Arabelle schreef:Ik heb een vorm van autisme PDD-NOS. Dat is een lichte vorm van autisme. Ik ervaar de meeste moeilijkheden in de communicatie met mensen, relaties, en toch dat je anders bent dan anderen. Ik heb veel meer uitleg en tijd nodig voordat ik iets snap en voordat er iets gebeurd, ik deel het leven eigenlijk in stukjes en zie de dingen niet als een geheel. Het is een lastige handicap, maar met goede begeleiding is er wel mee te leven, je zal er alleen de rest van je leven last van blijven houden. Maar de kunst is om er mee om te gaan, dat je dingen ook gewoon kan zoals heel veel andere mensen. Zolang er maar een wilskracht is, kom je heel ver.
Ik heb ook PDD-Nos. Ik heb eigelijk alleen moeilijkheden in communicatie met mensen etc. Pas als ik mensen echt goed ken of de klik is er meteen(heel zeldzaam), kruip ik een beetje uit mijn schulp en begin ik wat spraakzamer te worden. Dat stukje veel meer uitleg nodig hebben etc. heb ik niet echt of in een veel lichtere vorm. Ik heb namelijk wel dat als ik iets met wiskunde niet snap en de docent gaat dat uitleggen, dat ik het voor me moet zien. Anders kan die het nog zovaak uitleggen als die wil maar het blijft voor mij chinees, totdat hij de situatie op het bord gaat tekenen en ik het voor me zie, vaak zie ik dan het hele verband al na een halve tekening.
Maar om terug te komen op PDD-NOS, ik heb ook in een groepje een socialevaardigheids training gedaan, wat helemaal mis liep. Zat 1 meisje was onwijs arrogant en vond altijd dat ze zelf de beste was(zijn dus mensen waar ik echt een hekel aan heb, en dus ook altijd botsingen mee heb), meisje verpeste ook altijd onwijs de sfeer. Ander meisje was wel aardig opzich, maar liep heel erg mee met dat arrogante meisje en wat dan dus ook onuitstaanbaar. Was en nog een wat ouder meisje(17 toen) bij en daar kon/kan(nog steeds goed contact mee), onwijs goed mee opschieten en die vond van die andere 2 precies hetzelfde als mij en de humor van ons was aardig gelijk. De die groep van 4 viel al na 1 keer in 2 delen eigelijk. Na een tijd had ik het echt gehad. Je kreeg soort van huiswerk wat ik niet deed. Dat stuk is voor mij nu ook afgesloten hoofdstuk. Voor mij geen begeleiding mee en ik kan er aardig mee leven. Ik merk ook gewoon aan mezelf dat het nu langzaam aan steeds een stukje beter gaat.
Edit: hier ook veel internetcontacten, via internet praat veel makkelijker he. Wel veel mensen die ik ken, maar gewoon in rl bijna niet zie, vanwege verschillende scholen enzo(Schiermonnikoog he..).