Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-03-10 10:13

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 17-03-10 10:13

ik snap jullie wel hoor

Toen ik eindelijk op de vuist ging met mijn pesters........... werd ik geschorst

Doet je zelfvertrouwen nou net effe niet goed zegmaar

Maar ik weet wel dat ik van dat pesten heel sterk ben geworden, heb een enorm incasseringsvermogen..... en ik ben nu in staat om heel duidelijk grenzen aan te geven bij mensen. Goed je doet er wat jaartjes over, maar uiteindelijk heeft het pesten mij geen windeiren gelegd.

Zolang je "geestelijk" nog niet in staat bent om de pesters mentaal onder de duim te hebben, kan je het pesten ook niet stoppen........ dat stopt pas als je mentaal sterker bent dan de pesters....... en daar moet je in groeien. Stap een was voor mij al mijn agressie in die ene vechtpartij eruit te gooien........ en toen ben ik pas begonnen met mentaal sterker worden dan mijn pesters

**Geplaatst**: 17-03-10 11:09

Geplaatst: 17-03-10 11:09

Ik ben ooit zo kwaad geworden dat ik één van die pesters bijna heb gewurgd.......... Ze hadden 3 volwassenen nodig om me los te krijgen. Denk je echt dat geholpen heeft?? Niet dus, want het werd alleen maar erger. En tegen een hele klas/school kan je echt niet op in je eentje. Leraren keken gewoon de andere kant op.

Het heeft er wel voor gezorgd dat ik nog steeds mijn eigen kant op ga. Nu heb ik het in mijn hoofd gezet dat ik een BBL opleiding wil doen voor verpleegkundige en ik weet zeker dat het gaat lukken!!!!!! Nu alleen nog aangenomen worden

.

**Geplaatst**: 17-03-10 12:52

Geplaatst: 17-03-10 12:52

KiWiKo schreef:
ik snap jullie wel hoor

Toen ik eindelijk op de vuist ging met mijn pesters........... werd ik geschorst

Doet je zelfvertrouwen nou net effe niet goed zegmaar

Maar ik weet wel dat ik van dat pesten heel sterk ben geworden, heb een enorm incasseringsvermogen..... en ik ben nu in staat om heel duidelijk grenzen aan te geven bij mensen. Goed je doet er wat jaartjes over, maar uiteindelijk heeft het pesten mij geen windeiren gelegd.

Zolang je "geestelijk" nog niet in staat bent om de pesters mentaal onder de duim te hebben, kan je het pesten ook niet stoppen........ dat stopt pas als je mentaal sterker bent dan de pesters....... en daar moet je in groeien. Stap een was voor mij al mijn agressie in die ene vechtpartij eruit te gooien........ en toen ben ik pas begonnen met mentaal sterker worden dan mijn pesters

Zelf heb ik door het pesten en andere dingen jaren in therapie gezeten
Dus ik weet denk ik onderhand wel hoe ik mentaal boven mijn pesters moet staan
Maar helaas werkt dat in het dagelijks leven niet zo
Door het verleden doe je dingen in het hier en nu die buiten de meeste normen en waarden vallen

Mensen vinden je vreemd als je liever niet op verjaardagen gaat omdat het te druk is en je de overzicht dan kwijt bent
Mensen vinden je vreemd als je niet gewoon met het openbaar vervoer durft
Mensen vinden je vreemd als je heel gauw op je teentjes getrapt voelt
Mensen vinden je vreemd als je liever luisterd dan meepraat in een gesprek

Zo kan ik nog wel even door gaan
Dan kan ik toch echt niet zeggen dat ik door het pesten sterker ben geworden
Oké als me nu iets niet sind zeg ik er gelijk wat van of ik loop er bij weg
Maar dit gaat vaak ook op een manier wat niet hoort
Dus nee kan geen manier bedenken waarop ik er beter van ben geworden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-10 13:08

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-10 13:08

Inderdaad in mijn hoofd weet ik wat ik moet doen maar ik kan het niet!
Drukte hou ik ook niet van, winkelen met mijn vriend is geen probleem maar een verjaardag waar mensen zijn die ik niet goed ken zijn een hel.
Het is onmogelijk om iedereen in de gaten te houden en dat is nou net wat ik moet doen om het enigszins vol te kunnen houden.
Het duurt meestal even voordat ik mee durf te praten ben constant aan het nadenken wat veilige onderwerpen zijn en ik niet iets stoms zal zeggen.

Het zal nog wel even duren voor ik boven mijn pesters zal kunnen staan ik zal me toch eerst beter over mezelf moeten voelen.

**Geplaatst**: 17-03-10 15:18

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 17-03-10 15:18

Ffkes bij gelezen 2 dagen niet op flapflop geweest,

Dat liedjee, ik moest wel even een traantje wegpinken..
Njaa eigelijk moet er 7 year old me zijn , maar
Ow bah , ja paniek aanvallen heb ik ook last van , en ik kan soms zover wegdromen en denken.... ( volgens spygoo ook doordat ik gepest ben.) En ja , ik had het laatst weer...
Ik zat op de fiets , en ik moest wachten voor een stoplicht nou die 2 minuten duurde wel een half uur voor mij..
stonden er 2 meisjes achter me die me gepest hadden , en daar begonnen ze weer,
met (kk) srry dat ik het hier neerzet, lelijk vet varken , stom kind en weet ik wat, en wat ga je allemaal denken, dat je wat ben enz, ik heb hun nooit wat gedaan uberhaupt nooit wat tegen ze gezegt.. ja jij met je lelijke plofkop en weetikveel...
en wat gaa je stoer doen en weet ikveel... IK DEE GVD niks, nou toen brak ik even , ik was onderweg naar het winkelcentrum , maar ben omgedraaid en heb een halfuur leggen huilen..
Ik kan er gewoon niet bij waarom ze dat nou moeten doen..
En ik vind iemand leuk maar ben zo zaggies aan beetje afstand aan het nemen... het word toch nooit wat... ik durf het toch niet aan..

**Geplaatst**: 17-03-10 18:18

Geplaatst: 17-03-10 18:18

Ow heb ik ook wel eens gehad, nou dan heb je ineens een kracht waar je zelf van schrikt zeg !

rainbow8 schreef:
Ik ben ooit zo kwaad geworden dat ik één van die pesters bijna heb gewurgd.......... Ze hadden 3 volwassenen nodig om me los te krijgen. Denk je echt dat geholpen heeft?? Niet dus, want het werd alleen maar erger. En tegen een hele klas/school kan je echt niet op in je eentje. Leraren keken gewoon de andere kant op.

Het heeft er wel voor gezorgd dat ik nog steeds mijn eigen kant op ga. Nu heb ik het in mijn hoofd gezet dat ik een BBL opleiding wil doen voor verpleegkundige en ik weet zeker dat het gaat lukken!!!!!! Nu alleen nog aangenomen worden .

**Geplaatst**: 18-03-10 19:51

Geplaatst: 18-03-10 19:51

ik werd op de basischool ook heel erg gepest omdat ik een moedervlek boven mij lip had en die was best groot, en nu word dat vaak nog gebruikt en dan voel ik me zo poedersuiker daardoor en dan ben ik weer helemaal down

en er word nu geroddeld over mij dat ik het in een riolerings buis heb gedaan met me ex(slaat ook nerges op) maar dan kan ik gwn zo kapot gaan

heel veel meiden laten me nu ook stikken dus zit nu gwn in een poedersuiker periode vooral door dat ik vroeger gepest werd

**Geplaatst**: 22-03-10 14:08

Geplaatst: 22-03-10 14:08

zonnebloem18 schreef:
Inderdaad in mijn hoofd weet ik wat ik moet doen maar ik kan het niet!
Drukte hou ik ook niet van, winkelen met mijn vriend is geen probleem maar een verjaardag waar mensen zijn die ik niet goed ken zijn een hel.Het is onmogelijk om iedereen in de gaten te houden en dat is nou net wat ik moet doen om het enigszins vol te kunnen houden.
Het duurt meestal even voordat ik mee durf te praten ben constant aan het nadenken wat veilige onderwerpen zijn en ik niet iets stoms zal zeggen.

Het zal nog wel even duren voor ik boven mijn pesters zal kunnen staan ik zal me toch eerst beter over mezelf moeten voelen.

Oooh, dat is echt zo herkenbaar. En zó vermoeiend. Continu op je hoede zijn, zeg ik niet iets doms/raars etc.etc.
Bij vriendinnen is dit nu niet meer zo, maar óf bij vreemde mensen óf bij mensen waarvan ik graag willen dat ze me aardig vinden..

**Geplaatst**: 22-03-10 14:17

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 22-03-10 14:17

Nog een vraagje; herinneren jullie alles nog?
Ik weet hélemaal niets meer van die periode. Gewoon een zwart gat in m'n geheugen, en een paar losse details..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-10 14:20

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-10 14:20

Ik weet eigenlijk alleen nog wat heftige momenten, buiten het pesten om weet ik niet echt veel meer van die periode.

**Geplaatst**: 22-03-10 14:32

Geplaatst: 22-03-10 14:32

Ik ben pas verhuisd en een paar dagen geleden begon de buurvrouw tegen mij te praten, gewoon, vriendelijk.
Mijn ooglid begon te trillen, mijn bovenlip begon te trillen en ik wist absoluut niet wat te antwoorden. Toen ze zei 'ik heb een paard' was het enige wat ik kon uit brengen 'oooh ik hou van paarden'. Toen bekeek ze me effe raar en begonnen de spieren in mijn arm samen te trekken

. Ik schaam mij zo want ik probeerde wel vriendelijk en sociaal te zijn maar het lukt niet. Ik wil wel met de buurvrouw een gezellig babbeltje maken maar ik heb zo een schrik dat ik iets verkeerd zeg dat ik mij gewoon aan standaard zinnetjes probeer te houden maar die klinken bijna robotachtig en geforceerd.
Na het gesprek heb ik haar nog enkele keren gezien en ze lacht eens vriendelijk maar ze spreekt niet meer tegen mij. Dat maakt mij nog onzekerder (Heb ik iets verkeerd gezegt?, Zou ik nu eerst tegen haar moeten beginnen praten?, Vindt ze mij raar?, Zou ik haar eens moeten uitnodigen voor een gezellige babbel?, Ben ik te opdringerig geweest?, enzovoort, enzovoort).

**Geplaatst**: 22-03-10 15:06

Geplaatst: 22-03-10 15:06

zonnebloem18 schreef:
Ik weet eigenlijk alleen nog wat heftige momenten, buiten het pesten om weet ik niet echt veel meer van die periode.

Ik ook. Ik kan een paar dingen nog opnoemen die er gebeurd zijn, gezegd zijn, en dat ik met buikpijn naar school ging, maar verder niks.

**Geplaatst**: 22-03-10 15:13

Geplaatst: 22-03-10 15:13

yess ik meld me weer eens ( begin steeds meer klachten te hebben haha )
ik ben ook zeker 10 a 12 jaar gepest ... heel naar ... heb in groep 8 een meisje haar been gebroken omdat ze op me liep te kwatten

meer van dat soort acties gehad ... ik ben namelijk aardig klein met mooie rondingen om het zo maar te zeggen ... maar ben wel erg sterk ... en dat hebben ze geweten haha ... of ik er nu zo blij mee ben ... nee maar het was een goeie tussen oplossing .. machteloosheid is het ergste wat er is !

Groetjes

**Geplaatst**: 22-03-10 16:29

Geplaatst: 22-03-10 16:29

Tja kiwiko, dat zeggen zo ontzettend veel mensen...
Ik weet het niet hoor, ik ben niet echt van het agressieve....
wat ik wel weet is dat als ik naar mensen in mijn omgeving kijk, is dat er juist om gelachen wordt als iemand zich ' zo laat kennen' . Dan laat ik liever over me heen lopen en zet ik gewoon mn gehoor uit, zodat het gewoon niet aankomt wat iemand zegt (of iig zo lijkt). Ik word nu echt niet meer gepest...

Denk dat gewoon kalm en beheersd blijven, en evt. een scherpe opmerking terug maken echt beter werkt.. Op het moment dat iemand mij pest voel ik me meestal ook gewoon echt beter en verheven boven zo iemand, en dat werkt denk ik meer ' intimiderend ' dan zo'n houding van ' had je wat had je wat

' (dus dat je je wel echt laat kleineren, maar dat zeg je zelf ook

)

Ik ben er ook niet 'hard' van geworden, het enige is dat negatieve dingen gewoon niet bij me aankomen.. Maar 'k weet niet of dat nu de juiste manier is om ergens mee om te gaan... (volgens psych niet iig

)

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 22-03-10 16:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-03-10 16:34

Geplaatst: 22-03-10 16:34

Lauratje_88 schreef:
Ik ben pas verhuisd en een paar dagen geleden begon de buurvrouw tegen mij te praten, gewoon, vriendelijk.
Mijn ooglid begon te trillen, mijn bovenlip begon te trillen en ik wist absoluut niet wat te antwoorden. Toen ze zei 'ik heb een paard' was het enige wat ik kon uit brengen 'oooh ik hou van paarden'. Toen bekeek ze me effe raar en begonnen de spieren in mijn arm samen te trekken . Ik schaam mij zo want ik probeerde wel vriendelijk en sociaal te zijn maar het lukt niet. Ik wil wel met de buurvrouw een gezellig babbeltje maken maar ik heb zo een schrik dat ik iets verkeerd zeg dat ik mij gewoon aan standaard zinnetjes probeer te houden maar die klinken bijna robotachtig en geforceerd.
Na het gesprek heb ik haar nog enkele keren gezien en ze lacht eens vriendelijk maar ze spreekt niet meer tegen mij. Dat maakt mij nog onzekerder (Heb ik iets verkeerd gezegt?, Zou ik nu eerst tegen haar moeten beginnen praten?, Vindt ze mij raar?, Zou ik haar eens moeten uitnodigen voor een gezellige babbel?, Ben ik te opdringerig geweest?, enzovoort, enzovoort).

die spasmes heb ik ook

Helemaal toen ik nog ritalin slikte,
is niet echt leuk...
Was al niet echt van het spreken in het openbaar, en nu word ik juist nog zenuwachtiger omdat ik bang ben dat m'n gezicht begint te trillen... Kom je ook zo labiel over, als je zo reageert op iets heel kleins. Het is nu gelukkig minder

**Geplaatst**: 22-03-10 16:45

Geplaatst: 22-03-10 16:45

Ik ben ook veel gepest, op de basisschool waren het gewoon wat pesterijtjes, maar heb ook een periode de hele klas tegen me gehad, dat begon zo stom nav een spelletje, maar zo ging dat op die leeftijd (groep 7/8) Ook hoorde ik nooit echt ergens bij, voelde me vaak het buitenbeentje en dacht altijd dat mensen alleen met mij omgingen als ze niemand anders hadden (en een paar keer was dat ook echt zo..)
Had wel vriendinnetjes waar ik veel mee speelde, maar op school trokken we dan weer niet echt naar elkaar toe, dan was het meer de hele klas samen.. Toen we naar de brugklas gingen ging het qua oude klas wel prima, ik was niet het pispaaltje ofzo. Maar in de 1e week van de brugklas kreeg ik een buitenboordbeugel en ik begon pukkels te krijgen

De andere basisschoolkinderen begonnen allemaal met anderen op te trekken en weer had ik altijd het gevoel alleen te staan. Ook was er 1 jongen die echt altijd aan het pesten en treiteren was en de rest deed mee.. Altijd over mijn beugel, pukkels en ik was een paard

Dat is doorgegaan t/m het tweede jaar.. In het 3e jaar ging ik naar de mavo, grotendeels nieuwe klas en toen was het wel een beetje over. Hoorde nog steeds niet echt ergens bij, voelde me vaak remi, maar het echte pesten was wel over.. In dat jaar nog steeds geen vriendinnen of iets..
En ineens in het 4e jaar.. Ik trok naar een meisje toe, die ook wel in de 3e bij me in de klas zat, maar die toen nogal werd geclaimd door een andere meid. Die andere meid was er in de 4e niet meer en wij begonnen veel met elkaar om te gaan. We begonnen ook buiten school met elkaar om te gaan en gingen veel uit. Ik kreeg steeds meer vriendinnen, ging veel uit, begon zelfs oog te krijgen voor jongens (daarvoor dacht ik dat er noooooit een jongen zou zijn die mij leuk vond

) Dus toen werd ik en alles voor mijn gevoel echt 'normaal' Ik hoorde ergens bij en had het super leuk.
Daarna eigenlijk nooit meer echt gepest of iets, had altijd wel mensen waar ik leuk mee op kon schieten. En als iemand een k*topmerking maakte kreeg diegene hem net zo hard terug, want ik beet inmiddels aardig van me af

En nu, ik ben sterk, weet wat ik wil, ben erg onafhankelijk en bijt vooral behoorlijk van me af.. Mijn moeder zei wel eens dat er ook periodes waren dat ik een pestkop was, maar dat hoor je vaker, mensen die worden gepest, kunnen zelf ook pesters worden

Moet wel zeggen dat ik altijd verbaal gepest werd, ik ben nooit in elkaar geslagen of iets, daar was ik denk ik iets te groot voor

Maar ik weet wel dat opmerkingen ook aan kunnen komen..

Wat ik wel grappig vind om te zien is dat een vriendin van me, die ook op de basisschool bij me in de klas zat (met haar ging ik toen ook wel veel om, maar dat verwaterde dus op de middelbare en pas na jaren kwamen we elkaar weer tegen) Zij was altijd een 'neutraal' iemand, ze pestte niet, werd niet gepest, hoorde niet perse bij de popiejopies, maar had ook nooit problemen qua pesten oid.. Nu vele jaren later, is zij juist degene die onzeker is, die moeilijk contacten maakt en die altijd bevestiging nodig is van anderen.. We hadden het hier vorig jaar eens over en we vonden het beide wel grappig om dit zo te zien.

Ach en als ik sommigen terugzie denk ik wel eens van puh

Karma bestaat echt..

**Geplaatst**: 22-03-10 16:57

Geplaatst: 22-03-10 16:57

Ook ik ben vroeger best veel gepest.

Ik ben er onwijs onzeker door geworden, maar uit dit niet.
Ik ben nu het meisje met de grote bek en het kleine hartje. Ik wil altijd goed doen voor andere, om mezelf in een goed daglicht te zetten. Als ik een fout maak lach ik het hardste om mezelf, terwijl ik me van binnen kei hard schaam. Maar omdat andere hier vaak met me mee lachen heb ik wel een grote mate van zelfspot gekregen.
Ik probeer altijd vrolijk te doen, ook als ik kei slecht in mn vel zit. Ik wil andere niet opzadelen met mijn problemen, omdat ik bang ben dat ze zich gaan ergeren aan mij.

Ik heb best veel vrienden en vriendinnen. Maak ook makkelijk contact (die grote bek (op n positieve manier) waarmee ik mezelf uit komt dan goed van pas).
Maar ik heb maar 1 échte vriendin bij wie ik écht mezelf kan zijn, bij wie ik mn ei kwijt kan als ik ergens mee zit. Helaas zit zij op het moment voor 4 maanden in het buitenland, ivm studie.. Ik mis haar echt ontzettend.

Dit alles heeft als gevolg dat ik momenteel in een verschrikkelijke dip zit. Ik ben de hele dag door moe, hoeveel of hoe weinig ik ook slaap.. Soms heb ik het gevoel dat ik elk moment in janken uit kan barsten, terwijl ik normaal gesproken bijna nooit huil & school gaat ontzettend slecht (zo slecht dat ik er over denk om met mn opleiding te stoppen omdat ik het waarschijnlijk toch niet haal en vér achterloop op mn klasgenoten).

Gelukkig heb ik mn paardjes nog, dat is het enige waar ik me momenteel écht lekker in mn vel bij voel.

**Geplaatst**: 22-03-10 17:05

Geplaatst: 22-03-10 17:05

ImkeTarek schreef:
Ook ik ben vroeger best veel gepest.

Ik ben er onwijs onzeker door geworden, maar uit dit niet.
Ik ben nu het meisje met de grote bek en het kleine hartje. Ik wil altijd goed doen voor andere, om mezelf in een goed daglicht te zetten. Als ik een fout maak lach ik het hardste om mezelf, terwijl ik me van binnen kei hard schaam. Maar omdat andere hier vaak met me mee lachen heb ik wel een grote mate van zelfspot gekregen.
Ik probeer altijd vrolijk te doen, ook als ik kei slecht in mn vel zit. Ik wil andere niet opzadelen met mijn problemen, omdat ik bang ben dat ze zich gaan ergeren aan mij.

Ik heb best veel vrienden en vriendinnen. Maak ook makkelijk contact (die grote bek (op n positieve manier) waarmee ik mezelf uit komt dan goed van pas).
Maar ik heb maar 1 échte vriendin bij wie ik écht mezelf kan zijn, bij wie ik mn ei kwijt kan als ik ergens mee zit. Helaas zit zij op het moment voor 4 maanden in het buitenland, ivm studie.. Ik mis haar echt ontzettend.

WOOW !!!! dit is scary ... wij hebben bijna precies hetzelfde verhaal !!!

ik had er nog een paar dingen bij ... zoals altijd slecht slapen ook enzo ... slaap gemiddelt 2 uurtjes per nacht ...
krijg echt ff een spiegeltje voor !

eng gewoon haha
Dit alles heeft als gevolg dat ik momenteel in een verschrikkelijke dip zit. Ik ben de hele dag door moe, hoeveel of hoe weinig ik ook slaap.. Soms heb ik het gevoel dat ik elk moment in janken uit kan barsten, terwijl ik normaal gesproken bijna nooit huil & school gaat ontzettend slecht (zo slecht dat ik er over denk om met mn opleiding te stoppen omdat ik het waarschijnlijk toch niet haal en vér achterloop op mn klasgenoten).

Gelukkig heb ik mn paardjes nog, dat is het enige waar ik me momenteel écht lekker in mn vel bij voel.

**Geplaatst**: 22-03-10 17:20

Geplaatst: 22-03-10 17:20

Ook ik ben altijd veel en vooral lang gepest, ruim 12 jaar.

Wat KiWiKo zegt, over dat iemand zich laat pesten daar kan ik me dan ook nog best wel in vinden. Ik ben na 6 jaar gepest verplaatst naar een andere basisschool. Omdat ik toch al bar weinig zelfvertrouwen had, werd ik daar weer (maar in mindere mate) gepest en dit ging zo door op de middelbare school. Kinderen weten dondersgoed wie ze kunnen 'pakken'. En ik gaf het op een gegeven moment gewoon op, het verzet..

Het verwerken gaat echt wel met ups&downs, maar inmiddels heb ik veel meer zelfvertrouwen. Op kamers gaan heeft mij echt goed gedaan, ik heb hier een aantal hele goede échte vriendinnen en doordat ik lid van een studentenvereniging durf ik ook mijn mond open te trekken (anders kom ik er nooit tussen). Ondanks dat ik genoeg onzekere momenten ken ('Wat zouden ze van me vinden?','Menen ze dat?' 'Ze zullen me wel stom vinden'.. ) zijn er ook momenten bij dat ik weet dat ik er wel mag wezen en dat ik een beter mens ben dan die pesters ooit zullen worden. Wat ik alleen wel heel vaak denk is 'Hoe zou ik zijn als ik niet was gepest?' Tsja, wat als.. daar schiet ik eigenlijk ook niks mee op. Ik ben nu eenmaal wel gepest en ik ben zoals ik ben.

**Geplaatst**: 08-05-10 11:49

Geplaatst: 08-05-10 11:49

Ik heb met kippenvel de eerste pagina gelezen!
Wat ongelooflijk herkenbaar dit allemaal..

Ergens ook mooi om te lezen dat je toch niet de enige bent die zoiets meemaakt, en het ook zo ervaart!

Ik ben ook gepest, eigenlijk de hele basisschool lang en op de middelbare school. Het eerste jaar was een ramp.
Ik had niemand, de hele klas keerde zich tegen mij, ik voelde mij eenzaam, vernederd, en heel, heel verdrietig. Ik stond echt doodsangsten uit op school,
de pauzes waren een hell, ik bedacht elke keer weer iets nieuws hoe ik mij erdoorheen kon slaan. (in de wc alleen eten, deur op slot, of tussen de kluisjes, bij de gymzalem, etc).

Ik merk nu, ik ben 21 jaar, de nasleep nog steeds.
Wat ik inderdaad hier ook las:

Als ik door school(of waar dan ook) loop, en ik hoor mensen lachen, voel ik mijn hart meteen bonken en denk ik meteen dat het over mij gaat.
Ik heb moeite met contacten leggen, vrienden maken en vriendschappen onderhouden.
Ook met de waarde van vriendschappen heb ik moeite, niemand wilde vroeger mijn vriend zijn, of mensen lieten mij vallen. waarom zouden ze dan nu wel vrienden met me willen worden?

Ik ben heel erg bezig met of mensen mij wel aardig vinden.
En 'jezelf blijven' vind ik moeilijk. Ik heb hedendaags niet het gevoel dat ik 'ik' ben. Ofzo..

Er is al een tijdje niet geschreven in dit topic. Misschien wakkert dit het vuurtje weer aan, zou leuk zijn

.
Zo niet, dan ga ik morgen lekker mijn luie zondag besteden aan het lezen van dit topic...!

**Geplaatst**: 08-05-10 12:24

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 08-05-10 12:24

ConDios ja indd zo heb ik het dus ook

ik ben als de dood voor vreemde kerels die hoeven mij ook helemaal niets te zeggen maar dit mede ook door andere dingen....

Ik ben op de middelbare niet meer gepest omdat we toen verhuist zijn naar een heel ander dorp ruim een half uur rijden met de auto en ik ging dan ook nog verder naar een middelbare

Als er gepraat word ben ik altijd snel bang dat er over mij gepraat word

Ik zit inmiddels in een huis alleen nadat ik thuis ook al een half jaar op mezelf woonde nu voor een half jaar met andere ook andere type mensen als ik
helemaal aan de andere kant van het land ik vond en vind het soms nogsteeds heel moeilijk hier

Zondags kwam ik hier en voelde me helemaal niet op mijn gemak niemand die ik ken enzenz door mijn verleden maak ik heel moeilijk contact met mensen
Ik zat de hele zondag op mijn kamer en savonds werd er door een jonge op mijn deur geklopt ik schrok me werkelijk dood hij vroeg of ik ook mee ging ''chillen'' ik dacht holyfuck wat is dat voor volk toen ik in de gezamelijke ruime kwam

Presies z'n volk wat mijn vroeger gepest heeft voelde me totaal niet op mijn gemak als nog meegegaan hier naar het terrascafe anders leer ik nooit mensen kennen

Die maandag als klap op de vuurpijl heeft mijn vriend het ook nog uitgemaakt iemand die je in z'n momenten nodig hebt enzenz ik had niemand om mee tepraten want ik kende hier niemand helemaal nada noppes niemand ik hoefde die mensen hier ook niet te kennen achteraf ben ik blij dat ik gistere mee ben gegaan

sinds gistere heb ik een meid die echt heel aardig is en we zijn toen ook uitgeweest maar nog hoeven er geen vreemde mannen tegen me te praten hoor dan word ik gek

die meid kent mijn verledn inmiddels ook heb ik haar uitgelecht dan weet zo ook waarom ik zomoeilijk contact maak

Op een gegeven moment kwam er een jonge 25 ofzo tegen mij praten maar ik wimpelde hem al snel af en liet hem merken dat ik niets van hem wou weten dus toen zijn we ook gegaan onder het naar de uitgang lopen stond die zowat tegen mij aan te rijden en op z'n moment word ik gewoon helemaal gek

vreemde mensen is niets voor mij tenzij het mensen zijn zoals ik dan heb ik er geen moeite mee maar andere types niet

nou die jongens van zondag avond zitten nu vaker hier en voel me dan ook totaal niet op mijn gemak

Wat jullie allemaal zeggen komt me zo bekent voor wederom

kiwiko wat jij zegt pesters laten zich pesten ben ik het deels wel en niet mee eens
ik was altijd klein vroeger ze stonden met messen voor mij (ben ook in elkaar geslagen enz met 7 messteken) nou laat je je dan pesten ik niet ben der regelmatig aangevlogen maar zodra ze weer met een hele groep tegen mij stonden met messen enz dan doe je gewoon niets als nadenken hoe kom ik hier weg maar dat lukt toch niet

Pesters hebben indd mijn leven zogemaakt als dat ik nu ben kijk er met 2 kanten tegenaan

Als dit niet gebeurt was wie was ik dan? mischien wel iemand die een halve prutsmuts was?
Als dit niet gebeurt was had ik nu meer zelfvertrouwen en was ik niet zo ongelukkig enzenz

Maargoed dit is achteraf

**Geplaatst**: 08-05-10 12:53

Geplaatst: 08-05-10 12:53

Wat een naar verhaal GentleGiant!
En ik vind het echt heel sneu voor je dat je vriend het uitgemaakt heeft:( Had je het niet aan zien komen?

Gentlegiant schreef:
Zondags kwam ik hier en voelde me helemaal niet op mijn gemak niemand die ik ken enzenz door mijn verleden maak ik heel moeilijk contact met mensen
Ik zat de hele zondag op mijn kamer en savonds werd er door een jonge op mijn deur geklopt ik schrok me werkelijk dood hij vroeg of ik ook mee ging ''chillen'' ik dacht holyfuck wat is dat voor volk toen ik in de gezamelijke ruime kwam

Presies z'n volk wat mijn vroeger gepest heeft voelde me totaal niet op mijn gemak als nog meegegaan hier naar het terrascafe anders leer ik nooit mensen kennen

Dit is ook herkenbaar! 'het volk' wat mij vroeger pestte indd..! En ze hebben dan niks met je verleden te maken, maar ik koppel ze wel altijd gelijk aan 'pesters'..Ik kan niet met zulke mensen overweg ...

**Geplaatst**: 08-05-10 12:57

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 08-05-10 12:57

Ja ik kan er ook niet meer overweg die jongens zijn zo anders vooral eentje daar heb ik echt een schurft hekel aan....

Hij denkt dat die alles is stonst met zijn geld nou wij zijn thuis ook niet bepaalt arm maar ik ga niet stronsen met mijn geld wat heb ik deraan ja je krijgt vrienden va je geld inplaats van jezelf....
Daarbij zijn die gasten ook niet te vertrouwen volgends mij

En dat van maandag zag ik echt niet aankomen hij belde me op kantoor en die eerste zin ik moet je wat vertellen viel me al verkeert ik merkte het gewoon dat er wat was

Maargoed stop je emotie's maar eens weg ik moest wel aangezien der klanten op de receptie stonden dus ik moest wel normaal reageren maar toen die weg waren viel alles deruit gelukkig heb ik hele leuke en lieve collega's 1 van de 6 waar ik die dag mee moest werken kan ik ook echt alles tegen zeggen en dat luchte wel op maargoed je hebt liever iemand die vertrouwt is...

**Geplaatst**: 08-05-10 13:15

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 08-05-10 13:15

Ik ben vanaf groep 6 t/m het allerlaatste einde van groep 8 heel erg gepest. Ik was nog best kinderlijk, speelde paardje op het schoolplein etc (hallo, ik was 10), terwijl de rest van de meisjes al met lipstick en make-up door de school liepen, jongetjes vonden dat natuurlijk geweldig en ik was het buitenbeentje. Heb van alles meegemaakt, van straal genegeerd worden, tot achtervolgingen na school totdat ik zo in paniek was dat ik van mijn fiets viel, tot hele nieuwe tik- spelletjes die bedacht werden en over mij gingen, tot foto's van mij in mijn onderbroek in de kleedkamer met gym maken en die aan iedereen laten zien (door 'beste vriendin'). Moest huilen als ik zondagavond ik bed lag en wist dat ik de volgende dag weer naar dat hell-hole moest. Docenten deden absoluut niks. Onze klas is halverwege het schooljaar in groep 8 gesplitst in 2 kleinere klassen in verschillende gebouwen. Onze klas heeft het voor elkaar gekregen om (en ik overdrijf niet) elke invaller die we ooit hebben gehad huilend het lokaal uit te krijgen en onze vaste docent is na ons schooljaar vertrokken bij de school. Om maar even aan te geven hoe het was. Ik ben een keer zo boos geworden dat ik een hele deur uit zijn voegen heb geramd en aan de andere kant van de school konden ze mijn 'HOU NOU EENS OP' horen. Verder was ik heel stil thuis geworden en ging altijd gelijk maar naar boven en liet niemand meer binnen in mijn gedachtes. Hier is mijn moeder ook nog heel lang verdrietig over geweest en als mensen toen ik in de 1e zat aan haar vroegen naar mijn basisschooltijd moest zij ook huilen. Ik durf wel te zeggen dat ik er zeker een deukje van heb opgelopen. Ben nog steeds heel onzeker over wat mensen van me vinden en doe veel om mensen te pleasen. Veel in mijn leven draait om wat anderen er van zullen vinden en ik vind dat zeker een belemmering van tijd tot tijd. Ik wou dat ik lak had aan iedereen, maar het is zo moeilijk. Ik heb in de zomervakantie na groep 8 een paar keer een psycholoog bezocht, maar ik voelde me als snel beter toen die constante negatieve omgeving weg was. Toch heb ik nog wel een beetje een schild tegenover vreemden. Ik hoor achteraf vaak dat mensen bij de eerste keer dat ze mij zien denken dat ik een bitch ben, maar dat is meer dat ik heel zeker over wil komen. Mensen denken dus dat ik veel kan hebben, maar ook kleine beledigen kwetsen me al best veel. Gelukkig heb ik nu echt goede vrienden die me echt kennen en die ik echt kan vertrouwen en durf ik wel te zeggen dat ik redelijk mijn draai heb gevonden op de middelbare school.

Het enige wat ik nog hoop voor de toekomst is dat ik leer wat meer schijt te hebben aan anderen.

**Geplaatst**: 08-05-10 13:21

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 08-05-10 13:21

het leven na pesten.....poeh dat is heel wat
ik werd gepest op de basisschool, geschopt geslagen gespuugd gescholden enz enz
jaren heb ik het moeten slikken
eenmaal op de middelbaar pikte ik het niet meer en sloeg ik eens terug
en dat werkte, maar dat gaf ook een gevoel van macht die zich dus de andere kant op volledig verkeerd uitwerkte
ik werd mega aggressief, nu was ik een bullebak geworden, moest op speciale school voor moeilijk opvoedbare kinderen en iedereen was gevreesd

nu ben ik inmiddels 30, een stuk rustiger en heb spijt van bepaalde dingen die ik gedaan heb, ook al weet ik de oorzaak
maar ben ik in mijn oude woonplaats nog steeds beroemd en berucht
en zijn bepaalde gedragingen er bij mij niet helemaal uitgegaan
kan nog steeds erg heftig reageren,vooral als ik een gevoel van onrecht heb (bijv als iemand over je praat wat niet waar is, of je ergens de schuld van krijgt waarvan je vind dat dat niet zo is)

vroeger werd er iig weinig aan pesten gedaan
ik hoop dat dat vandaag de dag harder aangepakt gaat worden
de gevolgen ervan kunnen zeer ernstig zijn namelijk