*Grinnikt* Wat jullie zeggen; een feest der herkenning... tijd voor quotes! 
Citaat:
Ooohja dat is echt zooo raar, heb ik dan met 1 meisje in het bijzonder
Die weigert er gewoon over te praten! En ik weeeet gewoon dat het er zit!
Kan met haar ook niet heel lang samenzijn want dan wordt ik echt een bitch
Ik heb dit dus met mijn eigen vriend. Ik ben inmiddels zo geergert dat ik af en toe gillend het huis uit wil rennen... ik word ZO kwaad op hem dan.
Citaat:
Mag je ook meedoen als je gedrag vertoont wat wel heel veel overeenkomt met symptomen van Asperger?
Tuurlijk. Misschien moet je eens een psychiater bezoeken, die kunnen je verder helpen. 
Ik kwam er vanwege ''instorten'' terecht, en kreeg toen de diagnose. Ik was, geloof ik, 16 ofzo...
Citaat:
Hoe aannemelijk is het dat iemand Asperger heeft als het, voor zover bekend, in de familie niet voorkomt?(ik heb wel een 'aparte' familie, dat wel) En kan het ook zo zijn dat specifieke symptomen kunnen ontstaan door een combinatie van opvoeding, karakter en wat je hebt meegemaakt? Is het uberhaupt zinvol om, mocht het zo zijn, hiervoor gediagnosticeerd te zijn/worden? (sorry heb niet het hele topic doorgelezen, misschien dat al precies zo iets geschreven is, in dat geval, welke blz.?)
Volgens mij is het dus WEL genetisch... in elk geval zwaar erfelijk.
Of het kan ontstaan? Ik heb altijd geleerd dat het iets is wat je BENT, niet iets wat je HEBT. Je word er dus mee geboren denk ik... maar het kan wel pas op latere leeftijd ontdekt worden.
Zeker lichte vormen (zoals bij mij) blijven vaak verborgen tot de problemen ineens teveel worden...
EVEN CORRECTIE VAN MIJZELF; ik heb niks meer kunnen vinden over de specifiek vrouwelijke lijn en erfelijkheid. Vergissing van mij dus... Kennelijk de psych niet goed begrepen.
En dat het lijkt alsof het niet in de familie zit, zegt niets. Mijn opa (vader van mijn moeder) had het bijvoorbeeld, achteraf gezien, absoluut ook, maar is nooit bekeken. Hij werkte gewoon, hij leefde gewoon, maar het was absoluut een autist....
Citaat:
Das ook wel zo, maar ik ben nou eenmaal dol op stickertjes plakken (voor mijzelf dan, in mijn hoofd). Maakt voor mij het leven wat overzichtelijker. Ik wil altijd van alles weten wat het is, hoe het heet en waarom, dan kan ik het ordenen en er mee omgaan.
(ben ook dol op dingen ordenen, heb weleens uit pure verveling een bakje vruchtenhagel op kleur gesorteerd )
''Het stempel'' interesseert me werkelijk geen barst... ik ben wat ik ben en dat ben ik altijd al geweest. Toen ik de diagnose had gekregen heb ik nog gewoon studies en werk geprobeerd. Het label kon me niets schelen.
Maar dat ordenen, en alles in je hoofd op een rijtje moeten hebben, is héél herkenbaar!!!
Citaat:
Herkenning:
- Veel internetcontacten, weinig echte vrienden
- Slecht in contacten onderhouden
- Verkeerde dingen zeggen
- Geen uitgaanstype
- Verjaardag?! Grote verjaardag?! Arrrgh *rent weg*
- Enerzijds moet alles geordend (zo hoort het) anderzijds ben ik extreem slordig/rommelig/chaotisch.
Check, check, check, check... Hey! Welkom bij de club!!!
Over PDDNOS... ik heb vaak gemerkt PDDNOSsers niet goed te begrijpen. Het is duidelijk een hele andere vorm van autisme. Of ik met iemand met PDDNOS overweg kan, hangt ook van de persoon af... maar de denkwereld lijkt zo enorm anders dan de mijne!!
Persoonlijk vermoed ik dat mijn vriend ook PDDNOS heeft. Toen hij bij ons in het gezin kwam, hadden mijn ouders *2 Aspergerkids* direct door dat hij ook niet helemaal goed was op sociaal vlak. Misschien dat we daardoor goed met elkaar om konden gaan... twee autisten in een hok. Er zijn ook wel wat overeenkomsten... MAAR... Inmiddels wonen we samen, en hebben we heel vaak problemen met elkaar begrijpen, met elkaar praten... we denken echt héél anders. Hij is soms echt méér de ''autist'' dan ik...
Geplaatst: 08-11-07 01:21 
(voor mijzelf dan, in mijn hoofd). Maakt voor mij het leven wat overzichtelijker. Ik wil altijd van alles weten wat het is, hoe het heet en waarom, dan kan ik het ordenen en er mee omgaan.
Als ik bv op het erf bezig ben en er komt iemand langs die ik dan niet verwacht raak ik altijd helemaal de kluts kwijt met alle gevolgen van dien. Van hekken vergeten dicht te doen, spullen kwijtraken tot gewoon niet meer weten wat ik wilde doen en zelfs struikelen over bankjes en hele paarden. Ben af en toe net de verstrooide professor...Meestal helpt het dan wel als ik even rustig ga zitten (dan zie ik snel genoeg dat ik het hek weer eens open heb laten staan 
*
(lang geleden 
