Geplaatst Ga eens praten hoe je deze situatie op gaat lossen...natuurlijk moet jouw vriend leren met een baby om te gaan, ik begrijp dat hij ook begin 20 is??? Zijn eerste kind? Misschien zijn eerste relatie waarbij hij heeft samengewoond?
Jullie zijn nog 2 kind-ouders en alles is nog nieuw.
Maar om nu na een paar maanden van S*hit ineens hem te gaan zien als een sukkel die slechte dingen gaat doen....
In je profiel die wellicht pas een paar maanden geleden is aangepast, vertel je dat je zwanger bent en dat jullie beiden niet kunnen wachten tot het kind er is.
[/quote]
Erg verantwoordelijk kan ik hem niet noemen nee. Daarnaast is hij 35, heeft meerdere volwasse relaties achter de rug, maar dit is wel zijn eerste kind. Ik ben géén kind-ouder. Ik ben gewoon volwassen en mijn leeftijd vér vooruit aangezien ik geen rochel geef om uitgaan, jongens enz enz. Op mijn 17de had ik al een koophuis met een toemalig vriendje en daar ook al de nodige ervaring mee gehad.
Mn profiel moet ik inderdaad nog even aanpassen.
Nu kan ik je vertellen dat als je in mijn schoenen had gestaan, je ook niet echt positief naar hem had gekeken. Door dit gehele topic heen heb ik meerdere acties van hem beschreven en het overgrote deel is gewoon zwaar onverantwoordelijk te noemen
Nu ben ik er zelf bij om hem terug op aarde te roepen of om tegen hem in te gaan, maar die kleine heeft straks de eerste 2 jaar geen stem en kan niet zelf beslissen hoe of wat.
En dáár ben ik dus bang voor. Dat hij onnadenkende dingen gaat doen en die kleine in onverantwoorde situaties gaat plaatsen.[/quote]
Wat me wel opvalt is dat het pas "mis" is gegaan nadat jij zwanger werd. Voordien was er dus niets aan de hand? Is het dan vreemd om te denken dat jouw houding tov hem misschien wat veranderd is sinds jij zwanger bent?
Je zegt dat je de laatste maanden/weken op je tenen hebt gelopen en niet gezeurd hebt, maar ik lees vervolgens wel in je posten dat jij ALLES moet zeggen tegen hem wat er gebeuren moet. Daaruit lees ik dat je hem wel degelijk achter z'n broek aan hebt gezeten en hem een beetje als een klein kind behandeld hebt misschien omdat jij vindt dat hij niet genoeg verantwoordelijkheid liet zien. Dat voelt hij natuurlijk ook.....en dat lijkt me niet leuk.
Van een uurtje in de rook zitten als je zwanger bent krijg je echt geen ongezond kind. Mijn hele familie rookt, maar toen mijn kleine eenmaal geboren was werd er in het bijzijn van de kleine niet gerookt. Maar in de periode van mijn zwangerschap heb ik ze niet gevraagd in mijn bijzijn niet te roken. Van dat uurtje gaan ze niet dood zolang ze nog veilig in je buik zitten. Je kunt ook overdrijven natuurlijk.
Ik denk dat je nog versteld zult staan hoe hij straks omgaat met die kleine als hij haar eenmaal in z'n armen heeft
[/quote]Het is gewoon aangetoond dat roken en meeroken schadelijk is. Ik heb er zelf al een hekel aan om in de rook te zitten en ga dit gewoon al helemaal niet doen als ik zwanger ben. Dat jij daar anders over denkt, prima, maar ik vind niet dat mensen die roken dit aan mij op hoeven te dringen en/of mij met de nek aan moeten kijken als ik die situaties vermijd.
Met 'alles moeten zeggen' bedoel ik of hij eens wil koken en of hij eens een wasje in de machine wil gooien. Ik heb bijna alles zelf gedaan, maar op sommige momenten was mijn energie gewoon stomweg óp. En dan nog vroeg ik het altijd heel vriendelijk en uiterst beleefd om hem maar niet op zijn tenen te trappen, om vervolgens te horen dat ik me aanstelde en het best zelf kon...
Uiteraard zal hij heus wel vertederd zijn als die kleine er eenmaal is, en uiteraard zal hij lief zijn enz enz, maar daar schiet ik nu en straks helemaal niks mee op! Hij zou nu al lief moeten zijn, hij zou nu al mij ontzien moeten hebben ipv mij alles alleen op laten lossen én me bestoken met dingen als: je stelt je aan, je zeurt, jij wilde zwanger worden.
Een kind zal hierin opgevoed worden en niet beter weten dat het naar de vader gaat. Maak hier ajb geen punt van, dan doet een kind dat ook niet. 
