Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-04-16 16:34

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 21-04-16 16:34

Dan heb jij de posts van karin niet goed gelezen hc, die zegt letterlijk dat een alleenstaande moeder een slechte moeder is.
Hoezo iedereen over één kam scheren. Laat me niet lachen zeg...

**Geplaatst**: 21-04-16 16:37

Geplaatst: 21-04-16 16:37

Je kan de raad aan de ts NIET op 'misschien' stoelen Santos_05.
Het enige correcte is en blijft dat 1 minder kans heeft dan 2.

Ryder schreef:
Rest me overigens nog steeds de vraag over die creche. Jij zegt dat je je kind erheen hebt gebracht en dat dat goed is ivm sociale ontwikkeling. Maar gedurende de tijd dat je kind daar was, voedde je hem toch ook niet zelf op (om het in jouw bewoording te zeggen)? Waarom is dat dan wél goed?

Zo is het ook met school en buitenschoolse activiteiten zoals sport- en muziekles bv.

De rest van de wereld is BUITEN het gezin.
De belangrijkste taak van ouders is imo om het grut voor te bereiden daarop; op te leren vliegen in de wijde wereld.
Imo is het gedoseerd leren omgaan met die buitenwereld de beste aanpak.

Van creche tot school is een aspect van leren omgaan met de wereld.
Op de creche en op school leert hij imo ook ERG veel ongewenst gedrag.
Wij steken thuis danook veel tijd en moeite in het aanvullen/compesenseren. Creche en school zijn waardevolle praktijkvoorbeelden daarbij.

Doordat het thuis zo belangrijk is voor balans, aanvullen, compenseren is het cruciaal dat er voldoende kwali-tijd thuis is.
Wij zien de opvoeding als een gezamelijk project met de hoogste prioriteit en hebben VOORAF, bij het uitspreken van de kinderwens afspraken gemaakt.
Om dat te bieden investeren we veel energie in het in stand houden van een stabiel thuis.

Ok, dat was het toch echt.
Mijn zoon is thuis, we hebben gezamelijk gegeten en nu is het tijd voor aanvullen/compenseren van school.

**Geplaatst**: 21-04-16 22:46

Geplaatst: 21-04-16 22:46

Huertecilla schreef:
Je kan de raad aan de ts NIET op 'misschien' stoelen Santos_05.
Het enige correcte is en blijft dat 1 minder kans heeft dan 2

Eens, maar..... In het echte leven besluit je wel eens voor minder dan 100% te gaan (bewust besluit om af te wijken van het ideaal en kiezen voor een realistische Target). Zo heeft ieder zijn/ haar mening.

**Geplaatst**: 21-04-16 22:49

Geplaatst: 21-04-16 22:49

Ik heb het hele topic niet gelezen, maar wilde graag mijn verhaal even lezen.

Mijn moeder had een zeer grote kinderwens. Ze heeft een jaar dagelijks seks gehad om zwanger te worden. Net toen ze hopeloos werd en eraan dacht haarzelf en mijn vader te laten controleren, werd ze zwanger. Ik was een zeer gewild kind.
Helaas, ik was een huilbaby. En mijn pa trok zich niet veel van mij aan. Mama stond er praktisch alleen voor. Zij is door alle stress en slapeloze nachten in een postnatale depressie terechtgekomen.
Ik leef nog dankzij mijn pa... Mijn moeder werd op de duur gek van mij en mijn pa móést me wel mee gaan helpen verzorgen want anders had ze me gewoon uit het slaapkamerraam gegooid. En dat méénde ze ook.

Leuk om dat nu te horen? Verre van.

Daarna ben ik zowat door mijn grootmoeder opgevoed. Zij deed me naar school, kwam me halen, wij gingen daar 's avonds eten. Ouders namen me daarna uurtje of 2-3 mee naar huis en daarna weer naar de bomma gaan slapen zodat zij me 's ochtends naar school kon brengen. Ook als ik ziek was.

Leuk? Niet echt nee.

Toen ik 8 was, hebben ze uiteindelijk geconstateerd dat ik het Syndroom van Marfan heb. Dit is een genetische afwijking die mijn moeder kennelijk aan me doorgegeven heeft. Ze kon er niet aan doen want ze wist het niet, maar heeft zich zo schuldig gevoeld dat ze met zelfmoordgedachten zat.

Leuk? Absoluut niet.

Mijn moeder had dit allemaal zonder mijn vader niet aangekunnen.
Uiteindelijk toen ik 16 was zijn ze gescheiden. Toen hebben we het ook heel zwaar gehad, was niet simpel... En dan was ik volgens mijn moeder nog een heel braaf kind. Was op mijn 6 mentaal en qua gedrag bijna volwassen...

De Marfan heeft verder zowat heel mijn jeugd en verdere leven verkloot. Ik werd zwaar gepest omdat ik LO niet kon meedoen. Op de hogeschool kon ik intellectueel wel mee met de leerstof, maar fysiek niet met mijn medestudenten.
De Marfan heeft weerslag op hart en spieren. Hierdoor moet ik absoluut zittend werk doen, ik kan gewoon niet staan, dan val ik of flauw of geraak ik op het einde van de dag geen pas meer vooruit, letterlijk, van de pijn. Shiften, nachtwerk enz kan ik niet aan. Enkel 9-5 kantoorjobke. Iets dat niet teveel stress geeft want dat kan ik niet aan, zit ik na een paar weken thuis. Zo'n werk vinden is al érg lastig... Mijn baas zou eigenlijk van mijn ziekte moeten weten (dat hij weet wat te doen als er wat gebeurt, val bvb regelmatig wel eens flauw en heb grote kans op hartaanvallen) maar als je dat vertelt, is het meteen einde sollicitatie.

Leuk? Nee, zwaar poedersuiker.

Ik hou ontzettend veel van mijn moeder. Ze is mijn beste vriendin. Wij wonen nog samen en willen daar beiden geen verandering in. Mijn moeder steunt me in bijna alles wat ik doe.
Toch neem ik het haar kwalijk dat ze mij op deze wereld heeft gezet. In deze rottige klotewereld waar iemand met een defectje nergens een kans krijgt. Maar waar de overheid je dwingt om wegens geldgebrek jobs aan te nemen waarvan je al op voorhand weet dat je die niet aankunt. In deze wereld vol terreur, moord, verkrachting en noem maar op.
Dat weet mijn moeder ook.

Zou jij ermee kunnen leven als je zo'n kind als ik op de wereld zet? Met een grote, eerlijke mond die overal voor uitkomt, ook dingen die je helemaal niet wilt horen.
Een kind opvoeden is echt niet zo makkelijk als velen denken. Tegenwoordig verzuren er erg veel relaties tussen ouder en kind. Kan je ermee leven moest dit gebeuren, moest je kind een negatief gevoel naar je krijgen?

Besides that zou ik persoonlijk geen kind meer op deze wereld willen zetten. We zitten dankzij de overheid al in de miserie, om over grote problematieken zoals klimaat nog maar te zwijgen. Dat wil ik een kind niet aandoen. Ik blijf dus bewust kinderloos.

Denk er zeker goed over na. Het is ern grote verantwoordelijkheid.

**Geplaatst**: 22-04-16 08:46

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 22-04-16 08:46

Het is niet omdat jij kinderloos wilt blijven, dat een ander dat ook moet doen, Les.

Het is rot dat je die ziekte hebt, maar als je alles wilt uitsluiten zou niemand nog kinderen mogen krijgen, ook geen 2 oudergezinnen (waar jij ook uit komt).
In de toekomst kan niet niemand kijken, mijn relatie tussen mijn kind kan ook verzuren en hier is het een 2ouder gezin.

Jou reactie zit vol met argumenten om geen kind te krijgen, of je nu alleen of met 2 bent.

**Geplaatst**: 22-04-16 08:52

Geplaatst: 22-04-16 08:52

chanel1985 schreef:
Het is niet omdat jij kinderloos wilt blijven, dat een ander dat ook moet doen, Les.

Het is rot dat je die ziekte hebt, maar als je alles wilt uitsluiten zou niemand nog kinderen mogen krijgen, ook geen 2 oudergezinnen (waar jij ook uit komt).
In de toekomst kan niet niemand kijken, mijn relatie tussen mijn kind kan ook verzuren en hier is het een 2ouder gezin.

Jou reactie zit vol met argumenten om geen kind te krijgen, of je nu alleen of met 2 bent.

Wel argumenten om bij stil te staan, eigenlijk.

Of je er vervolgens wat mee doet is aan ieder voor zich.

**Geplaatst**: 22-04-16 08:54

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 22-04-16 08:54

Ja, maar dat moet iedere toekomstige ouder, of ze nu alleen zijn of met 2.

**Geplaatst**: 22-04-16 08:57

Geplaatst: 22-04-16 08:57

chanel1985 schreef:
Ja, maar dat moet iedere toekomstige ouder, of ze nu alleen zijn of met 2.

Zeker.

**Geplaatst**: 22-04-16 09:14

Geplaatst: 22-04-16 09:14

chanel1985 schreef:
Ja, maar dat moet iedere toekomstige ouder, of ze nu alleen zijn of met 2.

doch duidelijk meer voor 1 dan voor 2.

Citaat:
Ik leef nog dankzij mijn pa...

......

Mijn moeder had dit allemaal zonder mijn vader niet aangekunnen.

Verder is het GEEN beslissing voor zichzelf

Wel gevoed door een wens voor zichzelf.

**Geplaatst**: 22-04-16 09:18

Geplaatst: 22-04-16 09:18

Ouders uit een 2 ouder gezin moet evenveel en evengoed na denken over het ouderschap, want de concequentie's van het niet nadenken zijn imo even even unfair voor het kind. De gevolgen zijn hetzelfde.

**Geplaatst**: 22-04-16 09:19

Geplaatst: 22-04-16 09:19

chanel1985 schreef:
Ouders uit een 2 ouder gezin moet evenveel en evengoed na denken over het ouderschap, want de concequentie's van het niet nadenken zijn imo even even unfair voor het kind. De gevolgen zijn hetzelfde.

Niet helemaal natuurlijk. Als er in een twee-ouder gezin een ouder wegvalt is de impact een stuk kleiner dan wanneer in een 1-ouder gezin de ouder wegvalt.

**Geplaatst**: 22-04-16 09:30

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 22-04-16 09:30

Het niet nadenken op zich is even erg en ondoordacht, of het nu is in een 1 of 2 oudergezin.

Misschien denkt een een alleenstaande er daarom juist meer over na dan een 2 oudergezin? Dus is die alleenstaande in dat opzicht meer verantwoordelijk.

Vind het raar dat het dan ineens minder erg is om op 1 ouder terug te vallen, doordat het eerst een 2 oudergezin was, is het denk ik voor het kind nog erger.

Een alleenstaande heeft misschien een heel netwerk waar het kind op kan terugvallen.

**Geplaatst**: 22-04-16 09:58

Geplaatst: 22-04-16 09:58

chanel1985 schreef:
Vind het raar dat het dan ineens minder erg is om op 1 ouder terug te vallen, doordat het eerst een 2 oudergezin was, is het denk ik voor het kind nog erger.

Die tweede is het vangnet voor de eerste :)*

Zoals je net gelezen hebt is een situatie met grootouders of andere derden NOG beter.

Citaat:
Een alleenstaande heeft misschien een heel netwerk waar het kind op kan terugvallen.

Idem 2 ouders. Zie boven.
Evt vangnet door derden is bij beiden gelijk. Het verschil is wel/geen vangnet door de ander.

Zoals ik al eerder schreef is dan 'misschien' waar we niets over weten geen basis voor raad.
Praktijkbewezen ervaring dat 1 minder kans heeft dan 2 is wel een solide basis voor raad.

Wat betreft nadenken gaat daar net het onderwerp over.
TS vraagt zich af.
Antwoord: hangt van veel variabelen af doch 1 is een kwestbaarder situatie voor het kind dan 2.
Een beslissing daarover neem je NIET alleen voor je zelf maar ook voor het evt. kind.
Het belang van dat evt. kind weegt zwaarder dan de eigen kinderwens omdat het kind jouw verantwoordelijkheid is.

**Geplaatst**: 22-04-16 10:14

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 22-04-16 10:14

En als een alleenstaande ook een vangnet heeft , is er toch geen probleem?

De 2de ouder kan ook niet in staat zijn op alles op te vangen of wilt dit niet? Dus dat de 2de ouder per definitie alles opvangt is ook geen feit, maar eerder een "misschien" .

**Geplaatst**: 22-04-16 10:20

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 22-04-16 10:20

Ik zie bij de dames om mij heen die net een kindje hebben gekregen met partner er vaak meer alleen voor opdraaien dan dat ik nu doe.

Een post partum depressie is poedersuiker ja, maar dan is er bij jouw moeder ook gewoon niet adequaat gereageerd. Ik ben namelijk zelf ook in behandeling voor een ppd en zo ver laten ze het tegenwoordig echt niet meer komen.
Buiten dat is een ppd gewoon een ziekte waar je absoluut niets aan kunt doen, het valt ook niet te voorspellen wie er wel of geen ppd krijgt.

**Geplaatst**: 22-04-16 10:39

Re: Bewust alleenstaand moeder worden

Geplaatst: 22-04-16 10:39

Daar zijn sinds recente onderzoeken wel wat aanwijzingen voor of je kunt eerder spreken van licht verhoogd risico op... Maar het is idd niet zo dat iemand die vrolijk en fluitend door de zwangerschap en bevalling heen gaat helemaal geen kans loopt op een ppd/pnd. Het is de vrouw ook niet aan te rekenen als ze dat krijgt.

**Geplaatst**: 22-04-16 13:19

Geplaatst: 22-04-16 13:19

chanel1985 schreef:
En als een alleenstaande ook een vangnet heeft , is er toch geen probleem?

De 2de ouder kan ook niet in staat zijn op alles op te vangen of wilt dit niet? Dus dat de 2de ouder per definitie alles opvangt is ook geen feit, maar eerder een "misschien" .

Die partner is dan nog steeds een misschien meer :)*

Net terug van medisch centrum met zoon. Dingseligheidje laten weghalen.
Hij heeft NOOIT wat dus dit was vette zenuwen.
Daarbij, en alle andere, is mijn rol als vader complementair aan die van zijn moeder.
Vrouw en man zijn gelijkwaardig, NIET gelijk en zo vullen pa en ma elkaar met elk een andere bijdrage aan bij de opvoeding van grut.
Dat dit niet zelden suboptimaal gaat, maakt van begin af voor halvering van deze team-inspanning kiezen nog niet goed.

**Geplaatst**: 22-04-16 13:36

Geplaatst: 22-04-16 13:36

Huertecilla schreef:
Dat dit niet zelden suboptimaal gaat, maakt van begin af voor halvering van deze team-inspanning kiezen nog niet goed.

Ieder mens en iedere situatie is bij tijden suboptimaal. Ook jij zult als mens en ouder beslist allerlei dingen doen en meebrengen die suboptimaal zijn, gewoon omdat je mens bent. Misschien dat jij ze niet suboptimaal vindt - maar misschien dat anderen daar anders over denken. En waarom niet?
Dat is helemaal niet erg, de wereld hoeft niet perfect. Als we het krijgen van kinderen alleen toestaan aan mensen die perfect zijn, dan wordt het een kale wereld en zijn we snel uitgestorven. Maar wat we nu doen is sommige mensen aanpraten dat ze minder perfect zijn dan andere... en da's altijd makkelijk als het over een ander gaat toch? Altijd fijn om vanuit je eigen positie te zeggen dat anderen zich moeten opofferen voor jouw idealen.

Maar zelf zou ik liever uitgaan van een aantal andere belangrijke punten:
1. volwassenen zijn volwassen en mogen dus zelf kiezen
2. als je iets veroordeelt (toch al meestal niet nodig) dan alleen als het gaat om daadwerkelijke concrete situaties waarin er werkelijk problemen zijn. We hoeven geen moeders een schuldgevoel aan te praten alleen op basis van statistieken, zonder dat we weten hoe de werkelijkheid is.

**Geplaatst**: 22-04-16 13:39

Geplaatst: 22-04-16 13:39

Ik snap het probleem ook niet zo. Ik neem aan dat iedereen wel snapt dat opgroeien in een (redelijk) stabiel 2 ouder gezin beter is dan opgroeien in een (redelijk) stabiel 1 ouder gezin. Dáár is genoeg onderzoek naar gedaan. En uiteráárd is het voor een kind beter op te groeien in een stabiel en fijn 1 ouder gezin dan op te groeien in een niet gezonde gezinssituatie met 2 ouders. Maar dat is niet de issue. Ik snap ook niet goed waarom dat aangehaald wordt

?

**Geplaatst**: 22-04-16 13:52

Geplaatst: 22-04-16 13:52

Sees schreef:
Ik snap het probleem ook niet zo. Ik neem aan dat iedereen wel snapt dat opgroeien in een (redelijk) stabiel 2 ouder gezin beter is dan opgroeien in een (redelijk) stabiel 1 ouder gezin.

Nee, zo simpel ligt het dus niet. Al is het maar dat de definitie van een 'redelijk stabiel' gezin nogal ruimte laat voor enorme variatie. En het onderzoek dat ernaar gedaan is, is meestal gericht op het in kaart brengen van problemen en risico's, niet op het in kaart brengen van goede factoren. Uiteindelijk is het alleenstaand zijn maar een aspect van het geheel, er zijn nog zoveel andere. Wees voorzichtig met conclusies want je kunt ze niet trekken zonder aanvullende informatie.

**Geplaatst**: 22-04-16 13:53

Geplaatst: 22-04-16 13:53

Shadow0 schreef:
Ieder mens en iedere situatie is bij tijden suboptimaal. Ook jij zult als mens en ouder beslist allerlei dingen doen en meebrengen die suboptimaal zijn, gewoon omdat je mens bent. Misschien dat jij ze niet suboptimaal vindt - maar misschien dat anderen daar anders over denken. En waarom niet?
Dat is helemaal niet erg, de wereld hoeft niet perfect. Als we het krijgen van kinderen alleen toestaan aan mensen die perfect zijn, dan wordt het een kale wereld en zijn we snel uitgestorven. Maar wat we nu doen is sommige mensen aanpraten dat ze minder perfect zijn dan andere... en da's altijd makkelijk als het over een ander gaat toch? Altijd fijn om vanuit je eigen positie te zeggen dat anderen zich moeten opofferen voor jouw idealen.

Voor het voortbestaan van de wereld is het imo alleen maar beter als wij uit zouden sterven maar da's een andere discussie

.

En dat ieder mens of iedere situatie suboptimaal kàn zijn is wellicht waar maar dan heb je als 2 ouder gezin iig nog de andere ouder die je 'dwingt' anders/kritischer/opnieuw naar de situatie te kijken alvorens een beslissing wordt genomen. Als 1 ouder gezin is die noodzaak er niet. En uiteraard ga ik er heus wel vanuit dat mensen dan alsnog wel met hun beste kunnen beslissen.

De vraag of je willens en wetens moet kiezen voor een 1 ouder gezin vind ik moeilijk te beantwoorden. Is ook niet aan ons.

**Geplaatst**: 22-04-16 13:54

Geplaatst: 22-04-16 13:54

Sees schreef:
Ik neem aan dat iedereen wel snapt dat opgroeien in een (redelijk) stabiel 2 ouder gezin beter is dan opgroeien in een (redelijk) stabiel 1 ouder gezin.

Blijkbaar niet.

**Geplaatst**: 22-04-16 13:55

Geplaatst: 22-04-16 13:55

Sees schreef:
De vraag of je willens en wetens moet kiezen voor een 1 ouder gezin vind ik moeilijk te beantwoorden. Is ook niet aan ons.

De vraag wordt hier aan ons gesteld :)*

**Geplaatst**: 22-04-16 13:56

Geplaatst: 22-04-16 13:56

Shadow0 schreef:
Sees schreef:
Ik snap het probleem ook niet zo. Ik neem aan dat iedereen wel snapt dat opgroeien in een (redelijk) stabiel 2 ouder gezin beter is dan opgroeien in een (redelijk) stabiel 1 ouder gezin.

Nee, zo simpel ligt het dus niet. Al is het maar dat de definitie van een 'redelijk stabiel' gezin nogal ruimte laat voor enorme variatie. En het onderzoek dat ernaar gedaan is, is meestal gericht op het in kaart brengen van problemen en risico's, niet op het in kaart brengen van goede factoren. Uiteindelijk is het alleenstaand zijn maar een aspect van het geheel, er zijn nog zoveel andere. Wees voorzichtig met conclusies want je kunt ze niet trekken zonder aanvullende informatie.

Jawel zo simpel ligt het wel

. Je kunt het ontkennen maar dat is vrij zinloos. Laat het redelijk maar weg dan. Je kunt beter opgroeien in een stabiel 2 ouder gezin dan in een stabiel 1 ouder gezin. Dat durf ik met droge ogen wel te beweren hoor.

Is het ook niet logisch dat onderzoek er op gericht is om de risico's en negatieve effecten te onderzoeken? Vertel mij dan eens waarom het volgens jou beter zou zijn op te groeien in een stabiel 1 ouder gezin dan in een stabiel 2 ouder gezin? Wat zijn volgens jou de goede factoren van een 1 ouder gezin die een 2 ouder gezin niet kan bieden?

Laatst bijgewerkt door Sees op 22-04-16 13:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-04-16 13:57

Geplaatst: 22-04-16 13:57

Huertecilla schreef:
Sees schreef:
De vraag of je willens en wetens moet kiezen voor een 1 ouder gezin vind ik moeilijk te beantwoorden. Is ook niet aan ons.

De vraag wordt hier aan ons gesteld

Nee HC , ik ben het met je posts eens maar dit klopt niet

. TS vraagt om ervaringen. Real life ervaringen van 1 ouder gezinnen dus. Niet om onze mening

.