Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-06-14 00:27

Geplaatst: 24-06-14 00:27

Mag ik me hier ook melden? Beetje doorgelezen en denk dat ik nu de drempel wel over wil om een berichtje te plaatsen. Ben sinds kort ook in therapie. Als iemand de reden wil weten, even liever via PB. dat durf ik niet open en bloot in het topic te zetten.
Loop momenteel enorm vast. Eigenlijk een beetje hetzelfde als jou afbmchek. Mijn lichaam houd me tegen..
Ik begon ermee voor de hyperventilatie. Maar eigenlijk zijn we nu vooral met verleden enzo bezig. En wat valt het me zwaar!
Dus ik hoop hier een beetje mee te lezen, hopelijk ook te kunnen helpen/motiveren/steunen en soms zelf wat kwijt te kunnen.

**Geplaatst**: 24-06-14 07:49

Geplaatst: 24-06-14 07:49

Bedankt afbmchek.
Ik zal het ook vast wel overleden, maar vind het toch wat eng, een maand geleden zat ik nog op de crisisdienst met suïcidale gedachten. Ik heb erg last van stemmingswisselingen en ben dus erg bang m weer terug te vallen in de vakantie en dan zijn 4 weken echt heel lang.

Ik heb ook nogal last van overdracht verschijnselen. Zie een soort ideale moeder in m'n psych.
Ben er zelf bewust van dat ik dat doe omdat ik dat gewoon mis in mijn leven. (Dus kan ik mooi aan werken om te leren accepteren dat ik dat nooit krijg.) Maar dat zorgt er dan ook voor dat ik heel bang ben voor loslaten. Dat is erg dubbel.

Het vele achterhouden deed en doe ik soms nog steeds heel erg. Vaak thuis waar ik dan meer op mijn gemak ben komen er dingen omhoog.
Balen dat dan je tijd dus al voorbij is en je weer moet wachten tot de volgende keer.
Wat voor mij werkt is om dan alles wat je eigenlijk wel had willen vertellen opschrijven. Dit neem ik dan mee de volgende keer zodat ik er niet onderuit kom. Op papier kan je de woorden ook zorgvuldiger opschrijven dan half stotterend te praten. (Wat ik dan deed)
Het heeft even geduurd voordat ik er aan gewend was om te schrijven, maar nu is het iets wat ik heel erg nodig heb en mij goed helpt. Misschien werkt het ook voor jullie.

Knuffel voor de moeilijke tijd, we weten hier allemaal hoe dat voelt. Jullie staan er niet alleen in.

**Geplaatst**: 24-06-14 08:06

Geplaatst: 24-06-14 08:06

afbmchek schreef:
Met mij gaat het momenteel weer erg slecht. Ik heb vandaag mijn derde gesprek gehad met de praktijkondersteuner maar ik hou (on)bewust gewoon gigantisch veel achter. Ik wil het telkens zeggen maar mijn lichaam houdt me gewoon volledig tegen. Vandaag er eindelijk voor uit gekomen dat ik op de basisschool altijd verschrikkelijk gepest ben waar 10 minuten hyperventileren, trillen en huilen op volgde. Ik heb toch het idee dat dit een stuk dieper zit dan wat ik eerst dacht . Dat de scheiding een druppel was die een emmer die al aardig vol zat over liet lopen en dat ik het voor mezelf als het ware allemaal daar maar op afschuif. Ik heb gewoon echt het gevoel dat ik me nooit beter zal voelen.

De praktijkondersteuner is diegene van de huisarts? Dan zou ik namelijk vragen voor een doorverwijzing naar een psychotherapeut, denk niet dat een praktijkbegeleider voldoende geschoold is voor de problematiek die jij hebt... Gun jezelf ook de juiste zorg en wees daarin ook standvastig naar je huisarts.

Ss, je hoeft de 4 weken niet helemaal alleen te doen he, je kunt hier hulp vragen, maar als het echt niet gaat heb je de huisarts nog of kun je altijd bellen naar de psycholoog, ook al ze op vakantie is.

**Geplaatst**: 24-06-14 08:57

Geplaatst: 24-06-14 08:57

Welkom, Inney. Ja, het kan best wel zwaar zijn om dingen uit het verleden weer boven te halen. Maar soms is dat gewoon nodig om ervoor te zorgen dat het in het algemeen beter gaat. Ik herken het wel dat je lichaam blokkeert als je over bepaalde dingen wilt praten. Ik heb momenten dat mijn stem zo goed als wegviel (/wegvalt). Maar het is iets waar je doormoet. Eventueel kan je een aantal dingen opschrijven. Dat heeft mij toch gelopen om een aantal dingen iets meer bespreekbaar te maken.

SS, je zal die 4 weken wel doorkomen

.Het is inderdaad lang, maar het zal je wel lukken. Geniet van je vakantie en zoek voldoende afleiding zodat je niet te veel gaat piekeren.

**Geplaatst**: 24-06-14 09:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-06-14 09:01

Welkom trouwens Inney.

Dat je lichaam blokkeert is idd niet gek, jouw overlevingsmechanisme heeft er al die tijd alles aan gedaan om die gevoelens en emoties binnen te houden, het is dus heel lastig om deze toe te laten, je lichaam zal in verzet gaan. Daarom heb je daar echt goede hulp bij nodig zoals ik al zei tegen afbmchek.
Als je tegen het probleem aan blijft lopen kun je eens vragen om creatieve therapie, dat heeft mij ontzettend geholpen om te voelen en de emoties te uiten maar ook om hier controle over te krijgen.

**Geplaatst**: 24-06-14 10:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-06-14 10:07

Dat vermoeden heb ik zelf dus ook. Als ik volledig eerlijk was geweest tijdens het gesprek bij de huisarts had ze me waarschijnlijk ook niet doorverwezen naar de praktijkondersteuner maar gewoon naar een psychotherapeut/psycholoog oid. Maar ik maak het mezelf zo gewoon echt onwijs moeilijk... Ik vind het zo moeilijk om erover te praten omdat ik vind dat ik mezelf aanstel terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo is. Ik weet ook niet hoe ik moet aankaarten dat ik doorverwezen wil worden.

**Geplaatst**: 24-06-14 10:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-06-14 10:32

Dat hoef je ook niet alleen te doen, wat je kunt doen is iemand mee vragen, ik weet niet hoe oud je bent? Maar bijv je ouders, partner of een vriend of vriendin die dichtbij je staat. Puur ter ondersteuning. Je hoeft ook niet meteen je levensverhaal eruit te gooien bij de huisarts maar je kunt juist aangeven dat je zoveel moeite hebt met hulp accepteren en loslaten en dat je voelt dat je dit niet gaat behalen bij de po. Je kunt ook aangeven dat je het moeilijk vond eerder en daarom niet eerlijk bent geweest naar jezelf toe.

**Geplaatst**: 24-06-14 12:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-06-14 12:23

Ik zou idd even teruggaan naar je huisarts. ' Gewoon' zeggen dat je een verwijsbrief wilt voor een psycholoog. De reden wil je huisarts wel weten. Ik heb het toen heerlijk oppervlakkig gehouden, maar wel aangegeven dat ik het zonder hulp niet meer red.
Verwijsbrief lag direct klaar, zonder gezeur of verdere vragen.
Een psycholoog zal je veel verder kunnen helpen!
Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 24-06-14 12:46

Geplaatst: 24-06-14 12:46

SwitchShadow schreef:
Ik heb ook nogal last van overdracht verschijnselen. Zie een soort ideale moeder in m'n psych.
Ben er zelf bewust van dat ik dat doe omdat ik dat gewoon mis in mijn leven. (Dus kan ik mooi aan werken om te leren accepteren dat ik dat nooit krijg.) Maar dat zorgt er dan ook voor dat ik heel bang ben voor loslaten. Dat is erg dubbel.

Zooooo herkenbaar dit, en zo frustrerend om te voelen inderdaad. Ik heb dit bij veel hulpverleners, een in het bijzonder. En dat terwijl ik een ontzettend lieve moeder heb. Volgens mijn psych komt het doordat ik vroeger niet de liefde en aandacht heb gehad die ik nodig had, omdat mijn broertje het meer nodig had. Tenminste, hij liet zijn angsten merken, ik had onzichtbare angsten en durfde mijn ouders niet extra tot last te zijn door 'moeilijk' te doen..

**Geplaatst**: 24-06-14 12:50

Geplaatst: 24-06-14 12:50

_Jorine schreef:
SwitchShadow schreef:
Ik heb ook nogal last van overdracht verschijnselen. Zie een soort ideale moeder in m'n psych.
Ben er zelf bewust van dat ik dat doe omdat ik dat gewoon mis in mijn leven. (Dus kan ik mooi aan werken om te leren accepteren dat ik dat nooit krijg.) Maar dat zorgt er dan ook voor dat ik heel bang ben voor loslaten. Dat is erg dubbel.

Zooooo herkenbaar dit, en zo frustrerend om te voelen inderdaad. Ik heb dit bij veel hulpverleners, een in het bijzonder. En dat terwijl ik een ontzettend lieve moeder heb. Volgens mijn psych komt het doordat ik vroeger niet de liefde en aandacht heb gehad die ik nodig had, omdat mijn broertje het meer nodig had. Tenminste, hij liet zijn angsten merken, ik had onzichtbare angsten en durfde mijn ouders niet extra tot last te zijn door 'moeilijk' te doen..

zelf heb ik het bij iemand anders, zij kan mij wel de aandacht geven die ik nodig heb en we kunnen heel erg goed met elkaar praten. Iets wat een belangrijke basis is, met mijn moeder kan ik dat niet.

**Geplaatst**: 24-06-14 20:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-06-14 20:38

Echt heel lastig vind ik dat, overdrachtgevoelens. Ik durf het ook niet te bespreken.

**Geplaatst**: 24-06-14 22:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-06-14 22:58

Misschien moet ik het inderdaad gewoon echt aangeven... Ik heb pas volgende maandag (dus niet de komende) weer een gesprek dus misschien kan ik het voor die tijd voor mezelf op papier zetten. Bedankt voor jullie berichtjes.

Overdrachtgevoelens heb ik persoonlijk geen ervaring mee, maar ik kan me enigszins voorstellen dat je die krijgt. Immers mis je iets wat de hulpverlener eigenlijk "aanvult".

**Geplaatst**: 24-06-14 23:28

Geplaatst: 24-06-14 23:28

_Jorine schreef:
Echt heel lastig vind ik dat, overdrachtgevoelens. Ik durf het ook niet te bespreken.

Waarom durf je het niet te bespreken? Je psycholoog is er vast wel bekend mee, je bent wellicht niet de enige met die gevoelens, het kan misschien nuttig zijn dit net wel te bespreken en je bent je er bovendien van bewust waar het schoentje wringt (wat zeker niet bij iedereen met die gevoelens het geval is).

**Geplaatst**: 25-06-14 17:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-06-14 17:07

Ja dat is zo, maar ik vind de drempel zo hoog. Ik ben bang dat mijn psychologe me een idioot vindt, met al mijn gezeur.

Vandaag gaat het niet zo goed met me. Vandaag was de laatste sessie van mijn therapiegroep, maar ik denk dat ik niet zonder ze kan. Ik wéét wel dat ik het kan, maar toch voelt het zo.. Het was zo'n vreselijk fijne therapiegroep (we waren maar met zijn tweeën en dat maakte het juist zo prettig) en ik heb er heel veel aan gehad.

**Geplaatst**: 25-06-14 18:49

Geplaatst: 25-06-14 18:49

_Jorine schreef:
Ja dat is zo, maar ik vind de drempel zo hoog. Ik ben bang dat mijn psychologe me een idioot vindt, met al mijn gezeur.

Zooooooooooo herkenbaar :')

Maar zitten we daarom niet bij de psycholoog?

Ergens mee stoppen wat goed voelde, is altijd lastig! Vooral de eerste tijd heb ik dan echt zo'n heimwee gevoel :(:)

En toch gaat het vanzelf over en ben je trots op jezelf dat je het ook zelf aan kunt!!

**Geplaatst**: 25-06-14 19:15

Geplaatst: 25-06-14 19:15

_Jorine schreef:
Ja dat is zo, maar ik vind de drempel zo hoog. Ik ben bang dat mijn psychologe me een idioot vindt, met al mijn gezeur.

Vandaag gaat het niet zo goed met me. Vandaag was de laatste sessie van mijn therapiegroep, maar ik denk dat ik niet zonder ze kan. Ik wéét wel dat ik het kan, maar toch voelt het zo.. Het was zo'n vreselijk fijne therapiegroep (we waren maar met zijn tweeën en dat maakte het juist zo prettig) en ik heb er heel veel aan gehad.

Gefeliciteerd, nu mag je zwemmen zonder bandjes, fietsen zonder zijwieltjes. Op je bek gaan zul je, maar nu weet je hoe je weer overeind kunt krabbelen, anders laten ze je daar niet los

$*\o/*$

**Geplaatst**: 25-06-14 20:27

Geplaatst: 25-06-14 20:27

Joolien schreef:
_Jorine schreef:
Ja dat is zo, maar ik vind de drempel zo hoog. Ik ben bang dat mijn psychologe me een idioot vindt, met al mijn gezeur.

Vandaag gaat het niet zo goed met me. Vandaag was de laatste sessie van mijn therapiegroep, maar ik denk dat ik niet zonder ze kan. Ik wéét wel dat ik het kan, maar toch voelt het zo.. Het was zo'n vreselijk fijne therapiegroep (we waren maar met zijn tweeën en dat maakte het juist zo prettig) en ik heb er heel veel aan gehad.

Gefeliciteerd, nu mag je zwemmen zonder bandjes, fietsen zonder zijwieltjes. Op je bek gaan zul je, maar nu weet je hoe je weer overeind kunt krabbelen, anders laten ze je daar niet los $*\o/*$

$_/-\o_$

**Geplaatst**: 25-06-14 20:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-06-14 20:32

Ik ben gister bij MEE geweest. Omdat ik dus niet zo laag IQ heb kunnen ze minder voor me doen, ze gaat het wel proberen en ermee aan de slag. Daar hoor ik nog dingen van.
Gistermiddag en avond moest ik met mijn zus mee voor opnames van HGT, ik heb bij Robert Ten Brink in de coulissen gestaan

en nog een date met een jongen eruit gesleept

Vanmorgen op een andere stal privéles gehad, ik ga waarschijnlijk een paardje leasen voor 2 dagen per week, maar dat moet ik nog uitzoeken qua geld enzo...

**Geplaatst**: 25-06-14 20:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-06-14 20:40

Leuk Purny!

Nouja Jolien, het is niet dat ze me 'durven loslaten', de module is gewoon afgelopen.. en op mijn bek gaan kan eigenlijk niet met het probleem waarvoor ik die therapie had, dan ben ik weer zooo terug bij af..

**Geplaatst**: 26-06-14 11:27

Geplaatst: 26-06-14 11:27

_Jorine schreef:
Leuk Purny!

Nouja Jolien, het is niet dat ze me 'durven loslaten', de module is gewoon afgelopen.. en op mijn bek gaan kan eigenlijk niet met het probleem waarvoor ik die therapie had, dan ben ik weer zooo terug bij af..

Oh ok...

sorry dan voro mijn enthousiasme. Maar je weet dat je het kunt toch?

**Geplaatst**: 26-06-14 14:59

Geplaatst: 26-06-14 14:59

Ik weet dat ik het kan, maar de eerste tijd fietsen zonder wieltjes ben je zo bang dat je valt en er niemand is om je op te vangen.

**Geplaatst**: 26-06-14 15:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-06-14 15:43

Jorine, vervelen dat de therapiegroep afgelopen is maar je bent wel weer een stap dichterbij! Ik zou niet weten hoe je je nu zou voelen want ik zit zelf niet in een therapiegroep.

Vorige week ging het gelukkig goed met mij! Maar die week daarvoor en deze week zijn weer erg slechte weken. Ik voel mij zo belabberd van de angst, ik kan gewoon niks meer. Krijg geen hap door m'n keel, ben alleen maar aan het overgeven en slaap kort en gespannen en daardoor ben ik echt heel erg moe. Tot nu toe ben ik wel gewoon naar school en stage geweest, helaas kan ik niks uitvoeren omdat ik zo ongelofelijk afwezig ben (gelukkig hebben ze hier wel begrip voor). Het is zo moeilijk om iedere keer er weer op uit te gaan, dat je op de heenweg denkt; ik kan nog terug! ik kan nog terug! Vanochtend stond ik echt op het punt om het op te geven en thuis te blijven, uiteindelijk wel gegaan maar toch word mijn gevoel niet beter.
Ik ben gewoon echt ten einde raad. Misschien moet ik medicijnen gaan proberen? Maar ik weet het niet.

**Geplaatst**: 26-06-14 16:14

Geplaatst: 26-06-14 16:14

Phen schreef:
Jorine, vervelen dat de therapiegroep afgelopen is maar je bent wel weer een stap dichterbij! Ik zou niet weten hoe je je nu zou voelen want ik zit zelf niet in een therapiegroep.

Vorige week ging het gelukkig goed met mij! Maar die week daarvoor en deze week zijn weer erg slechte weken. Ik voel mij zo belabberd van de angst, ik kan gewoon niks meer. Krijg geen hap door m'n keel, ben alleen maar aan het overgeven en slaap kort en gespannen en daardoor ben ik echt heel erg moe. Tot nu toe ben ik wel gewoon naar school en stage geweest, helaas kan ik niks uitvoeren omdat ik zo ongelofelijk afwezig ben (gelukkig hebben ze hier wel begrip voor). Het is zo moeilijk om iedere keer er weer op uit te gaan, dat je op de heenweg denkt; ik kan nog terug! ik kan nog terug! Vanochtend stond ik echt op het punt om het op te geven en thuis te blijven, uiteindelijk wel gegaan maar toch word mijn gevoel niet beter.
Ik ben gewoon echt ten einde raad. Misschien moet ik medicijnen gaan proberen? Maar ik weet het niet.

Ik ben best wel tegen medicatie, maar als het echt niet anders kan, dan kan het wellicht een tijdelijke oplossing zijn? Als je echt niet meer normaal kunt functioneren, is het niet heel raar om te doen.

Jorine, natuurlijk is zonder zijwieltjes fietsen doodeng, is er iemand in je omgeving die je kunt vragen voor ondersteuning?

**Geplaatst**: 26-06-14 18:24

Geplaatst: 26-06-14 18:24

Phen: ik heb eerder in dit topic eens geschreven dat ik veel baat heb bij valeriaan. Ik gebruikt zelf Passiflora extra sterk van A. Vogel, werkt super voor mij! Haalt de scherpe kantjes er van af. Alleen als ik echt angstig of onrustig ben, gebruik ik zwaardere medicatie (alprazolam of lorazepam).

Jolien: jawel, die zijn er wel. Maar dat blijft een puntje voor mij, hulp vragen aan mijn omgeving. Ik ga het wel proberen

**Geplaatst**: 26-06-14 21:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-06-14 21:04

Sorry ben een beetje laat met reageren. Druk!

@ Jorine ik snap dat wel hoor dat je het niet durft te bespreken. Dat durf ik ook niet. Zolang ik er zelf maar van bewust ben denk ik dan. En als ik er echt niet meer uitkom, ja dan zal ik wel moeten.
Maar vind het ook al vervelend om me afhankelijk op te stellen. En als ik dat vertel dan voelt dat voor mij zo.
Snap wel dat ze het gewend zijn, maar toch.

En wat vervelend dat de groepstherapie voorbij is.
Heb dat ook eens gehad en vond het afscheid heel moeilijk. (ik was ook helemaal niet klaar en werd toen doorverwezen) Soms nog steeds eigenlijk en ben alweer bijna een jaar verder.
Ik blijf er aan terugdenken, maar het word wel minder.

@ Purny een date aan de haak, hihi leuk!

@ Phen: Medicatie, ja heb het ook even gehad (anti depressiva) en ben daarmee bij de crisisdienst beland ivm zelfmoord gedachten die heel sterk waren. Wat een verschrikkelijke weken waren dat...
Ik heb wel eens vaker van dat soort momenten gehad maar dat voelde minder zwaar en kroop er ook weer uit, maar nu werd ik er knettergek van. Oke bij sommige werkt het wel, maar voor mij geen anti depressiva meer.
Heb ook valeriaan, etc gebruikt maar dat werkt bij mij niet om rustiger te worden.
Heb nu oxasepam voor de heftige momentjes. Dat werkt wel maar gebruik het max 2 keer per week als het echt niet meer gaat betreft angst en slapen, etc.

Bedankt dat ik hier altijd terecht kan. Het is echt een hele steun om hier mee te kunnen praten

.