mvdbijl schreef:Bij mij is bij een uitstrijkje foute boel geconstateerd, ik ben kort uitgelegd geëindigd met hele pakket tot radiotherapie aan toe.
Dat traject duurt een jaar, veel pijn ellende en het veranderd je hele leven..
Ga alsjeblieft die 5 minuten voor dat uitstrijkje of die second opinion bij de gynaecoloog, het is peanuts, iets wat voor hun alledaags is en je zoveel ellende kan besparen.
Dat het voor die mensen alledaagse kost is, heeft natuurlijk geen impact op het gevoel van een ander.
Voor mij is het ook totale paniek. Nee het doet mij geen pijn, maar ik vind het zo vreselijk akelig. Dat is met geen woord uit te leggen. Ik heb geen vreemde afwijkingen daar beneden waardoor het zo is. Ik ben ook nooit misbruikt of aangerand. En toch voel ik het zo.
En dat gevoel mag er gewoon zijn... En dat gun ik iedereen. Ik begrijp volkomen dat jij (en met jou vele anderen, ook allemaal geheel terecht) er op pusht en dat mag ook.
Maar ik denk dat het heel belangrijk is om ook stil te staan bij mensen die het heel moeilijk hebben met dat onderzoek. Het bagatelliseren van die gevoelens is volgens mij heel gevaarlijk. Door die gevoelens er te laten zijn kunnen artsen denk ik alleen maar verbeteren en juist daarmee het onderzoek laagdrempeliger maken. 
Ik heb er heel erg veel moeite mee gehad om bij mijn huisarts aan te geven dat ik het heel akelig vond, door de mensen die mij het gevoel gaven een aansteller te zijn (niet hier op bokt overigens hoor!) Terwijl de assistente juist heel veel begrip had voor de situatie.
Overigens moest ik wel na een hpv uitslag bij thuisonderzoek.