Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-15 09:12

Geplaatst: 27-10-15 09:12

Man man man ik heb het hele topic gevolgd. Wat en ontzettend domme, niet onderbouwde, insinuerende veronderstellingen en antwoorden heb ik voorbij zien komen.

Ik heb absoluut geen tip, het is een jongentje met een kop erop dat blijkt. Maar ik denk dat hij het niet van een vreemde heeft want moeders is een sterk persoon die het kaas niet van haar brood laat eten (gezien haar reacties in dit topic

). Heb ik veel respect voor!

Jammer dat bij je zoontje dit zo uitpakt met het lastige eten.

Ik wens jullie heel veel succes en sterkte met het probleem. Ik hoop echt dat hij een keer het licht gaat zien!

**Geplaatst**: 27-10-15 09:15

Geplaatst: 27-10-15 09:15

Kahawa schreef:
Cowboy55 schreef:
Dat werkt natuurlijk ook andersom: waarom dan niet gewoon je schouders ophalen als iemand je adviezen naast zich neerlegt in plaats van maar te blijven doorduwen? Dit is een internetforum en je zit al heel lang op Bokt, dan ga ik er vanuit dat je op een bepaalde manier hebt leren filteren

Ik zie gewoon dat door de stroom van irrelevante (mijn ouders zus zo tja sorry wat heeft TS daaraan ) berichten relevantere adviezen mi ook iets te snel aan de kant worden gelegd.

Enige wat ik heb gepost is dat ik het met Nelleke eens ben dat het verstandig is om het later nog eens allemaal te lezen.

Dan heb ik het verkeerd geknipt en geplakt. Mijn excuses.

Mijn punt was (maar dus niet gericht aan jou) dat dit soort discussies op dit forum de neiging hebben om te ontaarden in (bijna) een (woorden-)strijd op leven en dood. En dat terwijl iedereen op elk moment simpelweg virtueel kan weglopen onder het motto 'dit is wat ik ervan vindt. Kijk maar wat je ermee doet'.

**Geplaatst**: 27-10-15 09:34

Geplaatst: 27-10-15 09:34

Het is een lastig probleem. Wij hebben een pleegkindje, die was vier toen hij bij ons kwam. Hij wilde in het begin ook niets eten maar in zijn geval was het simpelweg wat de boer niet kent dat eet hij niet. Als je het woord groente in je mond nam at hij het per definitie niet, hij had geleerd dat groente vies is. Het enige wat hij wel wilde eten is bami van de chinees of die kant en klare die wij zelf heel vies vinden haha. Het heeft best even geduurd maar we zijn nu 3 jaar verder en ik kan eigenlijk niets bedenken dat hij niet eet. In de periode dat hij eigenlijk niet of nauwelijks wilde eten hebben wel gewerkt met een kookwekker. Als de wekker afging dan werd zijn bord weggehaald en kreeg hij gewoon een toetje (vla, fruit, ijs of wat we dan ook in huis hebben). Hij kreeg het dus gewoon alles aangeboden en natuurlijk hielden we wel een beetje rekening met wat voor eten we hem voorschotelden, niet te uitgesproken smaken. Hij was wel gek op soep, en daar haalde ik mijn voordeel dan weer uit. Een keer per week maak ik een grote pan soep met ontzettend veel groente en daar zat (en zit hij nog steeds) heerlijk van te smikkelen. In het begin zelfs nog door de blender gehaald om het idee van stukken groente weg te halen bij hem. Ik maak ook smoothies voor hem voor wat extra vitaminen. Die vond hij toen ook erg lekker. En langzaam maar zeker is hij gewoon heerlijk met de pot mee gaan eten. Er zitten dagen bij dat hij slecht eet maar dat geldt dan ook voor zijn boterhammen. Dan heeft hij gewoon niet zo'n trek.

Wij hebben hem nooit gedwongen, dat heeft ook geen enkele zin dat werkt in mijn ogen alleen maar averechts. Dat is ook echt iets dat ons ten zeerste is afgeraden door onze begeleiding. Juist door af te dwingen maak je er een serieus ding van. Ons is toen ook verteld dat het zou kunnen zijn dat hij het eten ging gebruiken omdat dat het enige was waar hij zelf controle over had. Maar in ons geval hebben we te maken met een kindje dat thuis is weggehaald voor zijn gevoel van de een op andere dag en zijn ouders, broers en zus moet missen en in een crisisopvang is geplaatst en na een week of twee dan bij ons. Veel veranderingen in korte tijd waar hij veel verdriet over had en geen enkele controle over heeft gehad. Wij hebben hem altijd het gevoel gegeven dat hij daar zelf controle over heeft ondanks dat ik handige dingetjes gebruikte om er toch eten in te krijgen. Er kunnen natuurlijk diverse oorzaken zijn van het niet willen eten, ik vind het alleen maar goed dat je het met je huisarts gaat bespreken. Je bent echt de enige niet in deze situatie dus de huisarts kan je misschien ook nog wel goede tips geven mocht het niet iets fysieks zijn. Ik zou ook het fysieke uitgesloten willen hebben als ik jou was en als het wel fysiek is dan kan je er hopelijk ook weer wat mee.

Ik wil je in ieder geval veel succes wensen!

**Geplaatst**: 27-10-15 09:36

Geplaatst: 27-10-15 09:36

Ik heb alleen de reacties van de ts gelezen.

Misschien zou het hem kunnen helpen om op vaste dagen pannekoeken of iets anders minder gezonds te eten? Misschien ook een tip dat je positief over het avond eten praat? Dus: ohh vanavond lekkere aardappels met worst! Dat vind ik zo lekker! Paar x per dag herhalen. Dan neemt hij dat misschien in zich op?

Wat ik nu vooral lees uit de reacties van ts is dat zoon lief negatief denkt over eten. (Bah, dit lust ik niet!) Probeer daar iets positiefs van te maken. En niet dan krijg je daarna een toetje. Dat werkt niet zoals je merkt.

Ik hoop dat je er iets mee kan. (Ik heb hier zelf geen ervaring mee maar dit merk ik nu hoe fijn ik regelmaat vind. )
Succes!

**Geplaatst**: 27-10-15 09:47

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 09:47

Misschien is het al gezegd, maar kan het niet zijn dat hij last heeft van zijn tanden/kiezen?
Mijn broertje heeft ook jaren stennis gemaakt bij het eten, en uiteindelijk bleek dat hij een rotte kies had. Hij lust nogsteeds niet zo heel veel maar hij eet nu wel goed en is verder gezond.
En hier vallen natuurlijk snoepjes ook meer in de smaak

**Geplaatst**: 27-10-15 09:52

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 09:52

Heb niet alles gelezen, maar ik werk veel met ouders en kinderen met autisme die vaak ook 'angst' voor eten hebben (en overgevoeligheid in de mond voor structuur, smaak, gevoel, warmte, etc), ik zeg niet dat jouw kind dat heeft natuurlijk, maar je kan heel stapsgewijs een kind weer opnieuw leren eten, me veel, veel kleinere tussenstapjes dan we normaal gewend zijn en met heel veel belonen. Zodat het kind leert dat eten niet eng is.

Als je meer info wilt kan je PB-en

**Geplaatst**: 27-10-15 10:28

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 10:28

Heb het hele topic gevolgd, maar misschien een idee om dan niks op te scheppen met het avondeten en hem naar een leeg bord te laten staren? Misschien beseft die dan iets...
Verder zou ik het ook niet weten, heel vervelend TS! Sterkte en ik hoop dat er bij de huisarts iets uit komt.

**Geplaatst**: 27-10-15 10:34

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 10:34

Ach arme TS, ik kan heel goed snappen dat jullie er helemaal door heen zitten met dit probleem. :(:)

En dat het voor veel spanningen in huis zorgt. Maar bij deze wil ik je een hart onder de riem steken. Je bent niet alleen en al die kinderen zijn prima groot geworden, en de meeste (9/10) eten nu prima. Betrek hem bij het koken, wilt hij proeven, laat hem proeven, lust hij het niet dan lekker iets wat hij wel lust en jullie zelf lekker warm eten.

Misschien een moestuintje beginnen aankomend voorjaar? Zo ben ik helemaal verliefd geworden op eten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-15 10:43

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-15 10:43

franka75 schreef:
heeft hij geen pijn aan zn tandjes heb je daar al naar gekeken misschien heeft tie wel kiespijn of pijn bij het naar het toilet gaan dat die denkt als ik niet eet hoef ik niet. als hij niet durft klopt er iets niet.

Nee hij heeft geen pijn in zijn tandjes, hij komt elk half jaar bij de tandarts, vorige week nog geweest (heeft nu een ‘wiebeltand’ waar hij beretrots op is). Hij klaagt nergens over pijn, hij kan geen reden geven voor het niet eten. Hij komt niet verder dan ‘ik wil niet’, ‘geen zin in’, ‘ik hoef niet’ en ‘weet ik niet’, maar friet lust hij wel, hoâr

Zijn stoelgang is overigens geen probleem en is het ook nooit geweest.

benangelique schreef:
Veel ouders worstelen hier mee maar zeggen dat niet, juist omdat de veroordeling (net als ik hier lees), heel groot is.

Precies. Durf eens na een bevalling te zeggen dat je een zwart gat ziet ipv een roze wolk; ontaarde moeder! Sommige dingen zijn taboe en alles ligt aan de ouders, uiteraard, logisch. Vriendlief zat dit topic gisteravond gniffelend te lezen: ‘goh, dan mag half Nederland wel naar de psych’. Het is niet zo’n issue als hier wordt geschetst door bepaalde mensen, die doen voorkomen dat we zwaar gefrustreerd en discussiërend aan tafel zitten.

Amandavd schreef:
Ts ik vind dat je ontzettend defensief en overtrokken reageert. Ik vraag mij af waarom je zo gekwetst bent door alle quotes die je in een post hebt gezet. Verder zakt je broek af omdat mensen vragen of hij autisme heeft of hooggevoelig is en je suggereert dat we dat zeggen omdat hij lief is? Je geeft zelf aan dat hij blijkbaar erg gevoelig is, logische vraag is of hij dan hooggevoelig is? Ik ben het ook, dat is niet erg en maakt hem niet raar.

Als ik al je posts lees dan lijkt het mij een goed idee dat jij eens met iemand gaat praten. Het doet je blijkbaar heel wat en je bent nogal gefrustreerd. Logisch! Maar die spanning slaat ook over op je gezin.

Vind je dat ik overtrokken reageer? Ik vind dat veel mensen hier overtrokken reageren. Ik kan enorm goed filteren, maar dat wordt niet geaccepteerd. Hoe vaak moet ik nog zeggen dat hij niet autistisch of hooggevoelig is? Waarom moet er een stempel geplakt worden op een kind dat de mensen hier niet kennen? Waarom kan een kind niet gewoon lief en gevoelig zijn? Kan het niet gewoon zijn dat ik een goede ouder ben en dat terugkomt in een lief, gevoelig en zorgzaam kind? Overigens, ik weet niet hoe jij gevoeligheid ziet? Ik ken een hooggevoelig meisje dat 4 weken na het overlijden van haar hamster ineens in huilen uitbarst, daar herken ik absoluut mijn kind niet in. Zijn gevoeligheid uit zich niet in huilen of in zorgen maken, zijn gevoeligheid zit hem in het zorgzame. Het is een enorm zorgzame scheet die meevoelt met anderen en daarnaast is hij een dierenvriend, het is een gevoelskind. Niets mis mee, we hebben in de opvoeding toch erg aangestuurd op zulke positieve gedragingen. Als dit topic had gegaan over een kind dat elke avond driftbuien had, dan had ik naar m’n hoofd geslingerd gekregen dat het toch echt aan de opvoeding ligt. Waarom kan positief niets te maken hebben met opvoeding, maar moet dit onder een sticker weggedrukt worden en waarom is negatief gedrag van een kind wél een gevolg van opvoeding?

Kahawa schreef:
benangelique schreef:
Maar om dan gelijk te zeggen dat zij degene is die psychische hulp nodig heeft?

Wat is daar mis mee? De situatie vraagt veel van TS. Het is wel degelijk belangrijk dat ze ook aan zichzelf blijft denken.

Juist als moeder weet je toch dat je jezelf dan gemakkelijk wegcijfert..

Geloof me, mijn wereld staat niet op zijn kop. Het is vervelend ja, het is naar om te zien dat je kind een fatsoenlijke basis niet aangrijpt, maar nee… ik hoef hierom niet met iemand te praten hoor, denk voldoende aan mezelf. Bedankt voor de goede zorgen.

Amandavd schreef:
Waarom vat iedereen het toch altijd zo negatief op als je zegt dat die persoon is eens met iemand moet gaan praten? Waarom heerst daar nou toch zo'n taboe op? Ik zeg helemaal niet dat TS psychisch hulp nodig heeft, maar dat ze wel haar frustraties en andere emoties kwijt moet omdat dat zeker effect heeft op het gezin. Al helemaal op een gevoelige joch. Het is maar net hoe je het zelf oppakt. Negatief of positief.

Ik krijg frustraties van de reacties hier ja, omdat ze kortzichtig en eenzijdig zijn. Wat ik zeg wordt weerlegd en niet geaccepteerd.

Cowboy55 schreef:
Kahawa schreef:
@benangelique: waarom dan niet gewoon je schouders ophalen bij die adviezen in plaats van alle adviezen zo makkelijk naast je neer leggen? Dit is een internetforum en TS zit al heel lang op Bokt, dan ga ik er vanuit dat je op een bepaalde manier hebt leren filteren.

Dat werkt natuurlijk ook andersom: waarom dan niet gewoon je schouders ophalen als iemand je adviezen naast zich neerlegt in plaats van maar te blijven doorduwen? Dit is een internetforum en je zit al heel lang op Bokt, dan ga ik er vanuit dat je op een bepaalde manier hebt leren filteren

Precies, waarom iets door iemands strot willen duwen? Waarom blijven hameren op dingen zoals autisme of psycholoog? Waarom moet er een stempel op? Waarom niet accepteren wat er wordt gezegd? Ik ben een heel realistische ouder (in tegenstelling tot mijn vriend, die zijn zoon in een roze pluchen hart heeft wonen, wat ik alleen maar kan respecteren!), ik grijp in als er ingegrepen dient te worden, ik ben de realist thuis. Blijf geen dingen herhalen die al meermaals uitgelegd en weerlegd zijn.

knollentuin schreef:
Ik denk dat je de post van xyzututu nog een keer moet lezen, want zoals zij het opschrijft zo lees ik dit topic ook.
En jouw 5 jarige gaat het echt niet van de dokter aannemen hoor, zoals je het hier nu post onderstreept dat voor mij dat je denkwijze niet helemaal op de goede lijn zit om dit probleem op te lossen

Want? Omdat er gerefereerd wordt naar een zogenaamde eetstoornis bij de ouders? Misschien moeten we er ook nog even bij vertellen dat het buurkind allergisch is voor katten? Wellicht net zo relevant.
Wat is mijn denkwijze volgens jullie? Daar ben ik erg benieuwd naar.

chamion, we hebben een moestuin, hij heeft zijn eigen stukje. Hij vindt het geweldig! Ook erg leuk om de kapucijners uit de doppen te halen, ook erg leuk om ze in water in de pan te doen en om te roeren, maar daar stopt het.

Verder blijf ik in herhaling vallen, bepaalde mensen hebben een onrealistisch beeld geschetst (op basis van mijn zogenoemde gefrustreerde manier van reageren?) en daar moet ik me tegen blijven verdedigen? Serieus?

Desalniettemin heb ik ook heel fijne reacties voorbij zien komen, waarvoor dank! Deze neem ik zeker mee op deze ontdekkingsreis!

**Geplaatst**: 27-10-15 10:47

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 10:47

Ts , ik begrijp niet goed wat je wilt.
Je maakt een topic omdat je zegt wanhopig te zijn en niet weet wat je nog kan doen.
Vervolgens komen er stapels ideeen die natuurlijk niet allemaal opgaan in jouw geval omdat we jou nou eenmaal niet kennen.
Ipv systematisch na te denken over de suggesties lach je iedereen uit dat het domme ideeen zijn

Waarom vraag je het dan?

Succes verder :evaw:

**Geplaatst**: 27-10-15 10:48

Geplaatst: 27-10-15 10:48

Quellian schreef:
Verder blijf ik in herhaling vallen, bepaalde mensen hebben een onrealistisch beeld geschetst (op basis van mijn zogenoemde gefrustreerde manier van reageren?) en daar moet ik me tegen blijven verdedigen? Serieus?

Desalniettemin heb ik ook heel fijne reacties voorbij zien komen, waarvoor dank! Deze neem ik zeker mee op deze ontdekkingsreis!

Het lijkt me dat dit topic inderdaad wel 'full circle' is ja. Dat is meestal makkelijk te herkennen: mensen reageren op pagina X met de mededeling: "Ik heb niet alles gelezen, maar....." en komen vervolgens met een advies dat 10 pagina's geleden ook al gegeven werd......

**Geplaatst**: 27-10-15 10:49

Geplaatst: 27-10-15 10:49

Ik heb niet alle reacties doorgelezen, alleen die van TS. Zie dat het topic behoorlijk hard gaat. Dus wellicht voeg ik niets toe, maar wilde het toch zeggen.

Wat ik mij afvraag is of er al uitgebreid lichamelijk onderzoek gedaan? Loopt hij bij een kinderarts of heeft hij tot dusver nog geen arts gezien? Heb je enig idee hoe vaak hij ontlasting heeft en hoe dat er dan uitziet? Klaagt hij over buikpijn na het eten of zie je dat ander gedrag na het eten?

Wat jij schrijft, had mijn moeder zo'n 20 jaar geleden ook over mij kunnen schrijven. Ik wilde ook niet eten, weigerde eigenlijk alles. Ook drinken wilde ik uiteindelijk niet meer. Jaren lang hebben mijn ouders hier vreselijk veel strijd en zorgen om gehad. Uiteindelijk ondervoed en uitgedroogd in het ziekenhuis beland, mijn ouders waren radeloos. Pas toen kwamen allerlei andere factoren aan het licht. Ik, met mijn jonge jaren, associeerde eten met buikpijn, me slecht en ziek voelen. Door niets te eten, voelde ik uiteindelijk niets meer. Liever een leeg gevoel dan pijn.

Geen eten aanbieden zou wat mij betreft geen optie zijn. Wat ik hier lees, is geen eten aanbieden voor hem namelijk geen straf. Hij heeft toch geen behoefte aan eten. Daar heb je hem dus niet mee, alleen dat je hem iets hebt ontzegt, dus zal hij ook niet gaan vragen mocht hij wel een keer behoefte hebben aan iets te eten. Daarbij is het eten al een beladen onderwerp, om eten met niet eten te bestrijden, werkt mijn inziens alleen maar averechts. Moedig hem juist aan als hij wel wat wil eten, ongeacht het tijdstip. En zorg er vooral voor dat hij wel goed blijft drinken. Zodra zijn darmen stil komen te liggen, ben je nog verder van huis.

Heel veel sterkte en wijsheid gewenst, TS. :(:)

Luister vooral naar je eigen gevoel en houd het bespreekbaar met elkaar.

**Geplaatst**: 27-10-15 10:51

Geplaatst: 27-10-15 10:51

Quellian schreef:
Hij krijgt dagelijks een goede maaltijd aangeboden (en ja, soms ook friet of iets anders minder gezond) en we hebben het niet-eten ruim 3 jaar lang genegeerd. Ik merk dat hij eronder gaat lijden (hij is bv in een jaar niets gegroeid, niet in lengte en niet in gewicht) en dat het negeren voor hem wellicht toch niet werkt (kan hè, wat voor de een werkt, kan voor de ander niet werken). We scheppen op, we eten, nemen de dag door en hij zit om zich heen te kijken, prima. Iedereen klaar? Ja? Tafel afruimen. Maar ondanks het geen aandacht besteden gaat er gewoon niets in en dan is het later piepen dat hij honger heeft, tja... dan zeg ik op mijn beurt: 'dan neem je morgenochtend maar een boterham extra en morgenavond moet je dan maar goed eten, anders krijg je weer buikpijn'. Hij is oud genoeg om die link te leggen. Hier wordt net gedaan of ik mijn kind moedwillig uithonger.

Om een soortgelijk voorbeeld te noemen; soms willen kinderen niet mee komen, zegt mama 'nou, daag!', loopt de hoek om en kind komt er vanzelf achteraan. Dat werkt niet bij de mijne, die gaat lekker de andere kant op om alsnog te gaan doen wat hij in zijn hoofd had. Geeft niets, maakt hem extra leuk! Maar om aan te geven dat er geen 'standaard' aanpak is.

Jij vind dat de andere kant oplopen hem leuk maakt. Ik denk dat jij dan echt niet doorloopt. En je hoeft maar één keer toch terug te lopen en je hebt het verloren want je komt toch, wat hij ook doet.
Je kind wil geen warm avondeten maar lust verder alle "verboden" voedsel wat er is. Hij mag mee kiezen wat er gegeten word enzenz. Hij geeft aan honger te hebben ruim na de maaltijd, dan krijgt hij dus te veel voor het eten. Probeer er op te letten en negeer ook(hoe moeilijk het ook is) het gepiep dat hij wel honger heeft.
Misschien toch eens proberen om een hele "ouderwetse "opvoeding toe te passen. Bord met eten neerzetten en gewoon praten. Na een half uur weg halen en een bakje yoghurt neerzetten. Zijn jullie klaar en hij niet, weghalen, ook al begint hij na 29 minuten te eten. Tijd is tijd.
Mocht er bij de huisarts niets uitkomen dan verdenk ik jullie zoon toch van ernstige slimmigheid, hij weet precies waar hij de aandacht moet pakken. Alleen beseft niet dat dit niet helemaal goed voor zijn kleine lijfje is. Op de vraag waarom hij melatonine krijgt heb ik je nog geen antwoord zien geven?? Of ik heb het gemist.

Laatst bijgewerkt door BigOne op 27-10-15 10:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-15 10:53

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-15 10:53

Sizzle schreef:
Ts , ik begrijp niet goed wat je wilt.
Je maakt een topic omdat je zegt wanhopig te zijn en niet weet wat je nog kan doen.
Vervolgens komen er stapels ideeen die natuurlijk niet allemaal opgaan in jouw geval omdat we jou nou eenmaal niet kennen.
Ipv systematisch na te denken over de suggesties lach je iedereen uit dat het domme ideeen zijn

Waarom vraag je het dan?

Succes verder

Quellian schreef:
Zijn er dingen die we over het hoofd hebben gezien of die we nog kunnen proberen? We hebben genegeerd, er een feestje van gemaakt, met een beloningssysteem gewerkt, boos geworden, maar niets maakt indruk; hij schuift gewoon zijn bord weg en negeert de wereld om zich heen.

Zo lastig zou het niet hoeven zijn. Ik hoef niet psychologisch uitgediept te worden, mijn kind evenmin. Ik heb meer aan verhalen uit de praktijk, praktische dingen die je kunt doen. Er moeten namelijk meer simpele oplossingen zijn buiten het negeren, feestje maken, beloningssysteem of boos worden. Dát vroeg ik, maar mensen maken er een heel spookverhaal van

Dus lees de OP, niet de rest van de reacties van mensen die alles uit de kast trekken en geef tips. Wat heb ik aan jouw reactie? Wat is concreet de waarde van je post?

Bigone, het is inderdaad een slimme jongen, niets mis mee. Zoals ik eerder al zei; he knows how to play the piano.

**Geplaatst**: 27-10-15 10:54

Geplaatst: 27-10-15 10:54

Niemand wilt een stempel plakken op je kind en die andere vage opmerkingen van je dat bokkers er een stempel op willen plakken vanwege je goede opvoeding slaan ook nergens op. Uit je reactie kan ik opmerken dat je niet eens weet wat hooggevoeligheid inhoudt, dat heeft niks te maken met huilen. Dus hoe kun je nou roepen dat je kind iets niet is wanneer je niet eens weet wat het is? Verder interesseert het mij helemaal niks wat stempels plakken betreft en heeft ook echt niemand de intentie omdat te doen.

Ik wens je veel succes maar er gaat helemaal niks veranderen tot je begint bij de kern en ik ben van mening dat jij dat bent.

**Geplaatst**: 27-10-15 10:55

Geplaatst: 27-10-15 10:55

En hij is jou te slim af!! Vervelend voor hem dat dit resulteert in ongewenst gedrag maar inderdaad, probeer het eens echt ouderwets, melatonine lijkt me toch overdreven voor jonge kinderen. Hebben jullie naast het eten ook problemen met slapen ??

**Geplaatst**: 27-10-15 10:59

Geplaatst: 27-10-15 10:59

Bigone, die ouderwetse manier is al een aantal keer aangedragen in dit topic maar wordt (niet alleen door TS) van tafel geveegd alsof het een soort enge middeleeuwse martelmethode is.

We kunnen wel allemaal roepen dat sommige van de mensen die hier hebben gereageerd geen kinderen hebben maar we zijn wel allemaal kind geweest en ik vertel gewoon hoe mijn ouders het hebben gedaan en dat ik nu iemand ben die alles lust en alles eet, evenals mijn zusje. Ik was ook een slim kind en ik heb ook tot 23u aan tafel gezeten met een vol bord voor m'n neus. Het enige wat hielp was het hele probleem negeren, heel veel structuur en duidelijkheid bieden, geen tussendoortjes, gewoon eten wat de pot schaft en na een half uur wordt je bord weggehaald.

Ik denk juist dat methodes zoals van eten een feestje maken, je kind betrekken bij boodschappen en eten etc de focus veel te veel op eten legt en dat daardoor de druk alleen maar groter wordt. Je wil juist die druk eraf hebben, doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is want dat IS het ook.

**Geplaatst**: 27-10-15 11:00

Geplaatst: 27-10-15 11:00

Roos_M schreef:
Man man man ik heb het hele topic gevolgd. Wat en ontzettend domme, niet onderbouwde, insinuerende veronderstellingen en antwoorden heb ik voorbij zien komen.

Ik heb absoluut geen tip, het is een jongentje met een kop erop dat blijkt. Maar ik denk dat hij het niet van een vreemde heeft want moeders is een sterk persoon die het kaas niet van haar brood laat eten (gezien haar reacties in dit topic ). Heb ik veel respect voor!

Jammer dat bij je zoontje dit zo uitpakt met het lastige eten.

Ik wens jullie heel veel succes en sterkte met het probleem. Ik hoop echt dat hij een keer het licht gaat zien!

$_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$ TS respect voor je geduld alles weer te beantwoorden. Ik zou er moedeloos van worden.

Laatst bijgewerkt door slimmerik op 27-10-15 11:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-10-15 11:01

Geplaatst: 27-10-15 11:01

Een kind van een vriendin begrijpt niet wat hongergevoel is.
Die heeft als baby een heel vast voedingspatroon gehad en heeft nooit zelf aangegeven dat hij honger heeft.
Hij is nu 2,5 en nu beginnen dus de serieuze eetproblemen die ze echt niet met streng zijn zullen kunnen oplossen.
Het kind snapt gewoon zijn lichaam niet.
Honger is buikpijn, maar dan wil hij dus niet eten want hij heeft immers buikpijn.

Dan kan je lacherig doen over psychologen en andere hulp, maar weet je? Daar zijn die mensen voor, gek genoeg.

Nu kan ik niet beoordelen hoe jullie situatie is, maar dan is het idee om daar over na te denken toch niet gelijk ver gezocht en kwetsend :o?

Ik begin nu nav je op de tenen getrapte reacties ook te denken dat het probleem niet bij je zoon ligt.

Het niet reageren als moeder wegloopt, dat ken ik maar al te goed. Ik was een strontkoppig kind. 10 minuten om de hoek wachten zou de truc ook niet gedaan hebben. Maar mijn moeder deed gewoon de deur op slot. Dan kon ik niet naar binnen en ik was te klein om bij de bel te komen. Uiteraard was het licht in de voorkamer uit zodat ik ook echt dacht dat ze me totaal vergeten hadden.
Ik kan je zeggen: dat hielp wel

**Geplaatst**: 27-10-15 11:04

Geplaatst: 27-10-15 11:04

Kan het zijn dat hij dat biologische niet lekker vindt? Misschien eet hij een honig pakje of uit een potje wel. Misschien niet het beste voer wat er is, maar beter iets als niets en dan kan je het vanuit daar uitbreiden.

Eet papa wel alles? Een dochter van een vriendin lust ook niks. Maar de papa lust ook niks.

**Geplaatst**: 27-10-15 11:04

Geplaatst: 27-10-15 11:04

Ik heb wel het hele topic gelezen en idd ook reuze benieuwd naar de melatonine.
Vooral omdat dit als bijwerking kan hebben dat iemand minder honger heeft.
En ja, ik heb gelezen dat hij wel frietjes wil. Maar misschien heeft hij dan meer de 'lekkere honger'.

Ik heb geen kinderen maar wel neefjes, eentje ervan wilde ook slecht eten maar dat bleek later te komen door problemen met stoelgang. Die kwam moeilijk en dat deed pijn:dus wilde hij niet eten.
Ik las al dat dit bij jouw kereltje goed gaat? Niet hard, dat ie moet persen soms? Of dat dit gebeurd is ooit?

Verder denk ik ook, volhouden. desnoods een leeg bord. Maargoed, als dat tijden en tijden duurt begrijp ik goed dat je er wanhopig van wordt.
Mijnouders lieten gewoon mn bord staan inderdaad. En anders maar zonder eten naar bed.
Ik mocht 1 ding kiezen wat ik niet lustte, in mijn geval spruitjes. Van de rest moest ik iig een hap eten (jakkie andijvie, jakkie bloemkool).

Wat krijgt hij smorgens? En tussendoor?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-15 11:04

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-15 11:04

Maar ik ga het erbij laten in dit topic, ik blijf in herhaling vallen en er blijft gegooid worden met onzin die echt kant noch wal raakt. Er blijven ongefundeerde oordelen mijn kant op komen en wat ik zeg wordt weggewuifd ('ja, die heeft écht hulp nodig, knettertjegek is ze!').

Wij gaan ons redden, komt goed! Nogmaals dank voor de nuttige reacties, ook via PB, waar ik wat mee kan, super!

**Geplaatst**: 27-10-15 11:05

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 11:05

Wat jammer....

**Geplaatst**: 27-10-15 11:08

Geplaatst: 27-10-15 11:08

Quellian schreef:
knollentuin schreef:
Ik denk dat je de post van xyzututu nog een keer moet lezen, want zoals zij het opschrijft zo lees ik dit topic ook.
En jouw 5 jarige gaat het echt niet van de dokter aannemen hoor, zoals je het hier nu post onderstreept dat voor mij dat je denkwijze niet helemaal op de goede lijn zit om dit probleem op te lossen

Want? Omdat er gerefereerd wordt naar een zogenaamde eetstoornis bij de ouders? Misschien moeten we er ook nog even bij vertellen dat het buurkind allergisch is voor katten? Wellicht net zo relevant.
Wat is mijn denkwijze volgens jullie? Daar ben ik erg benieuwd naar.

Dit is het enige wat je uit die post haalt?

Citaat:
Door alle posts heen zie ik namelijk heel veel waardeoordelen over het eten voorbij komen: bij opa en oma eten betekent een week fastfood en dat wil je niet meer, maar het mag wel omdat het vakantie is, maar thuis niet - alleen soms wel, maar daar sta je dan niet helemaal achter. Melk is goed, maar zou eigenlijk beter moeten zijn. Je gaat niet je avondeten omgooien naar dingen die hij wél eet want dat is (even kort door de bocht) hem zijn zin geven - maar op brood krijgt hij wel weer BabyBel omdat hij anders geen kaas eet.

Het klinkt alsof er een enorme chaos aan regeltjes is ontstaan die elkaar meer tegenspreken dan dat ze elkaar aanvullen en die ook elke dag weer door de ene of andere partij bijgesteld worden.

Dit is wat mij betreft de kern.

**Geplaatst**: 27-10-15 11:09

Geplaatst: 27-10-15 11:09

Ik heb geen vergelijking. Maar mijn moeder vertelde dat ik een spinazie periode had.
Ik wikde alleen spinazie eten en niks anders.
Zij heeft toen elke avond gewoon wat de pot schafte voor mijn neus gezet.
Wilde ik niet eten oke pech eten weg.
Hun kregen wel een toetje en ik niet. Ik moest gelijk naar bed.
Na 3 dagen heb ik het opgegeven. En lust nu veel.
Lang niet alles, hou gewoon niet van bepaalde texturen in mijn mond. Zoals grof gesneden groente of lasagne.
Is dat het probleem niet? Dat hij de textuur gewoon niet fijn vind voelen in zijn mond?
Dat was mijn probleem, want ik vroeg aan mijn moeder of ze alkes kleiner wilde maken.

En ik herken veel karakter trekken van jou zoontje in de vroegere mij.
En het Is niet leuk maar ik zou hem wel laten testen.
Mijn ouders wilde dat bij mij ook maar ik Was te dwars en weigerde.
En nu ben ik er pas op latere leeftijd achter gekomen.
En het verherld veel voor mij maar ook mijn ouders.
Een stempel Is niet erg. Maar juist een verheldering, de mensen kunnen je helpen en leren om te gaan met.
Het maakt je kind echt niet minder als een ander. Het betekent niet dat je kind anders Is.
Maar het betekent dat je kind soms op een andere manier benaderd moet worden. Of anders verteld. Het Is niet slecht en mensen met autisme kunnen hetzelfde als elk ander persoon.
Ze doen er alleen wat langer of soms via een andere weg of zelfs korter over.
Het Is echt niet erg maar het maakt het voor jullie wel fijner.
Want ze denken soms anders of het komt anders binnen.
En dan kan een psycholoog je juist helpen hoe je er mee omgaat.