Geplaatst: 22-02-07 20:15 Pas op met voorbarige conclusies over de pil hier! Bijna elke vrouw die een relatie (en dus seks) heeft, is aan een anticonceptivum, een correlatie betekent niet noodzakelijkerwijs een causaal verband!
Bij mij is de enige moodkiller stress en tijdsgebrek. Maar wie zijn agenda er eens grondig op na pluist, zal zien dat er heel wat momenten vrij te maken vallen (mss eens minder bokken?
). Mijn vriend mag gerust iniatief nemen bij mij, vaak krijg ik alsnog zin dan. Komt er niks, dan ben ik wel zo aardig op zijn minst hem even te helpen (soms lig ik gewoon tegen hem aan). Het leuke is dat ik vaak jaloers word en alsnog ga meedoen 
Bij ons draait "lust" heus niet altijd uit op "seks", nuja, toch niet die ene daad dan Wij kennen heel wat manieren om elkaar en onszelf te bevredigen en hebben daar ook veel plezier bij. Ik ken zeer goed de situatie: hij probeert wat, ik geen zin dus je houdt je stil, hij doet harder zijn best, jij wordt nog ongemakkelijker (ziet die oen nu niet dat het niks wordt???), hij probeert nog meer (doe ik iets fout? ), enz. Verwacht niet van je partner dat hij zomaar ziet wanneer het niets gaat worden! Hoeveel keer proberen ze niet wat en krijgen we alsnog zin? Zeg gewoon klaar en duidelijk dat je moe bent, of dat het even niet opkomt, ... Dan bespaar je elkaar die afschuwelijke momenten van afwijzings- en schuldgevoelens.
Vroeger had ik een erg opdringerig vriendje, en ik ken de idee van "onee niet even een knuffel of zoen of zelfs maar gesprek beginnen want dan wil hij weer meer". Ik heb geleerd me niet schuldig te voelen als ik eens geen zin heb. Het is zo en het komt straks vast wel terug denk ik dan. Maar het is geven en nemen. Iedereen begint een relatie ten eerste voor zichzelf, je zoekt gezelschap, een maatje, lichamelijke zaken. Zo ook je partner. Elkaar die dingen volledig onthouden kun je niet eeuwig volhouden. Het is niet omdat je zelf eens geen zin hebt dat je je partner niet even kunt plezieren toch? Zie het eens anders: als jij altijd zin had en je man nooit, daar zou je ook onder lijden. Je kunt er wel begrip voor hebben maar het is niet leuk. Het is voor beiden gewoon niet leuk en dus vind ik dat beiden wel een toegeving moeten doen.
Ik moet zeggen dat ik het wel erg getroffen heb met mijn vriendje nu, ik was zijn eerste lief. Hij wist eigenlijk van niks, en hij wil me heel graag begrijpen, dus praten we ook vrij open. Ik merk met plezier dat ik bij hem voor het eerst iniatief neem. Iets waarvan ik had gedacht dat het me nooit zou overkomen
Verder: seksuele zin is iets wat bij een vrouw idd niet helemaal vanzelf komt, maar het schijnt dat hoe vaker je gestimuleerd wordt, hoe meer je er ook naar verlangt. Even met jezelf spelen, je eigen lichaam ontdekken en behoeftes leren kennen vind ik ontzettend belangrijk. Je kunt niet verwachten dat je man je kan verwennen als je het zelf niet kunt. Dit kun je alleen of met twee doen.
Een moeilijk probleem eigenlijk, hoewel ik denk dat er in de meeste gevallen een oplossing kan gevonden worden
