Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
stef schreef:Sophie: Het was voor jou niet niks, en uit je berichten haal ik ook dat als je in een betere periode zwanger had geraakt, je er heel anders tegenover had gestaan.
Ayasha schreef:Het kan nu een hele botte vraag zijn, en ik wil echt niemand voor het hoofd stoten van de tegenstanders maar ... Waarom mag men een kind niet weg laten halen (en dus het heft in eigen handen nemen wb leven en dood), maar is het wel gewoon geaccepteerd om álles te doen om zwanger te worden en om kinderen die eigenlijk niet levensvatbaar zijn ten koste van alles in leven te houden met de kans dat ze het niet halen? (en dus ook het heft in eigen handen nemen wb leven en dood)
Sophie_midas schreef:Ja tuurlijk zijn er mensen die 'zomaar' abortus laten plegen, maar die zorgen dus voor alle negativiteit. Ik zie het namelijk bijna als een persoonlijke beledeging dat dit soort dingen gezegd worden. Voor mij (en dat geldt voor alle vrouwen die ik die dag in de kliniek gezien heb) was het niet 'a piece of cake'. Je kon daar gewoon de pijn en het verdriet voelen.. Ik heb er zeker nog 2 jaar verdriet van gehad, en tot op de dag van vandaag sta ik er nog bijna dagelijks bij stil!
Ik had op dat moment geen keus, ik had het kindje niks te bieden. Ik denk dat mensen niet echt beseffen wat dit met een vrouw doet, want geloof me; het is echt niet niks!!
stef schreef:Ella, dus als je de verantwoordelijkheid neemt, om te voorkomen dat je zwanger raakt, omdat je écht geen kinderen wilt, en je wordt ondanks je moeite, toch zwanger, dan moet je het kind maar houden? Terwijl je dat kind nooit normaal aan zou kunnen kijken, terwijl je het kind nooit liefde zou kunnen geven?
LF_xx_D schreef:Oke, ik snap nu beter waarom je het niet leuk vond dat ik zo'n opmerking maakte. Het kwam idd misschien over alsof ik dacht dat iedereen dat zomaar even deed, maar dat is niet zo, sorry!
Ik kan me ook niet goed voorstellen hoe het is na een abortus, dat iemand (heb het niet tegen jou nu Sophie) een kindje heeft laten weghalen maar er lang verdriet van heeft. Het lijkt soms zo tegenstrijdig, mensen die wel een kind willen maar het op het moment niet willen of kunnen door hun situatie. Een vriendin van me wil later heel graag kinderen maar als ze nu zwanger zou raken zou ze abortus laten plegen. Ik had het er een keer over met haar en toen vertelde ze me dat. Haar moeder en oma zaten er ook bij en die vonden dat ze er dan maar heel goed overna moest denken, omdat ze later niet zeker kon weten of ze dan nog kinderen kon krijgen. Het lijkt me zo vreemd om een kind weg te laten halen terwijl je weet dat je wel kinderen wilt (niet dat het stom is, maar het lijkt me zo'n raar idee en gevoel geven bij jezelf). Ik kan er niet inkomen wat je dan precies voelt, maar ik kan me wel voorstellen dat het je hele leven blijft achtervolgen..
juline schreef:Aangezien ik zelf 2 abortussen heb gehad vanwege het feit dat ik niet in het zelfde schuitje zou komen te zitten zoals deze jonge moeder. Hoe gek ik ook ben op kinderen en ze nog steeds heel graag wil kan het nu gewoon nog niet.
stef schreef:Daarom doe je dus alles (normaliter) om een zwangerschap te voorkomen.
Ik heb sterilisatie overwogen hoor, maar mn arts vind me te jong, dus op dit moment geen optie.
Van mij mogen ze heel de boel eruit halen, kunnen ze misschien nog iemand blij mee maken....
stef schreef:Yankee: Ik zou me dan afvragen of mijn partner wel de juiste partner is. Want aan zoiets gaat je relatie gewoon kapot, en daar is dan een eventueel kind weer de dupe van.
Sophie_midas schreef:Oke, maakt niet uit. Ik vatte de opmerking misschien ook iets te persoonlijk op.
Maarja het is nou eenmaal een erg gevoelig onderwerp bij mij.
Ja, het is moeilijk voor te stellen, dat snap ik heel goed! Het was immers op dat moment mijn eigen keus om het weg te laten halen.
Maar in mijn geval was het een ontzettend slechte timing, ik was net gestopt met school en ging aan wat nieuws beginnen, had geen diploma, geen eigen huisje, niks! Als ik 3 jaar later (nu dus) zwanger was geworden had ik het gehouden want ik heb zeker wel een kinderwens.
_Ella_ schreef:Ik ook, juist omdat dit een belangrijk punt is waar je geen compromissen in kan sluiten, zou dit eigenlijk besproken moeten zijn voor je seks hebt (jaja... klinkt erg ideaal, maar hij kwam er bij mij echt niet op)
LF_xx_D schreef:_Ella_ schreef:Ik ook, juist omdat dit een belangrijk punt is waar je geen compromissen in kan sluiten, zou dit eigenlijk besproken moeten zijn voor je seks hebt (jaja... klinkt erg ideaal, maar hij kwam er bij mij echt niet op)
Hier ben ik het mee eens, maar vaak gebeurt dit waarschijnlijk niet..
Waar er twee mensen seks hebben zijn er ook twee verantwoordelijk voor een eventueel kind, maar wanneer de vrouw het kind wel wil houden kan je de vader niet dwingen..
Wij hebben op school voorlichting van de VBOK gehad en daar zeiden ze dat van de meiden/vrouwen die bij hun kwamen, 90% van de partners het kind niet wilde en de relatie beëindigde.. of dat nu nog zo is weet ik natuurlijk niet, maar ik vond het erg veel.
@ YankeeBoy: dat dacht ik dus ook al, wanneer mensen elkaar niet zo lang kennen of snel met anderen naar bed gaan bespreek je dat niet, en zelfs al heb je een relatie dan bespreken veel mensen het waarschijnlijk ook nog niet.
Ik zie het al voor me, een stel dat op het punt staat om seks te hebben, vraagt de vrouw opeens: zeg, zou je een kind willen of niet?