Ondertussen is Sardinië echt waanzinnig mooi! We zitten nu in Olbia en morgen vertrekken we naar Oliena. Ons eerste tochtje op de fiets was echt gekut… de route was niets, de fiets van mijn vriend liep niet, ik was zo gestrest dat het niet grappig meer was. Vandaag was echt anders. Vandaag stond onze koninginnerit op de planning. 90 km, 1400 meter stijging over een oud spoortrace de bergen in. Nog altijd op van de zenuwen (als er iemand nu nog een keer tegen mij zegt dat ik niet mag vallen dan ga ik gillen. Ik ben echt best bangig geworden), gingen we op pad. En wat een rit! Zo ontzettend mooi, ik heb zo hard genoten. Het was zo onbeschrijfelijk mooi!





Maar veel maakt mij momenteel niet heel blij, en waarom weet ik niet zo goed. Denk door het onrustige gevoel wat ik niet echt kwijt kan. En het overdreven zorgen maken. Mijn favo collega zegt wel eens ik denk dat je wel moe van je zelf wordt met al die gedachten. Ik zeg dan heel stoer nee maar het klopt wel dat ik nu een beetje moe van mijzelf wordt.
. Iedere 10 km veranderde het landschap volledig, super mooie paden en het is maar goed dat we niet meededen aan een wedstrijd, want we stonden om de haverklap stil om een foto te maken. Een kleine impressie!


Ik heb al even niet gefietst maar dat komt wel weer. Met dit weer kriebelt het wel enorm
