Mijn mams is helemaal erg 21 wil ze de leeftijd hebben.
Vind ik niet zo gek hoor
Aranel
Berichten: 20326
Geregistreerd: 09-08-06
Geplaatst: 09-02-13 18:30
21 vind ik ook geen rare leeftijd hoor.. Genoeg 18 jarigen die de naam van hun grote liefde laten tattoƫren waarna ze gedumpt worden. Niet dat oudere mensen dat niet doen, maar met 21 ben je wel meer in staat tot vooruitdenken enz
KarmaWitch
Berichten: 4534
Geregistreerd: 12-04-09
Woonplaats: Bij de paarden
Geplaatst: 09-02-13 18:31
Joolien schreef:
xDaantjxx schreef:
Mijn mams is helemaal erg 21 wil ze de leeftijd hebben.
Vind ik niet zo gek hoor
Naja ik vind 18 toch een mooie leeftijd om vanuit je zelf het te mogen bepalen. Tot 18 onder begeleiding
Maar zoals Aranel zegt, op je 21e ben je vaak in staat iets beter vooruit te denken en slimmere keuzes te maken
Pinkey
Berichten: 1173
Geregistreerd: 25-03-08
Woonplaats: Home@Amsterdam & Horse@Amstelveen
Geplaatst: 09-02-13 18:41
Ik dacht dat het 18 was, ik heb iig ook mijn id moeten laten zien en ik ben duidelijk geen 16 meer
Qua leeftijd ligt het heel erg aan de persoon, sommige kunnen op hun 21ste nog niet logisch denken. Maar ik vind ook dat het beter naar 21 kan. Vooral met de hoeveelheid tramp stamp's die er tegenwoordig rondlopen sorry als ik iemand beledig
Mijn ouders zeiden dat ik een tattoo mocht als ik op mezelf ging wonen wat ik eigenlijk wel goed vond. Wanneer je op jezelf gaat wonen (en dan heb ik het niet over op kamers gaan) heb je vaak een andere 'state of mind' dan leeftijdsgenoten die op kamers wonen of nog thuis wonen. Ik was 18 toen ik op mezelf ging wonen en 19 toen ik mijn 1e tattoo liet zetten en ik was erg blij dat ik gewacht had, ik wilde op mijn 16e namelijk al een tattoo.. Heb nog geen seconde spijt gehad van mijn (inmiddels 2) tattoos.
Ik heb gewoon iets genomen waar ik nooit spijt van kan gaan krijgen dus mijn ouders vonden het prima. Het had volgens hun alleen wel wat kleiner gemogen (nog kleiner? ) .
Eerste tattoo is er op mijn 18 gekomen en vind dat een prima leeftijd. Mensen die op 18 nog niet nadenken, doen dat op 21 ook niet. Inmiddels zijn het er 3. Ik heb tattoo's die mijn hele leven "geldig" blijven of belangrijk blijven. Geen zinnen of whatever. Als ze de tattoo's zien vragen ze ook standaard wat ze betekenen en ik merk eigenlijk wel dat ik weerstand voel tegen die vragen... Ik moet altijd de neiging onderdrukken om te zeggen "dat zijn je zaken toch niet?" Meestal haal ik mijn schouders op en mompel ik iets van "da's voor mij een weet en blijft voor jou een vraag". Hoe reageren jullie daar eigenlijk op?
Ik leg het gewoon uit. Heb daar totaal geen moeite mee. Als de 'kunstwerken' op mijn lichaam worden bewonderd door iemand, wat eigenlijk altijd gepaard gaat met een compliment, ben ik zo vriendelijk er een uitleg bij te geven. Ik heb bijvoorbeeld de naam van mijn overleden dochtertje op mijn rechter onderarm, er wordt vaak aan me gevraagd wat er staat en voor wie het is en ik leg dan met alle liefde uit dat dat de naam van mijn meisje is en wat er met haar is gebeurd .
Mijn tattoo's zijn heel persoonlijk en eigenlijk geen verhalen die ik graag vertel. Ik heb ze echt staan als "herinnering" waar ik van kom... Het zijn mijn levenslessen en dan uitgetekend zeg maar... En ik vind het dan vaak toch moeilijk om te reageren omdat ik er eigenlijk niet over wil praten.
Ik vind het leuk om over mijn tattoos te praten! Mensen zien de mijne niet snel omdat ze op plaatsen zitten die je normaal gesproken niet ziet, dus vaak wordt het ook niet aan mij gevraagd. Maar bij mij is het meestal ook eerst een compliment en daarna een vraag waar het voor staat en dan vind ik het leuk om erover te kletsen!
Mensen die mij goed kennen zien mijn tattoo's en weten direct wat ze betekenen, dat vind ik het mooie ervan. M'n pols tattoo moet ik altijd uitleggen, maar dat doe ik met plezier.
Mijne staat op m'n onderarm. Wordt ook heel vaak naar gevraagd waarom ik ze heb laten zetten. Vind ik eigenlijk alleen maar leuk! Beter dan dat mensen zo raar staan te kijken etc.
Ik heb op mijn 17e mijn eerste tattoo laten zetten. Op mijn 18e mijn tweede en die is vervolgens op mijn 19e uitgebreid.
Ik heb die keuze toen heel bewust gemaakt op mijn 17e, heb er geen moment spijt van gehad en weet zeker dat ik dat nooit zal krijgen.
In mijn omgeving ken ik wel een paar mensen met tattoo's die ze op jonge leeftijd hebben laten zetten, waar ze denk ik spijt van gaan krijgen. Een vriend van mijn vriend heeft de naam van zijn vriendin over heel zijn onder arm staan. Vorige week is het uitgegaan...Die jongen is 19.
Ik hou er ook niet van om de betekenis van mijn tattoo's te vertellen. Niet perse omdat het te persoonlijk is maar omdat het dingen zijn die ik ben of waar ik voor sta. En dat gevoel kan je heel moeilijk over brengen op iemand anders. Ik hou ook niet van die vraag.
Ik vertel het soms wel en soms niet. Maar ik vind het niet raar dat mensen het vragen, het is zichtbaar en eerlijk is eerlijk, ik ben ook altijd nieuwsgierig.
Ik heb trouwens een mail van Acid tattoo gehad vannacht, met een verklaring voor zijn gedrag (hij had een pesthumeur) en wat ik nog aan het ontwerp wilde veranderen want hij had de hele week niets van me gehoord. Teruggemaild dat zijn boodschap vorige week duidelijk was en dat hij zichzelf daarmee minimaal 400 euro door de neus heeft geboord.
Nou zo hard vind ik het niet. Hij zei vorige week 'take it or leave it', dat vind ik pas hard. Zo ga je niet met klanten om, ook al teken je liever Marilyn Manson portretten dan cupcakes.
Pinkey
Berichten: 1173
Geregistreerd: 25-03-08
Woonplaats: Home@Amsterdam & Horse@Amstelveen
Geplaatst: 09-02-13 22:34
Ik vind het niet erg om uit te leggen waar mij tattoos voor staan, maar ze hebben meerdere betekenissen en niet iedereen hoeft alle betekenissen te weten
op zich wel goed dat hij een mail stuurde lieveli, en heel goed geantwoord. Zo leert hij dat je nooit je humeur op klanten afrekenen hihi
Ja en gewoon dat arrogante gedrag dat hij niet uit z'n hok kwam dat ik er was. Zaadbal.
Ik heb een tattoo laten zetten die te maken heeft met de ziekte van mijn papski. Dat zeg ik ook niet tegen iedereen, maar dan zeg je toch gewoon dat het persoonlijk is? Geen probleem, niemand vraagt door en ik vind het te futiel om me daar echt aan te storen. Met inkt val je op en roep je vragen op, als je dat niet trekt moet je geen tattoo nemen. Of ergens tussen je liezen waar niemand het ziet.
Ik ben het met je eens. Mijn eerste wordt een tattoo waar het gewoon moeilijk uit te leggen is. Nouja heb ook al een idee (waar ik super plaatjes bij heb gevonden waar mijn tattoeerder het verder mag ontwerpen), maar dat idee is gewoon geen datum voor te plannen. Hij is voor mijn vader als hij overleden is. Mijn vader is ook ziek (mag je vragen via pb, maar ook hier.) en hij houdt ontzettend veel van de Wolf. Mijn idee? Een wolf die naar volle maan huilt, met een wolk er half voor...
Mensen mogen vragen waarom je iets laat zetten. Dat vind ik niet erg, maar sommige (net als mijn vriend) hebben er gewoon zo'n zware betekenis aan zitten, wat je gewoon liever niet zomaar zegt.