Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-05-10 17:35

Geplaatst: 08-05-10 17:35

Ik ben zelf op de basisschool en de eerste van de middelbare school erg gepest. Zelf had ik het idee dat het afgesloten was toen ik naar het tweede jaar ging en het pesten ophield, maar enkele jaren later kwamen langzaam de gevolgen bij mij naar boven.
Ik ontwikkelde faalangst en had moeite me te concentreren op toetsen. Heb dagen gehad dat ik de klas uitgehaald werd tijdens een toets, omdat ik alleen maar zat te snotteren.
Uiteindelijk heb ik hier jaren later nog hulp bij gehad van een psychologe. Ik merk nu nog steeds dat ik moeite heb om contact te leggen met vreemden en dat ik niet snel mijn mening laat horen aan mensen als ik ze niet ken.

**Geplaatst**: 08-05-10 18:49

Geplaatst: 08-05-10 18:49

Gentlegiant: Wat je zegt op het einde herken ik ook. Ik vraag me vaak af hoe ik geweest was nu als ik niet door die hel heen was gegaan. Ik vraag me vaak af of ik dan ook zo'n missis perfect zou zijn zeg maar. Het type wat ik nu dus totaal niet kan uitstaan.

Sterkte trouwens, wat gemeen van je ex ook om het op die manier uit te maken :(:)

.

conDios: Idd, dat heb ik ook. Als ik mensen zie die ik kan combineren met de pesters van vroeger houd het op. Dan mag ik ze al niet en durf ik niets meer te zeggen of te doen in hun omgeving. Heel vervelend want idd, die mensen hebben er niets mee te maken.
Ik heb dit eigenlijk vooral als er meiden bij zijn. Ik heb anderhalf jaar tot twee jaar bij en jongerencentrum gewerkt hier in de buurt. Hier had ik veel collega's die ik dus kon combineren met mijn pesters van vroeger. En ik sloeg dicht. Durfde niets meer. Maar heb stug vol gehouden, wilde me niet laten kennen en me over de dingen van vroeger heen zetten. Een dag waren al die meiden er dus niet en stond ik met de jongens back stage (het was namelijk een discotheek

). En dat was rond uit geweldig. Heb echt gelachen met ze, en ze vonden me nog 'cool' ook. (Ja dat klink beetje raar om over jezelf te zeggen

). Maar iig, mijn muziek smaak vonden ze goed en al snel werd me uitgelegd hoe de draaitafels werkten, kreeg ik drankjes aangeboden en stond mijn muziek op volle volume te draaien in die discotheek.

Helaas heb ik daar moeten stoppen ivm gezondheid en drukte.
Ik kom die mensen nog wel tegen hier in het dorp, zodra die meiden erbij zijn weet ik me weer geen houding aan te geven.. Zijn ze weg, dan kan ik weer prima slap ouwehoeren met die jongens. Zijn overigens wel echt popi jopies waar je geen ruzie mee wilt, en dus eigenlijk niet mijn type mensen..
Heel apart eigenlijk, dat ik met jongens beter over weg kan. Want als het op relaties aan komt ben ik weer ongelofelijk moeilijk..

Babico3: Ik vind je ten eerste een prachtig meisje (had even in je profiel gespiekt!)
Wat je zegt over dat bitchie, dat heb ik ook. Mensen denken in de eerste instantie altijd dat ik een gigantische bitch ben. Maar ik ben eigenlijk gewoon hard van buiten, maar van binnen nog steeds onzeker.

ikdoemaarwat: Ik ben ook de andere kant op gegaan, heb zelf ook een meisje gepest, maar later in het schooljaar ben ik voor haar op gaan komen. Was niet trots op wat ik deed.

Ik zelf merk trouwens dat ik heel erg zoekende ben naar wie ik dus ben zeg maar. Ik ben in 2 jaar tijd van emo/rocker/alto iets gegaan naar.. Ja.. Meer zoals het type die ik eigenlijk niet kan uit staan. Ik ben op zich wel blij met wie ik ben, maar het kan altijd beter en altijd anders. Eigenlijk word ik gek van mezelf want ik begin nu juist weer een kakkertje te worden zeg maar. Alleen, als ik nu bijvoorbeeld uitga merk ik wel dat ik veel meer jongens op me af krijg. Meiden kijken me vaak alleen maar dodelijk aan, en ik ook naar hun. Ik kan gewoon niet overweg met meiden, alleen met mijn vaste vriendinnen groepje. Op mijn stage ben ik ook al one of the guys en laatst zijn mijn beste vriend nog dat ik meer mannelijk was dan vrouwelijk. En dat terwijl ik van al mijn vriendinnen de meeste sieraden draag, op de hoogste pumps loop en eigenlijk op het moment het drukste is met haar uiterlijk. :')

Ik ben daar nu ook zo druk mee denk ik omdat ik dan het gevoel heb dat ik er goed uit zie en dat geeft me zekerheid. Misschien verberg ik wel gewoon mijn onzekerheid ermee?
Wat een diepgang.

**Geplaatst**: 08-05-10 21:41

Geplaatst: 08-05-10 21:41

Ik heb dat ook, dat ik beter overweg kan met jongens dan met meiden. Dit terwijl ik vroeger juist altijd door de jongens gepest werd

!

Het fijne aan jongens vind ik dat ze zeggen wat ze denken en niet snel achter je rug om l*llen.. Je weet met hun meestal meteen waar je aan toe bent en daarbij kunnen jongens over het algemeen beter slap ouwehoeren dan meiden, wat ik dus graag doe

!

Op mijn werk (supermarkt) word ik door de vulploeg (voornamelijk jongens) als de gezelligste cassiere beschouwt en word idd ook steeds vaker als "one of the guys" gezien. Ga vaak met hun mee een biertje drinken ofzo, super gezellig!

Ook op school trek ik sneller naar jongens dan naar meiden toe. Heel fijn dat ik er een echte vrouwenstudie op heb zitten, ik gestopt ben met een gecombineerde opleiding en ik volgend jaar weer een echte vrouwenstudie ga doen

Wil trouwens allemaal niet zeggen dat ik vrouwen/meiden geen kans geef om mij te leren kennen/ik hun te leren kennen. Zeer zeker niet, maar ben dr vaak wat sneller op uitgekeken

**Geplaatst**: 08-05-10 21:42

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 08-05-10 21:42

Ik kan met niemand goed overweg.

Nee oké dat is niet waar haha. Misschien kan ik met 1 iemand goed overweg.

**Geplaatst**: 09-05-10 09:40

Geplaatst: 09-05-10 09:40

Babico3 schreef:
Onze klas heeft het voor elkaar gekregen om (en ik overdrijf niet) elke invaller die we ooit hebben gehad huilend het lokaal uit te krijgen en onze vaste docent is na ons schooljaar vertrokken bij de school. Om maar even aan te geven hoe het was

Verder was ik heel stil thuis geworden en ging altijd gelijk maar naar boven en liet niemand meer binnen in mijn gedachtes. Hier is mijn moeder ook nog heel lang verdrietig over geweest en als mensen toen ik in de 1e zat aan haar vroegen naar mijn basisschooltijd moest zij ook huilen..

Aah dat is ook zo herkenbaar!Wij hadden ook echt een horror klas! arme arme arme arme invallers.....Elke keer als ik aan Pabo denk, denk ik Ohhh ik NOOIT!:P nooit:P!
Mijn klas heeft het ze gewoon het leven zuur gemaakt....:|
Van de aller ergsten hoor ik trouwens niet meer zo heel veel...
en jullie?

Ik vind dat tweede stuk ook zeer herkenbaar! Muisstil boven, alles verwerken, en zorgen dat in godsnaam niemand er achter komt....ik schaamde mij zo erg!
Idd, meteen naar boven en niemand bij je gedachten laten komen...

Schaamden jullie je ook zo erg?
Hoeft natuurlijk helemaal niet, maar toch deed ik het.

**Geplaatst**: 09-05-10 09:44

Geplaatst: 09-05-10 09:44

secricible:
Heeft het geholpen, hulp van een psycholoog? dat heb ik nooit gehad omdat ik niet wilde dat mijn ouders erachter kwamen, en hulp zoeken zonder mijn ouders? dat begreep ik toen allemaal niet;)

Darkdreamer & imketarek:
grappig.. Ik kan ook beter met jongens. Ik ben door jongens en meiden gepest, maar jongens waren straight to the point en meiden zijn gewoon krengen, jong en oud

achter de rug om l.u.llen enzo...vuile spelletjes etc.
jongens waren meer van het schelden en duwen.
dus ik kan nu ook beter met jongens overweg, meiden kan ik bijna niks mee tenzij er echt een lange tijd overheen gaat om ze te leren kennen..

**Geplaatst**: 09-05-10 09:48

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 09:48

Ik ben op de basisschool ook wel gepest.
Vaak door jongens, die mij dan opwachten na schooltijd enzo.
Ik geloof best dat ik daar wat aan over heb gehouden, want ik heb met bepaalde dingen dus echt geen zelfvertrouwen, vraag mensen vaak om dingen te bevestigen over mijzelf, slecht nieuwe contacten leggen enz.

**Geplaatst**: 09-05-10 12:07

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 12:07

@ Iedereen:

Deden de leraren/docenten bij jullie veel aan het pesten?

Bij mij totaal niet. Op de basisschool had de juf en de meester duidelijk een 'lievelingetje' en de pesterijen...tsjah daar werd amper aandacht aan besteed. Ze deden alsof hun neus bloedde.

En de middelbare school hetzelfde verhaal, schandalig. Ik weet zeker dat ze het door hadden, dat moet wel, maar ze deden van niet...

**Geplaatst**: 09-05-10 15:28

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 15:28

Bij mij viel het niet op voor de docenten. Af en toe deden ze het voor het oog van de docent maar hee in de puberteit gebeuren die dingen nou eenmaal that's life dus deden ze niets. Pas toen een vriendin zag dat ik gebroken was deed de mentor iets.

**Geplaatst**: 09-05-10 15:36

Geplaatst: 09-05-10 15:36

Ik kan hierover meepraten.

Ik ben vroeger op de lagere school veel gepest(ik was erg stil en verlegen, zonderde me graag af en vaak niet veel vriendjes en vriendinnetjes) later op de manege ben ik ook nog getreitert. Ondanks het zelfvertrouwen dat ik daar had door de mensen waar ik wel mee omging, ben ik wel een beetje weggepest daar, al had ik meerdere redenen om weg te gaan.

Ik merk nu nog heel erg sterk dat ik met regelmaat erg onzeker ben en niet goed weet wat mensen over me denken, ik wordt snel boos en bijt van me af als iemand een banketstaaf opmerking maakt of als ik denk dat iemand dat doet, ook als het anders bedoeld is.
Ik vindt dat best vervelend dat ik daardoor mensen regelmatig verkeerd inschat.

Ik heb al sinds mijn 13e/14e (ben nu 22 bijna 23) vriendinnen die eigenlijk altijd bij me zijn gebleven en we zijn er voor elkaar door dik en door dun, veel nieuwe vriendinnen heb ik niet en vindt het ook erg moeilijk om die nog te maken.
(ook door gebrek aan tijd en dergelijke, maar toch)

**Geplaatst**: 09-05-10 15:39

Geplaatst: 09-05-10 15:39

Ik ben al zo lang ik mij kan herinneren gepest. Eerst gewoon scheldwoorden en later toen ik dus naar de stad verhuisde ben ik heel erg geteroriseerd. Getreiterd, bedreigd en zelfs geslagen. De leraren deden er dan ook niks aan en ik hoorde vaak genoeg dat ik het aan mijzelf te danken had. Uiteindelijk heb ik dus een muur om mij heen gebouwd waar bijna niemand meer door heen kan komen behalve mijn familie. Nu, 10 jaar later loop ik waarschijnlijk met een post traumatische stress stoornis rond en ben ik sinds kort onder behandeling van een psych. Ik heb heel vaak gedachten gehad om het leven te beeindigen want voor mij hoefde het allemaal niet meer. Ik heb nu gelukkig een stage gevonden waar ik geaccepteerd wordt zoals ik ben... Mensen vertrouw ik niet meer, met name ook de jongens omdat ik ook iets in het verleden meegemaakt heb. Ik heb nu de nasleep van het treiteren... Hopelijk komt het allemaal goed met me want ik wil er gewoon vanaf.. ik wil gewoon weer mensen kunnen vertrouwen en met ze omgaan. Sorry voor het lange verhaal...

**Geplaatst**: 09-05-10 16:18

Geplaatst: 09-05-10 16:18

conDios schreef:
Deden de leraren/docenten bij jullie veel aan het pesten?

Nee. Sterker nog, er waren een aantal leraren die meededen. De pesters hadden een aantal rare namen voor mij bedacht en er was een leraar die me steevast bij één van die namen noemde.
Andere leraren deden gewoon of ze niks merkten.

Ook kreeg ik altijd straf als ik te laat was gekomen omdat pesters me ergens hadden opgehouden.

De pesters kan ik al niet vergeven, maar de volwassenen die meededen of het gewoon hebben laten gebeuren al helemaal niet. Zij hadden moeten ingrijpen, ik begrijp niet hoe je een kind zo aan haar lot kan overlaten.

Vreselijk, ik hoop dat ik me nooit in mijn leven nog zo onveilig en onbegrepen hoef te voelen.

**Geplaatst**: 09-05-10 17:57

Geplaatst: 09-05-10 17:57

@ Purny:
Dat is echt een heel vervelend verhaal...Ik hoop ook voor je dat je hier vanaf komt! :(:)

Wel heel fijn voor je dat je nu wat op je plekje zit in je stage

@Redpassion:
shocking dat de leraren gewoon meededen. Achteraf had je ze wel aan kunnen geven bij de politie, echt schandalig, dat meepesten!

Hier nergeerden de leraren het echt steevast..

**Geplaatst**: 09-05-10 18:55

Geplaatst: 09-05-10 18:55

Bij mij deden de leraren er ook niet echt iets aan..
Als ik weer eens in tranen bij mn mentor kwam (of mn ouders namen contact met haar op) was het: ja, ik zal met hem (grootste pestkop) praten, maarja, hij heeft gilles de latourette (of hoe je t schrijft..), dus hij kan er niks aan doen!

met gevolg dus dat jongen er idd niet eens de moeite voor nam zichzelf te verbeteren, want mentor en andere leraren hielde toch wel rekening met zijn afwijking (of hoe je dat moet noemen..)
En meneer de pestkop trok de hele klas mee, zo ongeveer..

**Geplaatst**: 09-05-10 19:00

Geplaatst: 09-05-10 19:00

ImkeTarek schreef:
Bij mij deden de leraren er ook niet echt iets aan..
Als ik weer eens in tranen bij mn mentor kwam (of mn ouders namen contact met haar op) was het: ja, ik zal met hem (grootste pestkop) praten, maarja, hij heeft gilles de latourette (of hoe je t schrijft..), dus hij kan er niks aan doen!

met gevolg dus dat jongen er idd niet eens de moeite voor nam zichzelf te verbeteren, want mentor en andere leraren hielde toch wel rekening met zijn afwijking (of hoe je dat moet noemen..)
En meneer de pestkop trok de hele klas mee, zo ongeveer..

Oh dat had ik vorig jaar ook..Meisje met woedeaanvallen, en dus schold ze regelmatig leraren uit voor de meest vreselijke dingen, en ook ik was daar slachtoffer van. En leraren deden er niks aan. Maar ik laat niet zo tegen me praten dus hadden we ruzie.

Ging de leraar nog met mij praten ook, dat ik er mee rekening moest houden dat ze woedeaanvallen had. Ja doei, ze gebruikte het gewoon als excuus om mensen te zieken.

Later dat jaar merkte ik wel dat het minder werd, maar als ze ze toen nog had moest ze vaak ook huilen dus merkte ik dat het misschien toch niet echt een smoes was.

**Geplaatst**: 09-05-10 19:26

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 19:26

poeh jullie konden er toch niks aan doen dat diegene een afwijking had?

als mentor zou ik zeggen: Jullie moeten het begrijpen, niet accepteren(qua schelderij)

**Geplaatst**: 09-05-10 19:44

Geplaatst: 09-05-10 19:44

conDios schreef:
Babico3 schreef:
Onze klas heeft het voor elkaar gekregen om (en ik overdrijf niet) elke invaller die we ooit hebben gehad huilend het lokaal uit te krijgen en onze vaste docent is na ons schooljaar vertrokken bij de school. Om maar even aan te geven hoe het was

Verder was ik heel stil thuis geworden en ging altijd gelijk maar naar boven en liet niemand meer binnen in mijn gedachtes. Hier is mijn moeder ook nog heel lang verdrietig over geweest en als mensen toen ik in de 1e zat aan haar vroegen naar mijn basisschooltijd moest zij ook huilen..

Aah dat is ook zo herkenbaar!Wij hadden ook echt een horror klas! arme arme arme arme invallers.....Elke keer als ik aan Pabo denk, denk ik Ohhh ik NOOIT!:P nooit:P!
Mijn klas heeft het ze gewoon het leven zuur gemaakt....:|
Van de aller ergsten hoor ik trouwens niet meer zo heel veel...
en jullie?

Ik vind dat tweede stuk ook zeer herkenbaar! Muisstil boven, alles verwerken, en zorgen dat in godsnaam niemand er achter komt....ik schaamde mij zo erg!
Idd, meteen naar boven en niemand bij je gedachten laten komen...

Schaamden jullie je ook zo erg?
Hoeft natuurlijk helemaal niet, maar toch deed ik het.

ik ook,
mijn moeder vertelde het vrolijk aan de hele straat rond.. Dus die niet echt volgens mij,
maar damn, wat genant. Dat vind ik nog steeds als de buurvrouw er vrolijk over begint, :roll:

en vooral toendertijd... Introductiegesprek op de middelbare school waar ook al je bijzonderheden enzo verteld moesten worden en je verleden etc.

Daar heb ik echt dagen niet van geslapen, wilde echt naar een andere school om onder zo'n gesprek uit te komen..

Kan er nu wel wat meer afstand van nemen.. Inmiddeld breng ik ook al weer 6 jaar op de middelbare door, dus het is wel al een poosje geleden. het pesten....

Dat ik in mensen 'pesters' zie heb ik ook heel erg gehad, maar nu eigenlijk niet meer zo.. Maar ik voel me nog steeds heel ongemakkelijk bij zo ongeveer iedereen en heb na 3/4 jaar op mijn nieuwe school te zitten heb ik nog steeds geen vrienden....

Ik vind jongens echt veel 'moeilijker' dan meisjes, als een jongen tegen mij praat ben ik nog altijd een beetje beduusd en weet ik nooit zo goed wat ik moet zeggen. Maar ik ben ook niet echt knap ofzo :')

Nee, ik ga echt 10x liever met meisjes om dan met jongens... Wat ze achter mijn rug om zeggen boeit me dan ook echt niets, want ik beschouw mensen over het algemeen toch meer als 'mensen om de tijd mee door te brengen' dan als 'vrienden' ofzo

.... (wat wss wel iets zegt over mijn vertrouwen in mensen hehe

)

**Geplaatst**: 09-05-10 19:46

Geplaatst: 09-05-10 19:46

conDios schreef:
@ Iedereen:

Deden de leraren/docenten bij jullie veel aan het pesten?

Bij mij totaal niet. Op de basisschool had de juf en de meester duidelijk een 'lievelingetje' en de pesterijen...tsjah daar werd amper aandacht aan besteed. Ze deden alsof hun neus bloedde.

En de middelbare school hetzelfde verhaal, schandalig. Ik weet zeker dat ze het door hadden, dat moet wel, maar ze deden van niet...

Oh wat is dit herkenbaar... Ik ben in totaal 11 jaar gepest en ik heb er o.a. borderline aan overgehouden. Loop er ook voor bij het GGZ.

Kunnen jullie er ook zo moeilijk over praten?

**Geplaatst**: 09-05-10 20:04

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 20:04

Ja... ik heb echt moeite om het te vertellen bij de psych... laat ook niet makkelijk dingen los daarover...

**Geplaatst**: 09-05-10 20:06

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 20:06

Ik ook niet, klap op zo'n moment helemaal dicht en dan komt er geen geluid meer uit

**Geplaatst**: 09-05-10 20:16

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 09-05-10 20:16

Maar eigenlijk is het heel raar, dat de gepeste zich schaamt. En de pester niet. Die zou zich rot moeten schamen!!

Ik praat er ook moeilijk over. Hier ben ik natuurlijk wel openhartig, maar dat komt omdat dit redelijk anoniem is

Mijn vriend weet dat ik gepest ben, een paar 'mensen waar ik de tijd mee doorbreng' (zoals menino zo mooi zegt:P) weten er ook van, mijn ouders vermoeden wel iets maar ik heb het nooit bespreekbaar gemaakt uit schaamte...

**Geplaatst**: 09-05-10 20:30

Geplaatst: 09-05-10 20:30

Wat ik wel erg vind is dat mijn moeder het nu vaak bagatelliseert. Een beetje wegwuift. Gaat er niet op in en zegt er niks over. Meer dan Oh, dat wist ik niet komt er niet uit. En het gesprek is over.

Ik begin er soms nog weleens over, ook omdat ik mijn dochtertje nu moest opgeven voor school. Ik wil dat mijn dochtertje nooit zo gepest wordt als ik ben geweest.
Ik voel me totaal niet serieus genomen door mijn moeder, ze heeft nooit wat gemerkt aan me zegt ze.
Ze wist het niet. Ik hoop dat mijn dochter het komt zeggen als ze gepest wordt, of dat ik het aan haar merk.
Op school stotterde ik ook heel erg. In de vakanties ging dit over. Nu bij spanning komt het ook weer terug.

**Geplaatst**: 09-05-10 20:33

Geplaatst: 09-05-10 20:33

RedPassion schreef:
conDios schreef:
Deden de leraren/docenten bij jullie veel aan het pesten?

Nee. Sterker nog, er waren een aantal leraren die meededen. De pesters hadden een aantal rare namen voor mij bedacht en er was een leraar die me steevast bij één van die namen noemde.
Andere leraren deden gewoon of ze niks merkten.
Ook kreeg ik altijd straf als ik te laat was gekomen omdat pesters me ergens hadden opgehouden.

De pesters kan ik al niet vergeven, maar de volwassenen die meededen of het gewoon hebben laten gebeuren al helemaal niet. Zij hadden moeten ingrijpen, ik begrijp niet hoe je een kind zo aan haar lot kan overlaten.

Vreselijk, ik hoop dat ik me nooit in mijn leven nog zo onveilig en onbegrepen hoef te voelen.

Ook heel herkenbaar, soms waren de leraren erger dan de leerlingen. Ik was dom, kreeg ook regelmatig boeken of wissers naar mijn hoofd gegooid. Dat volwassenen dit soort gedrag richting een kind kan vertonen kan ik met mijn pet niet bij. Ik ben nu 27, maar ik kan me niet voorstellen dat ik een kind zo zou behandelen...

Suzanne F. Mijn ouders bagatelliseren het ook, ik denk wel dat ze het serieus nemen, maar het uit schuldgevoel doen.

**Geplaatst**: 09-05-10 20:34

Geplaatst: 09-05-10 20:34

Suzanne:

Tsjeej... Wat erg! Dat je moeder het zo wegwimpeld....
Dat heb ik dan weer niet vaak gehoord?
Zou ze zich diep van binnen schuldig voelen oid?

Top dat je nu zo alert bent bij je eigen dochter! Hou het idd in de gaten, je weet zelf hoe erg het is als kind zijnde...

@Bromfiets:

Pardon? De docenten?! echt?? Gooiden die serieus met boeken??

**Geplaatst**: 09-05-10 20:35

Geplaatst: 09-05-10 20:35

Ja dat zou ook kunnen. Dat ze zich misschien rot daarover voelt dat ik dat heb ervaren toen.....