Bokt.nl

_Yasmine_ schreef:

wij proberen dus nu een huis te kopen in een complex met alleen 75+ers. Geen schreeuwende kinderen & weinig kans op goedmaak dingen midden in de nacht

_Yasmine_ schreef:

Goed punt! Daar had ik nog niet aan gedacht. Hmm moeilijk. Waar woon ik (binnen budget) dan nog wel veilig?

_Yasmine_ schreef:

Goed punt! Daar had ik nog niet aan gedacht. Hmm moeilijk. Waar woon ik (binnen budget) dan nog wel veilig?

xApple schreef:

Gisteren was ik een dagje naar de dierentuin met mijn vriend (dom, want; zomervakantie..) dus het was bezaaid met koters. Bij een aquarium stonden mijn vriend en ik voor een glas en andere mensen eromheen, hoor ik achter mij (expres hard); nee natuurlijk zie jij het niet liefje, er staan allemaal grote mensen voor! Misschien kunnen die wel aan de kant dat is wel aardig dan kun jij het ook zien!

Heb het genegeerd en ben lekker blijven staan. Doei, ik heb evenveel, nee meer zelfs betaald voor mijn kaartje en ik sta net zo lang voor de zeesterren zoals ik wil.

mairead schreef:

Hoog tijd dat de scholen weer beginnen; ik heb al ongeveer 85 koters bijna aangereden omdat het opeens hip is om midden op de weg te gaan rijden met hun fietsje.
Ze leken me wel oud genoeg om onderhand de verkeersregels te moeten hebben geleerd op de basisschool... maar blijkbaar blijven de hersentjes achter op school in de zomervakantie.

Magrathea schreef:

Ja echt, ik was vroeger ook van maaam ik kan het niet zien. Ja dan ga je of geduld hebben of netjes vragen of je voor mag (en dan hopen dat je ja krijgt en anders alsnog wachten). Maar da's uit de tijd ofzo
Ik heb ook veel met kinderen gewerkt als kampanimator. Ben ermee gestopt omdat je tegenwoordig kamp geeft voor de ouders (die moeten het leuk vinden, dat de kinderen het leuk vinden is bijzaak) en dat ze allemaal een smartphone bij zich hebben waarop mama en papa wederom 24/7 op de hoogte gehouden moeten worden. Als je dan zo'n kind één keer berispt omdat ie een etter is hangen de ouders binnen een halve dag aan de telefoon hoe ik het in mijn hoofd haal prinsesje iets te verbieden.

Citaat:

Begeleiders zomerkamp druk met overbezorgde mama's en papa's
Vakantie! Duizenden kinderen pakken hun spullen om een week lang in een vakantiekamp vermaakt te worden door enthousiaste vrijwilligers. Die kijken daar al een jaar naar uit, maar veel ouders niet, merkte verslaggeefster én vrijwilliger bij de scouting Hanneke Marcelis.

Lieve ouders, relax. Met tranen in je ogen sta je gebukt over het blauwe koffertje van je kind. Je rommelt wat in het zijvak en trekt er een geplastificeerde foto uit. Jij en je man staan er glimlachend op, zie ik. Met de hond aan je voeten en je kind op schoot. Datzelfde kind kijkt je nu verward aan. ,,Leg maar onder je kussen, dan kun je naar papa en mama kijken als je ons mist", hoor ik je fluisteren, terwijl je zijn net uitgerolde slaapzakje rechttrekt.

Ik ga al op zomerkampen sinds ik vijf jaar oud ben. Ik heb er inmiddels zo'n vijfentwintig meegemaakt, waarvan ik er tien zelf heb georganiseerd. Voor kinderen van zo'n 9 jaar oud. Dus geloof mij maar. Ik weet waar ik het over heb wanneer ik praat over lekke luchtbedden, bedplassers, schaafwonden en heimwee. En ik heb een belangrijke boodschap aan alle ouders: Relax. Het gaat prima met je kind. Ook als je een weekje niets over hem hoort.

Ouderbezoek
Ja, zijn sokken zijn droog. En mist hij me? Nee, hij mist je niet.
Het zal een onderdeel zijn van deze digitale tijd. De verbouwereerde blikken van ouders wanneer ik vertel dat ouderbezoek niet is toegestaan op kamp. Opgetrokken wenkbrauwen als ze horen dat hun 9-jarige kind zijn mobiele telefoon thuis moet laten. Ik zie ouders hun twijfels met moeite wegslikken. En dan wacht ik op de vraag die tegenwoordig onvermijdelijk is. ,,Mag ik jou dan wel af en toe appen? Gewoon om te horen of alles goed gaat?" Natuurlijk mag dat. Ik kan moeilijk nee zeggen. Dan zet jij namelijk meteen je kind in de auto terug naar huis.

Dus je appt me. Gaat het goed? Lust hij het eten? Heeft hij wel genoeg droge sokken bij zich? Het zijn lieve vragen. Ik beantwoord ze braaf. Ja, natuurlijk gaat het goed. Ja, natuurlijk lust hij het eten. Ja, zijn sokken zijn droog. En mist hij me? Nee, hij mist je niet.

Foto
Want ik heb die foto afgepakt. Je kind is namelijk op kamp. En dat is leuk. Het zijn volle dagen rennen in het bos, groots opgezette spellen, keten in de slaapzaal en marshmallows happen bij het kampvuur. Als hij valt of verdrietig is, zal ik hem troosten. Een aai over zijn bol en een dikke knuffel. En dan weer lekker spelen, want er is zoveel leuks te doen en een week vliegt voorbij. Het laatste wat hij nodig heeft als hij moe en voldaan in zijn slaapzak kruipt, is een foto om hem eraan te herinneren dat zijn moeder moest huilen toen ik haar naar huis stuurde.

Het gaat namelijk prima met je kind. En als er toch iets aan de hand is, zal ik jou wel appen. Dat beloof ik je. Dus pak die geplastificeerde foto van jezelf met je kind en hond en leg hem onder je eigen kussen. Jij hebt hem harder nodig.

AD, 4 juli 2017