Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-20 20:45

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 11-06-20 20:45

Jammer voor je dat het nu weer wat minder gaat. Hopelijk worden de downs wel steeds minder in frequentie en ernst. Wel heel fijn dat het met je zoontje zo goed gaat. Daar put jij ook weer kracht uit denk ik?!?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-20 21:57

Re: Levenslang depressief

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-20 21:57

Ik was er eerlijk gezegd wel bang voor dat dit zou gebeuren. Bij mijn vriendin was er altijd wel iemand thuis om mij af te leiden.

Ik heb wel dingen aangepakt sinds ik mijn woning zit die ik voor de winter nooit verwacht had ooit te kunnen doen. In grote lijnen gaat het dus wel steeds beter. Het is ook niet zo zwart meer als vroeger en ik heb het vandaag ook aangekaart bij de woonbegeleiding en mijn maatschappelijk assistente.

Zaterdag nog eens naar mijn vorige woonplaats en de therapie haflinger. Dan is het stukje heimwee hopelijk ook weer wat beter. Verder kan ik helaas de energie niet opbrengen om een wandeling te maken of iets de laatste dagen.

**Geplaatst**: 11-06-20 23:11

Geplaatst: 11-06-20 23:11

Je mag ontzettend trots zijn op wat je nu hebt gedaan en bereikt.
Echt super knap dat je steeds hulp hebt gezocht en gekregen. Dat is vooral dankzij jouw instelling.
Je komt van ver. Dat dingen niet zomaar opgelost zijn is logisch.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-20 17:15

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-20 17:15

Weer even een update van mijn kant.

Uiteindelijk word het toch geen dagtherapie, maar gewoon ambulante hulp. De woonbegeleiding snapt zelf niet goed waarom ik hulp hè gevraagd bij de dagdagelijkse dingen, omdat zij eigenlijk geen werk heeft met mij. Nu komt dat vooral door het feit dat zij regelmatig aanwezig is dat het allemaal wel lukt nu. Het is hier netjes, schoon en voor mensen die mij niet kennen is het niet te merken dat het gewoon slecht gaat met mij. Verder heb ik wel budgetbeheer aangevraagd, omdat ik met momenten het geld veel te makkelijk uitgeef. Zo gaan we samen werken aan een plan om mij opnieuw om te leren gaan met geld en uiteindelijk terug alles in eigen beheer te hebben.

De dagen komen weer met ups en downs. Slapen word weer slechter, buitenkomen steeds moeilijker. De donkerste gedachte blijven gelukkig wel weg en het alleen thuis zijn beangstigd mij niet meer.

Wel weet ik eindelijk waar de pijn in mijn buik vandaan komt en kunnen we deze gericht gaan aanpakken. Het is blijkbaar een combinatie van endometriose en pds.

Verder heb ik een lichtpunt in mijn leven gevonden. Ik ben gek op fjorden en heb een lief fjordenmeisje gevonden die ik 3x in de week mag verzorgen en rijden. Ik ben daar nu een paar keer geweest en ze geeft mij zoveel rust.

Beetje bij beetje gaat het de goede kant op, ik zie het als 2 stappen vooruit en eentje terug.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-20 09:21

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-20 09:21

Het verhaal neemt nog een extra wending. Morgen ga ik klacht indienen tegen mijn vriendin wegens verwaarlozing. Ik heb lang getwijfeld, maar als ik niet voor de kinderen op kom dan doet niemand het.

Korte schets,
- Het appartement ligt vol rommel, soms moet je echt zoeken naar een plaats waar je veilig je voeten kan zetten zonder ergens op te staan.
- Het zit er vol ongedierte. Gisteren zat ik daar op de bank en de maden komen voorbij gekropen.
- Wassen en afwassen word daar nauwelijks gedaan. Enkel door de huishoudelijke hulp die ook niet weet wat te doen aan de situatie.
- Als je het gebouw binnen komt, dan hoef je de stank maar achterna te lopen om het appartement te vinden.
- De kinderen zijn vies en stinken uren in de wind.
- De jongste dochter dreigt met scharen en messen als ze haar zin niet krijgt en heeft de middelste dochter al meermaals verwond.
- De moeder van mijn kleine vriend kijkt niet om naar hem, enkel voor zijn voeding. De rest komt allemaal op de schouders van de middelste dochter, evenals de zorg voor de 2 jongere kinderen.

En zo kan ik nog wel een paar punten noemen. Ze staan al onder toezicht van jeugdzorg, krijgen van het gerecht uit al hulp, maar dit is niet voldoende en niemand trekt aan de bel. Als ik bovenstaande zo lees, dan schaam ik mij dat ik niet eerder ingegrepen heb.
Enerzijds voelt het als verraad, anderzijds is het het enige juiste dat ik kan doen.

**Geplaatst**: 26-07-20 09:31

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 26-07-20 09:31

Ga je klacht indienen bij de politie? Of ga je contact opnemen met het vertrouwenscentrum kindermishandeling? Het voordeel van het vertrouwenscentrum is dat ze eerder gaan bemiddelen en hulp gaan aanbieden aan de ouders om het anders aan te gaan pakken en gaan proberen dat ook in te laten zien. Dat zou voor de relatie tussen jou en je vriendin misschien iets minder schadelijk kunnen zijn.
Heel goed dat je voor de kinderen opkomt, TS!

**Geplaatst**: 26-07-20 09:42

Geplaatst: 26-07-20 09:42

Depressief schreef:
Het verhaal neemt nog een extra wending. Morgen ga ik klacht indienen tegen mijn vriendin wegens verwaarlozing. Ik heb lang getwijfeld, maar als ik niet voor de kinderen op kom dan doet niemand het.

Korte schets,
- Het appartement ligt vol rommel, soms moet je echt zoeken naar een plaats waar je veilig je voeten kan zetten zonder ergens op te staan.
- Het zit er vol ongedierte. Gisteren zat ik daar op de bank en de maden komen voorbij gekropen.
- Wassen en afwassen word daar nauwelijks gedaan. Enkel door de huishoudelijke hulp die ook niet weet wat te doen aan de situatie.
- Als je het gebouw binnen komt, dan hoef je de stank maar achterna te lopen om het appartement te vinden.
- De kinderen zijn vies en stinken uren in de wind.
- De jongste dochter dreigt met scharen en messen als ze haar zin niet krijgt en heeft de middelste dochter al meermaals verwond.
- De moeder van mijn kleine vriend kijkt niet om naar hem, enkel voor zijn voeding. De rest komt allemaal op de schouders van de middelste dochter, evenals de zorg voor de 2 jongere kinderen.

En zo kan ik nog wel een paar punten noemen. Ze staan al onder toezicht van jeugdzorg, krijgen van het gerecht uit al hulp, maar dit is niet voldoende en niemand trekt aan de bel. Als ik bovenstaande zo lees, dan schaam ik mij dat ik niet eerder ingegrepen heb.
Enerzijds voelt het als verraad, anderzijds is het het enige juiste dat ik kan doen.

Wat verdrietig. En het is misschien wel een klacht maar je doet het uit zorg en uit een goed hart. Klinkt als een situatie die uit de hand is gelopen en waarbij het voor zowel moeder als de kinderen dringend nodig is dat er wat gebeurd.

En bedenk dat het veel kracht en moed kost om zo’n melding te maken. En die heb je in je

**Geplaatst**: 26-07-20 09:56

Geplaatst: 26-07-20 09:56

Waar ga je een klacht indienen?
Ik zou eerder bellen met Veilig Thuis en je zorgen bespreekbaar maken.

**Geplaatst**: 26-07-20 10:16

Geplaatst: 26-07-20 10:16

Verdrietig dat het moet, maar super dat je het doet. Zij en haar kinderen hebben hulp nodig.
Hopelijk wordt er snel actie ondernomen.
Sterkte

Majabeestje, TS woont in België.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-20 11:13

Re: Levenslang depressief

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-20 11:13

Ik ga morgen contact opnemen met 1712, leg daar het verhaal uit en dan wacht ik hun advies af. Het probleem is dat ze alle mogelijke hulp al krijgen, maar dat ze allemaal dezelfde instelling hebben. Hetgeen dat zij niet doen, dat doet een ander wel. Alles komt nu op de schouders van een 16 jarige terecht. Zij is de enige die iets doet in huis, de enige die voor de kleinere kinderen zorgt en ook nog eens de enige die gaat werken. Hun houding tegenover haar lijkt op het sprookje van Assepoester. De oudste van de kinderen (de 22 jarige moeder van mijn kleine vriend) wenst niet alleen thuis te zijn, dus ook daar moet de 16 jarige bijblijven. Hun moeder zet haar vriend op de eerste plaats, een enge kerel die liegt en bedriegt waar je bij staat. De kinderen moeten niks van hebben en door de jeugdrechter is zelfs beslist dat hij de kinderen slechts 2 dagen op de week mag zien. Let wel, hij heeft geen enkele band met de kinderen. Het is gewoon schrijnend en het gaat steeds verder berg afwaarts daar.

Verder word het gezin intensief begeleid, maar dat zijn op voorhand gemaakte afspraken, waardoor de woonkamer mijn of meer toonbaar is en alle rommel in ruimtes waar niemand komt.

Wat mij nu de kracht geeft om de melding te doen, is niet alleen vanwege het welzijn van de kinderen. Maar ook omdat ik al zo lang vecht voor de juiste hulp en die nog steeds niet volledig krijg, terwijl zij alle mogelijke hulp voorhanden hebben en daar van profiteren zonder enige vorm van dankbaarheid of medewerking.

**Geplaatst**: 26-07-20 12:16

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 26-07-20 12:16

1712 lijkt me inderdaad het beste om contact mee op te nemen. Geef alles door mbt welke hulp ze al krijgen en wat de jeugdrechter al beslist heeft en dat je je ernstig zorgen maakt. Zo’n melding kan je overigens ook anoniem doen als je dat wil.
Echt heel knap dat je aan de bel gaat trekken!

**Geplaatst**: 26-07-20 12:29

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 26-07-20 12:29

Jeetje kippenvel trekt over mijn armen. Wat heftig! Maar wat moedig van jou. Ja het is zwaar maar geloof zeker dat je het gaat redden en dat je voor de kinderen opkomt maakt jou echt een topwijf!!

**Geplaatst**: 28-07-20 13:14

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 28-07-20 13:14

Goed van je TS, beter meteen ingrijpen dan dat je misschien te laat zou zijn. Dapper besluit.

**Geplaatst**: 12-08-20 16:23

Geplaatst: 12-08-20 16:23

Hoe gaat het nu?
Hoe is het afgelopen met je vriendin?

**Geplaatst**: 12-08-20 17:37

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 12-08-20 17:37

Ben ook wel heel benieuwd, heb er nog vaak aan moeten denken. Het klinkt heel gemakkelijk om ergens melding van te maken, maar in de praktijk valt dat nog erg tegen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-20 08:02

Re: Levenslang depressief

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-20 08:02

Wat lief dat jullie het vragen.
Ik heb de klacht bij meerdere instanties ingediend, maar ik werd van het kastje naar de muur gestuurd. Doordat jeugdzorg de familie al in de gaten houd, waren mijn klachten overdreven. Ik zou de familie zwart hebben willen maken, want de huishoudelijke hulp (aangesteld door de rechter) onderneemt zelf geen stappen.
Een week later heb ik de wijkagent opgebeld. Zowel hun naaste als onderburen klaagde tegen mij over de stank, het lawaai en het ongedierte. Die is komen kijken en heeft zelf ook melding gemaakt. Mijn vriendin heeft tot eind deze maand om de boel drastisch aan te pakken, of jeugdzorg trekt naar de rechtbank, met foto's en verslagen.

Hoe de situatie daar nu is weet ik niet. Ik had gevraagd anoniem te blijven, de wijkagent ging hier in mee, jeugdzorg echter heeft mij bij naam genoemd. Ik ben nu dus overal geblokkeerd en alle contact is verbroken. Ik had nog contact met 1 van de oudere kinderen, maar ook dat word steeds minder.
Ik ben blij dat de situatie zo snel is opgepakt, maar ook bang en verdrietig.

Verder gaat het mij niet echt goed. Heb bij mijn hulpverleners aangegeven dat ik weer dieper wegzak, maar veel kunnen ze nu, met de corona, niet doen. Voor mijn gevoel sta ik er momenteel weer alleen voor. Zoontje doet het gelukkig wel heel goed. Speelt veel buiten, heeft leuke vriendjes en heeft echt zijn plekje gevonden hier.

**Geplaatst**: 15-08-20 08:32

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 15-08-20 08:32

Wat bizar dat het zo moet lopen. En niemand dan optreed. Wat slim van je om de wijkagent in te schakelen. En wat fijn dat deze achter je staat!
Wat ik jammer vind is dat hun je bij naam hebben genoemd, terwijl je gevraagd hebt anoniem te blijven. Maar...weet dat je zoooo goed hebt gehandeld. En dat maakt je pas een echte vriendin! Je komt op voor de kinderen maar eigenlijk ook voor je vriendin die dit gewoon niet trekt.

Het zal je niet in de koude kleren gaan zitten en dat is begrijpelijk!!! Moet ook ff een plekje krijgen. Maar weet je bent een topper! Fijn dat het met je zoontje goed gaat, dat zal je al een stuk schelen! En in dat ook wat rust geven. Kop op he!!!

**Geplaatst**: 15-08-20 09:29

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 15-08-20 09:29

Wat goed dat je doorgezet hebt! Maar wat jammer dat ze je toch bij naam genoemd hebben.

Daarnaast vind ik het jammer dat jouw hulpverleners aangeven dat er weinig gedaan kan worden nu met corona. Deeltijdbehandelingen zijn al een hele tijd weer opgestart, opnames zijn vaak weer mogelijk, mobiele (crisis) teams zijn nog aan het werk,... Er worden nu natuurlijk wel de nodige maatregelen genomen overal en wachtlijsten zijn daardoor ook langer in een aantal gevallen, maar er is echt wel iets mogelijk

. Mocht het echt niet meer lukken, vraag dan aan een hulpverlener of je huisarts je aan te melden bij het mobiele crisisteam

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-20 17:18

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-20 17:18

Even een update.

Het gaat niet goed, absoluut niet goed. Zowel op het forum als in het normale leven probeer ik de schijn weer zoveel mogelijk op te houden, maar het lukt niet.
Ik voel mij eenzaam, waardeloos en moe. Begeleiding is opnieuw opgestart, maar het gaat niet. Er is geen klik, geen vertrouwen. Ik kan mezelf er niet eens toe zetten om eerlijk te zeggen hoe ik mij voel, psych kent mij ook niet goed genoeg blijkbaar om door mijn masker heen te prikken. Medicatie word niet aangepast, want ja, ogenschijnlijk gaat het goed met mij.

Let op, zoontje en huisje gaan goed. De structuur loopt door, zoontje zit lekker in zijn vel, school gaat goed en het huis is netjes en schoon. Met mij persoonlijk gaat het dan weer totaal niet. Alles is rede tot piekeren. Alles is zwaar, vermoeiend en uitputtend. Persoonlijke hygiëne is minder aan het worden, beweging word minder, eten word weer slechter (en ik zat nu juist op mijn streefgewicht na jaren van ondergewicht) en het opsluiten van mezelf word weer erger. Ik kom enkel nog buiten voor het paardrijden en de winkel. Ik stoor mij aan van alles en nog wat, soms terecht, maar vaak onredelijk. Slapen word ook weer slechter helaas.

Al bij al een niet zo fijne update.

**Geplaatst**: 11-09-20 17:30

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 11-09-20 17:30

Oh jeetje, wat naar TS. Maar dat je het hier schrijft betekent dat je op 1 plek in elk geval al gekozen hebt om de schijn niet op te houden.
En is het een idee om dit gewoon ook naar je begeleiding en psych te sturen? (Het is vrijdag, da's waardeloos.)

En zijn er dingen gebeurd die maken dat het nu moeilijker gaat?

**Geplaatst**: 11-09-20 17:58

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 11-09-20 17:58

Zo slecht vind ik je update niet!!

Je merkt dat het niet goed gaat, en je schrijft hier dat het niet goed gaat.

Stap 1 is het ergens kunnen en durven zeggen de rest komt

**Geplaatst**: 11-09-20 18:09

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 11-09-20 18:09

Ik weet niet of je er lichamelijk toe in staat bent, maar yoga gaan doen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-20 19:15

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-20 19:15

Shadow0 schreef:
Oh jeetje, wat naar TS. Maar dat je het hier schrijft betekent dat je op 1 plek in elk geval al gekozen hebt om de schijn niet op te houden.
En is het een idee om dit gewoon ook naar je begeleiding en psych te sturen? (Het is vrijdag, da's waardeloos.)

En zijn er dingen gebeurd die maken dat het nu moeilijker gaat?

Dit doorsturen is inderdaad het overwegen waard. Ik heb wel al een paar keer aangegeven dat het achteruit aan het gaan is, maar door mijn masker geloven ze niet dat het zo erg is.
Nee er is niet echt iets groots gebeurd. Meer een opeenstapeling van kleine dingen.

hagelslag schreef:
Zo slecht vind ik je update niet!!

Je merkt dat het niet goed gaat, en je schrijft hier dat het niet goed gaat.

Stap 1 is het ergens kunnen en durven zeggen de rest komt

Maar daardoor zitten we helaas terug op het punt wat er voor gezorgd heeft dat ik dit topic geopend heb. Ze nemen het niet serieus, omdat ze niet door mijn masker kunnen prikken. En door het gebrek aan vertrouwen lukt het mij niet om hem zelf af te zetten en mij dus kwetsbaar te tonen.

Humpiedumpie schreef:
Ik weet niet of je er lichamelijk toe in staat bent, maar yoga gaan doen...

Yoga heb ik in het verleden al eens geprobeerd. Mijn motoriek en evenwicht helaas niet goed. Daardoor lukt het niet voor mij, wat mij juist weer gefrustreerder maakt.

Het paardrijden brengt rust, helaas is dat maar van korte duur. Zodra ik de stal verlaat, komt de onrust terug, het negatieve gevoel.

Ik voel mij zo waardeloos. Het ging zo goed. Ik had weer zin in het leven, kon weer leuke dingen ondernemen met mijn zoontje en nu? Nu is het weer allemaal om zeep.

**Geplaatst**: 11-09-20 19:19

Geplaatst: 11-09-20 19:19

Onze wens en planning is altijd dat we continue blijven stijgen in een rechte lijn. Met alles. De realiteit is vrijwel altijd anders. Zo ook met het herstel van depressie.
Afbeelding

Zeker in het begin zijn de dalen nog net zo diep als in het begin. Maar langzaamaan kom je wel elke keer vooruit. Leer je sneller uit de dalen te komen. Wat niet betekend dat ze minder diep zijn. Alles heeft tijd nodig. Gun jezelf die tijd

**Geplaatst**: 11-09-20 19:36

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 11-09-20 19:36

Belle_Boef: wat een goed plaatje!