Geplaatst: 27-01-07 22:53 Door mijn eetstoornissen en borderline stoornis raadde iedereen (vooral mensen die me niet goed kenden) me destijds af om zwanger te worden. Maar ik en mijn vriend hebben er wel voor gekozen en ik besefte toen heel goed wat dat inhield voor mezelf. We hebben daar uren over gepraat, want het was nogal een verantwoordelijkheid. Ik heb nog geen moment spijt gehad van die beslissing. En reken maar dat je met borderline zeer stressgevoelig bent. Daarom houden wij het waarschijnlijk ook bij 1 kindje, maar misschien ook niet. Wel weet ik dat mijn kind voor mezelf gaat en dat ik alles, maar dan ook alles doe om haar een veel fijnere, liefdevollere en meer zorgeloze kindertijd en jeugd te geven dan ik zelf gehad heb. En dat zij nooit het slachtoffer mag worden van mijn 'problemen'. Als ik haar dat niet zou kunnen geven, was ik er nooit aan begonnen. Want jij als ouder hebt de verantwoordelijk om je kind het allerbeste te geven en mee te geven.
Als je dan al zo gestresst bent, dat de dokter zegt dat je maar moet gaan roken (vreemde dokter heb je dan trouwens, ik ken ze niet
) of dat je jezelf niet even opzij kan zetten voor je kind, heb ik enorm te doen met zo'n kindje, die daar niet om heeft gevraagd. De onderzoeken over roken lijken me duidelijk. Ik ken zoveel mensen die dood zijn gegaan door het roken, al of niet direct of indirect. De feiten daarover zijn overduidelijk. Vraag elke arts en verloskundige maar.
Bullshit.
kan toch nooit goed voor je zijn. Dat je zo afhankelijk bent.
