Bokt.nl

Lynske78 schreef:

Ik heb je nog gezegd dat je erop zou moeten wachten. En wat zei die arts nog meer? "pak maar een paracetamolletje" ? Als je al zogenaamd niks meer mankeert als je in coma ligt dan weet ik het niet meer. Als je al dood bent kunnen ze nog zeggen. " ja hij mankeerde toch wat,sorry"
Heb een tijd terug hier ook al een topic over gemaakt, over die paracetamolcultuur en die lakse artsen.

[MW] Late of foute diagnose!

Leanee schreef:

Zo hebben mijn ouders me een keer gevonden.. Ik was 13 jaar, al een paar weken grieperig en op een zondag net voor het eten ben ik in coma geraakt, ze kwamen erachter toen ik niet naar beneden kwam.

Ik lag op de grond, met ogen open, om me heen te slaan en ze kregen me niet wakker. Ouders hebben de huisarts gebeld en die zei: "Geef d'r maar een aspirine." Ja, dat ging dus niet. Uiteindelijk de ambulance gebeld die meteen zagen dat het echt niet goed was.. In het ziekenhuis hier in Ede konden ze niks met me omdat ze geen kinder ic hebben/hadden (zoiets) en toen ben ik naar nijmegen gegaan. De artsen zeiden dat ik nog maar 3 speldenknopjes hersenactiviteit had en waarschijnlijk nooit meer wakker zou worden, als ik wel wakker zou worden zou ik niemand meer kennen, niet zelfstandig kunnen eten/ademen enz. Ik zou een kasplantje worden. Maar ik werd wakker, wist wie ik was, ik wou naar het paard, ik wist wie m'n ouders waren en de rest van de familie, wou met m'n beste vriendin bellen en vond dat ik moest plassen en zelf wou eten dus heb ik de slang van de sondevoeding eruit getrokken..
Alleen kon ik niet tegen het soort morfine wat ze me gaven dus daar werd ik agressief van Het is te schokkend wat ik allemaal heb geroept tegen die artsen/zusters.. Gelukkig ben ik niet de enige die dat deed, kennis van m'n ouders kan er ook niet tegen
Die zaterdag erop ben ik alweer naar huis gegaan omdat het zo goed met me ging. Had toen nog maar 2 speldenknopjes hersenactiviteit die het niet deden, daarna is dit niet meer gecontroleerd. Ik weet alles nog, behalve die paar dagen dat ik weg ben geweest. Wel had ik door het virus in m'n hersenen wat problemen met leren voor op school. Ik leerde, maar vergat hetzelfde net zo hard. Andere dingen zijn wel blijven hangen, maar iets waar ik echt op moest concentreren zoals lezen en leren dat kon ik de dagen ervoor erg moeilijk.. Wel weet ik nog het programma dat ik keek net voordat ik wegviel

Uiteindelijk bleek het een bacterie in m'n bloed te zijn en een virus in m'n darmen die naar m'n hersenen was gegaan. Dat kruiste elkaar en dat ging mis. Iedereen heeft die bacterie weleens, en dat virus ook, maar het gebeurt zelden dat het zo gaat.

Ach, ik weet er niet zo veel meer van, behalve dat ik vond dat ik me verveelde, niet zelf naar de wc mocht lopen en van een of andere muts in het ziekenhuis een dagprogramma moest hebben waarin ik de helft van de tijd moest knutselen en tekenen Dat heb ik natuurlijk niet gedaan

Leanee schreef:

misschien dat na 5 jaar die speldenknopjes wel weer activiteit hebben..