Ik was er ook weer even helemaal mee aan. Vorige week donderdag had ik dat ook en toen liet ik mijn angstmonster winnen. Vandaag wilde ik dat niet maar het lukte gewoon niet om te winnen. Met dat steuntje in m'n rug en de juiste woorden van m'n psycholoog krijg ik genoeg kracht om het toch te doen. Vandaag dus toch naar stage geweest. Ik ben kapot maar ben blij dat ik gegaan ben.Purny, lucht het op nu je het weet? Dat je er aan kan werken?
Komt me bekend voor. Het is ook vreselijk heftig! Maar het is wel nodig om die dingen te verwerken. En weet je, emotie heeft een piek en neemt daarna weer af. Bij sommigen duurt zo'n heftige emotie en dag, bij de ander een week en bij weer anderen duurt het nog langer. Maar er komt altijd een eind aan die heftigheid!! Probeert je daaraan vast te houden. En als je uit deze emotie brengt, mijn je waar nuchterder naar alles kijken en de situatie wat beter overzien. Iig heel veel sterkte
besloten om door te gaan met mijn opleiding, en dus met toch wel een beetje angst naar een stage aan het zoeken. gister bij 3 bedrijven langsgegaan:) vanavond uit wat ik best nog wel spannend, vind maar gelukkig gaat een vriendin met me mee (beetje saai ook alleen)
Hopelijk blijf je dit gevoel houden (en beter) en val je niet meer terug in het depressieve..
Mag vrijdag pas weer naar psych.. Hier nu ook 3 weken tussen gezeten en net als jij SwitchShadow, daarna op vakantie. Vind ik ook wel spannend hoor..
. Dat de scheiding een druppel was die een emmer die al aardig vol zat over liet lopen en dat ik het voor mezelf als het ware allemaal daar maar op afschuif. Ik heb gewoon echt het gevoel dat ik me nooit beter zal voelen.