Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-07-10 07:19

Geplaatst: 13-07-10 07:19

ik ben ook geen enig kind. heb een oudere broer. moet wel eerlijk zeggen dat die gedachtegang ook wel es door mijn hoofd is gegaan, maar dan heb ik ongetwijfeld nog een huisdier die me gezeldschap houdt

heb ook wel es een grap gemaakt dat ik dan wel kinderen wil adopteren van boven de 20 en die dan meteen op zichzelf kunnen wonen

Maar goed, het is natuurlijk geen reden om kinderen te nemen omdat je anders bang bent dat je alleen oud wordt..
moet trouwens zeggen dat mijn oma 84 is en nog aardig wat vriendinnen heeft. Ze is ook bijna nooit thuis, nog heel mobiel. Je hoeft natuurlijk niet in een bejaardenhuis te belanden..

**Geplaatst**: 13-07-10 09:17

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 09:17

Dat is ook zo Laulapaula. Mijn opa is geemigreerd naar Italie met zijn vrouw zodra hij met pensioen ging.

Hij is inmiddels 94 en heel slecht ter been, maar een bejaardenhuis dat vertikt hij.
Hij heeft er daarnaast zelf voor gekozen om weg van zijn kinderen te gaan.

Ik vind baby's en peuters trouwens wel heel erg schattig en om echt te knuffelen en vast te houden, maar ja baby's worden groot en als ze ouder worden zijn ze meestal niet meer zo schattig en 'aaibaar'

, dus om alleen maar een kindje te willen omdat ik een baby zo schattig vind, lijkt me niet zo'n geweldige beweegreden.

**Geplaatst**: 13-07-10 09:19

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 09:19

En dan zou je wellicht nog de pech hebben dat je een huilbaby krijgt ook :')

**Geplaatst**: 13-07-10 11:06

Geplaatst: 13-07-10 11:06

Onassa schreef:
Lante....ik heb heilig respect voor jou hoe jij met je stiefkids om gaat.
Dat zouden ze juist moeten waarderen, maar ja...daar zal het idee meer zijn "ga en vermenigvuldig u".
En wat al gezegt werd, dat zegt meer over hem dan over jou.,...probeer dat ook zo te voelen.

Dank je wel, lief dat je dat zegt.

**Geplaatst**: 13-07-10 11:35

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 11:35

nee baby's, peuters en kleuters heb ik niets mee. Laat staan een huilbaby... ik ken iemand die er een had. Kan me dan wel voorstellen dat je er letterlijk gek van wordt...
Jongeren vind ik daarentegen wel leuk en daar werk ik dan ook mee (tot 27) alleen is het heerlijk dat als ik de deur op mn werk dicht doe ik de jongeren + problemen ook kwijt ben

**Geplaatst**: 13-07-10 12:02

Geplaatst: 13-07-10 12:02

laulapaula schreef:
Maar goed, het is natuurlijk geen reden om kinderen te nemen omdat je anders bang bent dat je alleen oud wordt..

Ik vind dat een belachelijke kul-reden, ja.
Ooit een keer een gesprek gehad met een meisje, wat haar redenen waren om kinderen te nemen (ze hoefde heus geen verantwoording af te leggen, ik was er gewoon benieuwd naar).
Haar reden was o.a. dat ze dan niet alleen in het bejaardentehuis zat. $:\$

Dan vind ik de reden om kinderen te nemen, dat je samen met je partner iets moois maakt, 100 keer beter klinken.

**Geplaatst**: 13-07-10 12:27

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 12:27

Ga me toch maar eens mengen in dit topic.

Ben bijna 30 en wil geen kinderen. Ik ben niet bang om zwanger te zijn of om te bevallen en ben ook niet bang dat ik geen goede moeder zou zijn. Sterker nog ik vertrouw mijn lichaam en verstand dusdanig dat ik het er misschien wel beter af zou brengen dan een groot deel van de overige bevolking. Toch trekt het me echt niet.
De hoofdreden is: Ik ken mijn verzorg obsessie te goed. Ik neem dit soort zaken veel te serieus en er blijft veel te weinig tijd voor mij zelf over. Ik ben al bijna obsessief bezig met de verzorging van mijn paard. Dat kan met een eigen kindje alleen maar erger zijn.
Neven argumneten zijn:
Ik wil niet niet in een typische 3 dagen of minder baan terecht komen. daar heb ik niet voor gestudeerd. Vind 4 dagen werken én een kind niet te doen. Ik vind dat je een kind wel zelf moet opvoeden en er voor moet zijn als er iets is.
Het zou inhouden dat mijn wens naar een huis buitenaf met nog een aantal jaren uitgesteld gaat worden. Een huisje buitenaf is al mijn droom sinds een een klein meisje was.
Ik wil geen concessies doen in mijn hobby's/sociale leven. Die moet in nu door het paardrijden al meer dan genoeg doen en dat vind ik echt meer dan genoeg.
Mijn huisdieren belemmeren mijn vakantie/ weekendjes weg al meer dan genoeg. Dat zijn al genoeg handenbinders voor mij.
Ik vind ze gewoon echt niet leuk. het roept geen warme gevoelens bij mij op.

Voor mij is het al jaren duidelijk. Ik wil geen kinderen.

Maar ja, dan begint je vriend ineens te twijfelen. Misschien wil hij ze toch wel erg graag? En krijgt hij er misschien wel spijt van als hij kinderloos blijft?

Mijn standpunt is en blijft duidelijk. Nu uitvinden hoe hij hier echt in staat. Moeilijk, moeilijk moeilijk.

**Geplaatst**: 13-07-10 12:54

Geplaatst: 13-07-10 12:54

owi schreef:
Maar ja, dan begint je vriend ineens te twijfelen. Misschien wil hij ze toch wel erg graag? En krijgt hij er misschien wel spijt van als hij kinderloos blijft?

Mijn standpunt is en blijft duidelijk. Nu uitvinden hoe hij hier echt in staat. Moeilijk, moeilijk moeilijk.

Dat lijkt mij dus ook heel erg moeilijk...ik ben daar af en toe ook best bang voor. Ik ken mijn vriend pas 8 maanden, maar ik wil hem nooit en te never meer kwijt.
Stel dat hij over een paar jaar van gedachte veranderd en wel echt een gezin wil stichten?

**Geplaatst**: 13-07-10 13:08

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 13:08

Wij zijn al 7 jaar samen waarvan we al 3 jaar samen wonen. Ik wil hem niet kwijt maar kan ook niet zeggen; doe maar een kindje en dan zien we wel waar het schip strand.

Ik ben zelf niet zo bang voor van gedachten veranderen. Je maakt keuzes in je leven en daar moet je het (op den duur) mee doen. Ik ben niet zo'n 'spijt' persoon. Ik neem beslissingen als ik er achter sta vraag me daarna niet al te vaak/ veel af 'wat als'. Nu is dit wel een iets zwaardere keuze maar toch.
Je gaat me niet vertellen dat je leven tot dan toe ineens geen waarde meer heeft omdat je later toch bedenkt kinderen gehad te willen hebben.

Daarbij: je gooit dan iets weg wat je nu hebt (een heel fijne relatie) voor iets wat je niet kent (een andere vriendin met een optie om ooit kinderen te krijgen)

Vraag hem wel eens hoe hij zou denken als ik onvruchtbaar zou zijn. Dat vind hij niet vergelijkbaar....

**Geplaatst**: 13-07-10 13:13

Geplaatst: 13-07-10 13:13

Zoiets vind ik ook heel moeilijk. Ik heb al eens heel hard geroepen dat ie iemand anders mag zoeken in dat geval. Maar ja, dat is toch anders dan daadwerkelijk het moment. Ik hoop vurig dat ik dat ook niet ga meemaken...

Ik zou er niet tegen m'n zin aan beginnen... ik ken mezelf en ik kan heel akelig zijn als iets me niet zint.

**Geplaatst**: 13-07-10 13:15

Geplaatst: 13-07-10 13:15

ik heb mijn vriend al vaker duidelijk aangegeven dat ik geen kinderen wil. Hij geeft aan dat hij zich daarbij neer kan leggen. Mocht ik ooit van gedachte veranderen vind hij dat ook goed. Hij wil wel kinderen, maar als ik ze echt niet wil, kan hij zich daarbij neerleggen. Ik hoop niet dat dat ooit gaat veranderen. Maar mocht dat gebeuren zal hij dan een andere vriendin moeten zoeken. want een kind nemen om je vriend te behouden vind ik geen optie.

Ik ken een stel waarvan beide graag kinderen willen, maar als de vrouw zou zeggen dat ze geen kinderen wil gaat hij bij haar weg, want hij wil heel graag kinderen. Maar als ze onvruchtbaar blijkt gaat hij niet bij haar weg. Het verhaal van dat het niet vergelijkbaar is ken ik dus ook wel.

**Geplaatst**: 13-07-10 13:18

Geplaatst: 13-07-10 13:18

Wat dat betreft ben ik gezegend

Mijn man heeft altijd gezegd: van mij hoeft het niet maar als jij wilt ga ik daar in mee. Maar hij was wel blij dat ik ook niet zo nodig hoefde

**Geplaatst**: 13-07-10 13:24

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 13:24

Mijn vriend heeft denk ik altijd zo'n standaard plaatje in zijn hoofd gehad: studeren-baan-huis-kinderen-oud worden. Hij komt nu ineens tot het inzicht dat dat met mij wel eens niet vanzelfsprekend zou zijn. Daar schrikt hij volgens mij van.

Hij heeft ook nog niet echt een vast omlijnd idee van kinderen en hoe graag hij ze wil. Daar zal hij nu dus hard over moeten gaan nadenken.

Voel me al boos worden bij de gedachte dat kinderen voorrang zouden krijgen tov mij. Lekkere relatie heb je dan.

**Geplaatst**: 13-07-10 13:24

Geplaatst: 13-07-10 13:24

Ik kom hier maar ook eens af en toe meelezen en wat bijdragen

Ben Ingrid een 36 jarige bewust kinderloze met samenwoonrelatie van dik 11 jaar. Mijn motto: " kinderen zijn hinderen"
Ik heb er nooit iets mee gehad en dat komt -gezien mijn leeftijd- ook niet meer denk ik.....

**Geplaatst**: 13-07-10 13:36

Geplaatst: 13-07-10 13:36

Mijn vriend ziet tot nu toe alleen maar nadelen aan het krijgen van kinderen (en ik ook ;-)

), ik weet niet hoezeer mannen ook een soort van 'vadergevoel' - 'oergevoel' hebben om kinderen te willen.

**Geplaatst**: 13-07-10 14:09

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 14:09

kan me voorstellen dat je je knap banketstaaf voelt als de kinderen voor jou gaan. Dat zou ik ook hebben.. (dan moet ie natuurlijk nog maar zo'n leuke vriendin vinden

) Ik denk dat vrouwen dat 'moeder'gevoel over het algemeen meer hebben dan dat manne dat 'verder'gevoel hebben. Ik denk dat mannen zich beter kunnen schikken hierin.

**Geplaatst**: 13-07-10 14:15

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 14:15

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boe ... index.html

Ik heb er een goed boek over gelezen, echt een enorme aanrader. Het schetst heel duidelijk de voor- en nadelen van het hebben van kinderen.

De maatschappij verwacht dat wij ons voorplanten, doen wij dat niet, krijgen we veel vragen enzo.. Dit boek geeft echt op heel veel vragen antwoord en voor mij was het echt een eye opener!

Samen Gelukkig Zonder Kinderen

**Geplaatst**: 13-07-10 14:18

Geplaatst: 13-07-10 14:18

owi schreef:
Mijn
Voel me al boos worden bij de gedachte dat kinderen voorrang zouden krijgen tov mij. Lekkere relatie heb je dan.

Lekkere relatie heb je als je hem zo iets niet kan gunnen. Dan ben je IMO wel egoïstisch bezig. Kinderen willen is een heel ander gevoel dan een mercedes willen... Ik snap niet dat je er boos om kan worden dat iemand voor zichzelf zou kiezen ivm kinderen willen (en jou dus verlaten) als je zelf wel eist dat jij voor jezelf mag kiezen door geen kinderen te willen.

Als er al kinderen zijn, mag ik hopen dat die voor gaan op de nieuwe vriendin.

**Geplaatst**: 13-07-10 14:22

Geplaatst: 13-07-10 14:22

Ayasha schreef:
owi schreef:
Mijn
Voel me al boos worden bij de gedachte dat kinderen voorrang zouden krijgen tov mij. Lekkere relatie heb je dan.

Lekkere relatie heb je als je hem zo iets niet kan gunnen. Dan ben je IMO wel egoïstisch bezig. Kinderen willen is een heel ander gevoel dan een mercedes willen... Ik snap niet dat je er boos om kan worden dat iemand voor zichzelf zou kiezen ivm kinderen willen (en jou dus verlaten) als je zelf wel eist dat jij voor jezelf mag kiezen door geen kinderen te willen.

Als er al kinderen zijn, mag ik hopen dat die voor gaan op de nieuwe vriendin.

hier heb wel een punt, maar als ik mijn eigen gevoel bekijk zou ik er ook veel moeite mee hebben. dat is misschien wel egoïstisch, maar wel een gevoel die erbij komt als je vriend je verlaat omdat hij kinderen wil. dan zijn kinderen hetgeen er in de weg zitten om een toekomst op te bouwen. uiteraard mag hij kiezen om wel kinderen te nemen bij een ander, maar dat neemt niet weg dat je je daar behoorlijk kl*te over kan voelen...

**Geplaatst**: 13-07-10 14:26

Geplaatst: 13-07-10 14:26

Citaat:
owi schreef:
Mijn
Voel me al boos worden bij de gedachte dat kinderen voorrang zouden krijgen tov mij. Lekkere relatie heb je dan.

Lekkere relatie heb je als je hem zo iets niet kan gunnen. Dan ben je IMO wel egoïstisch bezig. Kinderen willen is een heel ander gevoel dan een mercedes willen... Ik snap niet dat je er boos om kan worden dat iemand voor zichzelf zou kiezen ivm kinderen willen (en jou dus verlaten) als je zelf wel eist dat jij voor jezelf mag kiezen door geen kinderen te willen.

Als er al kinderen zijn, mag ik hopen dat die voor gaan op de nieuwe vriendin.

Je verwoord precies mijn gedachten. Als je wil dat jij en jouw keuzes gerespecteerd worden dan moet je die van hem ook respecteren. Het is nu eenmaal niet een discussie over een hobby of iets dergelijks. Bij het gevoel kinderen te willen (of niet te willen) is het alles of niets, er is geen middenweg.

**Geplaatst**: 13-07-10 14:33

Geplaatst: 13-07-10 14:33

dorothea schreef:
Ik weet niet of er al eens over gesproken is, maar wie van jullie heeft én geen kinderen én is enig kind?
Bevalt jullie wel eens het unheimliche gevoel dat je straks alleen eindigt als een berichtje in de krant dat een ver nichtje laat weten dat een of andere oudtante is overleden? Dat je alleen overschiet in een bejaardentehuis, dat er niemand op bezoek komt en dat je (mocht je partner er ook niet meer zijn) helemaal alleen moet doodgaan? Ik weet dat het een doemscenario is, maar ik moet er toch wel regelmatig aan denken...
(ik ben dus enig kind, maar dat moge duidelijk zijn )

ik ben enig kind, en aangezien ik het niet zo heb op mensen, zie ik dat oud worden in mijn uppie wel zitten

Al hoop ik dat mijn lief samen met mij oud wordt. zoniet, dan niet. Ik ga echt geen kind op de wereld zetten als entertainment programme when i'm old

**Geplaatst**: 13-07-10 15:26

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 15:26

Als mijn vriend per se kinderen zou willen, dan verbreek ik de relatie (als hij het al niet heeft gedaan).
Jammer maar helaas, dan moet hij maar iemand anders zoeken om een gezin mee te stichten.

**Geplaatst**: 13-07-10 15:35

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 15:35

Het is alleen best zuur als je de liefde van je leven hebt en heel erg gelukkig bent samen, maar omdat één van de 2 wel of juist geen kinderwens heeft dan toch uit elkaar gaat...

**Geplaatst**: 13-07-10 15:36

Re: Bewust Kinderloos: deel ll

Geplaatst: 13-07-10 15:36

Ja dat lijkt me wel heel erg, zo'n keuze te moeten maken...

**Geplaatst**: 13-07-10 15:48

Geplaatst: 13-07-10 15:48

laetitia schreef:
Het is alleen best zuur als je de liefde van je leven hebt en heel erg gelukkig bent samen, maar omdat één van de 2 wel of juist geen kinderwens heeft dan toch uit elkaar gaat...

Ik denk dat je jezelf eerder omet afvragen of hij wel de liefde van je leven is dan. Je klote voelen? Ja tuurlijk, je verbreekt een relatie, maar boos zijn om die keuze?