Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-10-25 09:04

Geplaatst: 02-10-25 09:04

Klopt, dat heet Rejection Sensitive Dysphoria. Rejection: afwijzing, Sensitive: gevoeligheid, Dysphoria: buitensporig groot/niet overeenkomend met de werkelijkheid. Men gaat er nu vanuit dat het komt doordat neurodivergente mensen met 80% méér negatieve feedback te maken krijgen in hun leven dan neurotypische mensen. Recent onderzoek heeft daarnaast ook uitgewezen dat 94% van de kinderen die te maken krijgen met 'schoolleed' (zowel sociaal als qua niveau) neurodivergent zijn. En al die negatieve sociale ervaringen creëeren een soort hypergevoelige lens op signalen die in de buurt zouden kunnen komen van een afwijzing.

**Geplaatst**: 02-10-25 09:12

Geplaatst: 02-10-25 09:12

VuurVleugels schreef:
Klopt, dat heet Rejection Sensitive Dysphoria. Rejection: afwijzing, Sensitive: gevoeligheid, Dysphoria: buitensporig groot/niet overeenkomend met de werkelijkheid. Men gaat er nu vanuit dat het komt doordat neurodivergente mensen met 80% méér negatieve feedback te maken krijgen in hun leven dan neurotypische mensen. Recent onderzoek heeft daarnaast ook uitgewezen dat 94% van de kinderen die te maken krijgen met 'schoolleed' (zowel sociaal als qua niveau) neurodivergent zijn. En al die negatieve sociale ervaringen creëeren een soort hypergevoelige lens op signalen die in de buurt zouden kunnen komen van een afwijzing.

Dat ben ik inderdaad tegen gekomen! Ben altijd een beetje voorzichtig met termen smijten etc. maar was dus benieuwd of jullie dat herkenden.
Maar ook dus inderdaad..

Voorbeeld vanuit mij: Gisteren voelde ik mij heel slecht omdat collega's dingen samen gaan doen en ik er niet voor uitgenodigd ben. Nu was het iets waar ik niet eens aan mee kon doen, maar het haalde helemaal herinneringen boven van de middelbare schooltijd waar ik me regelmatig buitengesloten voelde.
Rationeel weet ik dan wel dat zo'n reactie zeer overdreven is, maar mentaal zit dat toch anders.

**Geplaatst**: 02-10-25 09:17

Geplaatst: 02-10-25 09:17

Mijn dochter is continu bezig met wat anderen van haar vinden. Dus ja ik herken dat heel erg. Zij is heel bang voor afwijzing.

**Geplaatst**: 02-10-25 09:43

Geplaatst: 02-10-25 09:43

Josien_ schreef:
Voor jezelf zorgen is heel belangrijk! Maar ook best moeilijk .

Hebben jullie ook dat je erg gevoelig bent voor afwijzing of negatieve feedback?
Ik las online dat dat ook vaak voor komt bij ADHD, zelf heb ik er erg last van maar ik weet niet of dat nou echt daarmee te maken heeft

Ja echt enorm. Heb het daar laatst ook over gehad op mijn werk. Ik werk met mensen die van nature vrij direct zijn en ik kan daar soms echt niet goed mee omgaan, omdat ik door RSD op zo'n moment dichtklap. Uitspraken als: "Kunnen wij zo even praten" zijn voor mij, om precies dezelfde reden, ook echt een dingetje, omdat ik er dan meteen vanuit ga dat ik een afwijzing ga krijgen. Mijn collega's vonden het wel verhelderend om dat te horen, omdat ze daardoor iets beter weten hoe ze mij moeten benaderen en aanspreken.
Ik ben enorm rationeel, maar op dat soort moment neemt de paniek echt de overhand, terwijl het vaak echt nergens over gaat. Ga daardoor situaties ook echt uit de weg.

**Geplaatst**: 02-10-25 10:27

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 02-10-25 10:27

Dat is zo herkenbaar! En idd er dagen lang nog mee zitten, over piekeren en noem maar op. Een beoordelingsgesprek op mijn werk is ook zo'n fijne: er zijn toch altijd verbeterpunten en dingen waar je mee aan de slag moet, en me dan enorm verbazen over collega's die dan daarna gewoon vrolijk doorgaan met hun werk. Ik moet dat altijd laten bezinken, rondje buiten, noem maar op.

**Geplaatst**: 02-10-25 12:39

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 02-10-25 12:39

Herkenbaar. Net zo goed dat ik (zonder dat wist waar ik allemaal last van heb) altijd al zeg dat ik mijn eigen grootste criticus ben.

**Geplaatst**: 02-10-25 17:06

Geplaatst: 02-10-25 17:06

Absoluut. Ik durf bijvoorbeeld niet aan een deur te voelen van iets waar een bord ‘open’ staat maar het bijv binnen donker is of ik niemand zie. Omdat als ik de klink omlaag doe en de deur op slot zit ik me daarna vreselijk naar (want afgewezen , voor schut staan) voel.
Dat icm in zekere zin mensenschuw zijn en ook slecht begrijpen van de hele sociale structuur maakt het er niet makkelijker op te laveren in deze maatschappij. }:0

Ik wist helemaal niet dat de gevoeligheid voor afwijzing ‘iets’ was. Dank voor het inbrengen, weer wat geleerd.

**Geplaatst**: 02-10-25 19:25

Geplaatst: 02-10-25 19:25

Ja hier hetzelfde. Mijn manager schoot vandaag een 1 op 1 in voor volgende week. Heb ik zelf om gevraagd, om die vaker te hebben, en toch meteen dikke stress :')

Denk dat het, zeker met werk, ook een stukje is dat ik dan (irrationeel) bang ben dat mensen "erachter zijn gekomen" dat ik moeite heb met "gewone dingen". Of zo

**Geplaatst**: 02-10-25 21:25

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 02-10-25 21:25

Ik twijfel bij dat soort dingen altijd of het niet onder autisme valt. Maar goed, met alle overlap tussen adhd, autisme en hoogbegaafdheid probeer ik voor mezelf maar te accepteren en het te houden op "neurodivergent".

**Geplaatst**: 02-10-25 22:13

Geplaatst: 02-10-25 22:13

Douce schreef:
Ik twijfel bij dat soort dingen altijd of het niet onder autisme valt. Maar goed, met alle overlap tussen adhd, autisme en hoogbegaafdheid probeer ik voor mezelf maar te accepteren en het te houden op "neurodivergent".

Ha, zelfde mix hier en dat is ook altijd mijn strategie met dit soort twijfelgevallen :')

**Geplaatst**: 03-10-25 06:24

Geplaatst: 03-10-25 06:24

Ik vermoed sinds kort dat ik ook een neuro divergent brein heb. Ik herken dat afgewezen voelen ook heel erg. Ik vind een functioneringsgesprek of zoals dat bij ons nu heet een jaargesprek echt vreselijk. Ik denk altijd dat ik dan ontmaskerd wordt ofzo. Onzin want ik werk er al 18 jaar.

**Geplaatst**: 03-10-25 07:50

Geplaatst: 03-10-25 07:50

SusanH schreef:
Ik vermoed sinds kort dat ik ook een neuro divergent brein heb. Ik herken dat afgewezen voelen ook heel erg. Ik vind een functioneringsgesprek of zoals dat bij ons nu heet een jaargesprek echt vreselijk. Ik denk altijd dat ik dan ontmaskerd wordt ofzo. Onzin want ik werk er al 18 jaar.

Rejection sensitive dysphoria, kan ook los voorkomen of bij andere problematiek. Dat je daar kenmerken van hebt wil niet meteen zeggen dat je binnen het neurodivergent gebied zit.
Als je meer kenmerken hebt en daar mogelijk problemen mee ervaart zou je natuurlijk altijd gedegen onderzoek kunnen laten doen om het vast te stellen en handvaten te krijgen hoe er mee om te gaan passend bij jezelf.

**Geplaatst**: 03-10-25 07:52

Geplaatst: 03-10-25 07:52

Ik herken veel meer dingen hoor. Maar ik vind het juist in de meeste gevallen een verrijking. Er zitten ook echt wel voordelen aan

**Geplaatst**: 03-10-25 08:30

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 03-10-25 08:30

RSD hier ook heel herkenbaar. Ik huil daardoor ook heel snel en dat is best irritant wanneer je gewoon een gesprek wilt voeren met bijvoorbeeld iemand met meer autoriteit (waar ik op zich ook een probleem mee heb maar dat is weer iets anders :')

). Wanneer je weet dat je een goed punt hebt en sterk in je schoenen wil staan, maar je gewoon begint te huilen ook al voel je je niet eens echt verdrietig.

Interessant weer VuurVleugels. Vooral deze zin vind ik: 'Recent onderzoek heeft daarnaast ook uitgewezen dat 94% van de kinderen die te maken krijgen met 'schoolleed' (zowel sociaal als qua niveau) neurodivergent zijn.' Ik had daar laatst nog iets over gelezen, dat NT kinderen onder elkaar amper pesten, en ND kinderen onder elkaar ook, maar de combinatie gaat dan juist niet goed. Ik vind dat zo interessant, komt dat vanuit een natuurlijk 'instinct' of is dat de NT kinderen onbewust aangeleerd door hun ouders, dat mensen die anders zijn er niet mogen zijn? Maar zo ja, hoezo zijn ze dan zo goed in het vinden van ND kinderen? 94% is echt een hoog percentage. Veel dieren weten dat er iets mis is met hun nakomeling voordat de mens het merkt, daar moet ik onwillekeurig aan denken bij die 94%. (De laatste zinnen zijn gewoon mijn eigen hersenspinsels, misschien iets te zwart wit gedacht)

Er stonden nog veel meer interessante dingen trouwens. Dat empathie niet per se verminderd is in een autistisch brein, maar anders tot uiting komt en anders werkt. Autisten kunnen ook juist veel meer empathie hebben dan NT. Onder elkaar begrijpen autisten elkaar over het algemeen beter dan autisten onder NT mensen.

Het was deze pagina trouwens, echt reuze interessant, helaas is die er alleen in het Engels: https://en.wikipedia.org/wiki/Double_empathy_problem

**Geplaatst**: 03-10-25 08:41

Geplaatst: 03-10-25 08:41

De bedrijfspsycholoog had een filmpje doorgestuurd van een wetenschapper die ADHD symptomen uitlegt als voorbereiding voor ons volgende gesprek.
Het voelde een beetje als een checklist want kon alle voorbeelden afvinken :Y)

Die jaargesprekken zijn inderdaad vervelend, ik ben daar ook niet goed in..

**Geplaatst**: 03-10-25 08:47

Geplaatst: 03-10-25 08:47

Ik kom hier even binnen vallen. Na een aantal maanden wachttijd ben ik toegelaten tot de specialistische GGZ en bij mij is er ook een vermoeden van add/adhd/neurodivergent/hang er een naam aan. Ik weet nog niet mijn precieze traject en behandelplan, maar ze gaan waarschijnlijk wel onderzoek doen naar adhd.

Die RSD die hierboven besproken wordt. Een en al herkenning ook voor mij

Vreselijk! Dat beginnen huilen herken ik ook, terwijl ik rationeel weet dat er geen echte reden is om te huilen. Maar het gebeurt gewoon. En jaargesprekken, bah.

**Geplaatst**: 03-10-25 08:50

Geplaatst: 03-10-25 08:50

Eulogy schreef:
Ja hier hetzelfde. Mijn manager schoot vandaag een 1 op 1 in voor volgende week. Heb ik zelf om gevraagd, om die vaker te hebben, en toch meteen dikke stress
Denk dat het, zeker met werk, ook een stukje is dat ik dan (irrationeel) bang ben dat mensen "erachter zijn gekomen" dat ik moeite heb met "gewone dingen". Of zo

Gelukkig zit ik nu bij een heel fijne organisatie en zijn ze wel blij met mij

Oh dit herken ik ook heel erg. Dat ze erachter zijn gekomen dat ik eigenlijk maar wat aan het doen ben :')

Waar ik zelf ook tegenaan loop, geen idee of dit hier ook mee te maken heeft, maar dat ik ergens iets best wel weet, maar in bepaalde situaties die info in mn hoofd ineens niet meer kan vinden (meestal tijdens gesprekken met andere mensen) of dat ik in een split second besluit om iets toch anders te gaan doen en dat is dan meestal niet het juiste (bv op een deur "trekken" zien staan en dan toch besluiten om te duwen)
Alsof ik de hele tijd geprankd wordt door mn eigen brein weetjewel

**Geplaatst**: 03-10-25 09:01

Geplaatst: 03-10-25 09:01

SusanH schreef:
Ik herken veel meer dingen hoor. Maar ik vind het juist in de meeste gevallen een verrijking. Er zitten ook echt wel voordelen aan

Ja, aan neurodiversiteit zitten ook voordelen. Ik weet niet of het in heel Europa zo is, ik heb mijn diagnose in Zwitserland gekregen, maar om de diagnose te krijgen moeten er moeilijkheden en significante struggles zijn. Te denken en zeggen dat je neurodivergent bent maar vooral de voordelen hebt gekregen kan schadelijk zijn omdat het juist zo belangrijk is dat obstakels en moeilijkheden serieus genomen worden en dat bv ADHD niet als verrijking wordt gezien want dat schept verkeerde verwachtingen. Neurodiversiteit is geen superpower en ook geen handicap.

Ik bedoel absoluut niet te zeggen dat je niet ND kan zijn en het is ook echt niet als persoonlijke aanval bedoeld. Als je echt denkt dat je ADHD hebt kan je natuurlijk altijd een test gaan doen, dat heeft meestal meerwaarde omdat je accomodaties kan krijgen.
Ik vind de verwoording moeilijk maar hoop dat mijn gedachte is overgekomen. Voor jou is het natuurlijk heel fijn dat je vooral dingen herkent die je als verrijking ziet.

**Geplaatst**: 03-10-25 10:27

Geplaatst: 03-10-25 10:27

Bij mij komt het niet voort uit adhd. Ik vermoed zelf hb. En dat verrijkt voelen is echt niet altijd geweest. Het is pas sinds een coachingstraject dat ik ook de voordelen ervan in kan zien en kan gebruiken in mijn werk en dagelijks leven. Ik heb me altijd aan geprobeerd te passen aan mijn omgeving maar nu durf ik te delen hoe ik tegen bepaalde dingen aan kijk. Nadelen zijn er zeker ook. Maar daar kan ik steeds beter mee omgaan.

**Geplaatst**: 03-10-25 11:14

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 03-10-25 11:14

Oh, dat was een verkeerde aanname van mij, sorry daarvoor. Heel fijn dat je coach zo heeft kunnen helpen!

**Geplaatst**: 03-10-25 13:34

Geplaatst: 03-10-25 13:34

Een voordeel kan best zijn dat je lekker kan hyperfocussen en dan heel goed wordt in iets.
Maar een groot nadeel waar ik telkens wel mee worstel is de dagdromerij. Ik wil dan bijv een podcast echt luisteren. En dus ga ik me heel bewust focussen op het luisteren an sich. Maar terwijl ik dat doe en tegelijkertijd ook vergeet en tegelijkertijd de podcast hoor ben ik letterlijk voordat ik het doorheb een heel ander thema aan het uitspinnen in gedachten. Tot ineens het geluid van de podcast weer naar de voorgrond komt.
En ik heb dan ook geen idee van hoeveel tijd ik heb gedagdroomd. Ik kijk dan letterlijk op de podcast hoe lang die al bezig is, meestal veel korter dan ik dacht (ik kan echt zóveel dingen denken in blijkbaar weinig tijd..) .
Heb nu de methylfenidaat maar weer opgestart, kwart of halve per dagdeel waarop ik (relatieve) rust in mn hoofd wil.

Dat gekke hoofd dat random dingen kan beslissen te doen, ja ik kom daardoor nogal eens dommer over dan ik ben. Maar wijt dat doorgaans aan het niet op mijn gemak zijn bij mensen en dan dus onzeker zijn.
Dan zeg ik altijd maar van sorry, heb ff een blub-hoofd.
Gelukkig heb ik nu geen baas en geen bila’s, afschuwelijk, alleen dat woord al! En sowieso dat iemand die boven je gesteld is in een team zo belerend met je om kan gaan in de maatschappij.. nee ik prik daar gewoon doorheen en neem het níet serieus en erger me dan vreselijk.

Ik vind het voor mezelf wel fijn te lezen dat er meer zijn die denken dat ze door de mand vallen, dat de ander zal merken dat ze maar wat doen. Toen ik jonger was had ik dat ook.
Ik heb zelfs van klein af aan al het gevoel dat ik maar doe alsof ik ook een mens ben. Maar dat ikzelf heel iemand anders ben dan wat mensen zien (een meid/inmiddels een (me)vrouw).

In relaties liep ik hier ook veel tegenaan.
Veel teveel bevestiging zoeken. Snel afgewezen voelen, wat werd gezien als jaloezie.
Het ging dus altijd fout en ik heb nu zonder partner echt meer innerlijke rust en mijn leven is op deze manier overzichtelijk en behapbaar.
Maar tegelijkertijd vind ik het ook jammer dat het blijkbaar zo moet zijn.
Veel ervaring met onbegrip, en dat mensen niet luisteren als je zegt ‘anders’ te zijn, want ze denken je te kennen door alleen het uiterlijke plaatje te zien, en ik kan dan telkens niet aan die verwachtingen voldoen.
Mijn psych heeft ook geconstateerd dat ik minder prikkels aankan dan de meeste mensen en ook sneller moe ben. Was altijd al zo.

En tegelijkertijd zou ik ook niet iemand anders willen zijn. Heb ik altijd sterke connecties met paarden en katten. Denk ik out of the box en inspireer op mijn manier ook weer anderen.
Hoewel het heel lang duurde voordat ik me volwassen voelde ben ik nu toch op dat punt gekomen, en dat geeft rust.
Ik ben autodidact websitebouwer nu, en dat bevalt me zo goed dat geen leidinggevende/opdrachtgever mij op dit punt nog van de wijs zou kunnen brengen, aangezien ik nu echt het gevoel heb dat ik weet wat ik doe.

Het is wel jammer voor onze generatie dat ze er nu pas mee komen dat er een verband is tussen goed meekomen op school en niet goed meekomen / gepest worden en ND. Het had mij en vast anderen ook veel leed kunnen besparen en meer kansen kunnen geven verder te komen met school en daarna in de maatschappij.

**Geplaatst**: 03-10-25 15:13

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 03-10-25 15:13

even een vraagje tussendoor: ik ben aan het inregelen/wennen op metylfenidaat. nu 3x perdag 10mg. maar ik heb in het verleden ook een maagverkleining gehad en ik reageer nog steeds heftig op eten en pilletjes. Ik heb nu dus elke keer als ik de pilletjes neem wat toevallig ook samenvalt met maaltijd momenten daarna een forse dumping en hartkloppingen en een gejaagd gestrest gevoel. Maar ja is dat een dumping of de werking van de pilletjes. van de rebound heb ik nog niets opgemerkt behalve moe zijn 's avonds maarja ik ben ook druk fysiek bezig ... herkennen jullie misschien hier iets van? en als ik hierboven lees dat zij een kwart pilletje neemt, is die 10mg dan heel veel of is de normale dosering veel hoger en heb ik 'beginner' pilletjes

Ik ben nog steeds niet slank dus dat ik in theorie meer mg nodig heb voor het werkt kan ik me ook wel voorstellen. Maar dat gejaagde gestresde gevoel met hart in mijn keel en voor mijn gevoel een hartslag van 120 (in werkelijkheid 83 op zo'n moment) dat is echt ruk.

**Geplaatst**: 03-10-25 15:17

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 03-10-25 15:17

Ik had daar met de kortwerkende heel erg veel last van en dat was ook de reden dat ik daarmee gestopt ben, naast dat het me stress gaf om steeds op te moeten letten om ze te nemen én daarbij ook te moeten eten.

De langwerkende medikinet CR werkt voor mij een stuk fijner. Ik voel ze soms nog steeds 'aan gaan' maar wel een stuk minder als met de kortwerkende.

**Geplaatst**: 03-10-25 15:36

Geplaatst: 03-10-25 15:36

@pjer, voor mij is 10 mg te veel. Idd die hartkloppingen en bijv kaakkramp overheersen dan, alsof het op het verkeerde inwerkt.
En teveel rebound terwijl ik juist erg hecht aan balans zonder pieken (en dalen).
Een kwart/half zo af en toe is wat ik momenteel als positief en ondersteunend ervaar.

Maar ik denk dat het wel het beste is dit met je arts/psych te bespreken, mijn ervaring is niet in die zin bedoeld als direct advies.
Zelf weeg ik ca 67kilo bij 175 lengte.
Volgens mij is 2 of 3 x pd 10mg de gangbare dosering. Ik ken wel meer mensen die beter gaan op lagere doses.
Je zou natuurlijk kunnen proberen hoe je reageert op het halveren van de pilletjes. Het is echt een zoektocht vaak hoor!

**Geplaatst**: 03-10-25 17:19

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 03-10-25 17:19

Over dat onderwerp jaargesprekken/functioneringsgesprekken. Ik heb jarenlang in een bedrijf gewerkt wat dat simpelweg niet deed. Ging prima. Ik runde savonds de diensten met de avondcrew en kreeg rond 17:00 uur de overdracht en dan knalde wij voor een paar uur en waren we klaar. Toen ik eenmaal in de grote boze mensen wereld ging werken, waarbij mijn naam iedere maand rood kleurde omdat ik mijn 85% productie niet had gehaald (note: ik ben therapeut en werk met mensen) werd ik iedere maand bozer. Clienten liepen met me weg, ik kon het werk prima aan, maar nóg productiever zijn?dat gaat ten koste van alles maar welke elke maand mn naam rood in het overzicht. Na drie maanden moest ik op audiëntie bij hoofd afdeling. Dat heb ik nooit gehaald want had ontslag genomen en ben voor mezelf begonnen. Voor mijn geen achterlijke gesprekken meer terwijl ik prima functioneer, en dat verwacht ik ook niet van mijn medewerkers. Ik vind dit toch wel opmerkelijk gedrag op één of andere manier. Vriendinnen pakken dit heel anders aan merk ik. Zou dit kunnen komen uit moeite met authoriteit of beter gezegd: een niet logisch functionerende authoriteit?