Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-08-14 20:15

Geplaatst: 25-08-14 20:15

Ik heb echt totaal niet het gevoel dat dit ook maar iets zal gaan helpen

De problemen zijn inmiddels, na een lange vakantie, weer opgestapeld

Jolien :(:)

Gedoe wat je ook achter wegen zou kunnen laten?

**Geplaatst**: 25-08-14 20:19

Geplaatst: 25-08-14 20:19

28kamilont28 schreef:
Ik heb echt totaal niet het gevoel dat dit ook maar iets zal gaan helpen De problemen zijn inmiddels, na een lange vakantie, weer opgestapeld

Jolien Gedoe wat je ook achter wegen zou kunnen laten?

Ik denk dat het je al helpt als je beseft dat je problemen ook niet in een paar weken opgelost zijn, je zit niet voor niks in zo'n uitgebreide therapie. Dat zeiden ze tegen mij ook altijd. (ij ging ook in groepstherapie toch?)
Edit: oh nee niet. Welke therapie soort ben je vandaag geweest?

Nja mijn vader is narcistisch en dan doet ie elk jaar wel weer iets wat me heel erg pijn doet. En met hem er over praten helpt niks, hij heeft namelijk geen flauw benul wat je bedoeld....

**Geplaatst**: 25-08-14 20:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-08-14 20:21

Nee geen groepstherapie, dit is gewoon 1 op 1

Logisch dat het na 1x of een paar keer niet opgelost is, maar toch, mijn gevoel zegt dat ik niet heen moet gaan. Helaas zit ik aan verplichtingen vast op school, wat zegt dat ik heen moet.

Hmm hele lastige situatie. En jij bent de enige waarmee hij contact heeft dat hij het enkel op jou zou kunnen doen, of is dit meer doelbewust richting jou?

**Geplaatst**: 25-08-14 20:27

Geplaatst: 25-08-14 20:27

28kamilont28 schreef:
Nee geen groepstherapie, dit is gewoon 1 op 1
Logisch dat het na 1x of een paar keer niet opgelost is, maar toch, mijn gevoel zegt dat ik niet heen moet gaan. Helaas zit ik aan verplichtingen vast op school, wat zegt dat ik heen moet.

Hmm hele lastige situatie. En jij bent de enige waarmee hij contact heeft dat hij het enkel op jou zou kunnen doen, of is dit meer doelbewust richting jou?

Nee hoor hij benadeeld er in dit geval meer mensen mee, mijn broer bijv ook maar die boeit t allemaal neit zo. Hij doet het ook niet doelbewust, dat is het m ook. Hij doet alles met de beste bedoelingen, alleen ziet ie niet dat ie anderen kwetst.

2 jaar terug kreeg ik op strand(we hebben een strandhuisje) een paniekaanval, toen ben ik het huisje uitgestormd en is hij me achterna gekomen. Toen heeft hij me zo hard vast gepakt aan mijn bovenarmen dat ik de blauwe plekken er op had staan, hij schreeuwde tegen me dat ik rustig moest worden. Ik was helemaal door het dolle maar mijn vader haalde me door zijn manier van doen meteen uit mijn aanval, niet omdat het werkte, maar omdat ik zo van hem schrok.
De volgende dag kon ik de blauwe plekken aan hem laten zien, maar hij bleef stellig beweren dat hij juist gehandeld had. Dat vind hij nog steeds...

Zo slecht kan ik dus op mijn vader doordringen...

Misschien is het voor jou goed om de eerst volgende sessie te kijken waarom het je zo tegen staat, zie je door de bomen het bos niet meer? Mis je vertrouwen? Ben je bang voor wat er komen gaat?

**Geplaatst**: 25-08-14 20:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-08-14 20:29

Nu ik bovenstaande typ, schrik ik er eigenlijk weer een beetje van hoe heftig dat eigenlijk was...

**Geplaatst**: 25-08-14 20:40

Geplaatst: 25-08-14 20:40

Joolien schreef:
Jorine, transparantie is dan wel heel belangrijk in een relatie, misschien wel voordat je de relatie uberhaupt aan gaat. Dat is ook al moeilijk zat, maar dat is denk ik wel essentieel als je een relatie in jouw geval wilt laten slagen. Of iig de kans wilt geven.

Ja dat klopt helemaal, alleen ben ik bang dat deze jongen mij niet meer terug wil, omdat ik hem zoveel pijn gedaan heb en we inmiddels 3,5 jaar verder zijn. Ik kan hem gewoon niet loslaten. Ik weet dat dat best obsessief klinkt en dat ik mijn blik moet verbreden en dat er nog honderdduizenden anderen zijn maar het is zo lastig..

Vervelende situatie met je vader, ik zou voorzichtig willen vragen hoe het contact met je moeder is? Is die er nog? Hebben jullie (goed?) contact? Zijn zij nog bij elkaar en ziet zij het ook in?

**Geplaatst**: 25-08-14 20:43

Geplaatst: 25-08-14 20:43

_Jorine schreef:
Joolien schreef:
Jorine, transparantie is dan wel heel belangrijk in een relatie, misschien wel voordat je de relatie uberhaupt aan gaat. Dat is ook al moeilijk zat, maar dat is denk ik wel essentieel als je een relatie in jouw geval wilt laten slagen. Of iig de kans wilt geven.

Ja dat klopt helemaal, alleen ben ik bang dat deze jongen mij niet meer terug wil, omdat ik hem zoveel pijn gedaan heb en we inmiddels 3,5 jaar verder zijn. Ik kan hem gewoon niet loslaten. Ik weet dat dat best obsessief klinkt en dat ik mijn blik moet verbreden en dat er nog honderdduizenden anderen zijn maar het is zo lastig..

Vervelende situatie met je vader, ik zou voorzichtig willen vragen hoe het contact met je moeder is? Is die er nog? Hebben jullie (goed?) contact? Zijn zij nog bij elkaar en ziet zij het ook in?

Nou ja, je kunt hem altijd een bericht sturen, niet geschoten...

Mijn ouders zijn uit elkaar dus mijn moeder heeft er niet zoveel mee van doen.

**Geplaatst**: 25-08-14 20:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-08-14 20:45

Oke, zoiets dacht ik al.

Nouja hij vertrekt binnenkort voor een paar maanden naar het buitenland, ik wil nu geen onrust in zijn leven schoppen

**Geplaatst**: 25-08-14 21:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-08-14 21:35

Jeetje, wat lastig dat je niet kunt doordringen bij je vader, Jolien!
Nja dit klinkt heel cliché misschien, of juist heel apart, maar als ik daar ben, voel ik me een loterijnummertje. Dat ze in gedachte hebben: 'het is mijn beroep, ookal vind ik je probleem niets, ik moet je dan maar toch gaan helpen. ' En dan zit in mijn gedachte dat ze het 's avonds bij het avondeten misschien bespreken met hun partner oid.

Nu gaat dit heel psychopatisch klinken, maar heb ook het idee dat ze verborgen camera's hebben hangen in de sessiekamer

**Geplaatst**: 25-08-14 21:36

Geplaatst: 25-08-14 21:36

Daar ben ik ook bang voor Kamilont, zowel voor die camera's als voor het zijn van een nummertje.

**Geplaatst**: 25-08-14 21:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-08-14 21:39

Heeft dat ook niet te maken met een kwestie van vertrouwen? Of misschien het zoeken naar een reden om het niet te doen? En dan bedoel ik onbewust hoor!
Ik heb dat zelf nooit zo ervaren overigens. Voelde mij goed begrepen en oprecht geholpen.

**Geplaatst**: 25-08-14 21:43

Geplaatst: 25-08-14 21:43

Ahh kijk, nog iemand die dat ook heeft!

Nu zal ik niet uit mijn slof schieten, maar ik kan me voorstellen dat die er wel tussen zitten. Dus voor de veiligheid van de psychologen oid. Maar het geeft me geen vertrouwend gevoel.

Geen idee Jolien. Ik heb sowieso altijd al moeite gehad met iemand te vertrouwen omdat ik van nature niet zo snel iemand wantrouwen. Dit heeft helaas vaak slecht uitgepakt en de mensen waar ik op vertrouwde (al was het maar selectief), hebben dit meermaals flink geschaad.
Of het een reden is om niet te doen, nee. Ik ben tegenwoordig zeer kieskeurig met iemand in vertrouwen te nemen. Om iemand aangewezen te krijgen, voelt dan ook totaal niet prettig.

**Geplaatst**: 26-08-14 07:36

Geplaatst: 26-08-14 07:36

Joolien schreef:
_Jorine schreef:
Ik denk dat ook, dat een relatie alleen maar draait om seks en dat dat is wat mannen willen. Maar ik vind alles wat er mee te maken heeft verschrikkelijk, en waar vind je nou iemand die geen seks wil?

Als iemand jou echt leuk vind, respecteert hij jou en zal hij of zij met seks ook willen wachten. En vind hij het moeilijk, dan slaat hij maar de hand aan zichzelf. Als je echt helemaal gek bent van iemand en het voelt vertrouwd, wordt het misschien voor jezelf zelfs een manier om je angst te overwinnen.
Liefde kan zo mooi zijn, dat zie ik bij mezelf. Mijn vriend is echt meer dan ik ooit had durven dromen. Dat is zo mooi en fijn.

Wil ik ook even op reageren!
Ik heb door seksueel misbruik vaginisme gekregen. Heel af en toe (nu na jaren oefenen) lukt het eens. (Vandaar dat ik dus zwanger ben, anders zou het wat moeilijker gaan...)
Ik heb dus een vriend, al 6 jaar die dus al 6 jaar lang alle geduld van de wereld met mij heeft door het altijd rustig aan te doen en rekening te houden met mijn wensen.
En het is echt geen doetje hoor.
Het kan dus wel

**Geplaatst**: 26-08-14 08:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 08:12

Hoi!
Ik kom een beetje binnenvallen, lees al een tijd mee maar ik denk dat als jullie het goed vinden ik hier wel mee zou willen doen.

Eigenlijk ga ik juist stoppen met therapie, ik heb as donderdag mijn laatste afspraak, maar ik ben bijna 8 jaar aaneengesloten in therapie geweest (op verschillende plekken) en daarvoor ook een paar keer. Nu gaat het gelukkig heel goed

De reden dat ik onder mijn meeleessteen vandaan kruip is trouwens de kwestie van Jorine: ik heb ook zoiets gehad en toen opeens kwam ik de juiste persoon tegen en had ik minder last van bindingsangst en na een tijdje ook minder angst voor seks (en hij heeft gewacht)
Het is heel rot als je daar last van hebt, maar het kan dus wel minder worden / overgaan!

**Geplaatst**: 26-08-14 09:50

Geplaatst: 26-08-14 09:50

*kruipt uit meeleesmodus*
Bij mij waren sommige aspecten van sex nog ingewikkelder. @Riverr: heel naar dat je door seksueel misbruik vaginisme kreeg! Het is een nare, pesterige kwaal die fysiek en psychisch fiks zeer doet. En persoonlijk ben ik niet meer zo overtuigd van de deskundigheid van nogal wat artsen. Na dertig jaar (!) gedoe blijk ik als incestvrouw een lichamelijke oorzaak voor vaginisme te hebben, die met kundige toepassing van natuurlijke geneeswijze in zes weken (!) werd opgelost.

(Oh, wat had ik dat "hier en de gunter nog aan toe" graag dertig jaar geleden willen weten! )

**Geplaatst**: 26-08-14 10:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 10:11

Hoi janneke, eigenlijk ben ik nu stiekem wel benieuwd wat uiteindelijk de oorzaak was bij jou? Wat fijn dat het snel was genezen!

**Geplaatst**: 26-08-14 10:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 10:20

Goed dan. Off topic en technisch: mijn slijmvliezen, zowel die in mijn keel als in mijn vulva waren "niet opgewassen tegen de dagelijkse gang van zaken", ik was chronisch verkouden en had de raadselachtige aandoening "vvs" (vulvair vaginaal syndroom: de boel is ontstoken, aanraking doet gemeen zeer - maar een duidelijke ziekteverwekker is niet in kweek ofzo te vinden).
Oplossing: een natuurgeneeskundige die tegen me zei: "...mogelijk is de weerstand in jouw slijmvliezen te laag, via ontlastingsonderzoek kunnen we kijken of je voldoende van de stof sIgA (met de I van immuun) maakt. "
Ik maakte dat spul nauwelijks aan, zo bleek.
Via een uitgekiende kuur voor je darmbacterieen ben ik het weer gaan maken - twee kwalen in een *klap* weg!!

**Geplaatst**: 26-08-14 14:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 14:04

Wat fijn dat het zo is opgelost bij jou, Janneke.

Ik ben trouwens blij om te lezen dat ik niet de enige ben.

@ River: Ik heb ook heel erg last van vaginisme. Daarom vind ik seks ook zo erg. Ik heb weleens getwijfeld of ik ermee naar de huisarts zou gaan, maar ik durf niet. Ik weet ook niet wat ik erover moet zeggen en wat zij eraan kan doen.

@ Tineke: Goed om te horen!

**Geplaatst**: 26-08-14 14:20

Geplaatst: 26-08-14 14:20

Bij vaginisme is het zogezegd de grote vraag of het lichamelijk is of niet. Zo nee, dan kan de huisarts je het beste naar een vriendelijke therapeut sturen die emdr in het pakket heeft.
Maar daar kun je ook zelf heen.
Vaginisme is een reflex en om die reden hebben dingen als "leren ontspannen", "oefenen" etc weinig zin.
(Not to mention alle keren dat er overbodig een speculum werd ingebracht en de arts daar geheel naar waarheid vaststelde "dat er niets te zien was".)

Zou je naar de huisarts willen: vaginisme vanuit pijn (dus niet vanuit angst/trauma) wordt vrijwel altijd veroorzaakt buiten, zo je wilt: voor de eigenlijke vagina. (Dat speculum heeft dan geen nut.)

**Geplaatst**: 26-08-14 15:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 15:25

Bedankt voor de info

**Geplaatst**: 26-08-14 16:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 16:16

Nou deze week de knoop doorhakken. Naar alle waarschijnlijkheid gaat de stal en de paarden weg. Pfff zware beslissing en ben er nog niet helemaal uit. Vrijdag overleg met therapeut erbij.

**Geplaatst**: 26-08-14 18:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 18:59

Bedankt voor de info janneke!

Ik ben er wel mee naar de huisarts geweest, omdat ik toen nog ontkende wat er gebeurd was en er zeker van was dat dat er niks mee te maken had.
De huisarts verwees me door naar de gyn die nog vroeg of ik misbruikt ben geweest. (Mijn antwoord "Nee...")
Maar constateerde alsnog vaginisme. Al vond ik dat erg knap want hij kwam niet verder dan een blik op de buitenkant. (overigens niet erg prettig, maar het moest nou eenmaal gebeuren)

Jorine ik snap dus dat het hierdoor ook moeilijk is om een relatie aan te gaan. Ik had die angst ook, maar dacht ik ga het gewoon doen. Echter bij de eerste seks poging (sorry allemaal!!) barstte ik in tranen uit.
Ik had daarvoor ook al een relatie gehad en tsja die kerel had me er hard op afgewezen en was er vervolgens weer met zn ex vandoor.
Ik was bang dat mijn huidige vriend dat ook zou doen, want ik faalde weer als vrouw.
Maar hij vond het geen probleem. Wel een probleem, maar hij zei het is nu ons probleem. Het enige wat hij wilde is dat ik er in ieder geval naar "liet kijken" en er aan probeer te werken.
Dat doe ik nu al zo'n 6 jaar en heel soms gaat het en dan ineens weer helemaal niet.

Callum: Och wat naar, heel veel sterkte! Ik weet helaas geen woorden verder om je beslissing te verzachten dan behalve dat je een heel dapper besluit neemt.

Ik baal trouwens ook. Ik had vandaag dus eindelijk (na de vakantie van psych) weer een afspraak.
Ben ik al in de plaats waar het is (is half uur rijden) krijg ik een appje dat ze ziek is.
Geeft niks, kan gebeuren alleen ik baalde wel om te zien dat degene voor mij wel naar binnen mocht.
Daarbij ga ik maandag naar het GGZ om over te stappen dus dan zou het onze laatste afspraak zijn. Ook heb ik nog een verslag nodig over wat we allemaal hebben gedaan qua therapie. Die zou ze maken zei ze voor haar vakantie maar nu weet ze niet meer waar ik het over heb.

Ik wilde haar heel graag spreken en vertellen dat ik nu dus zwanger ben. Ik weet nog steeds niet wat te doen met medicatie waar ik uit mezelf mee ben gestopt, omdat ik geen enkele hulpverlener kan bereiken ivm vakanties en de vervanger maar zomaar loopt te gokken.
+ daarbij dat ik geld kwijt ben aan de reis en anderhalf uur aan tijd.

**Geplaatst**: 26-08-14 21:38

Geplaatst: 26-08-14 21:38

Fijn om te horen dat er ook mannen zijn die het niet als zo'n levensgroot probleem beschouwen als dat ik dat zelf doe.

River, heb je nog geen last dat je met je medicijnen gestopt bent? Is ook je huisarts niet bereikbaar?
Callum: Heftige beslissing.. Sterkte!

**Geplaatst**: 26-08-14 21:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 21:40

Ja heb wel last, net weer een paniekaanval. Het liefste kalmeer ik even ermee maar helaas.
Nee mijn huisarts is dus ook op vakantie en de vervanger die wist het allemaal niet en zat te gokken. Daar heb ik niks aan natuurlijk.
Nu wilde ik het dus met mijn psych gaan bespreken, maar ja als ik die ook niet kan zien...

**Geplaatst**: 26-08-14 21:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-08-14 21:45

Vreemd allemaal