Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
blackstar schreef:Bedrijfsarts roept al sinds november december dat hij niet denkt dat ik terug kan komen op de bus, maar als het wel lukt dan kan dat natuurlijk altijd. Hij heeft het nooit gehad over afkeur of WIA. Heeft toen gezegd om wat anders te gaan zoeken, in schoonmaak kan altijd.
Esther_ schreef:@Blackstar, probeer het los te laten. Emoties en stress kosten heel veel energie en staan je herstel in de weg.
Misschien wel handig om te weten. Spoor 2 hoeft niet als zo ziek bent of er geen functies zijn waarin je wel kan werken.
Je werkgever moet dan een deskundige oordeel aanvragen bij het UWV. Alleen gebeurt dit meestal niet. Ik werkte toen ik 1 jaar ziek was een paar uurtjes in eigen aangepaste functie. De arbeidsdeskundige zag geen functies die ik wel 100% kon uitvoeren, dus hoefde geen spoor 2. En ben altijd bezig geweest met reïntegreren in eigen functie, ook toen ik 100% uitviel.
Esther_ schreef:*knip*
Ik lees wel in je berichten terug dat het eigenlijk allemaal te veel is. Hoe harder je probeert, hoe langer het duurt. Je lichaam heeft rust en balans nodig om te herstellen.
En nee, die mindset is niet makkelijk maar wel nodig.
Annetje schreef:Ik denk dat je er best veel uit kunt halen, als je er maar met een open en nieuwsgierige blik in gaat. Niet alles is zo erg als het in eerste instantie lijkt.
Ik ben ook docent trouwens. Nu zo'n 1,5 jaar ziek. 2e spoor is een week of twee voor mijn 1 jarig ziek zijn ingezet.
Oh en! Als je via tweede spoor ergens aan het werk gaat, dan is dat in principe nog steeds met het idee om via dat opstapje terug te komen bij je huidige baan. Het betekent dus zeker niet dat je dan nooit meer op de bus komt. Zolang je contract nog loopt bij je huidige werkgever, blijft het doel dat je daar weer vol aan de bak gaat.
Afanaisa91 schreef:Ik hoop aan handvatten voor als ik ooit beter ben dan nu.Jeetje Annetje, eerst schrok ik best van je bericht.
Ik kom net van het UWV vandaan, ook voor m’n tweede spoor beoordeling. Het lijkt me een lastige stap om je werk los te laten en je zo over te geven aan zo’n heel nieuw traject. Waar hoop je op, qua vervolg? Nog even rust of toch iets aan werk oppakken wat bij je aansluit?
puur voor mezelf ligt dat echt aan de lage belastbaarheid. Zolang ik niet normaal kan douchen, niet kan lezen, geen bezoek kan hebben of niet zelf boodschappen kan doen, heb ik niks te zoeken op een werkvloer.Citaat:Ik vraag me af of en zo ja, waar het in het hele herstel zo misloopt dat we niet zo goed in het huidige re-integratie beleid passen.
Marije_jiplover schreef:Ter info: er is nu (19.00 uur begonnen, maar ook later terug te kijken) een webinar van C-support over long-covid.
Mijn man zit het nu te volgen.
blackstar schreef:Bijna een jaar ziek.
Van de bedrijfsarts: probeer prive ook steeds meer, qua autorijden en dingen ondernemen. Over je grenzen gaan om deze op te rekken.
Mijn teammanager: hij wilde teveel en wilde in 3 maanden tijd dat ik van 2x2 uur naar mijn normale 32 uur.
Dit is finaal mis gegaan. Ik had voor ik 2x2 uur ging werken (na mijn revalidatietraject van LENGG) al aangegeven dat ik graag wilde beginnen met de rustige lijnen en dan kleine stukjes zelf rijden. Dit werd niet geaccepteerd door mijn teammanager. Nu 4 maanden later heb ik dat nog een keer aangegeven dat ik zo wilde opbouwen en dat ik dat ook al eerder heb gezegd tegen hem. Hij kon zich dat niet herinneren maar mag nu wel opbouwen op de rustige lijnen. En dat doe ik ook, want rij elke keer een stukje verder dan de vorige keer en ben dan best trots op mijzelf.
Ik heb met die 2 dagen zo werken rust gekregen. Dit is nu mijn 4e week dat het zo gaat en ik voel me prima.
En ik weet dat ik spoor 2 in ga, maar weet niet wat het allemaal inhoud. Volgende week woensdag naar de bedrijfsarts.
*correctie* over 2 weken naar de bedrijfsarts (zodat ik mijn man kan meenemen)
Annetje schreef:Afanaisa91 schreef:Ik hoop aan handvatten voor als ik ooit beter ben dan nu.Jeetje Annetje, eerst schrok ik best van je bericht.
Ik kom net van het UWV vandaan, ook voor m’n tweede spoor beoordeling. Het lijkt me een lastige stap om je werk los te laten en je zo over te geven aan zo’n heel nieuw traject. Waar hoop je op, qua vervolg? Nog even rust of toch iets aan werk oppakken wat bij je aansluit?ik ben echt niet in staat om te werken. Ik kan nog niet eens een boek lezen of een lekker stukje wandelen. Prikkels zijn vooral het ergste, de vermoeidheid daar kan ik omheen werken, maar de prikkels niet. Ik ben sinds kort aan het wandelen en ik zit nu op 300 meter in 7 a 9 minuten, om even inzicht te geven in hoe mijn gezondheid is. Het lukt me nu eindelijk om te wandelen zonder misselijkheid.
Annetje schreef:Afanaisa91 schreef:puur voor mezelf ligt dat echt aan de lage belastbaarheid. Zolang ik niet normaal kan douchen, niet kan lezen, geen bezoek kan hebben of niet zelf boodschappen kan doen, heb ik niks te zoeken op een werkvloer.Ik vraag me af of en zo ja, waar het in het hele herstel zo misloopt dat we niet zo goed in het huidige re-integratie beleid passen.
Malenka schreef:Het is ook heel erg lastig om echt in te zien hoe weinig je kunt. We hebben heel snel de neiging om te denken dat iets wel zal lukken. Maar dat realistisch inschatten is wel je eerste stap naar herstel. Als je jezelf overvraagd, al is het maar een heel klein beetje, dan kun je niet herstellen. Sterker nog, dan zul je achteruit blijven gaan.
Symke schreef:Dat heb ik ook, maar achteraf gezien is het meestal geen energie, maar meer onrust. Ik verveel me, mijn benen zijn onrustig, ik heb het idee dat ik iets moet gaan doen en mijn hartslag is hoog. Afgelopen 3 dagen die onrust gehad en gisteren ineens doodmoe. Ik hoop dat het maar een paar dagen aanhoudt en dat ik dan weer door kan. Jij ook sterkte met je terugval! Gelukkig is alles tijdelijk dus ook dit gaat weer over.*knip*
Ik vind dit zo vreselijk moeilijk en blijf naar de fout in gaan. Als reactie op teveel krijg ik eerst een extra dosis energie lijkt het wel, maar met veel te hoge hartslag en oorsuizen dusnis meer een soort van paniek energie
Daar ook overheen is het echt mis. *knip*
Afanaisa91 schreef:C-support heeft vorige week een webinar gegeven over de stand van zaken qua onderzoek en medische ontwikkelingen rondom long-COVID.
Vooral het verhaal van dr. Alfons Olde Loohuis vond ik helder; hij legt duidelijk uit welke mechanismes ontregelt lijken te zijn bij long-COVID, de grootte en complexiteit van de problemen, maar hij laat ook een beetje doorschemeren welke verwachtingen hij heeft en in welke hoek hij zelf verlichting van enkele klachten zoekt.
Erg interessant ook om het aandeel van darmen en het belang van goede voeding hier terug te zien. Ik heb inderdaad in het begin veel gepuzzeld met mijn vaste diëtiste, vanwege snel en ongewild gewichtsverlies. Maar in die fase was ik zo enorm vergeetachtig dat ik me dat pas bij dit webinar weer een beetje herinner.
Het tweede deel van de webinar gaat over lopend onderzoek, dat vind ik zelf minder relevant als je geen onderzoeksdeelnemer daar bent.
Het webinar is terug te kijken via YouTube: https://youtu.be/W8J2XBOGp0o
Ik raad het terugkijken aan als je geïnteresseerd bent in een overzicht van de stand van zaken, of als je meer inzicht wil in het ziektebeeld.
BigOne schreef:Zoek maar eens op nervus vagus en Corona. Er waren twee jaar geleden al mensen die het hier over hadden.