weken niets voelen? Waar basseer jij dat op?

Bubsj schreef:

Ja, en? Het kind heeft niemand die voor hem langskomt dus doet het personeel maar die aandacht? Het is geen dier. Het is fijn dat jullie en anderen dat doen, maar het gaat erom dat de familie nergens te vinden is. En dat dat vaak genoeg voorkomt. Dus lang niet iedereen is uiteindelijk sterk genoeg om het aan te komen.

Blue eyes, ik noem het kindje heel bewust een 'ding' en wat ik daarbij zeg, zo onpersoonlijk mogelijk. Het is al zwaar genoeg zonder die wetenschap. En rond 15 weken voelen embrio's nog niets.

Rock schreef:

Hee, wel een beetje rustig blijven he? Ieder z'n mening, maar we kunnen wel respectvol blijven naar elkaar, ondanks het feit dat het een gevoelig onderwerp is

Bubsj schreef:

MISTRAL94 schreef:

Bubsj: Ik ben wel benieuwd hoe je daarbij komt dat ze met 15 weken niets voelen? Waar basseer jij dat op?

De meest simpele manier, van een bioloog op school gehoord. Waar wij deze discussie ook al eens gehad hebben. Het zijn wel mensjes, maar ze voelen niets. Het lijfje werkt, maar geen verdriet, pijn, angst, genegenheid. Het is nog niet aanwezig.

MISTRAL94 schreef:

Je maakt me nu erg boos bubsj waar haal jij het lef vandaan om tegen mij te zeggen dat ik het risico neem mijn kind er alleen voor te laten staan? Ongelovelijk wat vind ik jou triest met deze reactie.

Bubsj schreef:

En normaals, fijn dat mensen op de groep de kinderen zonder aandacht de aandacht geven die ze nodig hebben. Maar waar is de familie? Dit is een noodoplossing, maar toch belachelijk dat het gebeurd.

En waarom zitten deze mensen eigenlijk in deze huizen/groepen/opvang? Juist, omdat men het thuis niet aankan (wat soms heel begrijpelijk kan zijn, en soms belachelijk is)

malih schreef:

Bubsj schreef:

En normaals, fijn dat mensen op de groep de kinderen zonder aandacht de aandacht geven die ze nodig hebben. Maar waar is de familie? Dit is een noodoplossing, maar toch belachelijk dat het gebeurd.

En waarom zitten deze mensen eigenlijk in deze huizen/groepen/opvang? Juist, omdat men het thuis niet aankan (wat soms heel begrijpelijk kan zijn, en soms belachelijk is)

Besef je wel dat er heel lang geleden (dik 48 jaar) een taboe zat op gehandicapte kinderen, als jij je kind naar een verzorgings huis(of hoe je het ook wil noemen) bracht, dan kon je met kerst langs komen en meer niet. En vader verbood moeder om het kind op te zoeken, en zo krijg je het dat mensen nooit bezoek krijgen. Want de genen die geen bezoek krijgt is dus 'al' 28.

En waarom zitten de mensen daar? omdat vaak mensen gehandicapt of niet rond hun 18e het huis uit gaan. En daarom gaan vaak gehandicapte rond hun 18e het huis uit. En wat dacht je van meer kinderen in het gezin, wij hebben ook een logeetje, zo kunnen de andere kinderen ook nog aandacht krijgen.

Bubsj schreef:

Ik zeg helemaal niet dat ze allemaal het zelfde zijn. Maar het bewijst wel dat er mensen zijn die het niet aankunnen. En dan maakt het mij helemaal niet uit dat er ook mensen zijn die het wel kunnen. Want je zal altijd het risico lopen dat je jezelf telleur steld.. En wie vangt het kind dan op? Jij kan het misschien ook niet aan, en misschien kan ik het wel aan. Dat weet je pas als je daadwerkelijk in die situatie zit. En zolang ik die keuze heb wil ik dat risico voor mijn kind niet lopen. Tuurlijk, loopt mijn kind zuurstofgebrek bij de geboortje op, of komt zijn/haar handicap pas tijdens of na de geboorte aan het licht. Dan doe je alles wat je kan. Maar daar hebben we het nu niet over.

We hebben het hier wel over een leven. En dan kan jij mij cru vinden omdati k dat leven wil beeindigen, en ik kan jou cru vinden omdat jij jou kind het risico wil laten lopen dat zij of hij er later helemaal alleen voor staat.
En normaals, fijn dat mensen op de groep de kinderen zonder aandacht de aandacht geven die ze nodig hebben. Maar waar is de familie? Dit is een noodoplossing, maar toch belachelijk dat het gebeurd.

En waarom zitten deze mensen eigenlijk in deze huizen/groepen/opvang? Juist, omdat men het thuis niet aankan (wat soms heel begrijpelijk kan zijn, en soms belachelijk is)