
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Riverrr schreef:Haha ja dat ging weer weg. Ik voelde me heel vervreemd van mezelf. Maar wel balen dat je er zo'n last van hebt!
Zou het wel allemaal bespreken hoor met je psych
Riverrr schreef:Maar een psychiater van buitenaf kan je toch ook nog benaderen?
En denk dat je gruis bedoeld hihi.
Zo ik ben kotsmisselijk nu. Doordat ik bijna niks heb gegeten schrok ik net van mezelf in de spiegel. Elk botje steekt uit.
Je ziet mn ribben, heupbotten, billen plat, alles! Ik kan echt door voor anorexiapatiënte...
Ik schrok zo dat ik mezelf heb gedwongen om 2 pannenkoeken te eten en een banaan. Jullie willen niet weten hoe, maar het is gelukt. Nu hopen dat ik het binnen hou want ben heel misselijk ervan maar wou t van schrik niet meer uitstellen tot morgen.
Hop hop eten! Bwehhhh
Riverrr schreef:Purny: oeiiii auw auw ik vind jou zo dapper, bij het idee alleen al ga ik piepen...
Heftig joolien... wil je er verder niks over kwijt?
Fijn dat het wel al beter gaat.
En ja ik begrijp het ook niet, ik heb het wel gezegd natuurlijk dat ik geen vergelijking had met iemand anders, maar dat ik me toch echt zorgen maak om mezelf. (klinkt wat stom, maar goed ik kan zo gewoon niet verder... iedere dag voel ik de paniek opkomen dat dit niet weg gaat. )
Dat het al heel lang aan de gang is vond ze inderdaad ook wel vreemd en ze zei ook dat als ik dit zo voel dat het dan zo zal zijn. Maar ik heb toch het gevoel dat ik haar moet overtuigen.
Riverrr schreef:nee dat moet ook niet kunnen jorine! Fijn dat je begeleidster achter je staat.
En wat onprofessioneel (netjes gezegd) dat ze je medicijnen is vergeten.
Heb je nog wel?
Ik ben vandaag ook weer naar mijn psych geweest. Ze vind mij niet depressief maar meer een dipje hebben. Omdat ik gewoon werk, etc. Ik wist niet wat ik hoorde, moet ik mezelf nu gaan bewijzen hoe depressief ik ben? Ik uitgelegd dat ik serieus suicidale gedachten heb, nergens van kan genieten, 3 kg ben afgevallen, alles loodzwaar voelt en nog steeds zeer slecht slaap tot niet slaap.
En dat ik door blijf gaan omdat ik wel moet en omdat ik weet dat het ook beter is om dingen te blijven ondernemen.
Daar luisterde ze wel naar en ze vond dat we het zeker moesten uitzoeken, maar toch heb ik het idee dat ze gewoon niet inziet hoe erg het er naar mijn gevoel voorstaat.