Thanks voor de berichten.
Ik krijg idd vaak te horen dat mijn positiviteit en aanpassingsvermogen wel echt mijn sterke kracht zijn.
Maar hoe dan ook, het is niet dat het een keuze is, je moet toch door. En depressief in bed blijven liggen, werd het ook niet beter van…
Maar soms zit er ook een grens aan mijn positiviteit hoor 
Ik ben nu 47 en denk ook wel eens, stel je voor dat ik nog 30 jaar zo door zou moeten…
Op het moment gaat het niet goed en dan lukt het ook niet om altijd maar positief te blijven.
Stabiliseren van het high output stoma lukt nog totaal niet, ondanks zo’n beetje alle opties die ik thuis heb en sowieso eten gaat heel slecht en dus ook bijna geen opname van voedingsstoffen.
Zou eigenlijk vaker moeten gaan bloedprikken maar ontloop het een beetje omdat ik geen zin heb in weer een opname 
Ben meerdere keren al uitgedroogd geweest en de elektrolyten balans is heel lastig goed te houden maar ik wil mijn lijf de kans geven om de komende weken toch nog in balans te komen.
Wil niet (weer) afhankelijk worden van iv vocht en tpv.
Ben wel de thuiszorg aan het afbouwen want de stomazorg doe ik toch vanaf dag 1 al zelf en ook de wondzorg doe ik nu gewoon zelf.
Nog af en toe hulp met douchen als ik echt te slap ben maar liefst zo snel mogelijk afbouwen. Al is het vaak wel ff fijn om met hen te sparren over wel of niet naar het ziekenhuis bellen want zelf stel ik het nog wel eens te lang uit 
Mijn rug is wel blij dat ik het nu weer wat rustiger aan doe 
Maar die weet nog niet dat ik, zodra ik toestemming heb van de chirurgen, met een week of 3 hoop te gaan trainen bij de fysio