Wat zie ik een grote verandering in jouw houding binnen een halve maand! Een paar weken geleden vond ik je vrij sterk overkomen, maar nu iedereen jou hier vertelt hoe abnormaal je eetgedrag is en hoe zwaar en verdrietig het allemaal voor je is, ga je daar volledig in mee.
Ik ben het absoluut met de rest eens dat een eetprobleem niet niks is! Maar laat je er niet door beheersen. Ondanks dat je 'ziek' (om het even zo aan te duiden) bent, heb je gewoon zelf de keuze in hoeverre je je hierdoor laat beïnvloeden, hoeveel het je leven beheerst. Het is goed dat je nu in ziet dat je eetpatroon niet normaal is, maar vergeet niet dat je zelf de
keuze hebt om het ook weer beter te maken.
Geen enkele psycholoog, therapeut of arts kan dit patroon doorbreken, niemand kan je 'beter' maken, behalve jezelf. Dat moet je echt niet vergeten, geef jezelf een figuurlijke schop onder je kont en ga je best doen om beter te worden, in plaats van je neer te leggen bij het feit dat je 'het gewoon niet kan'. Want dat is onzin natuurlijk, je kán het best, maar wíl je het ook echt?
Dit zeg ik niet om je af te kraken, maar je moet nu echt uit het 'auw, zielig, pijn, afvallen, ik kan het allemaal niet, red me dan, ik voel me rot'-cirkeltje. Absoluut onzin om daar in te blijven hangen, zeker omdat je zelf de keuze hebt om er ook weer uit te komen.
Fijne kerst, natuurlijk!