Hier nu zo'n dag. Het is een aantal dagen aardig goed gegaan. En dan ga ik te snel. Nu gesloopt, huilen staat me nader dan het lachen en kan helemaal niets hebben. Ik ben al meerdere keren op de fiets bijna aangereden op rotondes dus die mijd ik nu ook het liefst maar als ik er dan toch overheen moet geef ik lever de auto's voorrang en geeft mij een hoop stress.
Zit nu in de wachtkamer bij de POH dus zal wel weer lekker janken worden. Daarna wel even een paar uurtjes voor mezelf. Maar wordt soms zo moe van mezelf. (en van de rest van de wereld). Een hutje op de hei zou ik helemaal niet erg vinden.
Dank je wel. Gesprek viel eigenlijk mee. We hebben het vooral over de positieve dingen gehad. Wat geeft mij energie, waar wordt ik blij van. Zij gaat mij volgende week meer informatie geven over Emdr en ook wat adressen. Ik blijf dan bij haar om dw positieve dingen op orde te krijgen en bij de psycholoog om het verleden een plek te geven.
Goldie
Berichten: 10475
Geregistreerd: 14-12-01
Woonplaats: Waarland
Geplaatst: 18-02-20 11:19
Fijn dat het een goed gesprek was Bij mij heeft POH het ook over emdr gehad, daar wilde ze maar door verwijzen, psycholoog van het werk heeft het er niet over gehad. Wie weet ooit...
Ik heb net gereden, stond nog een sprongetje in de bak dus zelfs paar kleine sprongetjes gemaakt. Alleen dan wordt ze veel te blij Bekaf nu..
Dikke knuffel Leandra! Fijn dat het gesprek wel goed is verlopen!
Ik ga zo weer naar de haptonomie. Had zondag echt zo'n mehh dag, super moe ook. Maar gelukkig ging het gisteren alweer beter, voel me best wel goed nu! Dagje met niks heeft me wel goed gedaan. Maar blijf lastig om in te schatten hoeveel energie iets kost en wat ik wel en niet kan doen.
Goldie
Berichten: 10475
Geregistreerd: 14-12-01
Woonplaats: Waarland
Geplaatst: 18-02-20 16:46
Ik ga aan psycholoog vragen of ze iemand weet voor haptonomie, ik wil het iig proberen. Het klinkt wel als iets wat me zou kunnen helpen. Aangezien ik echt compleet van m'n eigen gevoel verwijderd ben geraakt, ik weet gewoon niet meer zo goed wie ik ben zegmaar...
Net vloog alles me weer aan. Dat ik naar de tandarts moet om een tijd dat ik normaal ga liggen eigenlijk en ik had het zo koud. Vanochtend voelde ik me even onoverwinnelijk, dus moest mezelf al remmen en niet teveel gedaan. Maar meestal heb ik dat gevoel en daarna stort ik in. Nu heeft vriend me naar de tandarts gebracht Moet ik alleen even mee iets ophalen daar vlakbij, wacht ik wel in de auto.
Morris
Berichten: 3536
Geregistreerd: 04-04-03
Geplaatst: 18-02-20 17:50
Mag ik mij ook melden...nog geen burn out,....maar ik moet nu wel op gaan passen. Denk ik.
Heel lang verhaal, gezeik op mijn werk. Klachten vrijdag, niet meer weten om een vraag op te lossen (analyse klus in excel). Toen om drie uur vertrokken. Gisteren geen geweldig gesprek met mijn LG, zij snapt mij niet, en ik haar niet. Vanochtend, koud en warm, rode wangen, koude handen, maar dan ook echt koude en klamme handen. Computerwerk ging moeizaam. Iets voor twaalven vertrokken naar huis, een uurtje geslapen. Klachten zijn weg op wat lastige darmen na. Komende dagen blijf ik thuis heb ik besloten, misschien wat thuiswerken. Dit ga ik morgen telefonisch met mijn LG bespreken.
Pffff.....echt batterijtje raakt op. Gisteren ook verteld aan LG, dat ik vrijdag tegen de grens ben aan gelopen. Maar ze onderneemt geen actie.
Oeps, wellicht wat ego bericht . Sorry
Janneke2
Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 18-02-20 18:11
Rot hoor Morris! En voor alle duidelijkheid : jij mag je gewoon ziek melden. Of jouw LG dat snapt of niet. Er is in de arbo wetgeving maar 1 persoon die bepaalt of jij kunt werken en dat ben jij. (Het is fijn als je huisarts je steunt, als de LG het snapt - die mag er niet over beslissen! - en als je op gegeven moment ruimte krijgt van de bedrijfsarts. Maar allemaal secundair.) Als je zo moe bent dat je niet meer snapt hoe je klus X moet oplossen is voor jezelf kiezen erg belangrijk.
Dank je Janneke. Het is gek voor me, in vijf jaar nooit ziek gemeld. Niet dat ik daar trots op ben hoor. Gevoel van collega’s ‘ohhh die gaat wel door’. Nou mooi niet dus. Zegt ook wel iets over mijzelf, dat ik best eens wat liever mag zijn voor mezelf. Duidelijk vroegtijdig vertellen dat de grens eraan komt, vind ik lastig.
Goldie
Berichten: 10475
Geregistreerd: 14-12-01
Woonplaats: Waarland
Geplaatst: 18-02-20 18:33
Ja als we daar goed in waren zaten we niet in dit schuitje... Want wanneer gaat het dan niet, nou pas als je echt omvalt dus..
Goed dat jij nu al op de rem trapt!
moonsparkle
Berichten: 22866
Geregistreerd: 21-03-05
Geplaatst: 18-02-20 19:30
.
Laatst bijgewerkt door moonsparkle op 12-01-25 01:19, in het totaal 1 keer bewerkt
Goldie
Berichten: 10475
Geregistreerd: 14-12-01
Woonplaats: Waarland
Geplaatst: 18-02-20 19:40
Gewoon een afspraak maken, al is het alleen maar even om je hart te luchten. Wie weet zit je nu nog op een punt dat er nog wat om te keren valt voor je overspannen/burnout thuis komt te zitten aangezien je zegt dat dit pas sinds december is. Minder werken hoeft ook niet perse het ei van Columbus te zijn. Heb je uiteindelijk nog een gesprek gehad met je baas waar je het eerder over had?
Laatst bijgewerkt door Goldie op 18-02-20 19:45, in het totaal 1 keer bewerkt
moonsparkle
Berichten: 22866
Geregistreerd: 21-03-05
Geplaatst: 18-02-20 19:45
Ja, maar dat heeft maar heel kort geholpen. De stress is er wel al langer hoor maar sinds december merk ik veel meer symptomen /is het erger geworden. Het is ook een beetje een cirkel, door negatieviteit/druk krijg ik stress nu vergeet ik daardoor meer wat dan ook weer negatief is en meer druk geeft ook stress omdat ik er nu soms eind van de dag achter kom dat ik nog iets moest doen daardoor krijg ik dan weer klachten van de baas want dat is ze niet gewend van mij en hoppa nog meer stress en onzekerheid.
Laatst bijgewerkt door moonsparkle op 18-02-20 19:49, in het totaal 1 keer bewerkt
Goldie
Berichten: 10475
Geregistreerd: 14-12-01
Woonplaats: Waarland
Geplaatst: 18-02-20 19:46
Dan zou ik echt een afspraak gaan maken, van nu maar doorgaan wordt het alleen maar erger. En hoe langer je er mee doorloopt, hoe langer het vaak duurt om weer te herstellen.
Je kop in het zand steken helpt niet kan ik je zeggen. Mijn leidinggevende heeft me zelfs meermaals gewaarschuwd, maar nee hoor dat gebeurt mij echt niet.. Juist daardoor nog meer de drang gehad om me te bewijzen.. Beste idee ooit
Laatst bijgewerkt door Goldie op 18-02-20 19:49, in het totaal 1 keer bewerkt
Waarom wil je niet horen dat je minder moet werken? Wat is daar mis mee? Het is een instelling die ik veel hoor en zie, maar het is ook de instelling die er voor zorgt dat je een burn-out krijgt.
Ik raad je aan een afspraak te maken. Nu ben je er misschien nog op tijd bij. Zo doorgaan lijkt me geen goed idee, krijg je echt spijt van!
moonsparkle
Berichten: 22866
Geregistreerd: 21-03-05
Geplaatst: 18-02-20 20:01
Ik heb wat pbs gestuurd, maar ik ga inderdaad wel een afspraak maken. Jullie geven net even het duwtje in de rug.
Moirin
Berichten: 1368
Geregistreerd: 05-11-06
Woonplaats: Middelburg
Geplaatst: 18-02-20 20:37
Ik sluit me aan bij iedereen hierboven. Goed dat je een afspraak gaat maken! Hopelijk kan de POH je helpen met wat grenzen inbouwen
Ik kreeg vandaag een email van de bedrijfsarts met het plan om elke 3 weken een uur per dag extra te werken. Ik werk nu 4x4 uur, dat wordt dan 4x5 etc. Die 5 uur per dag werken moet wel lukken, het lastige is de balans houden met mijn privé leven. Dat ik daar ook nog energie voor over houd. Mijn leidinggevende legt er gelukkig helemaal geen druk op, als dat uurtje extra niet lukt, zegt hij dat ik naar mijn eigen gevoel moet luisteren. Geeft wel rust!
Ik merk wel dat als het een paar dagen goed gaat (zoals nu) dat ik de neiging krijg om het te bagatelliseren en net te doen of ik alles wel weer kan en gewoon even moet doorzetten. Goede les weer om die gedachte te doorbreken... Zonder direct in de het-komt-nooit-meer-goed cirkel te belanden
Goldie
Berichten: 10475
Geregistreerd: 14-12-01
Woonplaats: Waarland
Geplaatst: 18-02-20 20:48
Dat laatste wat je zegt is iets heel herkenbaars. Ik heb nu ook een paar goede dagen, of nouja ik ben bij lange na nog niet waar ik moet zijn maar het gaat niet slecht nu. Maar mijn eerste reactie is dan ooh misschien moet ik maar weer naar m'n werk.. echt wanneer kom ik nou eens van die gedachte af.. werk moet niet prio nummer 1 zijn Die cirkel kom ik ook vaak
Dusja1
Berichten: 373
Geregistreerd: 02-02-14
Geplaatst: 18-02-20 22:47
Wat ontzettend herkenbaar Moonsparkle, opgeven wat is dat? Nee joh gewoon nog harder je best doen om te bewijzen dat er niks aan de hand is!
Stelde ik hier een aantal dagen terug nog een vraag over het verschil tussen overspannen en burn out zijn mag ik me inmiddels ook melden
Loop mezelf ondertussen al 4 jaar voorbij, eerst uit financiële noodzaak nadat mijn pony overleden was en ik achter bleef met een schuld van boven de 4 nullen en die dus zo snel mogelijk weggewerkt wilde hebben. Heb 4 jaar lang gevochten om maar niet kopje onder te gaan, opgeven was in mijn ogen falen. Totdat ik alleen nog maar jankbuien had, ook op mijn werk wat ik altijd zo goed verborgen had weten te houden. 4 weken vakantie gehad waarbij ik alleen maar ellendig op bed wilde liggen en vooral RUST. Eenmaal terug nog 3 weken gewerkt en zit inmiddels 5 weken thuis en vandaag bij de bedrijfsarts geweest die er nog minstens 4 weken achteraan heeft geplakt. En ik nog steeds jankend tegen die man zeggen dat ik gewoon wil werken voor mijn geld
Ik ben vanmorgen weer naar de POH geweest, zit nu pas aan het einde van het acceptatie proces, maar echte einde zal pas komen als ik wel of niet een diagnose heb... Heb ook gezegd dat ik best weet wat ik moet doen en zeggen, maar het in de praktijk vaak net anders werkt. Wel vind ze dat ik mbt keuzes maken vooruitgang boek. Alleen wil ik het liefst nog steeds alleen op de bank hangen