Ik wil mij dan toch maar even (helaas) in het topic melden.
Ook ik heb al een heel traject van arts naar arts gehad, en ben nu in een periode dat ik 3 maanden moet afwachten. In februari 'mag' ik weer terugkomen bij de huisarts. (ik vond dat afwachten eerst hélémaal niets, maar nu vind ik het heerlijk dat ik niet constant naar
het ziekenhuis moet).
Mijn grootste klacht is ook de moeheid, de slapte, het uitgeputte gevoel als ik wakker wordt, dagen waarin ik niets waard ben omdat ik wat inspannends heb gedaan de pijn in mijn spieren (benen, armen), concentratie en geheugen dat achteruit gaat, slecht zien, koortswangetjes, snelle rikketik en ga zo maar door. De klachten zijn redelijk stabiel, nu met dit koude weer merk ik wel dat eigenlijk bijna al mijn energie naar het warmstoken van m'n lichaam gaat, en alles doet wat meer pijn. Maar van de moeheid zelf ben ik mij juist wat minder bewust, ik weet niet eens meer of ik energie heb of niet. Zo raar, net of dat helemaal weg is.
Uiteindelijk zijn bij mij de volgende diagnoses overgebleven; CVS/ME, fibromyalgie of een spierziekte nadat ik bij een longarts, kno-arts, kinderarts en kinder-cardioloog ben geweest. (de laatste 2 voor deze klachten).
Ik heb al wat tips van bokkers gehad wat ik nog kan doen, en daar wil ik in februari ook mee aan de slag. Mijn longarts vond dat ik mij door de huisarts naar het CVS centrum in Amsterdam moest laten verwijzen. Vond het dus interessant te lezen wat jullie ervaringen daarmee zijn. Het spreekt mij erg aan dat er ook een cardioloog zit, op dat gebied wil ik sowieso nog een second opinion eigenlijk.
Wel vind ik het erg schokkend om te lezen hoe weinig jullie kunnen, dan krijg ik een schaamtegevoel waarom ik uberhaupt zeur over mijn moeheid... sommige van jullie die maar 10 minuten per uur wat kunnen. Dat jullie bijna alles op moeten geven voor zo'n ziekte waarover zóveel ongbegrip bestaat.
Zelf volg ik een hbo studie (verpleegkunde) en heb de zorg voor een aantal dieren. Afgelopen zaterdag ontslag genomen dus van mijn bijbaan (halve zaterdag in de 2 weken) ben ik bijna af. Over een paar weken moet ik ook 3 dagen per week stage gaan lopen. Werkelijk waar geen idee hoe ik dat ga redden maar als ik er maar niet over nadenk negeer ik ook het probleem. Als ik eerlijk naar mijzelf kijk vraag ik mij altijd af hoe ik het toch allemaal doe. Ik moet steeds harder rennen en ik ben bang dat ik op een gegeven moment struikel..