Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
Janine1990 schreef:Dit topic ligt al eventjes stil... maar ik hoop dat hier wat mensen zijn die mij een beetje gerust kunnen stellen...
Onlangs kreeg ik wat bloederige afscheiding, terwijl ik eigenlijk nooit bijzonder veel afscheiding heb en al 13 jaar niet meer ongesteld ben geweest door de prikpil...
Nog niet voor een uitstrijkje geweest (vorig jaar 30 geworden), omdat ik daar als een berg tegenop zie. Huisarts vond het verhaal niet verontrustend, maar ik wel...
Zelftest gedaan, waar ik nu net de uitslag van heb gekregen... Er is HPV gevonden...
Dus ik bel de huisarts om het nodige af te spreken, waar ik dus helemaal als een berg tegenop zie. Maar die zijn vandaag gewoon gesloten. En nu zit ik 'm gigantisch te spacen, want als dit al fout is is al het andere natuurlijk ook helemaal verkeerd. Het mooie van dit alles is dat ik er volledig alleen voor sta. Mijn angsten worden gebagatelliseerd en ik moet me gewoon niet zo aanstellen.
Ik zit eigenlijk echt een beetje om steun en een arm om me heen verlegen...
Mayflower_ schreef:Janine1990: je mag mij altijd een PB doen hoor. Ik ben doktersassistente van beroep en doe vrijwel dagelijks uitstrijkjes.
Jen: sterkte morgen! Ik heb afgelopen november hetzelfde ondergaan en is mij 100% meegevallen. Had begin juni controle uitstrijkje en alles was weet goed:) HPV weg en weer PAP 1.
Het komt goed hoor!
jen schreef:Mayflower_ schreef:Janine1990: je mag mij altijd een PB doen hoor. Ik ben doktersassistente van beroep en doe vrijwel dagelijks uitstrijkjes.
Jen: sterkte morgen! Ik heb afgelopen november hetzelfde ondergaan en is mij 100% meegevallen. Had begin juni controle uitstrijkje en alles was weet goed:) HPV weg en weer PAP 1.
Het komt goed hoor!
Thanx. Heb al van meerdere gehoord dat het mee kan vallen. Heb laatst m'n spiraal laten vervangen en dat vind ik ook al flink onprettig. Als ze dan gaan vertellen over een plaatselijke verdoving en slechte cellen weghalen gaat m'n maag al helemaal draaien
Janine1990 schreef:Jullie Bokkers zijn ook zo liefTopic ligt een paar maanden stil en zo'n oproep wordt toch weer snel op gereageerd.
Een uitstrijkje maken op zich zie ik al enorm tegenop. Dat de huisarts vandaag gewoon helemaal gesloten is vanwege corona vaccinatiedag (??????) maakt ook dat ik me zó niet gesteund voel.
En dan de mensen om mij heen die geen begrip hebben voor mijn drempel.
PoelieWoelie, dat wist ik niet... Ik ga eigenlijk volledig uit van het allerergste, maar dat is het probleem ook van alleen zijn. Ik heb geen klankbord dat mij kan afleiden of bij wie ik het van me af kan praten.
Ik heb er al een paar weken (sinds de spotting begon) enorme stress van, daardoor al ruzie met mijn meest naaste collega die het nodig vond om weer eens te benadrukken dat ik een 'oude' vrijgezel ben. Weliswaar een grapje, maar een grapje die er niet lekker in gaat omdat ik ooit nog wel de optie hoop te hebben op het proberen om kinderen te krijgen. En als je dan zegt dat diegene moet stoppen met die poedersuiker, dan is hij meteen anderhalve week chagarijnig en communiceert niet meer.
@StillAngel, hoe ben jij er de eerste keer achter gekomen? Aangezien je nog maar 27 bent...
jen schreef:Bedankt voor de fijne reacties over jullie ervaringen. Stelt me een beetje gerust. Ook heel fijn dat het bij jullie goed gekomen is
De assistente heeft goed uitgelegd wat te verwachten enzo. Met m'n Spiraal vervangen 3 weken geleden heb ik daarna ook bijna een week bloedingen gehad. Ze hebben toen voor het vervangen het uitstrijkje gemaakt op mijn verzoek. Heb giga buikpijnen en krampen de afgelopen tijd. Geen idee of dat ook ermee te maken heeft. De gynaecoloog heeft ook al echo's gemaakt en daar was niks op te zien. Ik zal morgen wel laten weten hoe het gegaan is
Daihyo schreef:Ik kwam per toeval dit topic tegen. Ik heb al een paar maanden last van een zeikerig gevoel in mijn onderbuik. Alsof je menstruatie er aan komt, maar dan continu. Ik heb op mijn 30e de 1e oproep gehad, maar toen overleed een goede vriend van mij en ben ik het compleet vergeten. De 2e oproep op mijn 35e kwam tijdens de verhuizing en is kwijt geraakt. Ik ben een watje, dus ik vond het allang best. Maar vorige week heb ik vanwege de buikpijn de huisarts gebeld. En toen mocht ik alsnog... Ergens is het maar goed dat het me overviel, want geen tijd om me druk te maken. Het viel me echt 500% mee. Beetje een rotgevoel, maar dat was het ook. Nu wachten op de uitslag. Gisteren nog gebeld, want de arts had gezegd 5 werkdagen, maar dat blijkt dus iets langer te zijn
Overigens ook een potje urine ingeleverd en daar kwam een fikse blaasontsteking uit en ik mag ook nog een afspraak maken voor een echo van de onderbuik.
Ik hoop ergens dat de blaasontsteking het dan maar is. Maar vind het wel spannend hoor, dat wachten
jen schreef:Thanx allemaal, ben net thuis. De behandeling zelf viel wel mee, alleen de verdoving was echt niet prettig. Ik lag als een malle te trillen van de spanning. De verpleegster en gynaecoloog hebben me er super doorheen geholpen, echt top. Vriendlief mocht zelfs mee naar binnen en heeft alles op een scherm mee kunnen kijken. Daar heb ik zelf voor bedankt, vond het al spannend genoeg hoefde dat echt niet te zien. Ze hebben een flink stuk weggehaald, meer als die normaal zou doen omdat ik toch geen kinderwens heb. Dit is naar de patholoog en krijg ik over 2 weken de uitslag van. Dus het is nog even spannend