Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
J30d schreef:Hier punctie gehad, punctie zelf viel mij reuze mee. Alleen daarna werd ik op de uitslaapkamer niet lekker en we zijn nu net pas thuis. De eicel opbrengst viel mij tegen, ze hadden maandag op de echo over 26 follikels die al bijna allemaal goed waren en verwachtte minimaal 22 eicellen. Helaas zijn dit er maar 17 geworden. Morgen horen we hoeveel bevrucht. Ze gaven aan dat van de aantal bevruchtte embryo’s 50% zeker afvalt tot invriezen. En dan moet nog de pgt test gebeuren waar ook minimaal 50% afvalt.. Zie het even somber in
J30d schreef:30 follikels zijn er aangeprikt, 17 eicellen gevonden. 15 geschikt voor ICSI en 12 bevrucht. Vandaag kregen we te horen dat er 8 gebiopteerd zijn en nu ook ingevroren zijn. Dus we mogen absoluut niet klagen. Nu 8 weken wachten tot de uitslag van de PGT test stiekem hoop ik dat het iets eerder is want dan zou het perfect uitkomen voor een TP in SeptemberWe verwachten dat er toch minimaal 50% gaat afvallen omdat dat de kans op vererven is.
Marije112 schreef:Hier weer een negatief resultaat. Nog 1 embryo over...
Hoe is het bij jullie?
Marije112 schreef:Wij hebben even een break ingelast. Het werd allemaal even te veel. Nu wachten tot ik weer met een nieuwe cyclus begin, en dan kijken hoe het gaat. We hadden best al veel weekendjes en uitjes gepland voor de rest van het jaar, dus ik moet even kijken of ik dat goed kan plannen met de laatste terugplaatsing.
Het is heel moeilijk om zulke keuzes te maken. Wat voor mij goed heeft geholpen was om vooraf te bedenken wat je grenzen zijn. Mijn grens was bijvoorbeeld maar 1 keer stimuleren en een punctie doen. Ik vond het heel zwaar om te doen, maar je vergeet dat het zo zwaar was. Toen ik laatst met een vriendin sprak en zei: "Het viel wel mee," kon zij direct inhaken met "dat was absoluut niet zo toentertijd."
Voor mij heeft dat wel geholpen, maar ik moet ook zeggen dat wij er heel open over zijn en daarom met meerdere mensen kan praten erover.
Het bang zijn voor doordraaien had ik ook heel erg. Gelukkig is dat niet gebeurd omdat ik er juist open over was en met mensen kon praten en relativeren.
Snelle vraag, waarom kun je pas over twee weken je amh prikken?
Dayanara schreef:Marije112 schreef:Wij hebben even een break ingelast. Het werd allemaal even te veel. Nu wachten tot ik weer met een nieuwe cyclus begin, en dan kijken hoe het gaat. We hadden best al veel weekendjes en uitjes gepland voor de rest van het jaar, dus ik moet even kijken of ik dat goed kan plannen met de laatste terugplaatsing.
Het is heel moeilijk om zulke keuzes te maken. Wat voor mij goed heeft geholpen was om vooraf te bedenken wat je grenzen zijn. Mijn grens was bijvoorbeeld maar 1 keer stimuleren en een punctie doen. Ik vond het heel zwaar om te doen, maar je vergeet dat het zo zwaar was. Toen ik laatst met een vriendin sprak en zei: "Het viel wel mee," kon zij direct inhaken met "dat was absoluut niet zo toentertijd."
Voor mij heeft dat wel geholpen, maar ik moet ook zeggen dat wij er heel open over zijn en daarom met meerdere mensen kan praten erover.
Het bang zijn voor doordraaien had ik ook heel erg. Gelukkig is dat niet gebeurd omdat ik er juist open over was en met mensen kon praten en relativeren.
Snelle vraag, waarom kun je pas over twee weken je amh prikken?
Heel begrijpelijk die break, even de druk van de ketel.
Over een week hebben we samen vakantie en dan gaan we alles goed doorspreken met zijn tweetjes.
Goede vraag, ze had het erover dat dat nu te snel was en dat het echt pas over 2 weken kon.