Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-07-20 15:39

Geplaatst: 18-07-20 15:39

Wat horselover22 hierboven zegt, denk ik ook Angelique! Ook alle bokkers zijn enorm trots op je. Mooi stukje in het AD. En ik vind het heel goed dat je jullie zoontje overal bij betrokken hebt. Dat doet niet iedereen, ik denk om hun kind een beetje te beschermen, maar in zulke gevallen kun je maar beter gelijk eerlijk en duidelijk zijn. Ik hoop dat je gauw beter slaapt en ik denk nog veel aan jullie!

**Geplaatst**: 18-07-20 16:04

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 18-07-20 16:04

Respect
Denk ook vaak aan jou/ jullie

**Geplaatst**: 18-07-20 21:17

Geplaatst: 18-07-20 21:17

TS, je bent een topper. Heb meegelezen in dit topic, en ik vind je zo sterk. Voor jezelf en voor je zoontje... Hoop dat je eigen bedrijf goed gaat lopen, het idee is alvast erg goed. +:)+

**Geplaatst**: 18-07-20 23:29

Geplaatst: 18-07-20 23:29

Mooi interview! Heel veel succes met het opzetten van je bedrijf, ik vind het een heel mooi concept. Je bent echt een kanjer. $_/-\o_$

**Geplaatst**: 20-07-20 17:31

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 20-07-20 17:31

Ik kwam het ook tegen op facebook, superleuk interview en wat ben je goed bezig! Echt heel veel respect voor jou!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-21 22:54

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-21 22:54

En dan sta je "ineens" 2 jaar later.
Echt te bizar voor woorden dat de tijd zó hard is gegaan.
Het voelt eigenlijk nog als vorige week

Al vond ik het 2e jaar echt nog veel heftiger als het eerste jaar.
Komt ook wel door corona, eerste jaar ben ik zoveel mogelijk gaan leven.
Toen kwam de eerste lockdowm en zaten we inene allemaal thuis, en begon ik pas echt te "verwerken".

Het gemis zal nooit minder worden, de avonden blijven een drama, de weekenden nog even kl*te.
Heb nog vrijwel geen nacht doorgeslapen.
Maar over het algemeen doen we het heel goed!

Kleine gup doet het echt geweldig

Hij word zo groot, en herinnerd zich nog zo gigantisch veel.
Ik was altijd zo bang dat hij herinneringen kwijt zou raken.
Nu weet ik niet hoe dit over 5 jaar is.
Maar toe nu toe weet hij nog zoveel te verwoorden van 2 / 3 jaar terug.
Zwaait nog steeds elke avond naar papa, verteld nog elke dag.
Stelt nog regelmatig vragen over hoe en wat.

Een paar weken terug zijn we samen terug gegaan naar het crematorium.
In Declan zijn gedachte hadden wij de kist van papa daar achter gelaten in de zaal, en is hij op een magische wijze in een pot beland.
Hij kon dit verhaal niet plaatsen, en bleef er veel over vragen.
Ik vond dit lastig om in woorden uit te leggen, dus heb ik het crematorium gemaild of hij langs mocht komen.
Samen zijn we naar de zaal geweest om te laten zien dat de kist daar niet meer staat.
Dit was best heftig ( ook voor me zelf ) ook al weet je in gedachte dat die kist daar niet meer staat.
Was dit heel vreemd om dit ook echt te zien.
Daarna zijn we naar de oven gegaan, uitgelegd dat de kist hier ingaat en dan word verbrand.
Thuis had ik nog een urn van mijn vader staan, de as laten zien wat een lichaam uiteindelijk word.
Om het hele verhaal af te maken, naar Wolter zijn steen gereden.
En uitgelegd hoe de as dan in de steen terecht kwam.
Ik heb hier weken over getwijfeld, of dit niet te heftig was voor hem.
Maar echt met verbazing gekeken hoe hij dit oppakte.

Zo weer even een aardige update haha, en nog wat foto's van de afgelopen tijd

**Geplaatst**: 17-03-21 23:22

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 17-03-21 23:22

Wat doe je dat goed Angelique! En wat wordt je kleine man al groot...

**Geplaatst**: 17-03-21 23:40

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 17-03-21 23:40

Wauw wat wordt hij groot! En wat mooi dat je dit hebt kunnen doen, veel respect voor jou.

**Geplaatst**: 17-03-21 23:56

Geplaatst: 17-03-21 23:56

Wat wordt Declan al groot zeg en wat vliegt de tijd toch.
Ik vind ook dat je het ontzettend knap doet, ondanks dat dit wellicht niet altijd zo voelt voor jou. Juist door er zo open over te zijn naar Declan krijgt hij de mogelijkheid om het op zijn eigen manier te verwerken. En kinderen zijn enorm taai, die kunnen soms meer hebben dan wij volwassen mensen denken.

**Geplaatst**: 18-03-21 01:47

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 18-03-21 01:47

Ik ben altijd een stile mee lezer geweest, maar wauw, hier word ik echt stil van...
Ik heb er echt respect voor van hoe je dit aanpakt... :(:)

**Geplaatst**: 18-03-21 09:51

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 18-03-21 09:51

Wat heb je dat goed aangepakt. Jonge kinderen begrijpen zoveel meer. Nu hoeft hij het niet zelf uit te denken maar heeft hij zijn antwoorden.

Een topper ben je!

**Geplaatst**: 18-03-21 18:40

Geplaatst: 18-03-21 18:40

Ook hier word hier even stil van. Knap hoe je dit allemaal doet. Declan wordt ook al een hele kerel zeg! Wat rot dat je nog zo last hebt van de avonden en van het slapen. Het is niet gek na wat je allemaal hebt mee gemaakt, maar ik hoop zo dat het beter gaat.

Ik heb zelf geen kinderen, maar de manier waarop jij hier mee om gaat waardeer ik heel erg. Ik vind het goed om kinderen hierbij te betrekken. Je hoort vaak dat mensen kleine kinderen thuislaten bij begrafenissen/crematies. Hoe erg ook, het hoort toch bij het leven. Toen mijn oma overleed en begraven werd, was ik 9 en mijn broertje 4. Mijn broertje vond dat hij nog iets mee moest geven aan oma, toen de kist naar beneden zakte in het graf. Dus hij schopte nog even met z'n voetje een steentje erin.

Walter zal ongelooflijk trots op jullie zijn. Nogmaals sterkte voor jullie, extra veel sterkte voor deze week..

**Geplaatst**: 19-03-21 13:19

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 19-03-21 13:19

Ik heb het tussendoor allemaal gelezen op Facebook. Wat ontzetten knap van jou ook hoe je alles doet voor jullie kleine man maar ook voor jezelf.... sterk ben je!

**Geplaatst**: 19-03-21 20:41

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 19-03-21 20:41

Wauw zeg, lijkt me toch lastig, hoe zo’n kleintje het oppakt. Maar zo te lezen, kon hij het aan.
Dapper hoor :(:)

**Geplaatst**: 20-03-21 15:30

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 20-03-21 15:30

Ik vind dat je het mooi oppakt met je ventje... de dood hoort helaas bij het leven... en als het zo dichtbij komt als het bij jullie kun je ook niet anders dan eerlijk zijn en het zo tastbaar mogelijk te maken...

Jij doet dat enorm mooi... respect voot jou

**Geplaatst**: 22-03-22 00:38

Geplaatst: 22-03-22 00:38

Tijdje terug alweer dit topic. En ineens kwam ik jou en je zoontje van de week op tv tegen waar jou zoontje een knuffel kreeg. Ik zag ook een foto op insta bij stichting tutu. Wat onwijs mooi om te zien en wat vliegt de tijd dan ook weer

hoop dat alles goed gaat bij jullie!

**Geplaatst**: 22-03-22 14:27

Geplaatst: 22-03-22 14:27

dito schreef:
Tijdje terug alweer dit topic. En ineens kwam ik jou en je zoontje van de week op tv tegen waar jou zoontje een knuffel kreeg. Ik zag ook een foto op insta bij stichting tutu. Wat onwijs mooi om te zien en wat vliegt de tijd dan ook weer hoop dat alles goed gaat bij jullie!

Jep ik zag jullie ook en dito stichting tutu is van mijn neef waar ik uiteraard ontzettend trots op ben

**Geplaatst**: 22-03-22 20:30

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 22-03-22 20:30

O jeetje....vind het heel heftig...ik volgde het omdat Bas smit er iets over melden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-22 03:15

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-22 03:15

Jaa klopt inderdaad!

hij is zooo blij met de knuffel!
We kennen evert via Alphen, en zijn vrouw kende wolter weer van de kroeg waar ze werkte.
Evert heeft dezelfde vorm van kanker als wat wolter had, en echt heel bizar maar het hele proces lijkt ( helaas ) zoveel op elkaar!
Zo raakte we aan de praat

Evert belde me dat hij benaderd was door hvn en vroeg of ik vanuit mijn ervaring wilde vertellen hoe belangrijk deze stichting was.
Die dag kreeg hij ook deze knuffel, echt heel bijzonder! ♡
Hij is er zo blij mee, en heeft er zoveel houvast aan.

Hier gaat het allemaal wel z'n gangetje, echt suuuper veel gebeurd.
Ups en downs zullen we maar zeggen.
Rouw kent geen tijd, dat blijkt wel.
Ik ben eigenlijk pas afgelopen jaar gigantisch op m'n bek gegaan.
Snapte er helemaal niks van, en zat Huilend bij de huisarts wat ik hier nou weer mee moest.
Die legde ook uit, dat ik al die jaren maar gewoon door ben gegaan.
Ik praat er heel open over, en doe altijd maar als of het allemaal goed gaat.
Maar echt "diep" in het verdriet ben ik nooit geweest.

Vorig jaar augustus kreeg ik een bacterie in m'n ogen waardoor ik maanden Lang eigenlijk vrijwel blind ben geweest.
Met zo gigantisch veel pijn dat ik alleen maar in me bed kon liggen, zonder telefoon / tv of ook maar iets van afleiding.
Nou geloof me, dan ga je wel nadenken

Want toen kon ik niet meer vluchten in afleiding of ect.
Ik zou toen eigenlijk gaan beginnen met rouwtherapie, maar doordat er weer van alles tussen is gekomen is dat helaas nog niet opgestart.
Aan 1 oog ben ik blind geworden, de ander zie ik gelukkig weer 70%.
Ze verwachten niet dat dit nog beter gaat worden, dus dat is wel even een domper.
Ik heb heel zwaar aan de morfine gezeten, die ik nu aan het afbouwen ben.
Maar dat is ook niet echt een pretje, zat op 100mg pd, nu op 30 dus gaat de goede kant op!
Ik heb geloof ik alle soorten antibiotica gehad die ik maar kon hebben, daar ben ik gelukkig wel vanaf.
Alleen de dexamethason moet ik nog blijven gebruiken.
Mijn grootste doel is nu, dat ik weer auto mag gaan rijden, dat mis ik echt het aller aller meeste.

Kleine uk doet het voorderest gelukkig weer redelijk goed!
Voor hem is dit alles super heftig geweest natuurlijk.
Juist omdat mama maanden Lang ziek in bed lag, linkte hij dit heel erg aan papa.
Was zo bang dat ik ook dood zal gaan, Ventje durft nog steeds niet zonder mij te slapen.
Dus slaapt nog steeds lekker bij mij in bed.

In november gingen wij voor iets heel simpels naar de huisarts, een kwartier later zaten we met spoed in de ambu.
Ventje bleek het rs virus te hebben en een gigantisch zuurstof te kort.
Na een aantal dagen ziekenhuis mocht hij gelukkig weer mee naar huis.
Maar is maanden Lang ziek geweest, hele periode in een rolstoel gezeten.
En nu pakt hij werkelijkwaar elke griep die voorbij komt waaien :(:)

Dit gaf hem weer heel veel angst, want wat als hij dood gaat?
Dus al met al... er is een hoop gebeurd

Waardoor ik nog steeds eigenlijk niet aan rouwen toe ben gekomen haha.

Ik doe wel nog steeds 1 a 2 x per week vrijwilligerswerk in een hospice voor jongeren.
Dit doet me juist erg goed, om de confrontatie aan te gaan.
Soms is het best lastig, omdat er gewoon personen overlijden van mijn eigen leeftijd.
Maar dit helpt mij vaak wel juist om een beetje bij die emotie te komen.

Afgelopen zaterdag waren wij ook op tv bij ik mis je

Zal de link even hier ook delen voor wie het leuk vinden

Ik wil nog steeds m'n boek afmaken en rouwendkind opzetten.... maar door alles ben ik hier helaas niet veel verder gekomen.

Bekijk Ik mis je op https://www.npostart.nl/VPWON_1338858

**Geplaatst**: 01-04-22 08:10

Geplaatst: 01-04-22 08:10

Jeetje meis Ik zit met open mond te lezen want wow wat heb jij het voor je kiezen gehad zeg! En wat heftig van je oog. Houd het dan nooit op zou je zeggen maar tussen de regels door lees ik toch die sterke vrouw die het hele topic toch steeds weer naar boven komt...klap na klap was je er steeds weer. Ik ga heel hard voor je duimen dat er vanaf nu weer een positieve vibe jullie kant op komt want dat is jullie zoooo gegund!!!
Ik ga even je filmpje bekijken :))

dikke knuf en kop op he :(:)

Net gekeken...bizar hoe dan ineens dit topic aan je voorbij gaat, je eerste openingspost en dan dit. Hoe mooi je tekeningen!! Echt heel veel respect hoe jij dit doet!!!

**Geplaatst**: 01-04-22 10:32

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 01-04-22 10:32

Lieve TS ik heb vanaf het begin altijd gevolgd en vond je toen al z’n doorzetter maar na het verlies van mijn vader en nog een aantal dierbaren Weet ik precies wat je voelt je wilt er niet bij stil staan je wilt gewoon even doen alsof alles is zoals het was en dan blijf je maar doorgaan. Ik heb zoveel waardering voor jou hoe sterk je ben ik hoop dat ik dat uiteindelijk ook wordt.

**Geplaatst**: 04-04-22 20:31

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 04-04-22 20:31

Alsof je niet al genoeg had gehad.. Wat erg Angelique dat dit er ook nog bij moest komen.

Veel respect voor jou dat je toch met zoveel dingen in je leven bezig bent, ondanks alle tegenslagen. Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 17-04-22 14:19

Geplaatst: 17-04-22 14:19

Wat een heftige update Angelique -O-

Heel veel sterkte! Ik wil je een hele dikke knuffel geven :(:)

Wat een veerkrachtige vrouw ben jij. Respect!