Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-11-22 15:07

Geplaatst: 15-11-22 15:07

Mijn grootste probleem met kinderen krijgen waren toch wel echt alle veranderingen rondom hormonen... Herkende mijzelf echt niet meer terug en had het idee pas bijna 2 jaar naar de bevalling weer een beetje mezelf te worden(heb al die tijd borstvoeding gegeven zal ook wel invloed hebben).

We hebben het met de eerste en de laatste erg zwaar gehad met slapen. Gelukkig zijn ze gezond maar toch ook al wel met een gebroken arm en amandelen in het ziekenhuis gelegen. Gedoe op school. Ik kan een hele lange lijst met nadelen opnoemen hoor

Ik heb niet alles gelezen maar ben deze nog niet tegen gekomen. Ik vind het zo ontzettend prachtig om dingen van mezelf of hun vader in mijn kinderen te zien. Zowel qua uiterlijk als karakter. Zowel positief als negatief. Dat verwonderd mij iedere dag weer, sowieso ook de gedachten dat wij dat samen, dat mijn lijf dit heeft kunnen maken. Dat is voor mij echt zo bijzonder. Bij 1 van de 4 heb ik continue het gevoel dat ik in een spiegel kijk. Ze raken me zo diep in mijn ziel, ik geloof niet dat iemand anders dat kan dan je eigen kinderen.

Ik weet niet of ik de liefde voor een kind echt onvoorwaardelijk zou noemen, wel dat de diepgang van die liefde echt uniek is. Dat kun je je echt niet voorstellen als je ze niet hebt maar mensen zonder kinderen worden altijd boos als je dat zegt :')

. Ik kan mij wel voorstellen dat dat misschien wel veranderd als ze ouder worden.

Mijn tips:

- Kijk goed of je je partner een geschikte vader vind. Kan hij voor jou en de kinderen zorgen mocht dat nodig zijn?
- Heb je een village die je kan ondersteunen, structureel als oppas of bij noodsituaties(zoals met een kind naar de eerste hulp moeten).
- Regel dingen goed voor eventuele scheiding of als 1 van de 2 dood zou gaan. Wij hebben een levensverzekering voor elkaar afgesloten zodat de ander minder kan werken of extra hulp in kan kopen bijboorbeeld. En mocht je allebei iets gebeuren...

**Geplaatst**: 15-11-22 16:33

Geplaatst: 15-11-22 16:33

corinep schreef:
Ik weet niet of ik de liefde voor een kind echt onvoorwaardelijk zou noemen, wel dat de diepgang van die liefde echt uniek is. Dat kun je je echt niet voorstellen als je ze niet hebt maar mensen zonder kinderen worden altijd boos als je dat zegt . Ik kan mij wel voorstellen dat dat misschien wel veranderd als ze ouder worden.

Uuh, ja, als je in het kindvrije topic waar mensen op dat moment hun grootste verliezen delen gaat lopen verkondigen dat dat niks voorstelt bij het verliezen van een kind, dan worden mensen boos ja. Iets met 'time and place' en dat heb je prima zelf in de hand.

**Geplaatst**: 15-11-22 16:38

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 15-11-22 16:38

Ik geloof best dat de liefde voor je kind een andere variatie is dan de andere liefdes in je leven.

**Geplaatst**: 15-11-22 16:50

Geplaatst: 15-11-22 16:50

VuurVleugels schreef:
corinep schreef:
Ik weet niet of ik de liefde voor een kind echt onvoorwaardelijk zou noemen, wel dat de diepgang van die liefde echt uniek is. Dat kun je je echt niet voorstellen als je ze niet hebt maar mensen zonder kinderen worden altijd boos als je dat zegt . Ik kan mij wel voorstellen dat dat misschien wel veranderd als ze ouder worden.

Uuh, ja, als je in het kindvrije topic waar mensen op dat moment hun grootste verliezen delen gaat lopen verkondigen dat dat niks voorstelt bij het verliezen van een kind, dan worden mensen boos ja. Iets met 'time and place' en dat heb je prima zelf in de hand.

Zullen we anders gewoon het issue met Corine versus de kindvrijetopic mensen gewoon eens uit een topic laten.
Dit komt echt overal naar boven en wordt onderhand vervelend.

Bij voorbaat dank

**Geplaatst**: 15-11-22 16:51

Geplaatst: 15-11-22 16:51

Als ze ouder worden moet je ze loslaten maar de navelstreng is heel lang hoor :))

Wij hebben bijna dagelijks nog contact, of facetime of via de app en meestal over de kinderen of gewoon geklets.
We kunnen gelukkig ook goed met onze schoonzoon door een deur, moet je ook maar afwachten natuurlijk.

**Geplaatst**: 15-11-22 16:51

Geplaatst: 15-11-22 16:51

Ik vind het erg bijzonder dat sommige moeders op een bijzondere manier dingen lezen....

Dat geloof ik ook best qimm

Dat "iets"wat je 9 maanden bij je hebt gedragen, een berg hormonen in mee krijgt, dat dat iets speciaal mee geeft. (als het goed is)

**Geplaatst**: 15-11-22 17:05

Geplaatst: 15-11-22 17:05

corinep schreef:
Ik weet niet of ik de liefde voor een kind echt onvoorwaardelijk zou noemen, wel dat de diepgang van die liefde echt uniek is. Dat kun je je echt niet voorstellen als je ze niet hebt maar mensen zonder kinderen worden altijd boos als je dat zegt . Ik kan mij wel voorstellen dat dat misschien wel veranderd als ze ouder worden.

Alsof er 2 mensen op die aardbol zijn die precies hetzelfde en even diep van hun kinderen houden.

Ik moet zeggen dat ik al die uitspraken over enorm diepe, onvoorwaardelijke en weet ik voor wat moederliefde sowieso met een flinke korrel zout neem, ofwel, wil iemand met die wijsheden bij mijn moeder aankloppen?

Ik heb mevrouw voor het laatst gesproken toen ik 16 of 17 was, ze zei er spijt van te hebben dat ze kinderen had gekregen en doei :evaw:

ik dacht mijn hele leven oprecht dat al die gezinnen die met elkaar knuffelen en zeggen dat ze van elkaar houden ergens in Hollywood zijn verzonnen :')

Iemand schreef in dit topic dat je even goed spijt kunt krijgen van geen kinderen als van wel kinderen hebben genomen, het mooie van die eerste soort spijt is dat je er tenminste niemand mee kwetst.

**Geplaatst**: 15-11-22 18:59

Geplaatst: 15-11-22 18:59

VuurVleugels schreef:
corinep schreef:
Ik weet niet of ik de liefde voor een kind echt onvoorwaardelijk zou noemen, wel dat de diepgang van die liefde echt uniek is. Dat kun je je echt niet voorstellen als je ze niet hebt maar mensen zonder kinderen worden altijd boos als je dat zegt . Ik kan mij wel voorstellen dat dat misschien wel veranderd als ze ouder worden.

Uuh, ja, als je in het kindvrije topic waar mensen op dat moment hun grootste verliezen delen gaat lopen verkondigen dat dat niks voorstelt bij het verliezen van een kind, dan worden mensen boos ja. Iets met 'time and place' en dat heb je prima zelf in de hand.

Ik denk ook niet dat jij (niet persoonlijk opvatten) kunt bepalen hoeveel impact een verlies op mij heeft, ongeacht wat dat verlies is.

Al vaker gezegd, hormonen zijn invloedrijker dan veel mensen beseffen. Daar zou best wat meer aandacht voor mogen zijn.

**Geplaatst**: 15-11-22 19:40

Geplaatst: 15-11-22 19:40

Niemand kan voor een ander bepalen wat voor een impact een verlies heeft, ik zal daar nooit denigrerend over doen.
Hormonen, praat me er niet van

**Geplaatst**: 15-11-22 20:07

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 15-11-22 20:07

@Fly-high, ik kon mij er vroeger ook nooit wat bij voorstellen want spreek mijn eigen moeder ook al jaren niet meer na een niet zo'n fijne jeugd. Nu ik zelf kinderen heb kan ik er echt niet bij hoe iemand zn kinderen zo of nog erger kan behandelen maar blijkbaar gebeurt het wel veel vaker.

**Geplaatst**: 15-11-22 20:28

Geplaatst: 15-11-22 20:28

Na 22 jaar als alleenstaande moeder (wel eens relaties maar bleven buitenstaander), zonder een vader als achtervang, is vandaag de jongste uit huis gegaan en ben ik weer alleen. Alleen met de kat.
Ik zit het nu net even te laten bezinken en moest aan dit topic denken (heb meegelezen).

En eerlijk: dit is wel ff heeeel erg fijn hoor!!
Ik ga echt even de tijd nemen mezelf terug te vinden.
Want ja, je houd van je kinderen. Maar dat betekend niet dat het niet ook zwaar kan zijn!
Altijd jezelf wegcijferen, altijd de kinderen eerst.. Er wordt altijd aan je getrokken, of het nou school is, iets vergeten te kopen in de winkel, familie met meningen, de fiets kapot, mam mag ik geld, de wifi doet het niet, toestanden het gaat maar door. En in tijden van crisis (dochter kan nog wel eens paniekaanvallen krijgen) geen crisisopvang niks, je moet domweg volhouden.
Kleine side note, de oudste ernstig verstandelijk beperkt, de jongste met forse gedragsproblemen. Ik loop al jaren over mijn grenzen heen.
En we hebben lange jaren moeten wachten op een plekje in begeleid wonen. Tot laatst ineens HET telefoontje kwam!
De oudste was vanwege zijn handicap al eerder uit huis. Was niet meer te doen thuis. Ook niet voor de buren want wie niet kan praten gaat als kind dan maar hard gillen zegmaar… ook s nachts.
En ik kon hem niet meer tillen, al die hulpmiddelen, het brak me zo op..
Zoiets meemaken is erg verdrietig kan ik jullie vertellen…. Zijn handicap was ook zo onverwacht, ik was nog jong, geen gehandicapten in de familie, ver van mn bed tot het mijn eigen zoon betrof. Nooit bij stilgestaan vooraf.

Je gaat je wel voegen naar je omstandigheden. Maar kan me ook wel voorstellen dat een handicap of anderzins afwijkend ontwikkelend kind, mensen hun planning flink in de war kan gooien!

En in the end, of ze nou thuis wonen of niet, ik heb alleen dan rust, als ik van beide weet dat het goed met ze is. Ja, dat krijg je er ook gratis bij, de eeuwig durende zorgen. Of ze nou klein zijn of al groot..

Dus nee, ik denk niet dat men te romantisch moet denken over ouderschap. Tegelijkertijd is het ook iets heel natuurlijks.
Terugkijkend had ik denk ik de meeste moeite met die dwingende maatschappij die grip op je heeft als je een kindje hebt: het eeuwige moeten, schooltijden, versnipperde dagen. En oh wee als je een steekje laat vallen! Zo ervoer ik dat althans.
En die lange jaren waarin je avond aan avond na zeven uur (kindjes op bed) domweg de deur niet uitkan.

Nou, als ik het zo teruglees mag ik best trots zijn op mezelf, toch maar even missie completed! En nu is het mijn tijd. Kan ik eindelijk debatten op NPO volgen zonder dat er iemand thuiskomt die daar boos over wordt en gaat zappen O:)

**Geplaatst**: 15-11-22 20:34

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 15-11-22 20:34

Heftig Marigold.
Moeder zijn van kinderen met beperking vraagt nog veel extra van je.
Knap hoe je dat doet en hoe je het nu los hebt kunnen laten.
Ik kan me voorstellen dat je nu echt weer moet zoeken naar hoe je je leven invult zonder je kinderen inwonend.

**Geplaatst**: 15-11-22 21:10

Geplaatst: 15-11-22 21:10

Je mag zeker trots op jezelf zijn!
Als ik bij mijn oudste zie met drie gezonde kinderen in haar uppie, zo knap!
Petje af hoor.

**Geplaatst**: 15-11-22 21:39

Geplaatst: 15-11-22 21:39

Respect Marigold.

Wat betreft het moeten en de meningen van anderen etc, ik lees dat vaker terug.

Het is ook net wat moeder worden met je doet

. Ik was voor mijn moederschap enorm perfectionistisch.

Mij kan echt nu de hele wereld gestolen worden, is iets op werk niet af? Niet mijn probleem. Vind een vriendin dat ze mij te weinig ziet. Zijn haar verwachtingen, niet mijn probleem.

Mijn gezin, dat is belangrijk...

De rest, ja hoe belangrijk is dat nou eigenlijk

?

Ik vind het enorm fijn hoe ik veranderd ben door het moederschap

**Geplaatst**: 15-11-22 21:43

Geplaatst: 15-11-22 21:43

Het klinkt niet als een hele gezonde instelling, hoe je het nu verwoordt? De wereld kan me gestolen worden. De meeste relaties zijn toch een wisselwerking, iets waar van beide kanten tijd in wordt gestoken. Als ze wat voor je betekenen, that is.

**Geplaatst**: 15-11-22 21:45

Geplaatst: 15-11-22 21:45

Herkenbaar ruitje

Ik was altijd nogal een softie maar toen ik mijn kinderen kreeg ben ik echt mama beer geworden.
Mijn gezin was het belangrijkste en dat andere mensen daar anders over dachten, so be it.

**Geplaatst**: 15-11-22 21:49

Geplaatst: 15-11-22 21:49

Jemig, een aantal hier hebben heftige tijden achter de rug.

Fly_high, wauw. Wat vreselijk dat je moeder dit tegen je gezegd heeft.

Marigold, je mag terecht trots op jezelf zijn!

Ik ben nog maar vrij kort moeder, dus over opvoedkundige kwesties en andere ongein kan ik nog niet meepraten. Ik was nooit echt een moedertype, maar ik ben echt omgeslagen toen ik zwanger werd. Mijn kleintje is alles voor me. Wat een heerlijk knulletje is dat, zeg! Ik geniet elke dag intens van die jongen en ik hou onvoorstelbaar veel van 'm. Ik ben redelijk ongeschonden uit de bevalling gekomen, dus ik kan niet meepraten over het nies- en trampolineverhaal.

De periode van geboorte tot 2,5 maand na de geboorte vond ik achteraf gezien helemaal niet zo'n fijne. Mijn baby wilde enkel en alleen op mij slapen, huilde veel en door het slaaptekort werd ik onwijs chagrijnig. Daarnaast brak er anderhalve maand na de geboorte van mijn zoon oorlog uit in Oekraïne en ik was bang dat ik mijn zoon zou verliezen (damn hormones). Iedere avond en nacht tranen met tuiten dus. Vreselijk!

Ruitje, ik herken die verandering in instelling wel.

Trouwens, ik zou willen wensen dat de opvang maar 200 euro p.m. kost. Ik betaal bijna 800 euro voor 2 dagen p.w. opvang (zonder toeslag).

**Geplaatst**: 15-11-22 22:17

Geplaatst: 15-11-22 22:17

Dat de opvang geld kost is nog een ding, maar je ontkomt er bijna niet aan om er, ruim, gebruik van te maken.

Het is prima dat er allerlei regelingen zijn, maar als je daar net buiten valt, zijn dat dure grappen.
Waar men 25 jaar geleden al eens verzuchtte dat men ging werken om de kosten van de kinderopvang te betalen, heb ik niet echt de indruk dat dat tegenwoordig zoveel beter is.

Iemand zich weleens afgevraagd (of bekeken) hoe zinvol die kinderopvang is? In de context dat je door te gaan werken meer kunt verdienen dan de opvang voor die periode kost?

**Geplaatst**: 15-11-22 22:19

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 15-11-22 22:19

Marigold

**Geplaatst**: 15-11-22 22:28

Geplaatst: 15-11-22 22:28

Mijn dochter ging 35 jaar geleden twee halve dagen naar de creche en ik betaalde twee gulden vijfig per keer en als ik nu hoor wat mijn jongste betaalt voor de opvang voor drie dagen word je niet vrolijk en hoe meer ze gaat werken des te meer betaal je.
Mijn oudste is gastouder en die kan de aanvragen amper nog aan!

**Geplaatst**: 15-11-22 22:30

Geplaatst: 15-11-22 22:30

ikke schreef:
Dat de opvang geld kost is nog een ding, maar je ontkomt er bijna niet aan om er, ruim, gebruik van te maken.

Het is prima dat er allerlei regelingen zijn, maar als je daar net buiten valt, zijn dat dure grappen.
Waar men 25 jaar geleden al eens verzuchtte dat men ging werken om de kosten van de kinderopvang te betalen, heb ik niet echt de indruk dat dat tegenwoordig zoveel beter is.

Iemand zich weleens afgevraagd (of bekeken) hoe zinvol die kinderopvang is? In de context dat je door te gaan werken meer kunt verdienen dan de opvang voor die periode kost?

Over 2 jaar wordt de opvang (zo goed) als gratis.

**Geplaatst**: 15-11-22 22:31

Geplaatst: 15-11-22 22:31

Marigold, respect voor jou. Powervrouw dat je dit in je eentje gefixt hebt zeg!

Ik herken dat gevoel van de wereld kan me gestolen worden wel. Ik ben iemand die me slecht ziek meld, geen 9 tot 5 mentaliteit, pas me altijd aan de ander aan. Dat is dan ook wel weer een valkuil binnen het gezin, zeker met een partner met rugklachten, waardoor er net iets meer op mijn bordje komt dan 'normaal'. Maar naar de buiten wereld zeg ik nu wel makkelijker: sorry, kind ziek/geen oppas dus kan niet extra werken. Feestje waar ik eigenlijk geen zin in heb? Lukt niet met de kinderen.
Vriendin die zelf bij eerste kindje mij niet meer zoveel contacte als voorheen maar het.mij verweet toen ik bij mijn eerste kindje even andere prioriteiten had? Doei doei!
Het allerbelangrijkste is gewoon je gezin... zonder de wereld.maar met je gezin is het alsnog goed. Zonder je gezin in enkel de rest van de wereld ben je niet meer compleet...

**Geplaatst**: 15-11-22 22:38

Geplaatst: 15-11-22 22:38

ruitje schreef:
Respect Marigold.

Wat betreft het moeten en de meningen van anderen etc, ik lees dat vaker terug.

Het is ook net wat moeder worden met je doet . Ik was voor mijn moederschap enorm perfectionistisch.

Mij kan echt nu de hele wereld gestolen worden, is iets op werk niet af? Niet mijn probleem. Vind een vriendin dat ze mij te weinig ziet. Zijn haar verwachtingen, niet mijn probleem.

Mijn gezin, dat is belangrijk...

De rest, ja hoe belangrijk is dat nou eigenlijk ?

Ik vind het enorm fijn hoe ik veranderd ben door het moederschap

Ha ja Ruitje heel herkenbaar! Mijn werk vind ik ook een stuk minder belangrijk, kinderen gaan voor! De lat licht gewoon ietsje lager.

Wat mij heel erg heeft aangegrepen is dat ik echt nooit wat had met kinderen van vrienden. Wel leuk hoor, maar had er echt geen gevoel bij. Het zwanger zijn en zelf moeder worden is dat echt 100% veranderd. Mijn kinderen zijn de liefste, leukste en mooiste op aarde! En ja, het continu aanstaan, de zorg en het leven naar het ritme van je kinderen herken ik helemaal. Mis ook zeker een stukje vrijheid, maar he, je doet het samen! Ik kan nogsteeds 4x per week naar mijn paard (was voor mij ook een grote zorg). Maar ik dacht hierbij ook, daar komen we samen wel uit. En daarnaast is mijn motto; alles is een fase. De kinderen zijn nu 2 en 4, als zoiets ouder zijn kunnen ze prima mee op lange wandelvakanties e.d.

Volg vooral je gevoel!

**Geplaatst**: 15-11-22 22:56

Geplaatst: 15-11-22 22:56

Brainless schreef:
ikke schreef:
Dat de opvang geld kost is nog een ding, maar je ontkomt er bijna niet aan om er, ruim, gebruik van te maken.

Het is prima dat er allerlei regelingen zijn, maar als je daar net buiten valt, zijn dat dure grappen.
Waar men 25 jaar geleden al eens verzuchtte dat men ging werken om de kosten van de kinderopvang te betalen, heb ik niet echt de indruk dat dat tegenwoordig zoveel beter is.

Iemand zich weleens afgevraagd (of bekeken) hoe zinvol die kinderopvang is? In de context dat je door te gaan werken meer kunt verdienen dan de opvang voor die periode kost?

Over 2 jaar wordt de opvang (zo goed) als gratis.

Eerst zien dan geloven.

Maar ja, ik werkte grotendeels voor de opvangkosten.
Maar ook om een eigen leven te hebben en mijn eigen inkomen te genereren. Waar ik dan weer dankbaar voor was toen ik er ineens alleen voor stond.

**Geplaatst**: 15-11-22 23:33

Geplaatst: 15-11-22 23:33

ikke schreef:
Dat de opvang geld kost is nog een ding, maar je ontkomt er bijna niet aan om er, ruim, gebruik van te maken.

Het is prima dat er allerlei regelingen zijn, maar als je daar net buiten valt, zijn dat dure grappen.
Waar men 25 jaar geleden al eens verzuchtte dat men ging werken om de kosten van de kinderopvang te betalen, heb ik niet echt de indruk dat dat tegenwoordig zoveel beter is.

Iemand zich weleens afgevraagd (of bekeken) hoe zinvol die kinderopvang is? In de context dat je door te gaan werken meer kunt verdienen dan de opvang voor die periode kost?

Even snel tussendoor deze vraag beantwoorden , zag dat de uni hier 7,5 euro per uur voor de (aangesloten) kinderopvang vroeg, en ik verdien 14 euro per uur ( = grofweg 2200 bruto p/m ) wat wel flink beneden modaal is, en ook minder dan mijn functie waard is).

Minimumloon is 9,60 geloof ik. Dus je houdt er sowieso geld aan over door te gaan werken.

Ik zou dus alleen nooit kunnen leven van 6,5 euro per uur (of 2 euro als je minimumloon verdient :wow:

)dus wat dat betreft is het wel echt leip dat je zonder overheidssteun niet of bijna-niet financieel zelfvoorzienend zou kunnen zijn met kids als je beneden modaal verdient.