Heb me er inderdaad wel aan toegeven dat ik langer moet blijven, ook al baal ik er wel vreselijk van. Liefst wil ik gewoon naar huis, niet meer de hele nacht door dat rot infuus wat continue afgaat of dat ze weer een zak antibiotica er aan hangen of...
Maar wil dit ook nooit meer mee maken, nooit meer zo ziek zijn en nooit meer zoveel pijn hebben. Breek nog tienduizend keer liever al m'n botten in m'n lijf dan deze pijn nog eens mee maken. Dus dan maar wat langer blijven en langer aan de antibiotica. T is niet anders.
Rug komt waarschijnlijk door de zwelling/bult hersenvocht in de rug. Ik heb aan de achterkant geen wervels meer die de zenuwen beschermen (de wervel bogen zijn daar verwijderd). Dus de bult hersenvocht drukt op de zenuwen waarschijnlijk. Dat is wat ze mij vertelde vanochtend.
Dat zitten niet kan (kan sinds OK sowieso nog niet goed) komt daar ook van. Niet vergeten dat mijn rug ook gewoon gebroken is en niet zo stabiel is. Ze kunnen de rug vast zetten met platen, maar dat wilde ze nu nog niet doen. Dat is iets voor de toekomst als t problemen gaat geven. Moet gewoon heel voorzichtig zijn en goed houden aan hoe ik moet bewegen. Als ik t niet doe merk ik dat meteen, want dat doet gruwelijk zeer.
Dat in t begin ook beter ging kwam natuurlijk ook door de gigantische berg morfine. Ik kreeg zo extreem veel morfine dat ik continue aan de bewaking lag (ik kreeg zoveel dat mijn ademhaling grotendeels onderdrukt werd, vandaar ook de erg lage saturatie en dat ik zuurstof kreeg/nodig had). Ik heb nu nog steeds best veel morfine, maar stuk minder dan vlak na de operatie.