Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-18 20:39

Geplaatst: 12-12-18 20:39

Hoi Independent,
wat een rottigheid...! En vwb dat woord dysthymie: trek je daar svp niets van aan, dat is onzin! (Zo, ik heb gezegd!)

Depressies kunnen idd chronisch worden, dit betekent enkel en alleen dat het slepend verloopt, beslist NIET 'dat het niet meer over kan gaan', dat kan heel goed!
En :(:)

als jij je klachten ervaart als de hel, dan is er niemand die het recht heeft om te spreken van milde klachten, dus dysthemie.
Depressies heb je in soorten en maten en ik schrik regelmatig van de slordigheid waarmee de diagnose gesteld wordt.
Een van de aanleidingen om depressief te worden is trauma. Nu, jarenlang gepest worden zonder hulp of steun mag van mij al gewoon een trauma heten. En dan nog een eetstoornis erbij maakt het nog heftiger, plus een trauma erbij in de psychiatrie (waar je helaas niet de enige in bent: je gaat ermheen om beter te worden, maar het is een heftige plek).
Dus graag 3x traumatherapie voor er ook maar gedacht mag worden aan 'niet meer over gaan'.
(En tot die tijd geldt dat ze betoeterd zijn om iemand die al depressief is, op te zadelen met een belabberd toekomstperspectief. "Een patiënt nog zieker maken" is in principe gewoon taboe.)

En een andere reden/ oorzaak / aanleiding van depressie is uitputting. Niet alleen van je emoties, maar ook van je bijnieren (= dus graag een arts die,een lichamelijke diagnose stelt, want met uitgeputte bijnieren wil het gebeuren dat de gewone AD niet werkt).
En herstellen van depressie, ik geloof grif dat jij niets lievers wil, maar met uitgeputte bijnieren is dat lastig. Een orthomoleculaire arts kan hierbij helpen (http://www.mbog.nl)

En +:)+

schitterend dat je een paard hebt gekocht!
Elke dag beweging en buitenlucht, plus alles wat een paard nu eenmaal betekent voor 'ons bokkers'...!!!!!

**Geplaatst**: 13-12-18 10:03

Geplaatst: 13-12-18 10:03

Ikheetesmee, dikke knuffel voor jou!
Independence, heftig verhaal, geniet lekker van je paard! Die gaat je vast helpen op te knappen!

Warboel, ik zou het zsm vertellen want dat scheelt stress!

Ik ben gestopt met mijn studie sinds een week, en ik heb het gevoel dat alles nu inklapt. Ik werd net wakker, keek op de klok en dan denk ik alleen maar “pfff half 9 nog maar, dan duurt de dag dus nog zo lang.” -O-

Heb nergens zin in, nutteloos en energieloos.

**Geplaatst**: 15-12-18 19:14

Geplaatst: 15-12-18 19:14

Lang getwijfeld om mij hier te melden, ik lees al een hele lange tijd mee, maar ben Nu inmiddels op het punt dat ik mij niet meer schaam.

Ik wil mij niet te veel uitwijden over mijn “oliebol” online. Afijn, globaal wil ik er wel over vertellen.

Heb al van jongs af aan geleerd mijn gevoelens weg te stoppen, dat zijn zowel goede gevoelens, als slechte gevoelens, als emoties, ik heb mezelf aangeleerd, zolang je niet huilt, is er geen verdriet, en schup ik mijzelf gewoon onder Mn kont en huppakee door zetten en geen prutsmuts zoals ik dat noem.

Inmiddels ben ik 25 jaar, en heb ik de afgelopen jaren een aantal heel traumatische dingen meegemaakt, maar daar ook geen gehoor gegeven aan Mn emoties.. dit heeft mij letterlijk uitgeput, en kwam op het punt dat ik nergens meer zin in heb/had, en dat alles voor mij een enorme opgave is.

Ik werk altijd hard en veel, dat lukt niet meer, ik werk momenteel Halve dagen, en verder ga ik elke dag naar Mn paard, dit moet van mijzelf, en is ook een rede dat ik eruit kom, als ik dit niet doe ben ik bang dat ik alleen maar binnen blijf en doelloos op de bank lig.

Ik heb nu eindelijk geaccepteerd dat ik toch wel een burn-out /depressie heb, en ben naar de huisarts gegaan, deze heeft me doorverwezen naar de psycholoog, waar ik nu een keer of 5 ben geweest, wij praten over mijn traumatische ervaringen, en ze leert me het een plek te geven, dit vind ik erg zwaar momenteel omdat ik alle “oliebol” ineens moet oprakelen die ik eerder weg heb gestopt, maar ik begrijp ook dat dit nodig is , om het op te lossen.

Voor nu heb ik medicatie in de vorm van Prozac, welke ik elke dag 20 Mg slik, dit is nu pas sinds 2 weken, en voel me op het moment slechter dan ooit tevoren, hier moet ik doorheen zegt de psycholoog, en dan word t beter.

Anyway, ik hoop dat het voor jullie allemaal snel beter gaat, en voor mezelf natuurlijk ook,

Mochten jullie iets willen weten, vragen mag altijd, maar weet niet of ik openbaar antwoord geef

**Geplaatst**: 19-12-18 19:17

Geplaatst: 19-12-18 19:17

@Janneke2, super bedankt voor je positieve reactie. Ik zie vooral de sombere kant en voel me vooral onbegrepen. Ik vind je reactie daarom erg fijn. Wat betreft de orthomoleculaire arts, daar heb ik vaker over gehoord (uiteraard niet van hulpverleners) en het is zeker iets waarvan ik denk dat het kan helpen. Alleen het onbekende hè, geen idee wat ik ervan kan verwachten en ik ben gewoon niet zo goed in nieuwe dingen.

@MarlindeRooz, wat jammer (denk ik?) dat je bent gestopt met je studie. Ik zeg denk ik, omdat ik geen idee heb of dat noodgedwongen is vanwege je gezondheid of simpelweg doordat je de studie niet leuk vind. Hoe dan ook, stoppen is nooit leuk, het had beter geweest als alles vlekkeloos ging. Maar stoppen met je studie is gelukkig ook niet het einde van de wereld. Kan me het gevoel van in een gat vallen heel goed voorstellen. Hoe vul je je dagen? Het is makkelijk om mee te gaan in je energieloosheid en dus heel passief te worden. Dat is waarschijnlijk ook heel aanlokkelijk. Ik hoop dat je daar voor blijft waken, want het is zo moeilijk om weer op gang te komen als je in die passiviteit zit. Sterkte!

@SharonIndezz, wat goed dat je je verhaal doet en vooral dat je je niet meer schaamt. Dat is ten eerste nergens voor nodig en ten tweede kost dat zoveel energie. Ik herken veel in jouw verhaal, over geen ruimte geven aan emoties. Het klinkt alsof je een fijne psycholoog hebt en dat je veel hebt aan de gesprekken.
En ja, bij het opstarten van medicatie kan de eerste periode heel heftig zijn. Ik heb daar zelf niet zoveel last van gehad maar ben er wel voor gewaarschuwd en kreeg in die tijd oxazepam voorgeschreven voor het geval dat. Maar dat was dus niet nodig. Hopelijk merk je snel positief verschil door de medicatie.

Sterkte allemaal, ook met de 'feest'dagen in het vooruitzicht!

**Geplaatst**: 20-12-18 01:41

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-12-18 01:41

Heeft iemand van jullie al aan coaching met paarden gedacht?

Ik heb afgelopen week een oefensessie gehad op de opleiding van een vriendin, en wat een eyeopener was dat zeg!

**Geplaatst**: 20-12-18 08:46

Geplaatst: 20-12-18 08:46

pimaude schreef:
Heeft iemand van jullie al aan coaching met paarden gedacht?

Ik heb afgelopen week een oefensessie gehad op de opleiding van een vriendin, en wat een eyeopener was dat zeg!

Ik ben een beetje skeptisch over paardencoaching.

**Geplaatst**: 20-12-18 10:00

Geplaatst: 20-12-18 10:00

SharonIndezz schreef:
Lang getwijfeld om mij hier te melden, ik lees al een hele lange tijd mee, maar ben Nu inmiddels op het punt dat ik mij niet meer schaam.

Citaat:
Inmiddels ben ik 25 jaar, en heb ik de afgelopen jaren een aantal heel traumatische dingen meegemaakt, maar daar ook geen gehoor gegeven aan Mn emoties.. dit heeft mij letterlijk uitgeput, en kwam op het punt dat ik nergens meer zin in heb/had, en dat alles voor mij een enorme opgave is.

Ik werk altijd hard en veel, dat lukt niet meer, ik werk momenteel Halve dagen, en verder ga ik elke dag naar Mn paard, dit moet van mijzelf, en is ook een rede dat ik eruit kom, als ik dit niet doe ben ik bang dat ik alleen maar binnen blijf en doelloos op de bank lig.

Ik heb nu eindelijk geaccepteerd dat ik toch wel een burn-out /depressie heb, en ben naar de huisarts gegaan, deze heeft me doorverwezen naar de psycholoog, waar ik nu een keer of 5 ben geweest, wij praten over mijn traumatische ervaringen, en ze leert me het een plek te geven, dit vind ik erg zwaar momenteel omdat ik alle “oliebol” ineens moet oprakelen die ik eerder weg heb gestopt, maar ik begrijp ook dat dit nodig is , om het op te lossen.

Voor nu heb ik medicatie in de vorm van Prozac, welke ik elke dag 20 Mg slik, dit is nu pas sinds 2 weken, en voel me op het moment slechter dan ooit tevoren, hier moet ik doorheen zegt de psycholoog, en dan word t beter.

Vwb de prozac: slik vitamineB complex, dat maakt het makkelijker voor je lichaam om met de prozac om te gaan.
Kijk het nog vier weken aan, dan moet je uit de prozac dip zijn!!
(...en zo nee, dan is dat heus op te lossen. Maar een deel van januari: aankijken en vit B complex.)

Vwb traumaverwerking: vijf gesprekken wil zeggen dat jullie bezig zijn met intake, kennimaking en inventariseren.
Dat is loeizwaar. :(:)

Binnenkort kunnen jullie beginnen met de stabilisatiefase, die is lang zo zwaar niet.
In die stabilisatie staat niet de oliebol centraal, maar jouw leven 'in het hier en nu'. En krijg je allemaal tips en tricks en technieken om je leven zo aangenaam als momenteel mogelijk is te maken.
(Na de tweede fase waarin jullie met bijv emdr de oliebol aanpakken wordt het anders. Tot die tijd: nu zo aangenaam als kan. Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over emdr.)
En er is ook nog een derde fase: daarin gaat het over 'wat jij vroeger niet geleerd hebt mbt emoties en wat al niet alsnog leren, en: heel belangrijk : de derde fase traumatherapie is ook ruimte om nate denken over 'dit is MIJN leven, wat wil IK hier mee gaan doen...?'

**Geplaatst**: 21-12-18 10:40

Geplaatst: 21-12-18 10:40

Maanlicht schreef:
pimaude schreef:
Heeft iemand van jullie al aan coaching met paarden gedacht?

Ik heb afgelopen week een oefensessie gehad op de opleiding van een vriendin, en wat een eyeopener was dat zeg!

Ik ben een beetje skeptisch over paardencoaching.

Ik vind het onzin en zou het alleen doen voor een fun factor... maar zeker niet als een serieus middel

**Geplaatst**: 21-12-18 10:58

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-18 10:58

Het is zeker geen onzin en kan heel verhelderend werken. Je kunt heel veel over jezelf leren. Ik zie het wel als ondersteuning en niet als enige therapie.
Het is helemaal een mooi middel voor mensen met bijv autisme

**Geplaatst**: 21-12-18 11:01

Geplaatst: 21-12-18 11:01

Ik heb het ook overwogen. Maar ik heb ooit eens gehoord dat als je kennis hebt van paarden dat het dan minder goed werkt?

Ik zit trouwens wel iets beter in mijn vel. Gister een hele verwarde agressieve man op het werk die een andere man bedreigde "nog 1 stap dichterbij en je bent exit" en "Je bent van mij ik pak je" etc. Ben er maar bij gaan staan alleen want die man die hapte en ging dus steeds dichterbij staan. :roll:

" Dat triggerde bij mij dus lekker dingen van vroeger. Want heb de hele nacht nachtmerries gehad en voel me nogsteeds bleh.

Ik voel me helaas ook niet veilig in mijn eigen huis omdat mijn huisgenoot veel problemen heeft. (foute vrienden, schulden, deurwaarder) Laatst was er 's nacht een boos iemand aan de deur. In de zin vanheel lang en hard aanbellen, schreeuwen en dreigen om 6 uur. Hij is ook tierend en toeterend weggereden.

Dat komt dan steeds terug in mijn dromen.

En nee de verhuurder / beheerder doet er niks aan, ook al betaalt die kerel zijn huur niet op tijd. denk dat er eerst gewonden moeten vallen.

En verhuizen staat op de planning voor komend jaar godzijdank.

**Geplaatst**: 21-12-18 11:07

Geplaatst: 21-12-18 11:07

Jeetje die reacties had ik niet verwacht.. dan zal die eyeopener bij mij ook wel 'onzin' zijn he. ;-)

Blij dat het mij wel beter helpt dan meneer de *€$# psycholoog.

**Geplaatst**: 21-12-18 11:08

Geplaatst: 21-12-18 11:08

pimaude schreef:
Jeetje die reacties had ik niet verwacht.. dan zal die eyeopener bij mij ook wel 'onzin' zijn he.

Blij dat het mij wel beter helpt dan meneer de *€$# psycholoog.

Als het voor jou werkt dan is het toch super, dan kan je daar misschien verder mee. :))

**Geplaatst**: 21-12-18 11:41

Geplaatst: 21-12-18 11:41

pimaude schreef:
Jeetje die reacties had ik niet verwacht.. dan zal die eyeopener bij mij ook wel 'onzin' zijn he.

Blij dat het mij wel beter helpt dan meneer de *€$# psycholoog.

Hoezo? Als het voor jou werkt is dat heel fijn toch? Maar betekent niet dat dat bij iedereen werkt. Daarom zijn er ook zoveel vormen van therapie, omdat iedereen anders is en daarom niet elke therapie voor iedereen werkt

.

Ik ben zelf bang dat paardencoaching voor mij niet werkt omdat ik zelf al veel kennis heb van paarden, en weet hoe ik mijn houding naar paarden toe kan beïnvloeden.

Wat vervelend Marlinde, dit kun je er niet bij hebben nu. Is er geen mogelijkheid om eerder weg te gaan daar?

**Geplaatst**: 21-12-18 12:12

Geplaatst: 21-12-18 12:12

...mbt paardencoaching zijn er verschillende scholen.

"Het is goed voor je zelfvertrouwen om te voelen dat zo'n groot dier jou volgt" - dat is voor bokkers toch anders dan voor een willekeurig iemand. (Het is/ kan waar zijn, maar als je die bevestiging al elke dag van je eigen dier krijgt voegt zo'n type sessie weinig toe. Al zou een paard dat niet 'honds/paardsloyaal' aan jou is wellicht ander gedrag laten zien...)

De 'betere' paardencoach kiest ten eerste een goede opdracht uit.
Jij gaat iets doen, de paarden reageren - en de coach vraagt jou wat je van die reacties vindt, speelt in op je antwoorden en nonverbale reacties.
...en dat is toch anders dan drie kwartier tegenover iemand op een stoel zitten te praten.

**Geplaatst**: 21-12-18 12:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-18 12:16

Klopt Janneke. Het is heel waardevol, net zoals creatieve therapie dat is. Ik zweer bij beeldende therapie, dat vond ik zo'n pakkende manier van therapie. Heel confronterend, leerzaam en leuk. Niet alleen van wat je zelf doet, maar ook wat anderen doen.
Maar ook dat zal niet iedereen aanspreken. Overigens hoef je hiervoor niet perse creatief voor te zijn.

**Geplaatst**: 21-12-18 14:44

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-18 14:44

Ik heb het idee dat die andere vormen van therapie heel goed zijn omdat ze makkelijker om je geleerde barrieres heenkomen. Veel mensen hebben in de loop van hun leven wel geleerd om de sociaal wenselijke antwoorden en verklaringen te geven... een andere vorm (of dat nou muziek, paarden, creatief, spel/speelgoed, beweging of nog andere zijn) geven toegang tot een wat minder verbaal/cognitief verhaal. En dat kan heel goed werken.

Bovendien neemt het wat van de confrontatie weg die je in een 1-op-1 gesprekssituatie makkelijk kunt hebben. (Zo wordt er wel eens aan ouders aangeraden om met pubers in gesprek te gaan op het moment dat je samen iets aan het doen bent, afwassen, samen klussen of koken, wandelen met de hond, of in de auto ofzo.)

En tot slot kan het een echte succeservaring geven: iets lukt, je merkt resultaat, je hebt iets gemaakt wat mooi is, het paard loopt ineens mee, whatever.

Dus ik ben helemaal voor en denk dat het veel belangrijker zou moeten zijn.

Wat ik wel jammer vindt is dat 'coach' heel breed kan zijn, en dus ook iemand met -zeg maar- een abonnement op de happinez. Dat kan alsnog best goed werken in minder complexe situaties, maar er mist wellicht toch wat vakkennis voor ingewikkeldere situaties.

**Geplaatst**: 21-12-18 17:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-18 17:07

Ik vind paardencoaching geen onzin en ben ook van mening dat het kan werken bij mensen die veel van paarden weten. Je kan zelfs gecoacht worden met je eigen paard (al zijn er weinig coaches / therapeuten die dat aanbieden). Het kan super waardevol zijn. Maar zoals bij iedere therapievorm: voor sommige mensen werkt het, voor bepaalde mensen zelfs heel goed, voor anderen werkt het niet. Voorwaarde is denk ik wel dat je werkt met een therapeut of coach met wie je een klik hebt en die kennis heeft van zowel paard als mens. Daarnaast vind ik het van belang dat het paard zich ook goed voelt in de relatie en binnen de therapie of coaching en er ook een meerwaarde is voor het paard. Immers voor het paard is dit ook zeer zwaar werk!

**Geplaatst**: 21-12-18 19:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-18 19:05

Ik ben net in de overgang van kliniek naar ambulant, maar ik heb absoluut geen klik met mijn psycholoog. Vandaag een gesprek gehad op de manege met de eigenaar en zijn dochter, die toch altijd heel goed meedenken. Heb nu ook een adresje gekregen van iemand die ook paardencoaching en creatieve therapie doet. Ik heb altijd wat twijfels of paardencoaching wel werkt omdat ik al zo goed weet hoe het paard werkt en hoe ik me een houding moet geven. Maargoed, het gaat nu zo hard bergafwaarts en ik moet íets, dus misschien ga ik toch eens contact opnemen.

**Geplaatst**: 21-12-18 20:50

Geplaatst: 21-12-18 20:50

Janneke2 schreef:
...mbt paardencoaching zijn er verschillende scholen.

"Het is goed voor je zelfvertrouwen om te voelen dat zo'n groot dier jou volgt" - dat is voor bokkers toch anders dan voor een willekeurig iemand. (Het is/ kan waar zijn, maar als je die bevestiging al elke dag van je eigen dier krijgt voegt zo'n type sessie weinig toe. Al zou een paard dat niet 'honds/paardsloyaal' aan jou is wellicht ander gedrag laten zien...)

De 'betere' paardencoach kiest ten eerste een goede opdracht uit.
Jij gaat iets doen, de paarden reageren - en de coach vraagt jou wat je van die reacties vindt, speelt in op je antwoorden en nonverbale reacties.
...en dat is toch anders dan drie kwartier tegenover iemand op een stoel zitten te praten.

Precies dat 2e! Ik wil met alle liefde mijn ervaring delen, want paard ging helemaal niet met mij meelopen maar wees juist mijn pijnpunten aan zowel fysiek als mentaal

**Geplaatst**: 23-12-18 10:41

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-12-18 10:41

Paardencoaching heb ik absoluut geen ervaring mee, maar kan me voorstellen dat het veel goed kan doen

net als creatieve therapie. Onzin vind ik het sowieso niet!

Marlinde wat naar joh zo’n huisgenoot! Dan zit je toch ook niet lekker thuis $:\$ En op werk ook al. Hopelijk vind je aankomend jaar een leuk huisje waar je je wel lekker op je gemak voelt! Je thuis goed voelen is zo belangrijk.

Hier gaat het nog steeds niet heel goed, heb ontzettend veel nachtmerries en bizarre dromen de laatste tijd. Komt waarschijnlijk ook wel door de sertraline, heb volgende week vrijdag een gesprek met de huisarts om te kijken of we gaan switchen naar een andere AD. Maar daardoor slaap ik ook mega slecht natuurlijk, ben ik weer zo moe, en raak ik weer in die neerwaartse spiraal... Ook weer veel pijn in m’n lijf waar ik gewoon helemaal klaar mee ben.
Zie ook erg op tegen eventueel af en opbouwen van nieuwe medicijnen

**Geplaatst**: 23-12-18 18:21

Geplaatst: 23-12-18 18:21

@ Warboel, ik had ook veel nachtmerries en sliep slecht, ben toen op aanraden van een vriendin een lage dosis Mirtazapine gaan slikken 's avonds. 's Ochtends Venlafaxine.
Vriendin is psychiater en zij gaf aan die combi vaker voor te schrijven, dus durf niet te zeggen of dat ook met Sertraline combineert (overigens heeft m'n huisarts het vervolgens voorgeschreven, na te hebben gevraagd hoe ik op dit idee kwam). Maar goed, vraag eens aan je huisarts of hij ervaring met die combi heeft? Edit, de eerste dag was ik een soort dronken van de Mirtazapine, daarna geen last meer gehad (en de eerste week mag je niet autorijden).

**Geplaatst**: 27-12-18 01:04

Geplaatst: 27-12-18 01:04

Ik hoop dat jullie de kerstdagen een beetje fijn doorgekomen zijn.
Ik had het best zwaar, de dagen voorafgaand en zeker ook gisteren. Toen moest ik bij mijn moeder langs en werken in de avond. Maar het werken ging gelukkig best oké en naderhand heb ik nog gezellig (en ook serieus) nagepraat. Vond vandaag ook wel weer zwaar, maar ik heb in de middag nog paardgereden en in lange tijd niet zo fijn en ontspannen gereden.
Maar mijn conclusie na afgelopen dagen is toch dat er wel veel lieve en begripvolle mensen om mij heen staan. Dat merkte ik na de kerstnachtdienst, toen ik door meerdere mensen werd aangesproken, maar ook op mijn werk en op stal. Ik probeer die gedachte vast te houden.

**Geplaatst**: 27-12-18 01:33

Geplaatst: 27-12-18 01:33

Independence schreef:
Ik hoop dat jullie de kerstdagen een beetje fijn doorgekomen zijn.
Ik had het best zwaar, de dagen voorafgaand en zeker ook gisteren. Toen moest ik bij mijn moeder langs en werken in de avond. Maar het werken ging gelukkig best oké en naderhand heb ik nog gezellig (en ook serieus) nagepraat. Vond vandaag ook wel weer zwaar, maar ik heb in de middag nog paardgereden en in lange tijd niet zo fijn en ontspannen gereden.
Maar mijn conclusie na afgelopen dagen is toch dat er wel veel lieve en begripvolle mensen om mij heen staan. Dat merkte ik na de kerstnachtdienst, toen ik door meerdere mensen werd aangesproken, maar ook op mijn werk en op stal. Ik probeer die gedachte vast te houden.

Wat fijn! Misschien deze gedachten opschrijven?

**Geplaatst**: 31-01-19 19:23

Geplaatst: 31-01-19 19:23

Hoi allemaal!
Ik ben vorige week gediagnosticeerd door de psycholoog met een burn-out. Alles viel voor mij toe wel op zijn plek. Al langere tijd last van lichamelijke en mentale klachten. Ik merk zelf dat ik rust heel erg nodig heb maar het niet durf te pakken omdat ik bang ben voor de mening van de buiten wereld. Ook zie ik niet in waar ik in godsnaam rust kan pakken, want alles waar ik mee bezig ben is ontzettend belangrijk voor me.
Ik heb in principe wel een fijne psycholoog, maar ze heeft het nog geen enkele keer gehad over rust nemen. Alleen maar over cognitieve gedragstherapie en uitvogelen hoe ik in elkaar zit. Terwijl ik juist overal lees dat rust nemen heel belangrijk is.
Vandaag zelfs gezegd dat ik iemand nodig heb die tegen mij zegt dat het oke is als het niet goed gaat en dat rust nemen een noodzaak is en niet per se een keuze. Maar hier heeft ze eigenlijk niet op gereageerd. Heeft iemand hier ervaring mee?

**Geplaatst**: 31-01-19 19:40

Geplaatst: 31-01-19 19:40

Nottinghill schreef:
Hoi allemaal!
Ik ben vorige week gediagnosticeerd door de psycholoog met een burn-out.

Op wat voor manier is deze diagnose gesteld...?

Citaat:
Alles viel voor mij toe wel op zijn plek.

Fijn...!
Hoe reageerde de psycholoog hier op...?

Citaat:
Al langere tijd last van lichamelijke en mentale klachten. Ik merk zelf dat ik rust heel erg nodig heb maar het niet durf te pakken omdat ik bang ben voor de mening van de buiten wereld. Ook zie ik niet in waar ik in godsnaam rust kan pakken, want alles waar ik mee bezig ben is ontzettend belangrijk voor me.
Ik heb in principe wel een fijne psycholoog, maar ze heeft het nog geen enkele keer gehad over rust nemen. Alleen maar over cognitieve gedragstherapie en uitvogelen hoe ik in elkaar zit. Terwijl ik juist overal lees dat rust nemen heel belangrijk is.

Ik snap dat je hier vraagtekens bij hebt.
Punt is natuurlijk wel, hoe lang kom je al bij hem of haar over de vloer...?
Drie of vier gesprekken om een diagnose te stellen is een normale gang van zaken, daarna pas komt de werkwijze.
Dat er 'weinig' gesproken is over rust nemen in de eerste paar gesprekken kan ik inkomen (want eerst de diagnose), maar 'niets' vind ik wel raar.

Rust is idd belangrijk.
Inclusief dingen als wandelen, fietsen, yogales, niksen en 'proberen te genieten zonder moeite'.
+:)+

Gewoon doen, hoor!
Dat is GOED voor je!

Cognitieve gedragstherapie is een standaard behandeling. Het gaat over logisch nadenken over je gedrag en je gedachten. Je kunt stommere dingen doen.
Wel kun je je afvragen of 'angst voor de mening van anderen' een gedachte is.
(Over woorden kun je eindeloos debatteren, maar angst als in 'misselijk worden van ellende', of 'totaal geen rust kunnen vinden als je niet eerst x, y en ook nog z doet' is geen gedachte en al helemaal geen gedrag. Bespaar jezelf dan de moeite. Angst is een soort van instinct, goed te beteugelen maar niet via logisch nadenken.)

Wellicht kan een psycholoog je wel helpen met 'kiezen wat voor jou belangrijk is', maar wellicht is dat ook meer een levensvraag dan een psychologische kwestie. (Ik zou het eerder met de dominee bespreken dan met een psycholoog.)